" Matt & Jane "

Konu: Geri: " Matt & Jane " Çarş. Tem. 29, 2009 7:51 pm

Asasızlık onu sinir ediyordu, bu gözlerinden apaçk görünüyordu. Kan çanağına dönecek boyuttaydı. Biraz soluduktan sonra bana baktı ve beni anlamadığını söyledi! Neyimi anlamıyor ki, diye düşünürken içimdeki ses, her şeyini, demişti bile... Bu sesi öldürmem gerek! Ayrıca evet, asasızlık kötü şey; ama bunu sen istedin Jane... Muggle gibi yaşamayı ben de sevmiyorum, yapacak bir şey yok. Ayrıca ağlamak sana iyi gelecekti Jane'cim!

Bana bir süre daha baktıktan sonra tepsideki yemeklere, tabir-i caizse, gömüldü. Birde yemek yemeyeceğinden, aç olmadığından bahsediyordu. Ne garip kızsın Jane! Tepside hiç bir şey bırakmamıştı resmen! Şaşılacak konu ya... Ağzını yalayıp bana baktı ve:

“Vicky... Dışarı çıkmak istiyorum… Sen evde dursan ben biraz hava alıp gelsem? Belki Stesha’ya uğrarım. İzin var mı küçük hanım?”

İzin ve Jane? Abimden bile izin almayan Jane benden izin mi istiyordu? Ne çok şaşırtıyordu beni bugün... Sonrasında da karnını tutup ayağa kalkmaya çalıştı. Daha temkinliydi bu sefer, yavaş yavaş yürümeye başladı. Bak, iğne yaradı, demek geliyordu içimden; ama ağzımı kapatmazsam tokatı yiyecektim. Merdivenlere doğru ilerliyordu, biraz daha gittikten sonra bana dönüp:

“Ben odama çıkıyorum Vicky, lütfen sende bir şeyler ye. Aklım sende kalmasın. Evde yemek istemezsende benimle gel, seni bir cafeye bırakırım bende işimi görürüm. İstersen de dönüştü seni alırım?”

dedi. Yukarı tek başına gidecekti, cafede beni bıraktıktan sonra tek başına gezecekti... Yok öyle yağma! Bırakamam seni, kusura bakma hanımefendi! hemen peinden koşup kolunu tuttum ve:

"Kusura bakma sevgili, yengeciğim; ama seni bu halinle tek bırakacak değilim! Can sıkıcı olmaya başladım, biliyorum. Seni sinir etmeye başladım ve birazdan tokatı basıp bas bas bağıracaksın, bunu da biliyorum; ama seni böyle bırakamam! Böyle bırakırsam; bir, merdivenlerden düşebilirsin, iki Stesha diye biraya ya da sigaraya veyahut da daha kötüsüne gidersin, üçüncüsü is bebeğe zarar verirsin! O yüzden ol-maaz!"

dedim ve onunla birlikte merdivene doğru yürümeye başladım. Sonra yeniden devam ettim:

"Ayrıca mutfakta hazır sandviçlerden var. Onları yerim ben!"

dedim.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Çarş. Tem. 29, 2009 8:25 pm

Tanrım, canımı almak için niye eziyet çektiriyorsun? Ne yaptım ben sana? İnanmıyorum ya yalnız bile kalamıyorum? Matt sana şükrediyorum şimdi aşkım… Duy sesimi! Anında koluma yapışan Vicky’e baktım, cidden benimle geliyordu. Pekala, nasıl istiyorsa öyle oynarız oyunumuzu, sinir stres bir işe yaramıyordu anlaşılan. Daha sakin olmalıydım. Vicky’e belki de hayatımda ilk kez gülümsedim ve;

“Pekala, gel benimle. Yalnızca biraz gezeceğim. İçki sigara veya herhangi bir şey olmayacak. Gel de kendin gör. Çıkarken sandviçleri almayı ihmal etmek yok.”

‘Aslında olacaktı, ama yanımda olmasaydın’ demek geliyordu içimden ama az önce kurduğum cümle ile bunun yakından uzaktan alakası yoktu. Neyse o yanımdaysa mecburen herhangi bir şey içemeyecektim. İyiliğimi düşünüyor olabilirdi ama … Yoktu aması? Ne saçmalıyordum ben yine. Merdivenlerden çıkarken birkaç kere sendeledim ve her seferinde iyi ki buradasın Vicky demeyi ihmal etmedim. Sağ elim hala karnımdayken, sol elim ise Vicky’nin elindeydi. Yürüdük yürüdük… Odamın kapısına geldiğimde;

“İçeri girmeyeceksin herhalde? Üstümü giyineceğim ve çıkacağım. Bu sırada sende gidip giyinsen iyi edersin, pijamalarla çıkmayacaksın dimi?”

Bu tek umudumdu, en azından sigara isteğimi gerçekleştirebilirdim. Her zaman böyle yapışık ikizler gibi olmamayı umuyordum… Odamın kapısının önünde Viky’e ‘lütfen gelme der’ gibi bakıyordum. Sonunda oda konuştu;

Konu: Geri: " Matt & Jane " Çarş. Tem. 29, 2009 9:04 pm

Merdivenlerden iyi ki yanında çıkmışım; yoksa tepe taklak olacaktı. Bir eli karnını okşarken, bir eli benim elmdeydi. yukarı çıkıp odasının kapısının önüne gelince, içeri gelip gelmeyeceğimi sordu. Gelmememi istiyordu; ama gelmeyi düşünüyordum Orda da kendine zarar verirse?

"Hımm... Bu cevaptan hiç bir şekilde hoşlanmayacaksın; ama seninle geliyorum! Ayrıca sana güvenmiyorum! Bebeğin var senin Jane, ufacık ve her şeyden habersiz bir bebeğin! Ona nasıl zarar vermeyi düşünebilirsin? Hem de isteyerek! O abimden sana kalan tek şey ve sen onu da zedelemek istiyorsun! Ahh, lanet olsun sana! İçeri girecektim seninle, evet; ama... ama artık değil! Daha deminki karnını okşaman da yalandır senin! Ne yapıyorsan yap, öldür o bebeği, olur mu?!"

dedim. Sonlara doğru yükselen sesimden gırtlağım ağrımıştı. Yanından sinirle ayrılıp odama çıktım. Çatı katında olan küçücük odama girdim ve duvarın bazı yerlerini okşayarak gizli gardırobumu çıkarttım. Kapağını açıp aceleyle içini karıştırmaya başladım. Bayan Kendini Bilmez ne yapıyordu acaba? Zarar verecek miydi bebeğe ya da kendisine? Of, ne çok düşünür oldum bunları böyle!

Dolabımın içinden kot pantolonumu, kolları ve beli sıkan boğazlı siyah kazağımı ve parkamla postalımı çıkarttıktan sonra gardırobu eski haline getirdim. Bunları giyinirken aklım Jane ve Kevin'daydı yine... Kevin vardı bir de, eksikti ya her şey! Aşık mı olmuştum yoksa? Yok, olamazdı; çünkü ben aşık olamazdım! O zaman onugörünce oluşan kalp atışlarım neydi? aman, neyse ne... Jane daha bilmiyordu; onu ve olanları... Söylese miydim? Hayır, söylememem daha iyiydi. Başlardı yoksa nutuklarına!

Aşağı inip kapısının önüne geldim. Bebeğe zarar veriyordu kesin! Ah Jane, hiç mi akıllanmayacaksın sen?

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Tem. 30, 2009 3:15 pm

“Vic-“

Cümlem bitmeden Vicky çoktan koridorda seri bir şekilde ilerlemeye başlamıştı, hem de arkasına bile bakmadan. Gerçekten sinirli gözüküyordu, umurumda değildi, sigara istiyordum! Tahta kapımı ufak bir gıcırtı ile araladım. Her zamanki dağınık ve kırmızılara bürünmüş oda. Yerde ki kıyafetlerin üzerine basarak yatağıma oturdum. Yanda ki siyah komidinin ilk çekmecesini açarken üzerinde ki resime bakmadan edemedim. Matt… Gözlerimi oradan uzaklaştırabildiğim kadar uzaklaştırdım ve ilk çekmeceyi açtım. Her zaman bir paket sigara bulunurdu orada. Her zaman ki gibi yine oradaydı. Bütün paketi bitirmek geldi içimden. İçinden bir tane sigara alarak, kibrit için çevreme bakındım. Neredeydi bu lanet şey? Orada pikemin altındaydı. Elime aldım ve kibriti yanına sürttüm. Alev alması yalnızca birkaç salise sürdü. Sigaraya doğru götürürken, ikisini de bıraktım. İçimde konuşan salak bunu yapmamamı söylüyordu. Onu dinlemeli miydim? Of birazdan Vicky kapıyı çalacak ama ben hala hazırlanmadım. Elimde ki saçma şeyleri yatağıma fırlatıp dolaba doğru gittim. Ayna bulunan kapısını açarak, mor bir gömlek çıkarttım. Üzerime giymeye çalışıyordum, düğmeleri zar zor kapanıyordu. Off bebeğim, ne çok büyüdün! Düğmelerle işim bittikten sonra altıma da siyah kumaş bir pantolon aldım. Sanırım iyiydi bunlar. Paltomu almayı ihmal etmedim, çünkü eğer böyle çıkarsam Vicky’den bir posta daha laf yerdim herhalde. Sigarayı düşünmeden edemiyordum bu yüzden hemen ondan uzaklaştım, bebeğime zarar gelmemeliydi. O-o değerliydi benim için… Kapıyı açtım ve sinirli bir yüzle Vicky’i buldum karşımda, anlaşılan girip girmemekte tereddüte düşmüştü. Ona karşı gülümseyerek;

“Herhangi bir şey içmedim, istersen koklayabilirsin. Evet odamda sigara veya içki var ama kullanmadım.”

Dedim, merdivenlere doğru yürüdüm. Vicky hala kapının oradaydı, anlaşılan emin olamıyordu. Eh haklıydıda.

“Vicky, merdivenlerden inmeme yardım edecek misin? Yoksa yuvarlanmamı mı izlemek istiyorsun?”

Lafım biter bitmez oda yanımda bitti. Kolumdan tuttu ve zarafet ile aşağı indik. Kapıya yaklaştığımızda ise Vicky’e ‘sandviçlerini al’ der gibi bir bakış attım. Anında gidip aldı. Aç gelmesine göz yumamazdım. Kapının yanından siyah babetlerimi aldım ve çıktık.

Akşam ~

“Öldüm yorgunluktan, yatmak istiyorum hemen!”

Dedim neredeyse bağırarak, kapı eşiğine tekrar aynı yere ayakkabılarımı bırakarak içeri girdim. Tam ışıkları yakmak için asamı isteyecektim ki, Vicky’nin yaptığı aptalca şey geldi aklıma. Off. Gidip elimle açtım ışığı ve salonda ki üçlü koltuğa oturdum. Televizyon kumandasını elime alarak kanalları gezmeye başladım. Yine sıkıcı haberler, aptalca filmler…

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Tem. 30, 2009 3:25 pm

Eve dönmüştük, yorulmuştum gerçekten... Jane sabah ne demişti? İçmemişt miydi gerçekten sigara falan? İnanmıyordum ona, yalan söylüyordu kesin. O bebeği öldürmek için elinden geleni yapıyor anlaşılan; ama bende o kadar meraklı değilim ölümüne! Hemen mutfağa gittim, dolabı açıp akşam yemeğini çıkarttım. Hepsini tepsiye yerleştirdikten sonra tepsiyi elime alıp odaya doğru yol aldım.

Odaya girdiimde Jane televizyonu açmış, haberlere ve o aptalca dizilere bakıyordu.Diziler neyse de, haberler... Biraz sakattı bu durum! Hemen Jane'in önüne geçip:

"Hanımefendi... Bir şey unutmadınız mı? Dışarda sadece öğle yemeği yedik ve onun dışında hiç bir şey... Akşam yemeği vaktin geldi! Bebeğini iyi korumalı ve ona özen göstermelisin, haberin var, değil mi?"

dedim gülerek. Tepsiyi Jane'in kucaklarına bıraktıktansonra elinden de kumandayı alıp:

"Sinir bozucuyum, biliyorum; ama haberler de yasak sana! Sonra yine başlıyorsun o saçma şeylere, tabi içki benim için saçma değilde, senin için saçma!"

dedim. Kumandayla televizyonu kapattıktan sonra Jane'in yanına oturdum.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Tem. 30, 2009 3:36 pm

Yok artık! Resmen kukla gibi yaşıyorum! Onu yap, bunu yapma, onu ye, bunu yeme! Yeter! Çok oldu ama bu küçük hanım! Karnımı tutmayı düşünmeden bir çırpıda ayağa kalktım. Hamileliğim boyunca ilk kez bu kadar hızlı hareket ediyor olmalıydım ki karnıma bir ağrı girmişti fakat şimdi o ağrıdan daha önemli şeyler vardı. Kimse bana bu kadar karışamazdı. Vicky’nin elinde ki kumandayı tekrar aldım ve suratına çemkirmeye başladım;

“Yeter ama Vicky! Ben hasta değilim, hamileyim! Çocuk muamelesi görmekte istemiyorum! Ne yapacağıma bu kadar fazla karışamazsın! Sinirimi bozmaya başladın! Sen git ne yapıyorsan yap! Ne yiyorsan ye ! Ama ben yemeyeceğim. Karışma!”

Sert tepki veriyor olabilirdim, ama onun bana verdiği her emir, gerçekte iyiliğim için olsa da hoşuma gitmiyordu. Yapım böyleydi! Kimsenin bana karışmasına izin vermezdim ben. Özgür takılan bir tiptim. Söylediğim kelimelerle önce şaşıran sonra daha da sinirlenen Vicky’nin az sonra bana yine bağıracağını sezebiliyordum. Bu sefer ne yapacaktı? Ağzıma mı dolduracaktı hanım efendi? Sinirli bakışlarımı gözlerinden bir saniye bile ayırmadan ne diyeceğini bekledim. Aslında takmıyordum çünkü diyeceği şeyler belliydi.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Tem. 30, 2009 3:53 pm

“Yeter ama Vicky! Ben hasta değilim, hamileyim! Çocuk muamelesi görmekte istemiyorum! Ne yapacağıma bu kadar fazla karışamazsın! Sinirimi bozmaya başladın! Sen git ne yapıyorsan yap! Ne yiyorsan ye ! Ama ben yemeyeceğim. Karışma!”

Hah! Görüyor musun şu işi? Hanımefendimiz istemiyor ha? Benim yatığım iyiliğe karşı şu çemkirmeine bak hele sen! Ne hali varsa görsün; ama bunları yüzüne söyleyeceğim! Bunları demeyeceğimi, daha yumuşak davranıp kolunu okşayıp yemek yedireceğimi düşünüyor; ama yanılıyor bu kadın! Ona yaklaşıp yere dökülen yemeklere baktım ve:

"Öyle mi? Ne halin varsa gör! Bebeğini de kendini de gebert tee, kurtulsun bu dünya bir aydınlıktan daha! Ne yapsak beğenmiyorsun ve kimsenin emeğini düşünmüyorsun! Özgürlük bu demek değil ama..! Ben gidiyorum, açlıktan öl e yemek yeme sen de tamam mı?!"

diye bağırdım! Bunları yaparken ona yaklaşmaya devam ediyordum. Gözlerimi kan bürümüştü kesinlikle; ama umurumda değildi! Bu aptala haddini göstermeliydim!

"Hıh! Özgürlük sevdası diye kafayı yemişsin; ama haberin yok ki bu sevdan bebeğine zarar veriyor! Bu sabah sigara içtiğini de biliyorum! İnanmıyorum artık sana! Aynı... Aynı abim gibi huysuz ve bencilsin sende!"

dedim; ama der demez iki elimle ağzımı kapatmam bir oldu. Ne demiştim, ne saçmalamıştım ben? Ona, abim hakkında ne söylemiştim? Ahh, Merlin'in sakalı! Geri çekildim ve:

"Jane..."

diyebildim sadece...

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Tem. 30, 2009 5:38 pm

Matt… Matt… Matt… Beynim sanki bir mengene gibi sıkılıyor ve vücudumda ki her gözenekten soğuk terler boşalmasına neden oluyordu. Karnıma saplanan ağrı, şimdi yere düşüp bayılmama neden olacaktı. Etrafım dönüyordu, yerinde duran tek şey bendim sanki. Gözlerimi birkaç kez kırptım ve kendime gelmeye çalıştım. Sağ elimi havaya kaldırarak Vicky’nin suratına bir tokat attım. Nasıl bu kadar kırıcı olabilirdi! Bana onu hatırlatacağını hiç düşünmemiştim. Ne olursa olsun… Tokat atar atmaz, Vicky bir çığlık koyuverdi. Ellerini yanağına götürerek kalakaldı. Surat ifadesini görür görmez yaptığımdan pişman olmuştum ama söyledikleri… Vicky’e doğru nedenini bilmediğim bir şeyden ötürü fısıldamaya başladım;

“B-bunu söyleyeceğini hiç düşünmemiştim... Bu kadar kırıcı olabileceğin hiç aklıma gelmemişti.”

Kendimi iyi hissetmiyordum, hala başım dönüyordu, midem bulanıyordu. Terliyordum ve ayakta duramıyordum. Gidip koltuğa oturdum ve fuzulü ses çıkartan televizyonu kapattım. her şeyin oynadığını görmemek için göz kapaklarımı da kapadım. Pencereden sızan rüzgarın uğultusu dışında, oda da herhangi bir ses yoktu. Gözkapaklarımı açmadan ağlamaya başladım. Suratıma süzülen her damla, yanlış yaptığımı haykırıyordu. Bu yaşıma kadar hayatımda kimseye tokat atmamıştım, kimse de bana atmamıştı fakat hiç bu kadar kırılmamıştım da. Zaman durmuş olmalıydı. Saniyeler geçmiyordu...

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Tem. 30, 2009 6:41 pm

Bunu... Bunu nasıl söylerdim? Ona nasıl hatırlatırdım bütün olanları? Kendisi kaşınmıştı, evet; ama bir anda ağzımdan çıkmıştı. Yani istemeden! Geri gerigitmeye devam ediyordum; fakat Jane'in gözleri hiç bir şey görmüyor gibiydi. Sağ elini kaldırdı ve... Saniyeler durmuştu. O tokattan sonra ufak bir çıklık atıp elimi yanağıma gtürmem bir oldu. Alev alev yanıyordu sanki yanağım. Yzümün hiç kıpırdamaması ayrı bi davaydı zaten! Gözlerim hafiften dolmuştu, doğal olarak...

Ben zamanın geçmesini dileren, Jane'in söylediklerini duymuyordum bile... Bir şeyler fısıldıyordu, büyük ihtimalle ne dediime dair; ama umurumda değilsin artık Jane! Ne zıkkımlanırsan zıkkımlan, ne dersen de! O dediklerimin tek suçlusu sensin, anlamıyorsun! Oturup karnını tuttuğunda büyük bir nefretle ona baktım ve:

"Yeter! Rol kesmeyi bırak! Karnını tutup duruyorsun; ama şu an görüyorum ki o bebeği hiç mi hiç düşünmüorsun! Birazcık düşünseydin seni düşünerek getirdiğim şu yemeği yer ve benimde o lafı ağzımdan kaçırmama sebebiyet vermezdin! Her şeyde suçlusun, anlıyor musun? Ve... Bir daha ne seni düşünürüm, ne de suratına bakarım! Belki... Belki arkadaş olabiliriz sanmıştım; ama ne yazık... Yanılmışım! Sana olan nefretim şimdi daha da arttı! Gidiyorum işte... Artık mutlusundur umarım... sende, geri kalan yaşamında bu bbeği öldürür müsün, doğurur musun bilmem. Ne zıkkımlanıyorsan zıkkımlan!"

dedim bağırarak. Yanağımı tutarak aşağı indim. Askılıktan parkamı alıp kapıyı da çarparak dışarı çıktım. Şu an ne yapacağımı bilmiyorum; ama tek isteğim sakinleşmekti. Hayatımda ilk defa birisine bu kadar sinirleniyordum!

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Tem. 30, 2009 7:33 pm

Belki de haklıydı, yaptığım her şeyin suçlusu bendim ama bu acıya dayanmak kolay değildi oda bunu anlamalıydı. Hala odada sigara içtiğimi düşünüyordu. Umurumda değildi, içmemiştim bunu ben biliyordum, bu yeterdi bana. Karnımda ki bebeği düşünmediğim konusunda sanırım haklıydı. Onu seviyordum fakat ona zarar veriyordum. Böyle bit hakka sahip değildim. Vicky tamamen haklıydı… Ama bunu söylemek için çok geçti, o çoktan kapıyı hızlıca çarpıp soğuk havaya çıkmıştı. Gidecek bir yeri yoktu, kendini koruyacak bir asası da. Bu kız delirmiş olmalıydı. Başına bir şey gelirse hep senin suçun Jane! İki kaşık yemek yeseydin ölür müydün?! Ah aptal kız, hayatında yaptığın hatalar bakalım nereye kadar sürecek. Sevdiklerini ne zamana kadar kaybetmeye göz yumacaksın? Evet, Matt gitti, şimdi Vicky’de gitti, sıra bebeğinde mi? Onu da mı postalamayı düşünüyorsun. O’ndan kalan tek parçan o senin. İçimde ki ses susmak bilmiyordu. Beynimi yiyordu sanki. Odada ki ürperti içime çökmüştü. Yalnızdım ve yalnız olmaya mahkumdum. Yavaşça ayağa kalkıp pencerenin önünde duran koltuğa gittim. Pencere açıktı ve içeriye giren rüzgar tüylerimi diken diken yapıyordu. Umurumda değildi, Vicky gelene kadar burada bekleyecektim. Ellerimi üst üste koydum ve kafamıda onların üstüne koydum. Dışarıya bakmaya başladım. Yağmurun yağması çok uzun sürmemişti. Ben evimde pineklerken Vicky soğuktan donuyordu! Ve benim yüzümden. ‘ Lanet olası kadın ‘ dedi bütün gece, içimde ki ses. Haksızda değildi. Zaten herkes haklıyı bir ben haksızdım bu lanet olası dünya da. Dışarıyı izlerken her beş dakika da bir tanrıya Vicy’nin gelmesi için dua etmeyi unutmuyordum. Ufak bir umudun peşindeydim işte…

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Ağus. 06, 2009 1:11 pm

3 Saat Sonra ~ Gece/Sabah 5

"Heey! Çek o pis ellerini üzerimdeen!"

Bu şekilde haykırmamın sebebi, koşarken bile popoma dokunmaya çalışan adamdı. Belki 4 saattir yürüyordum. Bütün sokaklar sessiz ve ışıksızdı. Başım ağrıyordu ve hala yanağım sızlıyordu. Şimdi ise yine sessiz sokaklardan birindeydim. Karşımda ki bir grup serserinin aptal hareketlerine maruz kalıyordum. Kimlere çatmıştım? Nerelere girmiştim böyle ben?! Hemen eve gitmeliydim; ama nasıl? Nerede olduğuma dair herhangi bir fikrim olursa yapardım hani belki! Eve dönmeyi de çok istemiyordum, başka çarem? Yoktu! Elimi cebime attım; ama asam da ortada yoktu. Zaten olsa ne işe yarayacaktı ki? Sihirle mühürlemiştim onu...

"Off! Merlin'in sakalı aşkına! Def-ol!"

Ne problemli adamdı bee! Adımlarımı uzun atmaya başlayıp, daha çabuk koşmaya çalıştım. Oh, geride bırakmıştım az da olsa...Şimdi karanlıkta gözükmüyordu adamın silüeti. Hızla ilerlerken önümden geçen başka bir gruba çarpmamak için kendimi frenlemeye çalıştıysam da, bir şekilde gruptan birisine çarpmıştım. Başımı kaldırdığım anda okuldan olan yakışıklı Slytherin'li arkadaşımı gördüm. Aceleyle arkama baktıktan sonra bir hareketle saçlarımı düzelttim ve gülümseyerek ona bakıp:

"Ya... Kayboldum, acaba beni eve cisimleyebilir misin?"

dedim, birazda masum bir tavırla. Bunları öylesine hızlı söylemiştim ki, çocuk bana aval aval bakıyordu. Ellerimi yüzüne doğru sallayıp bakmasını engelledim. Çocuk ağzını kapatıp, hala şaşkın bir halde;

"Ta- tabii Victorina! Hemen!"

dedi. Asasını çıkarttı ve bana doğrulttu. Gözlerimi kapatıp içimden evi düşüdüğüm anda, kendimi savrulmuş hissettim. Başımı çarpmıştım! Ah, büyü yapmayı bile bilmeyen bir Slytherinli ha! Aptal çocuk! Başımı sıvazlarken kapıya çarptığımı fark ettim. Kapının önünde doğrulmaya çalışırkan, Jane'in açmasını umuyordum. Acaba ne tepki verecekti beni kapıda görünce? Ya kovarsa?

Konu: Geri: " Matt & Jane " Perş. Ağus. 06, 2009 6:09 pm

Pencerenin buğulu camından bakıyor, gözlerimden süzülen yaşları izliyordum ama kendi suratımdan başka gördüğüm bir şey yoktu. Sokak kapkaranlıktı. Gözlerimi kapattım ve kötü şeyler düşünmemeye çalıştım, ne yazık ki imkansızdı. Gecenin bu saatinde, böyle ıssız ve sessiz sokaklarda bir genç kız yalnız başına… Her şey olabilirdi. Sakin olmalıydım. Kafamı koltuğun yanına koydum ve başımın ağrısının geçmesini bekledim. Yalnızca birkaç dakika geçmişti ki, kapıda ‘güm’ diye bir ses duydum. Yine hata yaparak, olduğum yerden hızlıca kalktım, hata olduğunu ise kalkar kalkmaz karnıma giren ağrı ile anladım. Her ihtimale karşı asamı alacaktım ki, Vicky’nin mührü geldi aklıma. Ah Vicky! Sayende kendimi koruyabileceğim bir asaya bile sahip değilim! Yavaş adımlarla kapıya gittim. Kulağımı dayadım ve bir ses aradım ama sadece hızlı nefes alış-verişlerini duyuyordum birinin. Kapı kolunu tuttum ve yavaşça açtım. Karşımda ki bitkin ve sinirli kızı görür görmezde ağzım açık kaldı. Vicky, sabahın yeni ışıklarıyla eve dönmüştü. Ben onu bir daha asla görebileceğimi düşünmüyordum. Acaba neden buradaydı? Ne saçmalıyordum! Burası onunda eviydi. Biraz şaşırmış biraz da mutlu bir ile fısıldadım;

“B-ben, seni bir daha görebileceğimi düşünmemiştim. B-ben özür dilerim Vicky. Bunu istememiştim. “

Sonra nedenini bilmediğim bir güdüden dolayı Vicky’e sarıldım. Belki özrümün kabul olması için, beklide birine ihtiyacım olduğu için. Bilmiyordum. Birkaç dakika sarıldım ve sonra yanaklarıma doğru inen, gözyaşlarımı ellerim ile sildim. Kapıyı iyice açıp tekrar fısıldadım;

“Pardon, üşümüşsündür. Hava buz gibi… İçeri gir ve koltuğa geç. Bende sana bir örtü getireyim. “

O salona doğru geçerken, ardiyede ki dolaptan kalın olmasına dikkat ederek bir örtü aldım. Salona geçtiğimde ise gayet masum bir şekilde benim az önce oturduğum koltukta oturuyordu. Örtüyü sırtına koyup yanına oturdum, onunda gözleri doluydu. Ona bakmamaya dikkat ediyordum. Arkama yaslandım ve gözlerimi yumdum.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Cuma Ağus. 14, 2009 1:54 pm

Kapıya doğru gelen adımları diledim. Ağırdı... Tedbirli yaklaşıyordu, ki kapıyı da aynı tedbirle açmıştı. Ah..! Yaptığım sihirdi bunun sebebi... Mühürlediğim asa, onun asayı almasını engellemişti, haliyle... Başımı iki yana sallayarak Jane'i dinlemeye başladım. Sinirli ve ıslanmış görüntümden dolayı ilk başta geri çekilmişse de sonradan yaptıkları için üzgün olduğunu geveledi. Benim geri döneceğimi beklemiyormuş! Ben de istemezdim; ama-

Birdenbire bana sarılması düşüncelerimi bile yarıda bölmüştü. Ama-nın devamıysa asamın olmayışıydı. Obana sarılınca vücuduma yayılan sıcak enerjisi beni kendime getirmişti. Gülümsedim; ama kısa sürdü. Gözlerim dolmaya başladı ve ağzımda titremeye... Ben de titriyordum, soğuktan! İçeri alsana hadi... O da bu dileğimi fark etmişçesine kapıyı iyice açtı ve içeri girmemi söyleyip salona gitmemi istedi. Reddedemezdim, üşümüştüm. Kendime sarılıp kollarımı sıvazlarayarak salona geçtim. O odaya gidip bir şeyler getirirken bende aradaki kısacık zamandan faydalanıp odama koştum. Hemen üzerimdekileri çıkarttım, iç çamaşırlarımı yenileyip eşofmanlarımı üzerime geçirdim. Tekrar koşarak odaya indim, pencerenin önündeki koltuğa oturdum. Öne doğru eğildim ve ellerimi bacaklarımın arasından geçirdim. Olanlardan dolayı yavaş yavaş gözlerim dolarken, Jane odaya elinde kalın bir örtü getirdi. Örtüyü sırtıma koydu ve yanıma oturdu. Arkasına yaslandı ve gözlerini yumuverdi. Göz ucuyla onu izlerken gözüm yavaşça aşağı indi ve iyice büyümüş olan karnına takıldı. O gözlerini yummuşken yavaşça elimi kaldırdım ve karnına koydum. Hoş bir duyguydu. Yavaşça elimi karnının üzerinde gezdirmeye başladım ve gülümsedim. Beni hissediyor muydu acaba? Biraz daha yaklaştım ve başımı eğip:

"Umarım seni birlikte büyütürüz küçüğüm... Umarım bir daha sorun çıkmaz; çünkü seni öyle merak ediyorum ki."

diye fısıldadım. Bunları derken bile elim hala karnındaydı. Birden bir vurma gibi bir şey hissettim. Tekme mi atmıştı bu küçük? Güldüm.

Konu: Geri: " Matt & Jane " C.tesi Ağus. 22, 2009 12:29 pm

Onun eli karnımda gezerken, vücuduma verdiği okşama hissi bana zevk vermişti. Yanımızda bulunan pencere pervazına hala yağmur damlaları çarpıyor, rüzgar uğultusu da ona eşlik ediyordu. Gözlerimi yummuş ona kafamda ki soruları sormalı mıyım diye düşünüyordum. Kızması veya seni ilgilendirmez deme olasılıkları daha büyüktü ama sormazsam meraktan ölürdüm. Belki şimdi yeri değildi? Ah şu meraklı yapım. Kafamı onun omzuna yasladım ve onun az önce karnımdan çektiği ellerini şimdi ben oraya koydum. Sessiz ve masum bir edayla da devam ettim;

“Vicky, kovmak ya da istememek gibi algılamazsın umarım ama sana bir şey sormak istiyorum. Fazla konuşmasak da seni az çok tanıyorum. Senin karakterinde olan bir kız yaşadıklarından sonra asla bu eve dönmezdi. Seni buraya geri getiren ne oldu?”

Yanlış anlamayacağını umuyordum çünkü gerçekten sadece merakımdan soruyordum. Ellerimi saçlarımın arasında gezdirmeye başladım o cevap verene kadar. Kaç gündür taramıyordum ben bu saçları? Ne kadar berbat gözüküyorlar acaba? Yarın banyo yapmalıyım diye düşündüm, unutmayacağımı umarak.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Ptsi Ağus. 24, 2009 8:20 am

Sorduğu soru beni şaşırtmıştı. Jane pek meraklı bir insan değildi, daha doğrusu bana karşı... Konu ben olunca, ne hali varsa görsün gibi durumlar ortaya çıkar, yaptıklarım kimseyi ilgilendirmezdi. Zaten en son abim sırf merakından Kevin'ın kim olduğunu ve yaşadıklarımızın doğru olup olmadığını soruş; o da ağzının payını baya fazlasıyla almıştı. Jane... Artık korkmuyordu benden, haklıydı da. Bu günlerde kendi özelliklerime ait hiç bir şey yapmıyordum. bu yüzden bu soruyu sorabilmişti ya zaten! Neyse, cevalayacaktım eninde sonunda... Eğer cevaplamazsam, yanlış yorumlayıp tamamen kötü bir hal almasını sağlayabilirdi. Jane ve işleri...

Yavaşça öksürerek gırtlağımı temizleyip elimi karnından usulca çektim. Ona bakarak:

"Aslında... Biraz zor söylemesi; ama... Bir kaç adam tarafındaann...kovalandım işte canım!"

dedim utana sıkıla. Pek utanılacak bir şey değildi, gittiğin yerlere bakmazsan ve güzelsen başına gelecek en doğal şeydi. Beni utandıransa, bunu Jane'e söylüyor olmamdı. Tamam, Jane bir kadın olabilirdi; ama... Aması? Jane için artık amayı bile bulamıyorum, iyice tutuluyor muyum ona ne?!

Konu: Geri: " Matt & Jane " Ptsi Ağus. 24, 2009 1:12 pm

Kurduğu cümlenin altından çok şey çıkarılabilirdi ama ben sormakta tereddüt ediyordum. Bu kadarını bile söylediği için tanrıya şükretmem gerekirdi. Fakat sormalıydım… Ona bir şey olduysa, kılına bile zarar geldiyse…. O bana emanetti artık. Ne derse desin, ne olursa olsun sormaya karar verdim. Kendimi dikleştirdim ve gözlerinin içine baktım, sözlerime başlamadan önce ne derse desin inanacağıma, kendi kendime söz verdim ve o çatal sesimle konuşmaya başladım;

“Vicky… Canım başka bir şey oldu mu? Yani sana dokundular mı?”

Oda soğumuştu sanki, bütün gözeneklerimden soğuk terler akıyor olmalıydı. İkimizin de yüzü kireç gibiydi. Yalan söyleyeceği fikri de aklımın ucundan gitmiyor değildi. Zihnimi sadece iyi şeylere yönlendirmeye çabaladım ve onunda yüzünde ki soğuk hatları izlemeye başladım. Elim hala karnımda, geziniyor, turladığı bölgeyi tekrar turluyordu. Gözlerim hiç kırpılmadan sadece onun yeşil gözlerine dikilmişti.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Ptsi Ağus. 24, 2009 1:49 pm

Jane'in yavaş yavaş doğruluşundan ve bana öyle bamasından bu soruyu soracağını anlamalıydım! Kesin soracaktı böyle bir şeyi, ben bunları tek tek anlatırsam... O da haklıydı, merak ediyordu beni; ama gereksiz. Ben? Onlara kendimi ellettireceğim ha?! Böyle bir şeyin olması için, deli olmaları gerekir. Zaten geriye yaslanmış olan başımı iyice koltuğa yaslayıp gzlerimi kapattım ve:

"Saçmalama Jane! böyle bir şey olmasına izin verir miyim sence? O sokak züppelerinin... Sen onu bunu boşver dee..."

deyip gözlerimi açtım yavaşça. Doğrulup ayağa kalktım ve:

"Sen ne kadar uyudun bakayım? Eminim cevabın 'hiç' tir! Sen gerçekten delirmişsin, ne kenidini düşündüğün var ne bebeği! Her neyse, kalk, yatağa yatırayım seni..."

diyerek kolundan tutup onu ayağa kaldırmak için çekiştirmeye başladım.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Ptsi Ağus. 24, 2009 3:06 pm

Yine aynı mesele. Bu çocuğun daha erken doğmasını istiyorum diye düşündüm ama sonra doğup da hasta olabileceği geçti aklımın ucundan ve hemen bu fikirden vazgeçtim.Beni çekiştiren kolunu sabit tuttum ve kendime doğru çektim. Sonunda koca karnım ve ben ayaktaydık. Ayağa kalkıp onun elini tutunca aynı çatal sesim ile fısıldamaya devam ettim;

"Vicky? Hiç vazgeçmez misin? Bu çocuk doğunca bana böyle davranamayacağını biliyorum bu yüzden çabuk doğması için tanrıya dua ediyorum. Zaten karnımda ki oynaşmalara bakılırsa çıkmak için acele ediyor. Anlaşılan seni görmek için heyecanlanıyor Vicky! "

Sessiz ve tablolar ile oluşan koridoru geçmiş, merdivenlere ulaşmıştık. Her zaman ki gibi sakardım ve Vicky beni tutabilmek için bütün gücünü sarf ediyordu. Canım… Ona doğan bu sevgimi ne zaman dillendirecektim acaba? Belki de önce o söylerdi. Saçmalama Jane! Vicky hayatı boyunca hiç seni sevmedi, dalga mı geçiyorsun? Sonunda son merdivenleri tamamlamış ve ikinci kata çıkmıştık. Aşağıda ki koridora benzeyen bir yerde ilerliyorduk şimdi. Çıplak ayaklarım tahta zeminde ritmik bir ses çıkartıyordu. Vicky’nin ayaklarımı görmemesi için yalvarıyordum. Kesin çorap giy diye tuttururdu, ama oda bunu anlamayacak kadar yorgun görünüyordu.

Odamın kapısını açtı ve beni yatağıma kadar götürdü. Çevrede ki dağınıklık ve pislik yüzünden bana küfür ederken, gözleri sigara veya alkol arıyordu. Bu kadar bariz olabilirdi herhalde. Yatakta otururken, ikna edici bir ses konu ile konuşmaya başladım;

“Sigaralar komidinin ilk çekmecesinde Vicky. Almak istiyorsan hepsi orada, açarsan göreceksin. Vodka’lar ise gardorabımda, pantolonların olduğu bölümde. Diğer içkiler bitti.”

Kızacağını bilsem de söylemeliydim, çünkü kesin diğer içkileri sakladığımı düşünecekti. O etrafı toparlar ve göz gezdirirken, benim yarı kapalı gözlerim ve uykusuzluktan dönen başım, çoktan yastığı bulmuştu bile. Bu gece de her gece olduğu gibi rüyamda Matt’i görmeyi umarak uyudum.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Ptsi Ağus. 24, 2009 3:33 pm

Ahh, tam bir Jane vak'ası daha... Suratıma resmen trene bakar gibi bir süre baktıktan sonra onu çekiştiren kolumu sabit tutarak kendine doğru çekti. Bu ani çekişten ben de payımı almıştım tabii, o ayağa kalkarken, ben sendeleyerek yere düşmemek için çabalıyordum! Ah, Jane ahh! ayağa kalktıktan sonra bana baktı ve:

"Vicky? Hiç vazgeçmez misin? Bu çocuk doğunca bana böyle davranamayacağını biliyorum bu yüzden çabuk doğması için tanrıya dua ediyorum. Zaten karnımda ki oynaşmalara bakılırsa çıkmak için acele ediyor. Anlaşılan seni görmek için heyecanlanıyor Vicky! "

dedi. Ah, saçmalıyorsun canısım! Asla sana olan davranışlarım değişmeyecek, değişecek olsa çoktan değişirdi. Bebeğin, o iyiliksever doğacak bebeğin umrumda bile değil! Nedenini bilmediğim bir şekilde seviyorum artık seni... Garip; ama gerçek... Her neyse, diye düşünüp başımı iki yana sallayarak Jane'in koluna girdim. Serbet elimle Jane'in elini tutuyordum yine de; çünkü Jane çok normal tiplerden değildi. Sakardı ve hamile olması işi iyice güçleştiriyodu. Koskocaman olmuş karnından ayaklarını göremediğinden gözü kapalı ilerliyordu sanki.

Bir o yana bir bu yana çekiştire çekiştire, o büyük ve güzelim koridordan geçmiştik. Sonunda merdivenlerdeydik; ama merdivenler daha büyük belaydı! Basamak olduğu için Jane iyice sapıtıyordu. Neyse ki az kalmıştı odasına da, böylece sorunumuz çözüldü.

"Ahh!"

Dişlerimin arasından fışkıran bu sinir sözcükleri, her zaman ki gibi, Jane'in marifetiydi! Bir güzel ayağımı çiğnemişti, yorgunluktan ölüyordum zaten! Bir bu eksikti Jane, onu da sen hallettin hani... Ayağımın acısını bir kenara bırakarak Jane'in odasının önüne geldi. Jane'in eline bakarak açtığım kapıyı itekledim ve başımı kaldırdım. Oda..! Dehşet bir haldeydi! Küller mi dersin, elbiseler mi dersin... Ah Jane, ben seni napacağım biliyor musun?! Bittin!

Bir hışımla onu yatağa bıraktım ve söylene söylene etrafı toparlamaya başladım. O sırada Jane, kendisinden hiç beklenmeyecek bir şey yapı ve sigaralarıyla içkilerinin yerini söyledi. Hafifçe doğrulup göz ucuyla ona baktım ve başımı hayretler içinde sallayarak etrafı toparlamaya devam ettim. Hani, bir yer ancak bu kadar kirlenebilir! Nasıl becerdin anlamıyorum ki...

Kıyafetleri tek tek katlayıp yerleştirdim, yere atılmış bir poşeti elime alarak çekmecedeki sigaraları poşetin içine attım. Sonra gardırobuna yönelerek pantolon bölümünü açıp oradaki Vodka'ları da poete doldurdum. Zaten etrafı toparlarken her yeri karıştırdığım için, başka bir yerde bir şey yoktu. Pşeti yavaşça yere bırakarak Jane'e döndüm. Ona çıkacağımı haber verecektim; ama o çoktan dünyadan çıkmış bile. Üstünü de örtmemiş! Usulca yanına yaklaşıp örtüyü ayaklarının altından alıp yavaşça açtım. Onun üzerine örterken, gözlerim o yorgun yüzüne takıldı. Örtüyü omuz hizasında bırakıp yere, yüzünün paralel yerine doğru çömeldim. Şimdi yüzü tam karşımdaydı. Gülümedim ve ona doğru eğilerek:

"Emin ol... Emin ol, seni hiç bu kadar sevdiğimi, bu kadar korumak istediğimi hatırlamıyorum. Abimden bile değerli olacağın...hiç aklıma gelmezdi canım..."

diye fısıldadım. Uzanıp alnından öperek ayağa kalktım ve poşeti alarak yavaşça odadan çıktım. Her şey bitmişti artık... Yoluna girmişti ya da öyle umuyordum.

RP Bitmiştir!

Konu: Geri: " Matt & Jane " Ptsi Ağus. 24, 2009 4:22 pm

Mekan; Fransa ~ Ev
Saat ; 23:32

Karnımın şişkinliği gün geçtikçe artıyordu. Yere bir şey düştüğünde onu eğilip almam söz konusu bile değildi artık. Zaten ben buna yeltensem bile Vicky – gerçekte her ne kadar beni değil, bebeği düşünse de - bu duruma asla izin vermezdi. Bazen neden bu tür oyunlara ihtiyaç duyduğunu anlamıyorum. İstediği sadece bebekse doğduğunda gelip göremez miydi? Her neyse, yine koltuğuma çömeldim. Sadece üzerinde bulunan gazeteyi almak istemiştim. Ama karnım oturmamı söylemiş gibi oraya yığılıvermiştim. Elimi balonsu karnıma dayadım ve bir ileri bir geri okşamaya koyuldum. Acaba büyüdüğünde beni sevecek miydi? İlerisi ne kadar da karanlık .. Ben bile korkarken biricik meleğim neler yapacaktı acaba bu hayatta? Ah, bebeğim .. Senin için bazı şeylerden ferargah edeceğimi düşünmemiştim. Oysa şimdi ne sigaram var, ne de alkolüm. Bunlar senin için meleğim. Sadece sağlıklı olman için.. Her ne kadar hamileliğimin ilk dönemlerinde kullanmış olsamda şimdi hiçbiri yok. Elimi karnımdan çektim ve yan sehpada duran suya uzandım. Daha doğrusu uzanmaya çalıştım. Fakat o an ne olduysa elime aldığım cam şişe birden yere düşüverdi. Altımda bir sıcaklık vardı. Bebeğim! Onu incitecek bir şey mi yapmıştım? Elimi makat bölgemi kaplayan pijama kısmına doğru yönlendirdim. Suyum geliyordu! Merlin’n sakalı! Doğum anıydı! Artık o an gelmişti. Bebeğim dışarı çıkacaktı. Ama hazırlıksız ve erken yakalamıştı beni. Daha bir haftası yok muydu? Ah, aman Tanrım! Vicky de nerelerde? Hemen beni hastaneye götürmeli. Yoksa... Bunu aklımın ucundan geçirmesi bile berbat bir duygu benim için! Yerimden kıpırdamak için koltuğun köşelerine dokundum. Ama bu sadece bir yenilgiydi. Başarılı olamadım. Gözlerimden damla damla boşalan yaşlar da konuşmama engeldi. Gözlerimin kapandığını hisseder gibiydim. Kararıyordu sanki herşey. Avazım çıkana kadar bağırmak istedim. Ama yapamadım. Öylece yere serpilmiş yatıyordum. İçimden geçenleri keşke duyabilselerde birileri gelse diye yalvarıyordum yalnızca ' Bebeğim .. Çıkarın onu buradan.. Yardım edin..’ Hayalimde söylediğimin farkındayım. Ama ne olur, ne olur gelsin birisi buraya. Onu doğurmaya o kadar ihtiyacım var ki. O Matt’n bir parçası .. Belki onun ten kokusunu alır, o muhtaç olduğum kokuyu. Jane bunların sırası mı?! Onun bir parçası bu! Evet, evet. Çıkarın onu buradan. Onu da kaybetmek istemiyorum ... Hala yerde yatıyorken, sadece kısık bir sesle vikleyebildim "Vicky.."

Konu: Geri: " Matt & Jane " Ptsi Ağus. 24, 2009 4:41 pm

"Jane bunu gerekten çok beğenecek. Harika bir yemek oldu ve-"

Birden içeriden gelen kırılma sesi beni benden geçirmiş gibiydi. Hemen kapıya baktım. durmuş etrafı dinliyor, bir ses daha çıkacak mı diye bekliyordum. Sonradan aklıma dank etti. Jane hamileydi ve ben burada mal gibi durmuş etrafı dinliyordum! Sanki Jane normalmiş gibi! hemen elimdeki salatalıkla bıçağı tezgaha indirdim ve odaya doğru koşar adımlarla ilerlemeye başladım. Kıpıyı açarken gelen boğuk vikleme beni kendime getirmekte daha da iyi bir rol oynamıştı. Aceleyle kapıyı açtım. Kapıyı açışımla Jane ile gözlerimiz buluştu. ikimizinde endişeli bakışları altında benim gözlerim yavaşça Jane'in pijamasına kaydı. Su! Suyu gelmişti Jane'in! Ne yapacaktım peki? Nasıl davranacaktım? Önceden çok doğum yapmıştım ya sanki, ne olacaktı şimdi?! Off! hemen Jane'in yanına geldim ve elini tutarak:

"Biliyorum, berbat saçma olacak; ama ne yapmam gerekiyor?! Nasıl davranmalıyım Jane!"

dedim. Söylerken soluğum kesilmişti; ama onun beni anlayacağını ummuştum. Daha önceden başka bir yerde okuduğum bir şey aklıma geldi o sırada... Yaşasın, hafızam! Hemen incitmeden Jane'in omzundan tutup onu koltuğa doğru yatırmaya başladım. Bir taraftan da ona:

"Sakin ol canısım! Bir şey olmayacak! Alt tarafı sancın geldi ve sen bana şimdi emir vererek bu işi kolaylıkla atlatmamı sağlayacaksın. Derin nefesler al."

diyordum.

Onu koltuğa yatırır yatırmaz:

"Ben asamı alayım."

dedim ve kapıya yöneldim; ama birden durdum. Asam... Mühürlemiştim! Eşek kafam, nasıl yapardım bunu?! Tekrar arkama döndüm ve her yerine ışık saçılmış büyük odayı tarayarak Jane'e baktım, üzgün gözlerle...

Konu: Geri: " Matt & Jane " Ptsi Ağus. 24, 2009 4:58 pm

Ben zaten sancıdan kafayı yerken, Vicky iyice delirmişti. Benden doğum anlatmamı istiyordu! Olacak şey değildi. Şimdi mühürlü olan asası için dönmüştü ki sonunda kafasına bir şeyler dank etti. Şimdi ağlayacakmış gibi bana bakıyordu, beklide ağlıyordu. Gözlerim karardığından onu net bir şekilde göremiyordum. Ne yapacağımızı düşünürken o anda karnıma giren çok ağır bir sancı çığlık atmama neden oldu. Ben böyle heyecanlı ve korkmuş gözükünce Vicky daha da kötü oluyordu. İkimizde sakin olmalıydık. Hızlı hızlı solurken, göz kapaklarımı iyice açtım ve zorlanarak konuşmaya başladım;

“Vicky, sakin ol. İkimizde böyle ağlayıp zırlarsak bu bebek buradan çıkamaz. Sonucunu ikimizde düşünmek istemeyiz.”

Hızlı hızlı soludum ve önümde oturmuş beni pür dikkat dinleyen kıza baktım. Oda benim kadar korkmuş görünüyordu. Asalar yüzünden kim bilir ne kadar üzülmüştü. Evet bende şuanda ona kızabilirdim ama bunu yapmam sadece bana zarar verirdi. Soluklarım hızlandı ve hızlandı… Sanki bütün organlarımı akciğerlerim kaplıyordu. İçeride hareketlenen bebeği hissedebiliyordum. Her hareketi canımı acıtıyordu artık ve çektiğim ızdırap yüzünden çığlık atmak istiyordum. Tekrar nefes aldım ve tekrar… Sonuna aklıma bir fikir gelmişti. Ah be Jane bir sürü şifacı arkadaşın var ne aptalsın sen! Hayatında sadece Matt mi vardı? Aptal kadın! İlk aklıma gelen şifacıyı söyledim Vicky’e;

“Vicky, Nadya’ya posta gönder. Çabuk ol! Daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum! Baykuşlar çatı katındaydı en son! Şurada da kağıtlar! Çabuk ol lütfen!”

Resmen kızın suratına doğru bağırmıştım. Ah sakin olmalıydım. Nefes almaya çalıştım… Sadece ona odaklandım.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Ptsi Ağus. 24, 2009 5:28 pm

Kafayı yemiş gibi ne yapmam gerektiğini hesaplıyordum. Jane'se kendini sakin tutmaya çalışarak -görünürde- daha demin söylediklerimi bana yineliyordu. Ne yapabilirdim, ne, ne?! Birden aklıma dank etti! Baykuşlar... Olamaz mıydı hani? St. Mungo'ya bir mektup, işi bitirirdi; fakat Jane'in aklına gelen fikir daha cazipti. O kadar şifacı arkadaşı vardı, aklına ilk gelen -ki bu Nadya- ismi bana söyledi. Ardından baykuşların ve kağıtların yerini... Koşuşturma tekrar patlak verirken ben bir çırpıda kağıtları aldım ve çatı katına doğru son süratle çıkmaya başladım.

Oraya vardığımda kapıyı öyle sert açmışım ki, baykuşların bir kısmı fırlayıp gittiler. Umursamamıştım oysa ki, içeri girer girmez masaya geçit kağıtları önüme yığdım ve elime kalemi alarak yazmaya başladım;

"Nadya,

Jane salonda sancısı tuttu ve ben ne yapacağımı bilmiyorum! Asalarımızı mühürledim. Ah salak kafam! Neyse, birinin onu hastaneye götürmesi gerekiyor. Lütfen gel. Jane sana ulaşabileceğimi söyledi."

geriye çekildim ve yazdıklarıma aceleyle göz atarak zarfı katlayıp kapattım. Arkama dönüp baykuşları gözlerimle taradıktan sonra uygun olan baykuşun ayağına mektubu takıp onu pencereden fırlattım. Şimdi aşağıinme vakti...

Daha deminkinin aynı hızıyla aşağı indikten sonra nefes nefese odaya girdim ve karnımı tutarak:

"Tamam, mektup yollandı!"

dedim. Umarım Nadya erken alırdı!

Konu: Geri: " Matt & Jane " Ptsi Ağus. 24, 2009 5:47 pm

Aylardır hiç çıkmadığım salonda, yine aynı koltukta oturuyordum. Önüme dizilmiş sehpaların köşelerinde ki işlemeler dahi dikkatimi çekmiyor artık. Usulca yalnızlığımın tadını çıkarmaya çalışırken bir yandan da damarlarıma enjekte ettiğim uyuşturucunun rahatlatıcı etkisini yaşıyordum. Beynimin uyuşması hareketlerimi noksanlaştırsa da ben bu durumdan memnunum. Kısa süreli mutluluk ya da unutkanlığı kim istemez ki? Evet, bir şifacıyım. Çevremdekilerin sağlığı kadar kendiminkiyle de ilgilenmem gerektiğini biliyorum. Fakat ben kimin umurundayım ki? Kimsenin… O yüzden artık pek takmıyorum bu durumu. Sadece zararlı maddeler de buluyorum huzuru. Ah, bir de gece tanışıp sabahları yatakta noktalanan ilişkilerimden… Bunların kimseye zararı olmasa gerek. Sabahları gözümü açtığımda farklı diyarlar da olsam da işimi gerektiği gibi yapabiliyorum. Önemli olan da bu değil mi zaten? Kafamı geriye doğru yasladım. Koltuktan aşağıya doğru sallanıyordu başım. Yavaş yavaş etkilerini göstermeye başlamıştı. Gözlerim hafiften sulanmıştı. Bütün kanın vücudumdan çekildiğini hisseder gibiyim. Zaten bunun olmasını istiyordum ya. O yüzden sorun yok. Ben istedim ve oldu. Hayattan diğer istediklerim gibi. Göz kapaklarım ağır ağır kendisini kanıtlamaya yüz tutmuşçasına davranıyordu. Fakat inat etmeye, direnmeye ne hacet? Karşı koymadım, engel olmadım. İğneyi aşağıya doğru fırlattım ve gözlerimi kapadım…

24 saat sonra *

Koltuğa yapışmış ölü bedenimi yeni güne yüz tutarcasına doğrulttum. Gözlerimi ellerimin küçük yumruklarıyla ovalamaya koyuldum. Her yerim uyuşmuş, ağrıyordu. Uyuşukluk halim yine başroldeydi. Bir an için her şeyi unutmanın yanında böyle de huzursuzluk veriyor işte. Geriye doğru gerildim ve birden ayağa fırladım. Ne yapacağımı bilemiyordum. Bugün izim günüm. Ama dışarıya çıkmak istemiyorum. Belki de bir şeyler yesem iyi olacak. Mutfağa birkaç sarsıntılı adımla da olsa vardım. Buzdolabını açıp, yiyecek bir şeyler aradım ama bulamadım. En son dışarıya ne zaman çıkmıştım ki? Buzdolabı fareler için ideal oldu. Ama her ihtimale karşı biriktirdiğim çerezlerim bu günü geçirmeme yetecek. Eğilip, masanın altında ki çerezi kâseye boşalttım. Ardından her zaman ki uyuşukluğumla uyuyup kaldığım, deri işlemeli koltuğuma geri döndüm. Bacaklarımı bağdaş pozisyonuna soktum ve televizyonu açıp; ‘’ Cadı Magazin ‘’ programını izlemeye koyuldum. Öyle sıkıcı bir şey ki bu eve tıkılıp kalmak… İzlenecek bir şey olmaması da çabası. Ama yapacak bir şey yok. Dışarıya çıkıp gözaltındaki mor halkalarımı millete seyir ettirmektense eve tıkılıp kalmak daha iyi. O sırada pencereden içeriye süzülen kahverengi tüylü kuşun hızlılığı beni yerimden kaldırmıştı. Pencereye doğru yaklaşıp, pervaza yerleşen mektubu elimi aldım. Mektup Vicky’den geliyordu. Acaba Jane’e bir şey mi olmuştu? Bir zarfı hiç bu kadar süratli açtığımı hatırlamıyordum. Bir kısmını da yırtmış olsam da önemli olan içeriği idi.

"Nadya,
Jane salonda sancısı tuttu ve ben ne yapacağımı bilmiyorum! Asalarımızı mühürledim. Ah salak kafam! Neyse, birinin onu hastaneye götürmesi gerekiyor. Lütfen gel. Jane sana ulaşabileceğimi söyledi."

Ufak bir hayret nidası koyuverdikten sonra hızlı adımlarla merdivenleri çıkmaya koyuldum. Yardım çantam yukarı kattaydı. Aramama gerek olmayan düzgün bir yer de olduğundan hemen alıverdim ve Jane’n evine buharlaştım. Sıkışık hissiyle beraber salona damladığımda, ikisi de benden bir şeyler yapmamı istercesine bakıyordu. İyi görünmediğimi biliyordum. Bunun nedeni de aldığım uyuşturucuydu. Her neyse, yerde kıvranarak yatan meleğime doğru bir adım attım ve elimi karnına dayadım. Bebek yerinde zor dururcasına tepiniyordu. Evet, zamanı gelmişti. Biraz daha beklerlerse kanama başlayabilirdi. Ellerimi makatına dayadım ve başımı eğip, başının çıkıp çıkmadığına baktım. Çok az kalmıştı. Onu burada tutamazdım. Yerimden doğruldum ve hızlıca konuşmaya başladım. ‘’ Seni St. Mungo ya götürmeliyim. Hızlı davranmazsak çocuğu kaybedebiliriz ‘’ dedim ve onun vajinasından akan suları durdurmak için bir bez çıkarıp oraya bastırdım.

Konu: Geri: " Matt & Jane " Ptsi Ağus. 24, 2009 6:17 pm

St. Mungo Doğum Ro'su

https://phoenix-ro.yetkin-forum.com/amelyathane-f191/ameliyathane-1-t2809.htm#62847

» Jane & Matt
» Matt & Jane .. Sahil Kıyısında Düğün..
» "Yeni Bir Saç Spreyine Gerçekten İhtiyacımız Var mı?" ~ Hayvanlar Üzerinde Yapılan Testler
» Maestro: "Arıyorum."
» "Tanrım, zavallının tekiydim."