" Matt & Jane "

Konu: Geri: " Matt & Jane " Çarş. Ağus. 26, 2009 3:42 pm

https://phoenix-ro.yetkin-forum.com/baran-baraka-f73/buluma-t2830.htm#63198

Bu Rpnin devamıdır...

Doğumdan 2 saat sonra ~

Eve geldiğimde başım biraz dönmüştü. Bugün fazlasıyla cisimlenmiştim sanırım. Yine de deymişti. Kevin ile Dés'in yanına gittiğimizde, biraz şaşırmıştı; ama anlattıklarımı duyunca önce sinirlenip sonra yumuşadı. Onu yumuşatan tabii ki bebekti. Sonrasında ise ailesi vardı. Onlar zaten beni tanıyordu, problem olmayacaktı. Gülümsedim ve omuz silkip o kalın pelerinimi çıkarıp askılığa astım. Ayakkabılarımı çıkardım ve olanları Jane'e anlatmak için aceleyle yukarı çıktım; fakat ben Jane'in odasına koşarken salondan televizyon sesi gelmişti kulağıma... Adımlarımı gerilettim ve salonun bulunduğu tarafa dönüp baktım. Sonra yavaşça oraya ilerledim. Kapıyı yavaşça açarken, gözlerimdeki merak ve kızgınlık şimşeklerinin farkına varması için dua ediyordum!

Gözlerimi önce televizyona kaydırdım, hemen ardından Jane'e. Ben bu deli yengeme en son odasına gitmesini söylememiş miydim?! Üstelik odasında hazırladığım bütün eşyalar da buradaydı! Kızdığımı hissediyordum. Bir adım attım ve ağzımı aralayıp dişlerimin arasından:

"Odanda yatman gerekiyordu!"

diye tısladım. Sonra biraz daha yaklaşıp:

"Jane sen yeni doğum yaptın! Bu yüzden şu anda odanda dinlenmen gerekiyordu! Üstelik doğum yaptığın için en hassas dönemindesin ve bunları benden de iyi bilmen gerek!"

dedim seri ve sinirli bir ses tonuyla... Zarar veriyordu, her şeye...

Konu: Geri: " Matt & Jane " Çarş. Ağus. 26, 2009 4:02 pm

“ Ses tonun biraz daha yükselirse Lizz uyanacak farkında mısın?”

Dedim, karşımda ki yüksek beşikte ki, bebeği göstererek. Tamamen masum bir şekilde, beşiğin içinde süzülüyordu resmen. Evet bana odamda yatmamı söylemişti, ama oda da tek başıma ne yapmamı bekliyordu ki? Yıllardır izlediğim, duvar desenlerini izlememi mi, son on yıldır hiç eskimeyen fotoğraf albümüne saatlerce bakmamamı mı bekliyordu? Hayır, bütün gün orada deliririm. Burada en azıdan televizyon var. Düşüncelerimi niye ona aktarmıyorum ki? Hala kızgın bir şekilde önümde duruyordu, bebeğin adını da duyduğuna şaşırmış gibiydi. Ellerimden destek alıp oturur pozisyonuna geçmeye çabaladım, biraz acı ve kısa bir süreden sonra amacıma ulaştığıma sevinmiştim. İşlem tamamlanınca Vicky’e fısıldamaya başladım;

“Vicky, bütün gün odada ne yapmamı bekliyorsun? Delirme mi istiyorsun sanırım ? Ayrıca koltuklarda yatağım kadar konforlu merak etme ben rahatım. Lütfen bu konuda da tartışmayalım. Bu arada büyücü olmak gibisi yok. Asamın tadını çıkartıyorum birkaç saattir. Bak baloncuklarıma, bebeğimin uyuması için yaptım. Çok sevdi.”

Dedim, o tepede ki baloncuklara bakıp gülümserken, yumuşadığını hissetmiştim. Keyfim tekrar yerine gelince, bende tekrar aynı pozisyonu aldım. Yumuşacık yastığı kafamın altına
koydum ve televizyonda ki saçma programları gezmeye başladım.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Çarş. Ağus. 26, 2009 4:40 pm

Birden 'Lizz' adını duyunca durakladım. Onu görmemiştim bile... Üstelik ismini ne zaman vermişti? İsmi iyiydi, güzeldi de oldukça şaşırtmıştı. Bu şokun etkisiyle bir kaç adım geriye gidip ona baktım. Öyle masum uyuyordu ki... Onun uyuyuşuna dalınca, sinirim yatışmıştı. Gülümsedim ve bebeğe doğru yaklaştım. O sırada Jane sakinleştiğimi anlamıştı ve daha kısık bir ses tonuyla neden odada yatmadığını açıklıyordu. Bir yandan da asasına tekrar kavuştuğu için mutlu olduğunu... Lizz'den gözlerimi ayırıp tavana, gösterdiği baloncuklara baktım. Çok şeker duruyorlardı. Biraz daha gülümsedim ve başmı indirip Lizz'e yaklaşarak:

"Adını ne zaman koydun ve tam olarak ne?"

dedim fısıldayarak... sonrasınra onun cevabını bile beklemeden Lizz'in o küçücük ellerini tutup:

"Bu arada... Kıızacağını biliyorum; amaa...Şey..."

diyebildim. Söyleyecektim; ama nasıl? Bağırmasından korkuyordum; ama Lizz öylesine sakineştirici bir hava yayıyordu ki ortalığa, onu alt etmek kolay değildi. Jane 'e döndüm ve onun meraklı gözlerine bakarak:

"Ben... Şey, Dés'in ailesi iki, üç günlüğüne yurtdışına çıkıyorlarmış. Bende onlarııı... Bize davet ettim. Biliyorsun Dés küçüklüğmden beri benim en yakınım oldu. Onu yurda bırakamadım işte..."

deyiverdim. Biraz korkmuştum; ama sonunda söylemiştim ya...

Konu: Geri: " Matt & Jane " Çarş. Ağus. 26, 2009 5:27 pm

“Bende onları derken? Sadece Dés mi, bir bakşası da var mı? “

Demiştim hemen, ilk sorusuna aldırmadan hemen diğer dediklerini dinlemiştim. Evimde birilerinin kalmasına alışkın değildim, karşı da değildim ama garip olacaktı. Tabii izin verirsem… Onun cümleleri biter bitmez ardına söylediğim cümleyi bir yana bırakıp tekrar fısıldamaya başladım, bu sefer daha hızlı konuşuyordum;

“Ben Dés’i tanımıyorum Vicky, ama en yakın arkadaşında bizde kalmasında bir sorun yok. Fakat kaç gün kalacaklar? Onu yurtta bırakmaman hoş olmuş bu arada.”

Dedim, ardı ardına. Sorularımı cevaplamak için beni dikkatlice dinliyordu, bu hoşuma gitmişti. Asamı alıp, mutfakta, tezgahın üzerinde bulunan çerezleri önümde ki sehpaya aldım ve yemeye başladım. Bir yandan şarap içsem mi diye düşünüyordum ki, şimdi tekrar bir tartışma ortamı yaratmaya gerek olmadığını düşündüm. Nasıl olsa birkaç gün sonra tek başıma dışarı çıkacaktım. Sabahlara kadar dilersem. Şimdi Vicky ile kavga etmek istemiyordum. Çerezleri yemeye devam ederken, Vicky’nin sorularıma verdiği cevapları dinlemeye koyuldum.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Çarş. Ağus. 26, 2009 5:55 pm

Lanet olsun! Kevin ve Vicky ikinizi de geberteceğim! Yeni doğum yapmış birinin evinde kalmak...Tam bir saçmalık! Neyse mecburum Vicky çok ısrar etmiş. Tamamdır. Her şey hazırdı. Kevin da yanımda cisimlenmenin tam zamanı. Asamı kaldırdım ve büyüyü uyguladım.

"Evapsie!"

Gözlerimi açtığımda Jane'in evindeydim. Biraz utanmıştım doğrusu. Gülümsedim ve Jane için saygı hareketinde bulundum. İkiside bize bakıyorlardı ve bu durumdan biraz gıcık olmuştum. Kevin'a kolumu çaktım ve gülümsiyerek söze başladım.

"Merhabalar. Annelik size yakışmış Bayan Derope. Bu arada Vicky bebeği görebilir miyim?"

diye sordum ve gülümsedim. Utanmamın, sinirimin gitmesi için bebek lazımdı. Ah! Bir kız çocuğuymuş. Ne de tatlı olur o şirin küçük cadı. Annesi güzel bir bayan kızı da güzel olur eminim ki Jane'den uzak durmamın tek sebebi tarafı... Neyse hem evinde kalıcağım için Jane ile iyi geçinmem, saygı duymam lazımdı. Aoov! Neler diyorum ben. Aman neyse bir günde takıntılarımdan vazgeçsem iyi olacak. Yeniden gülümsedim ve Kevin'a gene kol çarpıp Kevin'ın kulağına fısıldadım.

"Salak, bir saygı da bulunsana."

Konu: Geri: " Matt & Jane " Çarş. Ağus. 26, 2009 8:07 pm

Vicky sorularımı cevaplandırmadan, koltuğumun arkasından bir ses geldi. Kafamın otarafa dönmesi ile de iki çocuk gördüm. Kimdi bunlar? Vicky’nin bahsettiği kişiler miydi? İyide ne çabuk gelmişlerdi? Ben bu duruma çok şaşırsam da Vicky ağzı kulaklarında onlara bakıyordu. Dés’i anlamıştım da yanında ki kimdi acaba? İçimde ki soruları her zaman ki gibi dışarı çıkarmıştım ve fısıldamaya başlamıştım;

“Merhaba hoş geldiniz, annelik konusunda ki değerlendirmek için teşekkür ederim. Bebek konusunda? O uyuyor. Şimdi rahatsız edilmemeli bence. Vicky sizi çağırdığına göre odanıza karar vermiştir herhalde, size odanızı göstersin. Bu arada sen kimsin?”

Dedim, yanında ki çocuğu
göstererek. Geldikleri on beş dakika içinde hiç konuşmamış, masmavi gözleri ile etrafı süzmüştü. Çok çekici bir çocuktu ama Vicky ondan hiç bahsetmemişti, ya da zaman olmamıştı? Her neyse. Ellerimin yardımcılığı ile tekrar oturur pozisyona geçtim ve yanımda ki büyük beşikten Lizz’e baktım. Hala mışıl mışıl uyuyordu. Bu sırada hiç konuşmayan Vicky’e döndüm;

“Vicky yardım edebilir misin? Biz Lizz ile benim odama çıkalım. Sende arkadaşlarınla burada kalırsın, istediğin zamanda yatarsınız. “

Dedim ve ayağı kalkmak için koltuğun kenarından destek almaya başladım.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Ağus. 27, 2009 2:52 pm

Her şeyin bir anda gelişmesi kafamı karıştırmış olsa da, Kevin'ın utangaç bakışları gülümsememe yetmişti. Dés'in anî hareketiyle, meraklı Jane'de konuşmaya başlamıştı. Hızlarına yetişmeye çalışırken, Kevin'a bakmamak için kendimi zorluyordum. Jane'in üzerinde yanına koşup boynuna atılamazdım, tabii Dés'in de...

Jane yukarıda yatmak isteyeceğini, bizim rahat etmemiz gerektiğini belirtince karşı çıkmam gerektiğini düşündüm. Eğer o odasında yatara, Dés'in yanından ayrılamazdım. Bir kaç dakika da oLsa... Hemen ileri atıldım ve:

"Gerek yok Jane! Herkese her zaman ki gibi kendi odası düşüyor. Hem sen yeni doğum yaptığın için olmaz. Dediğin gibi, canın sıkılır. Bizimse yapacak işimiz bulunur.Ee, değil mi Dés?"

dedim. Sonra Jane'in kafasının karışmış olabileceği ihtimalini göz önünde bulundurarak tekrar Jane'e dönüp:

"Az kalsın tanıştırmayı unutuyordum! Buu... Kevin, Dés'in ikizi..."

diye belirttim. Sonra heyecandan incelmiş sesimi düzelterek:

"Senin odanda ikişer tek kişilik yatak var. Onlar orada yatamaz mı? Ben odamda ve sende rahatlıkla burada... Hem, Lizz daha çok sevinir, emin ol."

diye devam ettim. Umarım Jane kızmazdı!

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Ağus. 27, 2009 4:50 pm

Vicky’nin sesi sanki telaştaymış gibi gelmişti ama bunu pek önemsememiştim. Sonuçta bizimle yaşadığından beri ilk kez bir arkadaşını eve kalmak için çağırıyordu. Matt böyle şeylerden hoşlanmadığı için Vicky sormaya bile cesaret edemezdi ama ben o kadar sert çıkmıyordum bu konuya. Daha doğrusu Vicky’e şuanda, eskisine göre daha fazla güveniyordum. Konuşması biter bitmez bende lafa atlamıştım.

“Pekala, ben sizin için söyledim. Herhangi bir sorun olmazsa kalırım ben burada. Belki daha iyi bile olur. Bu arada memnun oldum Kevin. Umarım iyi vakit geçirirsiniz.”

Dedim, hızlıca. Kendimi kötü hissediyordum, uyumam gerektiğini düşünüyordum. Bu düşüncemi de hiç beklemeden dillendirmeye karar verdim;

“Ben fazla yorgunum Vicky, malum ameliyat sonrası. İzniniz ile uyumak istiyorum?”

Dedim ve kafamın altında ki yastığı düzelttim. Asam yardımcılığı ile de önümde ki çerez kaselerini yok ettim. Son olarakta Lizz’e baktım, meleğim hala mükemmel bir şekilde uyuyordu. Sabaha kadar uyumasını istiyordum, böylelikle bende aralıksız uyur ve kendime gelirdim. Ameliyat sonrasına göre şimdi daha az ağrım vardı. Tam içmem gereken ilaçlar için tekrar kalkıyordum ki, Vicky ağzıma tıkmaya başlamıştı bile. Hiç konuşmadan veya karşı çıkmadan bütün ilaçları içtim ve kafamı yastığa koydum. Gözlerimi
yummam ise çok sürmemişti.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Ağus. 27, 2009 5:04 pm

Utanmak ve ben! Kahretsin uyuşmuyoruz ama oldu işte neyse. Jane gözlerini kapatmştı bile o yüzden sessiz olmalıydık. Lizz adlı küçük bebeğe baktım ve gülümsedim. Çok şekerdi. Dés'in o sözlerini hiç takmadım ve Dés'e dönüp sessizce fısıldadım.

"Adını sormadık."

Bu ona yeterdi. Tekrar gülümseyip bir adım geriye attım ve gene sessizce konuştum.

"Bayan Jane uyuyacağına göre biz buradan çıksak iyi olacak."

dedim asilce ve başımı eğdim. Ev çok şekerdi. Vicky gibi. Ah Dés sen de bilsem çıktığımızı yanında ona sarılabilirim ki Dés'in de öğrenmesi lazım da öğrenince Jane olduğu için insanı sık boğaz eder.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Ağus. 27, 2009 7:57 pm

Jane'in uyumasından sonra Kevin'in parlak fikriyle sırıttım ve başımı salladım. Bu arada Kevin utanıyor muydu? Aoow! Bu benim için dalga konusuydu. Jane'in hayranıydı. Herhalde o yüzden utanıyordu. Yavaşça geriye döndüm ve ikisine gelin işareti yapıp Jane'i gösterdim. Burada bir şeyler dönüyordu ama benim haberim yokt. Vicky bizi mutfağa götürdü, sandelyeyi çekip oturdum ve konuştum.
"Burada ne dönüyor? Bilmediğim bir şey mi var? Kevin neden utanıyorsun? Vicky neden telaşlısın?"
diye ard arda sordum. Sezgilerim kuvvetliydi. İnsanların düşüncelerini de okuyordum. Güzel yetenekti ki yılanlarla da konuşabiliyordum. Her neyse karışıktı bneim özelliklerim. Gülümsedim ve cevap alabilmek için asamı çıkardım ve asam ile soru işareti ve ünlem işareti çizdim ve sinsi bakışlar attım.
"İksire gerek var mı?"

Konu: Geri: " Matt & Jane " Paz Ağus. 30, 2009 8:50 pm

Jane'in uyuması ile Dés ve Kavin'ın atışmaları başlamıştı. Çok bile dayanmışlardı sanırım! Hüç düzelmeyeceklerini düşünürken Dés geriye gitti ve bizi de çağırdı. Onu benim yapmam gerekmiyor muydu? Neyse dercesine omuzlarımı silkerek onu salonun çıkışına kadar takip ettikten sonra bu sefer ben öne geçerek onları mutfağa götürdüm. Tabii eşyaları da yanlarında...
Mutfağa geldiğimizde hemen oturduk ve oturmamızla, sanki bu anı bekliyormuş gibi, Dés sorularına başladı. Elimi yavaşça kaldırdım ve onu susturupağzımı araladım. Sorularının cevapları karşık ve zor olsa da, cevaplamak zorundaydım.

"Öhömm! Öncelikle iksire gerek yok tatlım! Bilmediğin bir şey var, evet. Öncelikle bu kadar telaşlanmamın sebebi bu ve açıklayacağım. Bak, abimin ölümünü bilirsin. O öldükten sonraa... Evden gideceğim sırada Jae rahatsızlandı ve onun yanında kalmak zorundaydım. O süreç boyucaaa...Şey, arkadaş olduk. Önceleri sırf bebek yüzündendi; ama sonra öyle şeyler oldu ki! Yanii, arkadaşız şimdi. Ben telaşlıyım; çünkü korkuyorum ki beni artık sevmezsin. Kevin ise... Bugün onunla buluştum, nedeni sırf sendin! Yurt meselesini biliyordum ve sizi bize davet etmek istiyordum; ama senin istemeyeceğini bildiğimden Kevin'ı çağırdım."

dedim. Bunları öylesine soluksuz söylemiştim ki, sustuğumda suratımın al al olduğunu hissediyordum. Kevin'ın karşısında böyle olmak utanç verici olsa da, derin bir solukla kendime gelebilmeyi başardım. Yavaşöa başımı iki yana salladım ve:

"Onu bunu bırakmanızı ümit ederek, artık yukarı çıkmayı istiyorum! Bayılacağım yoksa..."

dedim. Dés'in cevaplama bölümündeki ufak dalgınlığıyla da, bu sözümün üzerine Kevin'a göz kırpmayı becermiştim. İyi ki, Dés görmemişti!

Konu: Geri: " Matt & Jane " Ptsi Ağus. 31, 2009 11:19 am

Arkadaşlık mı? Hele de bir aydınlıkla! İnanmıyorum, gerçekten inanamıyorum; çünkü Vicky her zaman 'Aydınlıktan kimse ile arkadaş olunmaz' derdi. Şimdi ise karşıma geçip arkadaş olduk diyor. Hadi anladık bebek için bir kaç gün durulur ama Vicky arkadaş olmuş. Kusura bakmasın ama gıcık kaptım, huylandım fakat bunu ona söylemiyeceğim. Ortaya sahte bir gülümseme attım ve Vicky'i kolundan tutup konuşmaya başladım.

"Arkadaş olayı için sana tek kelime etmiyorum. Bir başka konuya gelince; bana doğruyu söyleyin. Bir şeyi söylemiyorsunuz ve bu hiç hoşuma gitmiyor. Vicky beni çoktan unuttun mu? Yalanı anlarım."

dedim ve sinsi bir bakış attım. Kevin'in gözlerinin içine içine kötü bir bakış atıyordum şuan. Biraz ürkmüştü hani. Ellerimi dizlerime koydum ve ellerimle bir ritim tutmaya başladım. Jane uyuyordu ama bu ritim oldukça sessiz olduğu için problem yoktu. Mutfağın penceresinden dışarı baktım. Yeşillik bende ister istemez yüzümde bir gülümseme yaratmıştı. Bir kaç saniye öyle durdum ve sonra kendime gelip gülümsemeyi kestim. Ardından ellerimi iki yana açıp 'hadi' dercesine işaret yaptım. Yeter artık sıkılmıştım. İçimde kötü bir his vardı. Canım öylesine sıkılmıştı ki sinirlenmeye başlıyordum yavaş yavaş....

Yaklaşık beş dakika geçmişti ama bunlardan hala tık yoktu. Oyun mu oynuyorduk? Hani oyun oynuyorsak bu oyun sıktı. Ellerimle uğraşıyordum ve ellerim terlemişti. Sıcaklanmıştım. Off ya! Ayhhhh! Yeter artık he! Düşüncelerimi dile getirmek işe yarardı.

"Söyliyecek misiniz? Sıkıldım artık!"

dedim ve iç geçirdim. Sonra gene sahte bir gülümseme attım ve omuzlarımı çöktürdüm ve pis pis bakmaya devam ettim.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Ptsi Ağus. 31, 2009 11:56 am

Sıkıştırdıkça sıkıştırıyordu. Bu gıcık hep böyleydi! Küçükken bile sırf işlerini bana yaptırmak için beni sıkıştırırdı. Tabii küçüklük aklımla bundan korkar ve yapardım. Küçüklük aklı işte... O anılar aklıma gelince gülümsedim.Ardından gülümsemeyi bozup Vicky'e ters ters baktım. Ne diyecektik şimdi? Vicky afallamıştı. Gözlerinin içine pis pis baktım ve başımı Dés'in yönüne çevirdim. Yalan...Yalan bulmalıydık ama bu lanet kız yalan atıldığını anlıyordu! Kahretsin bu kızı bir kaşık su da boğacam! Hala bana pis pis bakıyordu. Of ya! Neden ben? Vicky afalladığı için tek kelime edemiyordu. Ama söylememiz lazımdı yoksa bu lanet başka bir yerden öğrenecek ve kötü olacaktı. Yavaşça ikizime yaklaştım ve gülümsedim. Korku dolu bakışlarımla ona yaklaşırken Dés bana şaşkınlıkla bakıyordu. Şaşkınlığını bozmak için Dés'in dibine oturdum ve ona bakıp açıklamaya başladım.

"Biz... Biz... Yani ben Vicky'e a-aşık oldum ki Vicky'de bana... Hani yav neyse anla artık"

dedim ve yüzümün kızardığını hissettim. Vicky'in bakışları hiç hoşuma gitmiyordu. 'Ne yapayım' dercesine baktım ve başımı eğdim. Dés kesin patlayacaktı. Ondan habersiz gizli kapaklı işler çevirmemize çok kızardı ki kızacaktı da. Off! Ama başka bir yerden duysa daha kötü olurdu ikizimi benden iyi kim tanıyabilir? Ama bir dakika; sevgilim Vicky benden daha iyi tanıyordur. Bu düşünceler aklımdayken Dés içeriye ses gitmeyecek bir şekilde yani kısık bir ayarla kahkaha attı ve benim başımı kaldırdı. Vicky'in ve benim utangaç bakışlarımıza baktı ve güldü.

"Bu idi işte."

dedim ve gülümsedim. Ardından gene başımı eğdim ve ikizimin bakışlarından kurtulmaya devam ettim.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Ptsi Ağus. 31, 2009 12:11 pm

Bu-olanlara-inanamıyorum! Her şeyin bu kadar çabuk gerçekleşmesi gerkir miydi? Ah Kevin, susmayı tercih etmeliydin, ben konuyu değiştirirdim! Sana inanamıyorum! Hele Dés, kendinde miydi bu kız? Bizim bu söylediklerimize kızması gerekirdi. Afallamamı gidermek için başımı iki tarafa salladım ve Dés'e bakarak:

"Bak... Kevin haklı! Bir şeyler oldu, evet; ama seni asla unutmam Dés! Böyle bir şeyi nasıl düşünebilirsin?! Bir daha sakın; ama sakın böyle aptalca bir şey söyleme! Jane'i senden daha çok sevemem ve sen benim...biriciğimsin!"

dedim tıslayarak. Sonra geriye doğru gittim ve ayağa kalktıp:

"Seninle sonra görüşeceğiz küçük bey! Şimdi, eşyaları alın da sizi odalarınıza bırakayım. Saat kaç olmuş, baksana... Yorgunsunuzdur hem!"

diyerek mutfaktan çıkıp merdivenlere doğru ilerledim. Eğer orada biraz daha beklersem, Dés beni oturtmak için elinden geleni yapacaktı ve bu halle onun yapacaklarını düşünmek bile istemiyordum. Gerçi sonradan ikimize de baya işkence çektirecekti, bu kesin. Başımı iki yana sallayarak merdivenlerden yukarı çıkmaya başladım. Dés ve Kevin'sa arkamdan geliyordu. Gülümsedim, Kevin'ı düşündükçe içim ısınıyordu ve... Bu gece için bambaşka fikirlerim vardı! Bunu Kevin'ın tahmin ettiğini biliyordum.

Onları odalarına bırakırken Dés'in göremeyeceği ve duyamayacağı bir şekilde Kevin'ı öptüm ve:

"Gece 2'de!"

diyerek hızla odama gidip kapıyı arkamdan kapattım. Anlamış olmalıydı.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Çarş. Eyl. 02, 2009 7:53 pm

Bu kız beni kalpten götürür. İki arada bir derede öptü, lafını dedi ve odasına kapandı. Offf off! Bitiriyor bu kız beni. Gülümsedim ve yavaşça ilk adımımı attım ve ikizimin bulunduğu odaya gittim ve Dés'in yatağa oturup; ellerini kavuşturmuş beni beklediğini gördüm. Her zaman ki gibi ışıldadım ve:

"Lavabo..."

dedim ardından benim için hazırlanan yatağa yattım ve ikizime bakıp konuştum.

"Hadi lanet kız, ben uyuyorum sana iyi düşünmeler"

dedim ve arkamı dönüp uyur gibi yapmaya başladım. 'İyi düşünmeler' demiştim çünkü başını yastığa koyar koymaz düşüncelere dalacaktı; aynı zamanda hayallere. Ahh! Ne kadarda beni gıcık etse seviyorum ikizimi...

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Eyl. 03, 2009 1:45 pm

Sabah ~

"Jane! Kalk artık yaa! Off..."

Bu kız beni bir gün öldürecek. Yine uyanmıyor işte... Dün gece gibi mükemmel bir gecenin ardından, böyle bir şey yaşamak iğrenç; ama yapmak zorundayım. Bebek ağlamaktan kendibni yırttı çünkü! Jane'in kolunu bıraktım ve bebeğe yaklaştım. Yüzünü tutup gözlerine baktığımda ağlaması durmuştu. Gülümseyip eğildim ve onu dikkatlice kucağıma aldım. Tekrar dönüp Jane'in yanına geldim ve ayağımla Jane'i dürterek:

"Kalkta bebeğine bak bir... Öylesine güzel ki, üstelik ağlamaktan helak olmuş! Gece hiç yatırmadı sanki seni, ağlama sesi bile gelmedi be!"

dedim hısrla... Gerçi bu bebek kucağımdayken o ses nasıl çıktı, şaşırmıştım; ama yine de çıkmıştı. Jane hala uyanmayınca yavaşça mutfağa gittim. Sanırım Lizz'in karnı acıkmıştı. Tezgahın üstünde duran biberonu aldım ve Lizz'in ağzına vererek süt içmesini sağladım. O sütünü içerken, ben de sandalyeye oturmuş dün geceyi düşünüyordum. Kevin odama geldiğinde yatağımda uzanmış onu bekliyordum. Odaya girer girmez yanıma süzülüp ellerini belime dolayan kişiden gözlerimi alamamıştım gece boyunca... Üstelik zevkli bir geceydi. Yine de anlamadım, o kadar sese rağmen bizi nasıl basmadılar acaba? Neyse,düye düşünerek omzumu silktim ve Lizz'e baktım. Mavi gözleri beni süzüyordu, sanki düşüncelerimi okuyormuş gibiydi. Ona yeniden gülümsedim ve tamamını bitirmiş olduğu biberonu ağzından çekip tezgaha bıraktım. Kucağımı tamamen dolduran bu sıcak, küçük yeğenle beraber yeniden oturma odasına döndüm. Hala deli gibi uyuyan Jane'e acıyla baktıktan sonra Lizz'e baktıp:

"Annen hala uyuyor! Ben onu uyandırmasını bilirim ama..."

diyerek Lizz'i yatağına bıraktım. Yapacağımı anlamış gibi gülümseyen Lizz'e göz kırpıp Jane'in yanına geldim. Kulağına eğilerek:

"Janeee! Yardım et, Lizz yookk!"

diye bağırdım. Bundan sonra da yatakta duracak hali yoktu.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Eyl. 03, 2009 2:07 pm

Rahat koltuklarımda mükemmel bir uyku çekiyordum, kulağıma doğru gelen bağırmayı duymadan önce.Vicky ‘nin bağırarak söylediği sözcükleri duyunca, koltuktan fırladım, onun yüzüne bile bakmadan beşiğe gittim. Lizz bütün masumluğu ile oradan bana gülümsüyordu. Ah Vicky, seni öldürmemi mi istiyorsun? Dehşet saçan gözlerimi Vicky’nin üzerine diktim ve bağırmaya başladım;

“Vicky! Tanrı aşkına delirdin mi sen!? Şuan seni asam ile bir kurbağaya dönüştürmek istiyorum! Bundan sonra beni uyandırma lütfen!”

Dedim, ve banyoya doğru gittim. Almam gereken ilaçları çoktan unutmuştum bile... Üzerimde ki geceliği çıkararak duşa girdim. Sıcacık su benim açılmamı sağlamıştı. Bir yandan vücudumu temizlerken, bir yandan da bu gece dışarı çıkma olasılığımı düşünüyordum. Birkaç sorun vardı, en büyüğü de Vicky’i ikna etmekti. Tek başıma çıkmalıydım. Belki Stesha’ya uğrardım, ya da başka bir bar’a. Kısa bir duşun ardından tekrar havlumu bedenime sarıp odama gittim. Siyah bol bir eşorfman, ve uzun kollu ince bir badi giyindim. Yaklaşık bir haftadır taramadığım saçlarımı ise düzenlemem yarım saatimi aldı. Daha sonra aşağı indim ve asam ile kahvaltı sofrasını hazırladım. Dün gelen çocuklar ortalıkta yoktu anlaşılan henüz uyanmamışlardı. Salona indiğimde Vikcy’e döndüm, bu sefer daha sakin bir ses tonu ile konuşuyordum;

“Kevin ve Dés, uyanmadı mı? Onları kaldır istersen, kahvaltı hazır. Bu arada akşam çok geç kalmamak şarkı ile dışarı çıkacağım. Lizz ile birkaç saat ilgilenir misin?”

Dedim, sonlara doğru sesimi daha da alçaltarak. İzin almamıştım, çünkü o zaman sorun daha da büyüyecekti. Böylesi daha iyiydi. Kucağımda ki meleği öptüm ve Vicky arkadaşlarını uyandırana kadar onunla sohbet etmeye beşladım;

“Lizz, nasılsın tatlım? Anne çok mu geç uyandı? Özür dilerim meleğim. Aç mısın?”

Dedim ve mutfağa ilerledim fakat tezgahın üzerinde ki boş biboronu görünce, Vicky’nin benden önce davrandığını anladım. Her zaman benden önce davranıyor zaten diye iç geçirdim. Lizz’i eğlendirmek için asam ile onu havaya kaldırdım, benden biraz yüksekte, yanında ki baloncuklar ile oyun oynuyordu. Ellerini bir o yana bir bu yana sallıyor ve gülüyordu.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Eyl. 03, 2009 10:41 pm

Ahh, sen tam bir kaçıksın Jane! Hem uyanmıyorsun, hem bebeğin ağladığı için uyandırınca kızıyorsun, hem de bu saatte bebeğine, Aç mısın? , diye bir soru yöneltiyorsun. Hangi mantığa sığar ki bu?! Başımı iki yana sallayıp, ayaklarımı sürterek merdivenlerden çıkmaya başladım. Dünki geceden sonra Kevin nasıl olacaktı acaba? Bana olantavrı nasıl değişecekti? Bilmiyordum, merak etmemi engelleyemiyordum.

Odaya girdiğimde ikisi de uyuyordu. Dés uyamaya hazır hareketlerini tekrarlıyordu, ne de olsa Dés'in her hareketini ezberlemiştim; ama Kevin... Gece boyu uyumamanın verdiği sonuç olarak, yastığa kapaklanmıştı. Gülümseyerek sessizce yanına gittim. Göz ucuyla Dés'i kontrol ederken, Kevin'in yanına oturup,ystığa yapışmaktan öne kaymış ıslak dudaklarına bir öpücük kondurdum. Bunu beklermişçesine açılan yeşil gözlerine gülümseyerek:

"Günaydın bi'tanem..."

diye fısıldadım. Yavaşça ayağa kalktım ve iyice geri çekilip:

"Dés! Kahvaltı hazır, uyanmanız gerekiyor."

dedim. İkisi, bu saatte uyandırılmaya homurdanırken ben, çoktan odalarından çıkıştım. Ağzımda bir şarkıyı geveleyerek merdivenlerden inip muftağa yöneldim. O sırada:

"Jane... İkisini de uyandırdım, ayrıca bebeğinin karnını çoktan doyurdum. Sabahtan beri ağlıyordu, baktım uyanmayacaksın, ben kalktım. Yırtılacaktı kucağıma alıp doyurmasaydım! bu saatte uyanmışsın, bir de homurdanıyorsun süt verdim diye... Neyse, bir daha Lizz'e süt verme, açlıktan çatlar, olur biter! Ayrıca, Lizz'in tam adı ne, söyler misin artık?!"

diye homurdanıp çoktan içeri girmiş olduğumdan sandalyeye kuruldum.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Eyl. 03, 2009 11:00 pm

Hatırlatmasaydı, söylemek hiç aklıma gelmezdi herhalde. Bilmeye hakkı var diye düşünüyordum, Lizz’i kucağımda dikkatlice tutarak
fısıldamaya başladım;

“Lizzié Alizé Derope, onun adı. “

Vicky’nin suratında ki, gülümseme beni de mutlu etmişti. Aynı anda Lizz’de gülümsüyordu, bu daha da hoştu. Vicky yorumunu yapmadan, masanın çevresinde Dés ve Kevin belirdi. Onları görür görmez tekrar konuşmaya başladım;

“Günaydın, esnemenize bakılırsa, erken kalktınız. Normalde kaçta kalktığınızı bilmiyorum fakat bizim evde şuanda Vicky’nin kuralları geçiyor. O kalkınca herkezi ayağa kaldırıyor.”

Dedim ve Vicky’nin surat ifadesinden kaçınmaya çalıştım. Lizz’i masanın yanındaki ayaklı beşiğine koyunca, sonunda bende masaya oturabilmiştim.

Gece: 24:30 suları…

Birkaç aydır ilk kez dışarı çıkacaktım, yalnız ve özgür olarak. Vicky’den izin almamıştım, oda bu kararıma karşı çıkmamıştı. Her nedense benim bile kendime güvenmediğim bir biçimde güveniyordu bana. Bu güveni nasıl sağlamıştım bilmiyorum, açıkçası pek de umurumda değildi. Bilindik dağınık odamın içinde, dolabımın önünde duruyordum. Birkaç giysi seçmek için yaklaşık on beş dakikadır burada dikiliyordum. Birçok kıyafet denemiştim, fakat hepsini sonunda beğenmeyerek yerlere fırlatmıştım. Vicky’nin odaya girmemesini umuyordum, çünkü girerse yine bağırmaya başlayacaktı. Hiç çekemezdim. 2 elbise denedim ve yine beğenmedim. Sonunda kırmızı straplez ve siyah pantolonu seçmiştim. Birkaç dakika da onları giyinerek, dolabın en altında bulunan topluklu ayakkabılarımı aldım. Sıra saçlarıma geldiğinde, her zamanki bilindik dağınık topuzu yaptım. Bileğime birkaç takıda taktıkta sonra hazır olduğum kanaatine vardım. Kapıda asıl duran, parlak kırmızı çanta ile asamı da alarak aşağı indim. Hepsi oturmuş sohbet ediyorlardı. Seri hareketlerle onların yanına geldim;

“Ben çıkıyorum Vicky, çok geç kalmam. Ve sarhoş olmayacağım merak etme!”

Dedim ve hızlı adımlarla kapıya gittim. Fortmantodan, siyah ceketimi de alarak kapıya çıktım. Gecenin soğunda cisimlenmek için çok beklemedim. Boşluğa çekilme hissi…

Konu: Geri: " Matt & Jane " Ptsi Eyl. 14, 2009 2:16 pm

"Ahh, evet... O konuda haklısın Dés! Bu kadar berbatını hiç görmemiştim; ama nasıl olduysa..."

Ardından gelen derin kahkaha ve Jane'in söyledikleriyle sessizliğe bürünen bir oda... Konumuz tamamen bölünmüştü, varlığını yitirmişti. Ben ayağa kalkıp onu tutana kadarsa, çoktan kapı sesi gelmişti bile. Sarhoş olmayacağını söylemişti; ama Jane 5-6 kadehle anca sarhoş olurdu. Bu demek oluyor ki, içecekti. Sarhoş olmayacaktı ama... Bebeğe nasıl süt verecekti peki? Başımı iki yana salladım ve Dés'e dönerek:

"Yine bildiğini okuyor. Farkında aslında nelere zarar verdiğinin; ama aldırmıyor bile... Her neyse, ne hali varsa görsün!"

dedim ve kolduğa çkercesine oturdum. Dés ve Kevin sessizliklerini koruyorlardı, biliyorlardı en ufak laflarına patlayacağımı. Bense fazla büyütüp büyütmediğimi düşünüyordum. İlk defa bu düşüncedeydim. Jane artık bir yetişkindi, her ne kadar çoğu şeye kafası basmasa da... Üstelik bir anneydi, ne yapacağını çok iyi bilirdi. Başımı iki yana salladım ve Kevin'in gözlerinin içine baktım. Dés'e göstermeden ona işaretimi sürdürürken ayağa kalktım ve:

"Ehh, bizde yatsak iyi olacak?"

diyerek odanın çıkışına doğru yürümeye başladım.

Misafir

Üyenin isteği üzerine başlık; Düşünseli & KİLİT!

» Jane & Matt
» Matt & Jane .. Sahil Kıyısında Düğün..
» "Yeni Bir Saç Spreyine Gerçekten İhtiyacımız Var mı?" ~ Hayvanlar Üzerinde Yapılan Testler
» Maestro: "Arıyorum."
» "Tanrım, zavallının tekiydim."