Kompartıman 9.

Konu: Kompartıman 9. Perş. Mayıs 20, 2010 1:07 pm

Bir tatil daha bitmişti bizim için. Tatil de tatil saylmazdı aslında. Sürekli konserlere gitmiştim, turnelere çıkmıştım. Aslında Hogwarts'a gitmek tatildi bana. Bavullarımı Josh'a [özel yardımcım] taşıtıyordum. Peronların oraya geldiğimizde teşekkür edip başımdan gitmesini bekledim. Gittiğinde ise etrafıma bakıp ne kadar kalabalık olduğunu gördüm. Mugglelara görünmeden gitmem gerekiyordu. Yoksa kalıp onlara imza dağıtmakla uğraşamayacak kadar bitkindim. Etrafıma baktım. Hiçbir Muggle beni fark etmemişti. Bende hızla koşarak Peron 3 ile Peron 4'ün arasındaki duvardan geçtim. Hogwarts'a gidecek Peron'a varmıştım en sonunda. Derin bir nefes aldım ve etrafta tanıdığım kişiler var mı diye baktım. Benden birkaç yaş büyük Slytherinliler vardı ancak ama onlarla konuşmadım ve Express'e doğru yürüdüm. İlk adımımı içeriye attığımda fazla kalabalık olmadığını gördüm içerisinin. Slytherinlilerin çoğunlukta olduğu kompartımanları aramaya koyuldum. Ama kısa süre sonra bundan vazgeçip rastgele bir kompartımana girdim. Kimse yoktu. Bavulumu üse koydum ve kol çantamı da yanıma aldım. İçinden Ipod'umu ve içinde şarkı sözleri yazılı bir defteri çıkardım. Ipod'umu açtım ve yeni bestemi dinlemeye başladım. Defterimdeki şarkı sözünü söylüyordum bir yandan da. Güzel oldu bence diye düşündüm. Sonra etrafıma bakındım kimse duydu mu diye. Kimsenin duymaması lazımdı. Çünkü Hogwarts'tan sadece 2 kişi biliyordu aslında bir superstar olduğumu. O bilen kişilerde en çok güvendğim iki kişiydi. Hogwarts'ta şarkılarımı bilen fazla insan yoktu ama bilenler de beğeniyordu. Sıkıntı içinde bir bekleyiş başladı. Birisi gelse de sohbet edebilsem diye geçiriyordum içimden. Dışarıyı izlemeye başladım. Gelen kişiler çoğalmaya başlamışlardı. Slytherinliler dışarıda bir grup oluşturmuş keyifle sohbet ediyorlardı. Bir an için oraya gitmeyi düşündüm ama sonra hemen vazgeçtim. Üşenmiştim. Sıkıntı içinde yanıma birilerinin gelmesini bekliyordum.

Konu: Geri: Kompartıman 9. C.tesi Mayıs 29, 2010 2:13 am

'Lanet olası tatil bitti sonunda' diye düşündüm kendi kendime.
Muggle'ların arasından 3 ile 4. peronların arasındaki duvara doğru yürüyordum. Elimdeki mega-ağır bavulları tekrar sürüklemeye başladım, annem ve yardımcıları hep söyleniyorlardı. En sonunda annemle vedalaşmama sıra geldi. Bu kadını cidden sevmiyordum!
"Bana bak küçük cadı, orada başına tek bir bela alırsan seni o müdürün bile elimden kurtaramayacağı bir yere götürürüm."
İşte örnek bir anne tablosuydu karşımdaki. Ne örnek ama! Ona diklenmeyi severdim ve şuan tam havamdaydım.
"Tanrı aşkına, bir gün şu söylediklerini gerçekleştirmeyi dene bakalım neler oluyor! Ben babam değilim, susmam. Yaşlandıkça iyice beter oluyorsun!"
Gözlerini kıstı ve ben zafer kazanmışçasına gülümsedim. En sonunda bavullarımı aldım ve duvara doğru koştum. Elbette geçtim, ve kendimi o berbat kalabalığın arasında buldum. 'Ne kadar sıkıcı,' diye mırıldandım. Trene doğru hareket ettim ve kalabalık, vedalaşmalar arasından kendimi trene attım. Kompartıman kapmaca oynanıyordu resmen, en sonunda kompartımanlardan birinde, çok tanıdık olan bir kız gördüm. Bu kızın kim olduğunu tanımam çok sürmedi çünkü o güvendiğim sınırlı kişilerdendi; Duerre. İçeri girdiğimi görmedi şaşkın, ve hızla kulaklıklarını kulağından çektim.
"Hey, nasılsın fıstık. Seni özledim."
Sesim kompartımanda yankılanırken Duerre bana 'Ha?' dermiş gibi bakıyordu. Kahkahamı bastırdım.

Konu: Geri: Kompartıman 9. Salı Haz. 01, 2010 8:37 am

Şarkıya öylesine dalmıştım ki, gözüm hiçbir şeyi görmüyordu. Tekrar tekrar söylüyordum yeni şarkımı. Sonra birden kulaklıklarımın çıktığını hissettim ve daha sonrasında;
"Hey, nasılsın fıstık. Seni özledim."
diye bir ses kompartımandan koridora kadar yankılandı. Şaşırıp kalmıştım. -Ne oluyor böyle?- diye düşündüm ve başımı kaldırdım. Başımda bir kız dikiliyordu. O'nu tanımak bir saniyemi ancak almıştı. Bu kişi Belle idi. Gülümsedim ve hızla ayağa kalktım. O, benim ufak sırrımı bilen iki kişiden birisi idi ve O'na güvenim sonsuzdu. Ayağa kalktığımda Belle'ye sarıldım ve oturmasını söyledim. İkimiz de oturduktan sonra konuşmaya başladım.
"Tatilde ne yaptın? Eğlenebildin mi anneciğinle?"
Bunları söylerken sırıtıyordum. Çünkü Belle, annesinden nefret ediyordu. Üvey annesiydi sanırım. Pek fazla bilmiyordum. O sırada hâlâ çalmakta olan IPod'umu gördüm ve kapattım. Etrafta küçük çocukların heyecanlı sesleri yankılanıyordu sadece. Bende sessizlik içinde Belle'nin yanıtını beklemeye başlamıştım. Bu kızı özlemiştim. Beni sadece o anlayabiliyordu. Belle'nin bakışları bile bana güven veriyordu. Ve hâlâ bekliyordum...

» Kompartıman 10.
» ~ Kompartıman 12
» Kompartıman 21
» Kompartıman 11.
» Kompartıman 3