Kompartıman 7

Misafir

Bryn tek eliyle saçlarını geriye attı. Banyodan yeni çıkmıştı. Üstü sırılsıklamdı. Hemen yeşil havluyu üzerine geçirdi. Odasına geçtiğinde ikizi onu bekliyordu. Sarındığı havuluyu sıkı tutmaya başlayarak "Lanet olsun Dia insan bir haber verir. Eminim çıplak olsam hoşuna giderdi genç hanım. Hadi dışarı." dedi. Dia sinirli bir bakış atarak Bryn'ın yatağından kalktı. Bryn derin bir iç çekti. Yeşil havluyu almadan çıksaymış oldukça kötü bir durum olurmuş. Havluya şükrederek Dia'nın arkasından kapıyı kapatıp kilitledi. Odasının ortasına geçip saçlarını bir kaç kez karıştırdı. Sarı saçları hemen dikeldi. Çok çabuk şekil alıyorlardı. Hemen dolabını açtı ve bir tshirt ile kot çıkardı. Hemen üzerine geçirdi. Aynanın karşısına geçip bir kaç kere göz kırptı. Sonra hemen saçlarına azıcık jole sürdü. Aşağıdan bir ses "Hey.. Bryn geç kalıcaz." diye bağırında hemen kapıya çıktı. Bütün eşyaları hazır ve arabaya yerleşmişti. Bryn hemen annesine bir öpücük kondurdu. Gülümsiyerek "Bir kaç ay uzağız. Sizin bu mükemmel şehvetiniz olmadan ne yapacağım." diye dalga geçtikten sonra hemen kapıya gitti. Annesi yarı gülümser bir halde onları kapıya geçirdi.

Tren istasyonuna vardıklarında Dia Bryn'la geçirdiği yolculuk yüzünden pek keyifli değildi. Bryn bütün yol boyunca kardeşiyle uğraşmıştı. Arabada sıkıldıkça Dia'a laf atıyor ve ya el şakası yapıyordu. Sonunda indiklerinde Dia olabildiğince önden gitmişti. Bryn hemen peşinden perone varmış ve ondan ayrı bir biçimde trene binmişti. Tren'in kalkma vaktina yakın kendine bir kompartıman buldu. Hemen eşyalarını yerleştirdi ve cam kenarında ki koltuğa gitti. Kendini koltuğa bıraktığında ne kadar uykulu olduğunu hissetti. Sonunda camı izlerken tren hareket etmişti.

Out" Herkez gelebilir.

Konu: Geri: Kompartıman 7 Paz Mayıs 17, 2009 1:04 pm

Rosie sonunda dışardaki o kargaşadan kurtulup kendini çok kalabalık olmayan ve sessiz bir kompartımana attı.Kompartımana girdiğinde tren haraket etmeye başlamıştı.İçinden ''tam zamanında''dedi.Burada sadece kendisi gibi Hufflepuff 5. sınıf olduğunu bildiği ama adını unuttuğu bir çocuk oturuyordu.Sessizce''Afedersiniz acaba oturabilir miyim?''dedi.Kafasını biraz daha uzattığında çocuğun uykulu bir biçimde dışarıyı seyrettiğini gördü.Rosie de onun cevabını beklemeden eşyalarını yerleştirmeye başladı.Eşyalarını yerleştirirken gereğinden fazla bavul ile geldiğini fark etmişti.İşi bittiğinde yerine oturdu.Tren Hogwarts'a doğru hızla ilerlerken Rosie çantasından aldığı kitabı okumaya başladı.

Misafir

Uykulu bir biçimde camdan dışarı bakıyordu. Tek elinde tuttuğu gelecek postasını katlamış ve koltuğun yanına bırakmıştı. Yeşil gözleri camın ilerisinde ki çayırlarla birleşiyordu. Yeryüzünün kaybolduğu noktada tek bir hareket yoktu. Göğün eşsiz manzarası ve yeryüzünün tüm güzellikleri sanki o noktada buluşmuştu. Bryn'ın altın rengi dalgalı saçları pencereden sızan hafif meltemden sallanıyordu. Bryn'a tatlı bir his veren meltem yüzünü yalıyordu. Bu yıl gene Hogwarts'ın gördüğü en haşere kişi olacaktı. Ancak artık kendi yüzünden ikizinin başını derde sokmak istemiyordu. Bu yüzden daha fazla dikkatli olacaktı. Ama bvu yıl artık yeterince büyüdüklerini gördüğü kızlar Bryn'a çekici gelmişlerdi. Özellikle istasyonda ikizinin yanında oturan arkadaşları mükemmel birer genç kız olmuşlardı. Kompartımanın rüzgarı kapı tarafına çekildiğinde Bryn içeri birinin girdiğini anladı. Düşüncelerini bölen bu misafiri merak etmişti. Kafasını kaldırdığında tatlı bir ses ona eşlik etti;

''Afedersiniz acaba oturabilir miyim?''

Bryn hemen başını salladı. Kız bunu görmüş olacaktı ki oturdu. Bryn'ın dalgın yüzüne bakıyor bir yandanda onu tanımaya çalışıyor gibiydi. Bryn hafifce gülümsiyerek bir koltuk kaydı ve kızın önüne geldi. Kıza biraz yaklaşarak saçlarının arasından yüzüne baktı. Onu tanımıştı. Bu yaklaşık dört yıldır beraber okuduğu Rosie'di. Tatilde oldukça güzellemiş ve değişmişti. Bryn tatlı gülümsemesiyle "Nasılsın Ros?" diye sordu. Kısaltma adları sevdiğini herkez bilirdi. Bu yüzden Bryn'ın ona 'Ros' demesine takılacağını sanmıyordu.

Konu: Geri: Kompartıman 7 Paz Mayıs 17, 2009 1:37 pm

Rosie kafasını kitaptan kaldırıp karşısındakine bakınca onu hemen tanımıştı.Hogwarts'ın en haşere çocuklardan biri olan Bryn'di bu.Tatılde oldukça değişmiş olmalıydı.Çünkü kompartımana giridiğinde Hogwarts'da en çok adı geçen Bryn'i tanıyamamıştı.Bryn ''Nasılsın Ros?''diyince Rosie elindeki kitabı yanına koydu.''Ros''demesi çok hoşuna gitmişti.Şaşırmış bir şekilde saçlarını geriye attı ve biraz daha öne eğildi ''İyi Bryn.Ya sen?''diye sordu.Onun cevabını beklemeden ''kusura bakma içeri girdğimde aceleden seni tanıyamadım.''diye devam etti.

Konu: Geri: Kompartıman 7 Paz Mayıs 17, 2009 2:02 pm

Büyük bir kargaşa. Bağrışan insanlar ve özlemleri... İşte hepsinin aynı anda yaşandığı King's Cross Tren İstasyonunda her zaman olduğu gibi yine yüklü bir kalabalık hükmünü sürdürüyordu. Kompartımanlardan gelen yüksek sayılabilecek sesler birbirine karışmış sevinç bağrışmaları ve sarılmalar, kucaklaşmalar.

‘’Her yıl aynı manzara.’’ Pek de yüksek sayılmayacak ve belki de sıradan bir mırıldanmayı andıran pürüzsüz sesinden Alman aksanı ile çıkan işte tam bu sözlerdi. Lorraine de herkes gibi kendisine rahat edebileceği ve marjinal bir yolculuk sürebileceği bir kompartıman araması gerektiğini düşünüyordu bu hiç de kötü sayılmazdı gerçekten. Geçen yılı ele alırsak... 3. Kompartımanda kusan çocuk ve geride kalan onca rezalet. Hatırlamak ve beyninde aynı sahneyi canlandırmak bile. ''Korkunç''. Eşyalarını teslim ettikten sonra şimdi yapması gereken tek şey yerleşmekti. Kompartımanları hızlı hızlı geçiyordu. Kendisini en boş bulduğu yere atmaya karar vermişti. Marjinal şeyler arama fikrinden vazgeçmişe benziyordu. İçeride olanlara bakma gereği bile duymadan 7. kompartımana attı kendisini. Diri bakışları etrafı süzemeyecek kadar meşgul görünüyordu. Siyah sırt çantasını uygun bulduğu bir yere yerleştirdikten sonra tam da önünde durduğu koltuğun üzerine bıraktı ince bedenini. Şimdi yapması gereken içerideki simaları betimlemek ve direkt sormadan oturduğu için af dilemek olacaktı.

’’Afedersiniz sormadan yerleştim ama. Bir sakıncası yoktur umarım.’’Dedi etkileyici ses tonuyla. Karşısında oturan çocuğa bakarak. Diğer bir kız ile sohbet halinde olduğunu anlamak zor sayılmazdı. Her zaman ki Bryn diye geçirdi aklından. Onu tanıdığını belli etmesi gerekmiyordu. Zaten ince bakışlarıyla onu süzmesi bile onu tanıdığını anlatması için yeterliydi. Kısa bir özet şeklinde geçen düşüncelerinin ardından trenin hareket ettiğinin farkına varmıştı. Uzun bir yolculuk olacaktı, ve kim bilir bu yolculukta onları hangi süprizler bekliyordu..

Misafir

Bryn kızın tatlı yüzüne bakarak gülümsüyordu. Kızın saçları uzamıştı. Kendine biraz bakmış ve gerçektende büyümüştü. Bryn'da bu tatilde yeterince büyümüştü. Aslında artık ufak değildi. O yüzden bücür davranışlarını bir kenara etmiştı. Artık kızları gerçekten karizma denen şeyle tavlamayı planlıyordu. Haşerelik tam ona göreydi. Ama artık bunu eğlence adı altında yapacaktı. Bu yüzden tatlı bir gülümsemesi vardı. Geçen sene olsa bu gülüşü candan ama muzurca olurdu. Şimdi yalnızca tatlıydı. Kız hemen onu tanımıştı ki ''İyi Bryn.Ya sen?'' diye sormuştu. Bryn cevap vermeden son olarak bir şey eklemişti. Demek kompartımana ilk girdiğinde onu tanımamıştı. Tabi ki tanımayacaktı. Bu kadar değişen birini nasıl tanırdınız. Tam buna cevap verecekken kompartıman kapısından bir tatlı rüzgar daha esti. Güzel bir koku kompartımana doldu. Bryn hemen kokuyu içine çekti. Bu kokuyu tanımıştı. Hemen başını çevirdi. Bu güzel kokusun sahibi Lorriane'di. Bryn hemen gülümsiyerek Lorriane'e baktı. Kız hemen Bryn'a bakarak oturduğu yerden;

’’Afedersiniz sormadan yerleştim ama. Bir sakıncası yoktur umarım.’’ dedi. Bryn gülümsemesini bozmadan başını hayır anlamında salladı. Karşısında ki Ros'a baktı ve gene başını Lorriane'e çevirdi. Sonra hemen;

"Kesinlikle yok Rain. Sen nasılsın?" diye sordu. Sonra ikisinin tanışmamış olabileceğini düşünerek hemen elini kafasına götürdü. Ros'a ve Rain'e tatlılıklar bir kaç kez baktı. Gerçektende iki kızdada merak vardı. Hemen "Ros arkadaşım Rain'le tanışsana. Rain Ros'da benim binadan arkadaşımdır." diyerek iki kızı tanıttı. Sonra tatlılıkla koltukda geriye yaslandı. Kollarını kavuşturarak "Bu yolculuk eğlenceli geçecek ha?" diye gülümsedi. Gerçektende kompartımanları bir süre sonra daha fazla dolardı. Bryn kızların arasında hiç rahatsızlık çekmezdi. Onlarla olmayı severdi. Kadın doğasını anladıkça kızları kendine çekmesi daha kolay olurdu.

Konu: Geri: Kompartıman 7 Paz Mayıs 17, 2009 2:54 pm

Trenin hareket etmesi ile kompartımanlardan gelen sesler biraz olsun durulmuşa benziyordu. Lorraine'in sözlerinden sonra Bryn'ın karşılığı gecikmemişti.
"Kesinlikle yok Rain. Sen nasılsın?" Oturmasında bir sakınca olmadığını söylüyordu. Bu ilginç bir durum değildi elbette. ''Her zaman ki gibi Bryn. Seni sormalı?'' Dedi imalı bakışlarını atarak. Hem imalı hem de bir o kadar güzel. Karşısındaki kişiye neler düşündüğünü anlatması Lorraine için gerçekten hiç zor değildi...
İyice yerleştikten sonra koltuğunun arkasına yaslandı. Arada bir yanında oturan kızı süzüyordu. Bu kızı daha önce okulda gördüğünü anımsamıyordu. Belki de dikkatini çekecek birisi değildi ha... Pek de belli etmeden hafifce bir omuz silkti. Daha sonra Bryn'ın sözlerine tekrar kulak vermesi gerektiğini hissetti. Muzip çocuk tekrar konuşmaya başlamıştı.

"Ros arkadaşım Rain'le tanışsana. Rain Ros'da benim binadan arkadaşımdır."

Lorraine dikkatli bakışlarını tekrar yanındaki kıza yöneltti. Bu kez kızı inceliyordu sadece. Bakışlarını tekrar Bryn'a çevirdi. Ufak bir gülümseme attıktan sonra şunları söyledi. Hala Bryn'a bakıyordu.

''Adım Lorraine. Ama Brayn Rain demeyi tercih eder. Memnun oldum Ros'' Rahat davranıyordu. Kasıntı davranmasının bir amacı olmadığını düşünmüştü. Kendisi gibiydi işte. Rol oynamıyordu. Kızı pek de önemsememiş olabilirdi ama bu durumdan şikayetçi değildi. Lorraine'i biraz olsun tanıyorsa ki bunu sanmıyordu, bu duruma aldırış etmeyeceğini düşünüyordu. Bakışlarını cama doğru yöneltti bu kez. Ancak camdan hala ikisinin de yansımasını görmesi zor olmuyordu.

"Bu yolculuk eğlenceli geçecek ha?" Ses tonuna bakıldığında Bryn'ın eğlendiği gözden kaçmıyordu. Neşe dolu Bryn. Eğlenceli, hızlı çocuk. Şaşırılası bir durum değildi ya. Çocuk nasıl davranması gerektiğini biliyordu işte. Bunda bir abeslik yoktu. Çoğu kişinin aksine Lorraine böyle düşünüyordu.

Belki. Sen eğlendirirsen neden olmasın.''Dedi Lorraine. Tekrar bakışlarını çocuğa çevirdi. Bu kez o da gülümsüyordu. Az ama öz konuşan birisi için fazla mı açmıştı kendisini. Belki...

Konu: Geri: Kompartıman 7 Paz Mayıs 17, 2009 3:07 pm

Bryn gerçekten de bu tatilde değişmişe benziyordu.Gülüşünde bile bir değişiklik vardı.Artık daha uysal ve sakin birine benziyordu.Tam ağzını açmış cevap verecekken kompartımanın kapısı birden açıldı.Bryn ve Rosie kafasını kaldırıp içeriye gelene baktılar.Rosie kızı tanıyamamıştı.Ama anlaşılan Bryn kızı tanımıştı.Çok sıcak bir gülümsemeyle ona gülümsedi.Ardından ince ve hoş bir ses;

’’Afedersiniz sormadan yerleştim ama. Bir sakıncası yoktur umarım.’’ dedi.Rosie daha ağzını açamadan Bryn yine o sıcak gülümsemesiyle önce Rosie'ye ardından kıza bakarak;

"Kesinlikle yok Rain. Sen nasılsın?"diye devam etti.Rosie merak içinde bir Bryn'a birde adının Rain olduğunu duyduğu kıza bakıyordu.Kızda çok şaşkın ve merak içinde gözüküyordu.Bryn ortamdaki havayı anlamış olmalı ki devam hemen sözüne;

"Ros arkadaşım Rain'le tanışsana. Rain Ros'da benim binadan arkadaşımdır."diyerek devam etti.Yüzünde iki kızı tanıştırmanın rahatlığı vardı.Rosie sıcak olduğunu düşündüğü bir gülücük attı ve arkasına yaslandı.Ardından yine kız konuştu.

''Adım Lorraine. Ama Brayn Rain demeyi tercih eder. Memnun oldum Ros''

Rosie bakışlarını Lorraine çevirdi.Konuşmasında pekte samimiyet yoktu.Hiç fark etmezdi zaten Rosie bunu pek önemsemedi ve devam etti.

''Bende memnun oldum Lorraine.Bende Rosie ama Bryn bana Ros der.''

Rosie bunları ses tonunda pek bir değişiklik olmadan nasıl konuşuyorsa aynı rahatlıkla söylemişti.Bunun tersini gerektirecek birşey ortada yoktu çünkü.

Kompartımanda bir sessizlik olmuştu şimdide.Bryn "Bu yolculuk eğlenceli geçecek ha?"diyince Rosie ona gülümsedi.''Eğlence senin işin ama umarım sıkıcı da geçmez''diye ekledi.

Misafir

Kompartıman oldukça sıcaklamıştı. Bryn iki kızın tanışmasını izlerken köpük köpük sarı saçlarıyla oynuyordu. Gamzelerini çıkararka gülümsemişti. Kızlar tanışmalarını bitirdikten sonra Bryn'ın eğlence sözcüğüne karşılık onun kendilerini eğlendirmesini söylemişti. Bryn derin bir iç çekti ve bu sıcak havada trende kapalı kalmayı sevmediğine dair bir şeyler mırıldandı. Sonra aklına parlak bir fikir geldi. Bu tren saatte yaklaşık bin kilometre hızla gidiyor olmalıydı. Buda sıkı tutunurlarsa düşmicekleri anlamına geliyordu. Yani trenden rüzgar yemenin bir zararı olmazdı. Aslında bu yolculuğu trenin kompartımında kapalı kalarak geçirmeyebilirdi. Ama bu manyaklığı kızlara teklif edemezdi. Çünkü kızlar bunu yapmak sitemezdi. Rain belki gereğinden daha deli olabiliyordu. Ama Rain'i tehlikeye atmak en son istiyeceği şeydi. Bu trenin tepesinden düşerse ki kızın ellerine baktığıdna parmaklarında ki tatlı ojelerin silinmesi bile faciaydı. Bu yüzden Bryn hemen bu fikri kafasından geriye attı. Genede kızları yanıtsız bırakmak istemediğinden hemen üzerinde montu çıkardı ve bir kenera koydu. Göğsüne doğru çıkmış ve karnını gösteren tshirtü aşağı doğru itekledi. Tshirt gene eski halini alince kızlara dönüp tatlılıkla gülümsedi. Sonra hemen;

"Peki bayanlar emrinize amadeyim. Ne yapmak istersiniz?" diye sordu. Bir kıza kibarlık yapmanın en iyi yolu ona istediği şeyi sormak olduğunu Bryn çok zaman önce öğrenmişti. Rain'in tatlı yüzüne baktı. Sonra başını Ros'a çevirip o ciddi ama bir o kadarda neşeli yüzünü süzdü.

Konu: D Ptsi Mayıs 18, 2009 11:04 pm

Uzun ama bir o kadar da güzel bir yolculuk olacağı çoktan belli olmuştu bile. Her ne kadar Ros'u pek tanımasa da Bryn'ın bu yolcuğu sıkıcı kılmaktan kurtaracağı baariz bir biçimde belliydi. Karşısındaki yakışıklının sempatik tavırlarını dikkatle izliyordu. Bryn'ın yanında insanın kendisini mutsuz hissetmesi olanaksız gibi bir şey olmalıydı. O kadar hareketli ve sempatik davranıyordu ki... Somurtkan Lorraine bile onun yanında yüz kaslarının biraz olsun çalıştığını hissediyordu [xD] Onları her daim mutlu etmeyi ve güldürmeyi nasıl başarıyordu? Bunu anlamak gerçekten zordu.

Şimdi de Bryn'ın hareketlerini izliyordu. İnce kollarını kavuşturmuş bir biçimde bakıyordu ona. Montunu çıkarıyor ve o da tam anlamıyla yerleşiyordu. *Ovv. Vücudu mu açılmıştı öyle? Bu yaştaki birisi için kasları iyi değil miydi? Lorraine beynindeki bu saçma düşüncelerinden kurtulmak istercesine belli belirsiz hafifce silkindi. Ne mutlu ki Bryn o muhteşem firikiğini düzeltmişti. Evet bu Lorraine açısından iyi sayılabilirdi.

"Peki bayanlar emrinize amadeyim. Ne yapmak istersiniz?" Dedi Bryn kızlara bakarak. Tatlı gülümsemesini takınmıştı yüzüne. Lorraine ise hala dolu bakışlarıyla bakıyordu ona, gülümsüyordu.

'' Küçük bir vagonda ne yapabiliriz ki?'' Dedi etrafını süzerek. Aklına onca çılgınlık gelebilirdi aslında. Ama yanındaki kızın bunu kabulleneceğinden şüpheleri vardı. Durgun birisine benziyordu sanki. Bryn emrimize amade olduğuna göre. O açıdan sorun olmazdı ama... Yinede aptal fikirlerini şu an için ortaya saçmak istemiyordu. Beklentili bakışlarla Bryn'a bakıyordu. Onun bir şeyler üretmesini bekliyordu.

Misafir

Bryn Rain'in tatlı gülüşüyle biraz olsun kızardı. Aslında kızarmak hiç ona göre değildi. Hiç kızarmadığını biliyordu. en azından kendi sitemeden kızarmıyordu. Birinci sınıftan beri Rain'e bakıyor ve bununla mutluluk duyuyordu. Artık bu kızla takılmak için bir şeyler yapmalıydı. Dört yıl geçmişti. Bu olay Bryn için çok yeniydi. Dört yıldır bir kıza yaklaşmamıştı. Bu gerçekten yeni ve belkide imkansızdı. Bu yüzden kızarmak istedi. En azından Rain'in dikkatini çekerdi. Rain hemen Bryn'ın sorusuna karşılık etrafa bakındı. Bu vagonda ne yapabileceklerini bilmediği söyledi ve merakla Bryn'a baktı. Bryn tatlılıkla gülüsmedi ve hemen "İstediğin her şeyi." dedi. Sonra yukarıda bulunan yataklardan birine tek bir harekette çıktı ve yatağın içinden sert ama bir o kadarda hafif yastığı aldı. Yastığın çarşafını kenardan biraz yırttı. İçindeki tüğlerden bir avuç aldı ve Rain'in başına sanki kar gibi attı. Kızın sarı saçlarının ve pürüzsüz yüzünün ününden hafifce dökülen tüyler büyüleyici bir hava veriyordu. Yeşil gözleri tüyleri incelerken mutlulukla parlıyordu. Gülümsiyerek;

"Bu güzel havada sana kar bile yağdırabiliyorsam. Sen iste her şeyi yaparız." dedi ve göz kırptı. Köpük saçlarını elliyle bir kere karıştırdıktan sonra tatlı gamzelerini çıkardı ve "Yastık savaşı!" diye haykırdı. Yastıklardan diğerini alıp Rain'e attı. Rain hemen yastığı tuttu. Bryn diğper yastık elinde kompartımanın kapısına gitti. Kapıdan başını çıkararak koridora baktı. Bir kaç öğrenci dışında kisme yoktu. Hemen kapıyı eski kapalı konumuna getirip Rain ve Ros'a baktı. Gülümsiyerek konuştu;

"Başlayalım..."

Misafir

Out: İsterseniz silerim ama burası eğlenceli diyerek gelmek istedim.

Anne ve babasına veda edeli çok olmuştu. Annesi bir iş için çoktan yurt dışına uçmuşken, babası ise masa başından kızı için ayrılamamıştı. Dadısı Caroliné ile gelmişti. Senelerdir onu uğurlayan tek kişiydi Caroliné, ailesi onu sadece ilk senesinde büyük bir merasimle uğurlamışlardı. Kuzeni ise ikinci sınıfa kadar ona eşlik edebilmişti. Caroliné'a sarıldı ve yanağına sıcak bir öpücük kondurdu. Onu seviyordu, küçüklüğünden beri her nazını çeken sadece oydu çünkü. 10 yaşına kadar ailesinin aşırı ilgisi artık söndüğünde sadece onun ilgisi vardı üzerinde. Caroliné'ın her zamanki gibi gözleri dolmuştu. Adreane'nin büyüdüğünü görmeye dayanamıyor gibiydi belki de inanamıyordu. "Sizi evinizde bekliyor olacağız prenses. Umarım birçok bilgi ile bize geri dönersiniz. İyi yolculuklar!" Adreane yüzüne her zamanki şeker ama cazibeli gülümsemesini kondurarak ona yerlere kadar eğilerek selam verdi. "Merak etmeyin majesteleri. Sizin için bir kucak dolusu bilgi getireceğim." dedi muzip bir tavırla. Bunun üzerine dadısı Caroliné gülerek kızın eşyalarını eline vermiş ve iki adım geri çekilmişti. Adreane kapıdaki görevlilerden birine sandığını verdikten sonra pırıltılı gözleri ile kompartman aramaya başladı. İlk altı kompartmanda bazı boşluklara rastlasa da bu kompartmanların oldukça sıkıcı olduğunu görerek koridorda ilerlemeye başladı.

Yavaşça ilerlerken ileride yakışıklı bir çocuğun kompartmandan kafasını çıkararak etrafı kolaçan ettiğini farketti. Görünen o ki çocuk onu koridorun ilerisinde farketmemişti bile. Yedinci kompartmanın kapısına geldiğinde içeride neredeyse kar yağıyor sanabilirdi. Havada minik minik bir sürü kar tanesini andıran beyaz tüyler uçuşuyordu. Kompartman görevlisine eliyle işaret verdikten sonra sandığını eline alarak içeri daldı. Tam o sırada birkaç tüy burnuna gelerek burnunun kaşınmasına sebep olmuştu. Bir süre sonra hapşurdu ve içerideki üç kişinin de ona baktığını farketti. İki kız bir de erkek vardı içeride. İki kız da çok güzeldi ama asıl olağanüstü olan oğlanın kendisiydi. Az önce kapıdan bakan ve kendisini görmeyen çocuk bu olmalıydı. "Ah afedersiniz belki de rahatsız etmemeliydim, ama diğer kompartmanlar sizinkinin yanında cenaze töreni gibi kalıyor!" dedi o etkileyici gülümsemesini üç gencin yüzünde gezdirerek. Kafasında kar taneleri olan kızın Slytherinli olduğunu biliyordu sadece. Onunla birkaç kez, hatta çok kez konuşmuşlardı. Oğlanı ise daha yeni çıkarabilmişti. Bu Hufflepufflı yakışıklı çapkından başkası değildi. Onu ilk görüşte tanıyamamasına aşırı şaşırıyordu şimdi. Ama erkekler söz konusu olunca şaşkınlık yoktu.

Konu: Geri: Kompartıman 7 Ptsi Mayıs 18, 2009 11:58 pm

Bryn'ın kızarmış yüzü ve değişik bakışlarını bu kez keyifle izliyordu Lorraine. Ona Rain demesinden rahatsız olmadığı nadir insanlardan biriydi o. Aslında uzun bir tanışıklıkları olmamasına rağmen nasıl oluyor da lakabını biliyor, şaşırıyordu. Ama o hızlı çocuktu. Ondan her şey beklenirdi. Karar vermişti, Bryn'ı böylece susarak izlemek gerçekten güzeldi. Tavırlarını, hareketlerini ve değişik ruh hallerini. Evet bu Lori için farklıydı. İnsanları analiz etmeyi sevmeyen bir insan için bu durum önem teşkil etmeliydi. Yine de bu durumu aşırıya kaçırmak saçma düşüncelerin beyinlerde yer etmesine mahal verebilirdi.

Bütün düşüncelerine rağmen hala kollarını kavuşturmuş bir biçimde hızlı çocuğa bakıyordu. "İstediğin her şeyi." Cevabını aldıktan sonra yüzündeki tatlı gülümseme daha da büyümüştü. Uzun sarı saçlarını bir çırpıda geriye doğru savurdu, nazikçe. Daha sonra yaslandığı koltuktan doğrularak biraz öne geldi. Şimdi Bryn'ın etkileyici bakışlarını ve anlamlı yüzünü daha net görebiliyordu. Bryn bu sözlerinden sonra bir çırpıda yukarısındaki yataktan, yastıklardan birisini kaptı. Yastıkla biraz uğraştıktan sonra muzip gülümsemesi ile Lorraine'e bakıyordu. Lori onun ne yapacağını anlamışcasına bakıyordu. İri gözlerini kısmış ve garip yüz hallerine girmiş bir biçimde hala gülümsüyordu. Bryn uğraştığı yastıktan bir avuç tüy çıkartmıştı. Ani bir hareket ile bütün tüyü Lorraine'in başından aşağı yağdırmıştı. Neye uğradığını şaşıran Lori mutlu gözlerle başından aşağı boşalan tüyleri inceliyordu.

"Bu güzel havada sana kar bile yağdırabiliyorsam. Sen iste her şeyi yaparız." Dedi Bryn göz kırparak. Lorraine gerçekten bu eğlenceyi sevmişti. Bir yandan kar beyazı tüylere bakıyor diğer yandan da Bryn'ın mutlu yüzündeki ifadeye ve gamzelerine...

"Yastık savaşı!" Diye ilan etmişti çoktan Bryn. Diğer yastığı Lorraine'e çoktan atmıştı bile. Lorraine uzun tırnaklarıyla yastığın içini çıkarmaya uğraşıyordu. Ama ne mümkün bunu yapmak pek de kolay görünmüyordu. Kısa bir çabalamadan sonra bunun mümkün olmayacağı kanısına varmıştı. Etrafı inceledikten sonra tekrar kapıyı kapatan ve onlara bakan Bryn'a yastığı göstererek şu sözleri söyledi.

Hey! Ama bu haksızlık. Bu yastığın çarşafı yırtılmıyor Bryn.'' Dedi gülümseyerek. Bu durumun önceden planlanmadığını elbette ki biliyordu ama şartların eşit olmaması durumu ilginç bir hal yaratmıştı. O an kapının hızla açıldığını hepsi birden farketmişti. Gelen kişi... Ah evet Adreane... Bir çok kez konuştuğu ve aynı binayı paylaştığı insan. Yaz boyunca görmediği arkadaşı işte tam karşısındaydı.

''Adre'' Diyebildi şaşkın gözlerle ona bakarak. Onu birden karşısında görünce... Şaşırmıştı.

Misafir

İçeri giren kızla birlikte Bryn başını bir kez daha kapıya çevirdi. Kompartıman artık gerçekten eğlencelileşiyordu. Bryn ve üç kız demek büyük bir eğlence demekti. Rain'in tatlı sesiyle kendine geldi. Rain başta Bryn'a yastığın yırtılmadığını söylemiş daha sonrada kızı göründe kızın adını telaffuz etmişti. Bryn gülümsiyerek kıza baktı. Kız oldukça güzeldi. Kahverengi dalgalı saçları ve saçlarıyla uyumlu bir teni vardı. Kıza böyle bakmanın terbiyesizlik olacağın ı bi,liyordu. Ama bir süre kendini engelliyememişti. Hemen başını pencereye çevirdi. Sonra tatlı gamzelerini çıkararak onu vagona davet etti. Hemen;

"Lütfen bir yastık kap o zaman ve bu güzel yeri cenazeye çevirmeyelim." diye ekleyerek göz kırptı. Kızın koltuklardan birinde ki yastığa uzanmasını izledi. Bir süre sessizde durdu. Kızın yastığı alabildiğine emin olduğundan kafasını çevirdi. Rain'in yanına yanaştı ve kızın oturduğu yerde diz çöktü. Tatlılıkla kızın elindeki yastığa uzandı. Tam yastığa deyecekken eli hafifce Rain'e deydi. Bryn gülümsiyerek kısa bir süre Rain'in elini okşadı ve tatlı bir öksürmeden sorna yastığı bir hareketiyle bir yırttı. Gamzelerini çıkararak saçlarını kurcaladı. Diğer eli hala yastığın üzerindeydi. Hemen Rain'in yeşil gözlerinin içine baktı. Gülümsemesini arttırdı ve kıza doğru;

"Devamı senin." dedi. Kızın yanına bıraktığı yastığını alarak ondan biraz uzaklaştı. Ama gözlerini hala kızdan alamamıştı. Bunun kötü bir izlenim yaratacağını düşünerek başını Adre'e çevirdi. Adre'nin tatlı yüzünü bir süre daha inceledi. Elinde ki yastığı gördüğünde yastığını hafifce etrafda salladı. Yastığın içindeki tüyler kar gibi havaya saçıldı.

Misafir

Lorraine oldukça şaşırmış görünüyordu. Bu şaşkınlığı suratından anlaşılıyordu. Bebeksi yüzündeki güzel gözleri hafiften büyümüş ve yeni bir pırıltı kazanmıştı. ''Adre'' diye belirsizce mırıldanması da cabasıydı. Adreane kendini muhteşem romantik bir anı mahvediyormuş gibi hissetti. Bazı kişilerin erkeklerini elinden almak istemezdi, ama söz konusu Bryn'dı! Çapkın çocuk kompartmandayken tek kız ona yetmezdi elbette, tek erkeğin Adreane'ye yetmemesi gibi. "Selam Raine! Yeniden toplanmak kadar güzel birşey yok." dedi her zamanki sinsi ama yüzüne ayrı bir hava katan gülümsemesi ile. Ona kimse tamamen kötü diyemezdi. Arkadaşlıklara da en az erkekler kadar değer verdiğini bilmeyen yoktu elbette. Bryn da Raine'in sesini duyunca direk kendisine o karşı konulmaz gözleriyle bakmıştı. Bunun kabalık olacağını düşünmüş olmalı ki gözlerini anında kaçırmıştı. Ama Adreane hala ona bakıyordu. "Lütfen bir yastık kap o zaman ve bu güzel yeri cenazeye çevirmeyelim." demişti genç oğlan en etkileyici sesi ile.

Bunun üzerine Adreane elindeki bavulu kompartmanın bir kenarına hafifçe atarak koltukların birinin üzerinden büyük bir yastık kaptı. Adreane eline aldığı yastığı yırtmaya çalışıyordu. Yırtacağı barizdi ama anlaşılan uzun sürecekti. Bir süre yastık ile debelendikten sonra başını kaldırıp etrafa baktı. Bryn bir eli yastıkta diğer eli saçında gamzeli gülümsemesi ile hafif utangaç görünüyordu. Raine ise erimiş ve bitmiş gibiydi. Sanki az önce aralarından büyük bir elektrik geçmişti. "Devamı senin." demişti Bryn hafif yırtılmış yastığı kıza uzatarak. Adreane birden garip hissetmişti. Bir erkek ile bir kızın ilişkisi ne zamandan beri onu bu kadar garip hissettirmişti ki? Elindeki yastıkla üç saattir debelendiği halde, minik bir el hareketiyle yastığının içindeki tüm tüyler kafasına dolmuştu. Yüzündeki ifadenin etrafındakileri yeni anlamaya çalışan bir çocuğunki gibi olduğuna emindi. Bryn iki kıza baktıktan sonra elindeki yastığı sallamıştı. Etrafa saçılan tüyler Adreane'nin aklını başına getirdi. Bir erkek ve iki kız. Ama çapkın olan Adreane'den başkası değildi. Bryn'ın arkasındaki ranzanın alt katına çıkarak yastığını ilk önce Bryn'ın kafasına sonra da Raine'e doğru salladı. "Sanki bulutlarda gibisiniz. Okula varmadan bunun tadını çıkarsanız...Hemen sıvışmamız gerekecek çünkü!" dedi gülerek. Tam da yaramaz kız havalarındaydı. Hiç bir zaman da hanım hanımcık olamamıştı, olmayacaktı zaten!

Konu: Geri: Kompartıman 7 Salı Mayıs 19, 2009 11:00 am

Karşısında bir an Adreane'yi görünce doğal olarak biraz şaşırmıştı. Aslında onunla pek yakın oldukları söylenemezdi. O daha çok çapkın ve konuşkan birisiydi. Lorraine ise konuşacağı ve takılacağı insanları seçen... Kişilik özelliklerinin pek benzediği söylenemezdi, evet. Ama yinede binadaşı hakkında herhangi olumsuz şeyler düşünmüyordu. Adreane'nin içeri girmesi ile ortam daha da kalabalıklaşmıştı. Bryn bu durumdan pek hoşnut bakıyordu etrafına.

"Selam Raine! Yeniden toplanmak kadar güzel birşey yok." Bu sözler karşısında Lorraine sadece gülümseyerek bir karşılık verdi. Evet, yeniden toplanmak... Gerçekten güzeldi. Gözlerini bu kez Bryn'a çevirmişti tekrar. Yastığının yırtılması için ona yardım etmişti. Evet işte o an gerçekten çok farklıydı. Göz göze gelmeleri. Ve hatta tenlerinin birleşmesi. Bryn'ın tatlı gülümsemesi, ve... Lori'nin pürüzsüz ellerini okşaması. Kalp atışlarının hızlandığını hisseden Lorraine ne yapacağını bilmiyordu. Şu an için karşılık verecek durumda değildi sanki. Elbette ki bu yüzden Bryn'a bağırıp çağırmayacaktı ama. Diğerleri gibi de. Hemen ona karşılık vermeyecekti tabii. Bryn'ın ellerini bir süre sonra çekmesinden sonra Lorraine onun gülümsemesini görebiliyordu. Mutlu gibi bir hali vardı. Lori ise her zaman ki anlamlı bakışlarıyla ona bakıyordu. Bryn'a ne anlatabileceğini iyi biliyordu sanki. Adreane sanki olanları bir film karesi gibi izliyor gibiydi. Ona bakmasa bile yandan yandan onu görebiliyordu.

"Devamı senin." Dedi Bryn kendi yastığını alarak ve uzaklaşarak. Lori hala ona bakıyordu. Kesintisizce. Hafiften gözlerini kırpıştırdı. Bu ona teşekkür ettiğinin bir simgesiydi.

"Sanki bulutlarda gibisiniz. Okula varmadan bunun tadını çıkarsanız...Hemen sıvışmamız gerekecek çünkü!"Kısa bir bakışma anından sonra ne var ki Adreane bunu bozmuştu. Lori bakışlarını bu kez ona çevirerek hınzırca gülümsemesine eşlik etti.

''Burayı gördüklerinde verecekleri tepkiyi merak ediyorum doğrusu'' Dedi tüy dolmak üzere olan kompartımanı süzerek.

Konu: Geri: Kompartıman 7 Salı Mayıs 19, 2009 1:37 pm

Rosie bu yastık savaşından çok fazla uzak kalmıştı.Bir kenarda oturmuş onların ne kadar eğlendiklerini izliyordu.Arada sırada kafasına gelen tüyleri toplayıp onlara geri atıyordu.İçeriye giren kızı okulda daha önce çok kez görmüş ama hiç konuşmamışlardı.Rosie kızı tanımıyordu ama anlaşılan Lorraine kzı hemen tanımıştı ve onu içeriye davet etmişti.Rosie bu kızı ne zaman Hogwarts'da görse onun ne kadar güzel olduğunu düşünürdü.

Kompartıman yılbaşlarında Hogwarts'ın olduğu gibi bembeyaz olmuştu.Bryn'in keyfine dicek yoktu zaten.2 Slytherinli kız arasında çok eğleniyordu.Rosie içinden ''Bryn yine aynı bizim Bryn işte.''diye geçermişti.Rosie bunları düşünürken ayağı kalktı çok az kompartımanın
kapısını araladı ve kafasını dışarıya uzattı.Gerçektende öbür kompartımanlardan hiç ses gelmiyordu.Kapıyı kapatıp tekrar içeriye girdiğinde Adre'ninde dediği gibi kendini bulutlarda gibi hissetti.Görevliler buranın halini görünce ne dicek düşünmek bile istemiyordu.Rosie'de hemen bu düşünceleri aklından attı ve eline sağlam bir yastık alarak çarşafını yırtmaya çalıştı.Oda Lorraine gibi bunu yaparken zorlanmıştı ama sonunda başarmıştı.En sonunda Rosie'de onların arasına karıştı.Tüylerden hiçbirşey göremiyordu.Görmek için biraz zorlandığında da elindeki yastığını Bryn'in kafasına geçirdiğini gördü ve ''işte bu be''diye bağırdı.

Misafir

Bryn karşıya geçerken Rain'in hala onu izlediğine emindi. Munzur bir gülümsemesi bir anlığına gelmiş ve geri kaybolmuştu. Bu kızda garip bir şeyler vardı. Sanki... biraz fazla asildi. Evet, gerçektende biraz fazla asildi. Ama Bryn her kızı çözmüştü. Kız çok güzel ve narindi. Onunla olmak hoştu. Adre'nin bakışlarıda Bryn'ın üstündeydi. Ancak o biraz daha farklıydı. Adre Bryn'ın dişi hali olabilirdi. Ancak Bryn hiç ondan etkilenmemişti. Çünkü Adre silahlarını Bryn'a çoktan teslim etmişti. Ros bir köşede onalrı izlerken Bryn bir an Ros'a bakıp göz kırptı. Ros Bryn'ın ona bakmasıyla kalkıp kapıya gitti. Kimselerden ses gelmiyordu. Bryn hemen kızı süzdü. Sonra başını Rain'e çevirdi. Birden tepesine bir yastık yedi. Dönüp kızın ince bileğini tuttu ve kendine çekti. Kızın belinden yakalayıp hafifce tüylerin üstüne bıraktı. Sonra Adre'nin yastığı ona sallamasıyla kendien geldi. Okula gidince ne olacağı hakkında birşeyler söylediler. Bryn hemen bunu düşündü. Önceden bu durumu tahmin etmişti. Bu yüzden Bryn arka cebine koyduğu asasını çıkardı. Gülümsiyerek gamzelerini çıkarttı. Tatlı gülüşüyle iki kızıda süzdü. Sonra asasını odanın ufak bir bölümüne doğrultup;

"Akla Pakla!" dedi. O ufak köşe bir anda eskisinden bin kat daha temiz oldu. Parlıyor ve tüğleride yok ediyordu. Tüğler artık gerçekten o köşede yoktu. Bryn gülümsiyerek kızlara geri döndü. Asasını arka cebine koydu. Sonra Rain'in tatlı yüzüne bakarak "Sanırım bunu artık düşünmeyeceğiz." dedi.

Konu: Geri: Kompartıman 7 Salı Mayıs 19, 2009 2:07 pm

Rosie yastığını Bryn'in kafasına geçirdikten sonra birden kendini onun kollarında bulmuştu.Önce bileğinden kavrayıp sonrada kendine çekmişti.Ardından yavaş bir şekilde onu tüylerin üstüne bıraktı.Adreane Bryn'in arkasından yastığı ona salladı ve Bryn'kendini 2. bir yastık darbesinden korumak için arkasını döndü.Şimdi de iki kız ona bir şeyler söylüyordu.Rosie Bryn'in onu bıraktığı tüylerin üstünden kalkarken ne dediklerini anlayamamıştı.Bryn'in ani bir şekilde arka cebinden asasını çıkardığını gördü.Tatlı bir şekilde gülümseyerek "Akla Pakla!"dedi.Asasını doğrulttuğu yer askisinden daha da temiz olmuştu.Neredeyse parlıyordu.Bryn asasını tekrar arka cebine koydu ve kızlara dönerek "Sanırım bunu artık düşünmeyeceğiz." dedi.

Artık gönül rahatlığıyla yastık savaşına devam edebilirlerdi.Rosie yere eğilerek avucunu tüylerle doldurup onları Bryn'e üfledi.''O zaman savaşa kaldığımız yerden devam etmeye var mısınız?Çünkü ben daha tam eğlenmedim.''dedi.

Konu: Geri: Kompartıman 7 Salı Mayıs 19, 2009 9:30 pm

Lori gözlerini Bryn’dan alarak elindeki tüyleri çıkmış yastığa bakıyordu. Yastık oldukça yumuşaktı. Tam da birisinin kafasına indirilmek için idealdı yani. Durgun Ros’da biraz hareketlenmişe benziyordu. Kalkıp kompartıman’ın kapısını açmış ve diğer kompartımanlardan ses gelip gelmediğine bakmıştı. Gerçekten de Adre’nin söylediği gibi diğerleri adeta cenaze töreni gibiydi. Herkes kendi halinde bir uğraş bulmuş vakit geçiriyordu. Kim bilir diğerleri burada yastık savaşı olduğunu öğrense ne curcuna çıkardı. Yo, hayır. Buna pek de gerek yoktu doğrusu. Lorraine’in sözlerinden sonra ve Bryn’ın Ros tarafından kafasına yastık yemesinden sonra Bryn bir şey yapacakmış gözlerle bakıyordu. Asasını pantolonunun arka cebinden çıkarmıştı. Yine o tatlı gülümsemesini takınmıştı. Gamzeleri yine kendini belli ediyordu.

"Akla Pakla!" Etraf bir an da yine eskisi gibi hatta eskisinden bile temiz olmuştu. Yeniden kirlenecekti, evet. O zaman yine temizlenecekti. Bryn büyüsünü yaptıktan sonra kendisine bakıyordu. Yine o mükemmel gülüşünü takınmıştı yüzüne. "Sanırım bunu artık düşünmeyeceğiz." Dedi... Lorraine gülümseyerek başını salladı. Daha sonra söze katılan Ros'a baktı bir an.

''O zaman savaşa kaldığımız yerden devam etmeye var mısınız? Çünkü ben daha tam eğlenmedim.'' Diyordu az önceki durgun kız. Lori tamam der gibi baktı ve daha sonra Bryn'a baktı. O da hazır görünyordu sanki.

''Devam edelim o zaman'' Dedi ipek sesiyle. Henüz kafasına tek yastık yemiş Bryn'a daha fazlası gerekiyordu. Bulunduğu yerden çevik bir adımla Bryn'a doğru yaklaştı. Elindeki yumuşak yastığı omuzlarına gelen hiza ile bütünleştirerek ona doğru savurdu. Beklediğinden daha yumuşak bir vuruştu. Onun canını yakmak istemezsi. Yanmayacağını biliyordu ama... Yinede bu sefer böyle yapmayı tercih etmişti.

» Kompartıman 8
» Kompartıman 8
» Kompartiman 16
» Kompartıman 34
» Kompartıman 9.