Rüzgar... Rüzgarın bana bu kadar hoş gelebileceğini nereden bilebilirdim ki? Hani, bazen her şeyinizi alıp götürür, yazdığınız şiirleriniz onun yüzünden pencereden uçup gider. Ararsınız onları günlerce defterlerinizin arasında. Kimse söyleyemez size *Hey, bunu, onca emeğini senden rüzgar götürdü. Kızına okuyacakmış.* İncineceğinizi sanarlar; aileniz olmasa bile siz sulu gözsünüzdür. Yanınızda anne demeye korkarlar. Anne lafını duysanız sinirleneceksiniz; korkutacaksınız onları. Hıh! Kim anlar ki beni. Boşuna düşünüyorum yine. Paronaya oldum. ...şizofreni! Konuyu nereye saptırdım aman Tanrı'm! Rüzgar, rüzgar saçlarımı yalayıp götürüyordu. Ruhumdaki kirli emelleri almış, götürmüştü benden. ellerimdeki kurumuş çiçeklerin yapraklarını uçuruyordu, belki de diğer topraklara benden bir armağan olarak veriyordu. Üzerimdeki mini elbise bulunduğum yere kesinlikle uygun değildi. Pürüzsüz bacaklarımın yanından kurumuş otlar teğet geçerken, kanatıyorlardı. Narin bir bedene sahiptim; en ufak bir dokunmada ya kızarır ya da morarırdı. Bundan nefret ediyorum.
Gözlerim dolmuştu, ağlamıyacaktım veya ağlayamıyacaktım. Ağlayamazdı bu yeşil gözler. Sanırım en son doğumumda göz yaşlarımı dökmüşüm yapraklara. Ağlamayı sevmem. Ağlayanlardan da hoşlandığım söylenemez ki. Ne ironik biriyim ben. Genelde ağlanılacak omuzum. İlk önce ağlatır; sonra güldürürüm.
Düşüncelerimden sıyrılmamı sağlayan bir yağmur tanesiydi, burnumun ucuna düşüvermişti. Bu beni gülümsetti. İçten bir güümsemeydi, yeşil gözlerim gülüyordu adeta. İlerliyordu ayaklarım. Ayağımda kaba bir bot vardı, belki de gotiklere benziyordum. Böyle giyinmeyi seviyorum. Ah, tam benlik değil mi? Bu Tanrı'ya aykırı kıyafetler; kuru çiçekler ve mezarlık. Abim görse ne derdi. Gülümsüyordum.
Gelmiştim, bembeyaz mermere ulaşmıştım. Gözyaşlarım hala, deyim yerindeyse, göz pınarlarımda takılı kalmıştı. Mermere yaklaştım. Yağmur onu yıkıyordu. Oturdum, siyah elbisemin ıslandığı hissettim. Ama bu oturmama neden değildi. İncecik ve ilginç yüzüklerle bezenmiş parmaklarımla toprağı elledim. Nedense sıcaktı. Her zamanki gibi. Ayağımı mermerin diğer tarafına koydum. ...mezarın mermer kısmında yatar gibiydim. Anne ve babamın yanında. Kızıl saçlarım, yüzümün iki tarafına düşmüştü. Gözlerim, yağmurlara esir düşmüştü. Şarkı söylüyordum. Komikti. Kendi şarkılarımdan birini söylüyordum onlara.
“-Down to you, you're pushing and pulling me down to you.But I don't know what I. Now when I caught myself, I had to stop myself! From saying something that I should've never thought...no, I don't know what I want.”
Çiçekler elimden düştü, aklıma Hogwarts gelmişti. Yutkundum. Acaba onlar bilse ne diyeceklerdi. Gözlerimi kapatmıştım. Ayaklarım, bedenim yatmasına rağmen, bağdaş kurmuşlardı mermer üzerinde.
“-Nu m-am merge la şcoală. Pentru că mi-e dor de tine. Voi merge in anul urmator. Cuvânt. Am scuze. Iartă-mă.”
demiştim, okula gitmedim. çünkü sizi özledim. Bir dahaki döneme gideceğim. Söz. Özürüm da var. Beni affedin., sözleri iyiydi. Doğruyu söylemiştim. Profesör McRaind's izin vermişti. Git ve onları ziyaret et demişti. Dün gibi hatırlıyorum. Gözlerim kapanmıştı. Yaşamadığım anılarımı düşünüyordum, hayal ediyordum.
**
Birden uyandım, yüzümün her bir zerresi ter damlacıklarına bürünmüştü. Ravenclaw cüppem ise üzerimde bir örtü oluşturmuştu. Sanırım düşüncelere dalmışken yine uyuyakalmıştım. Rüyalarımda nedense hep hayatımdan bir kesit görüyordum. Bunun sebebi ise açık ve netti. Bilinç altımı etkileyen olaylar karşısında yetersiz kalıyordum. Hogwarts'a, geç gönderilmiştim. Buna alışmak zordu. Yatılı bir okul olduğu için kimsenin devamsızlık gibi bir şansı yoktu. Zihnim bunları ağaca yaslanırken düşünüyordu. Sağımdaki mükkemmel siyah gitara baktım. Bıraktığım yerdeydi. Onu sol elimle aldım ve sapını sağ elimde tuttum. Gözlerim; zar zor açılıyordu. Kafamı ağaca yaslandım bir süre. Şu, son iki ayda neler neler yaşamıştım ben böyle! Penayı elime aldım, pena kullanıyordum çünkü bir keresinde tırnağımı kaybetmiştim, teller üzerine gezdirdim.
“Stuck on you 'till the end of time, i'm too tired to fight your rhyme. Stuck on you'till the end of time, you've got me paralyzed.”
Nakaratını söylemişti dudaklarım parmaklarıma uyarak. Gitarı sağıma koydum ve dizlerimi kollarımın arasına aldım.
Konu: Hogwarts'a Geç Dönüş 
Perş. Haz. 18, 2009 8:28 am