Kompartıman 3

Konu: Kompartıman 3 Paz Ağus. 28, 2011 12:04 am

Henüz birkaç gün olmuştu sanki, Londra'nın ıslak sokaklarında yağmur ve rüzgarın verdiği senfoniyle birlikte yürüyeli.. İçindeki hırsları, onu kitapların arasında boğulmaya iten çalışma arzusunu, geçmişinin aralanmamış sır perdesinin ondaki etkilerini, neredeyse her şeyi unutmuştu o yaz. Hayatı boyunca ilk defa huzura erişebilmişti. Ailesinin ölümünden beri, Hogwarts'a başlamasının ardından daima bir göçebe gibi yaşamıştı. Her yaz başka bir arkadaşında kalıyordu. Sevilen birisi olmasa zorluk çekebilirdi, fakat onun yanında olacak dostları fazlasıyla vardı. Fakat bu yaz hepsinden farklı bir şekilde gerçekten güzel geçmişti onun için, Londra'nın güneş görmeyen yağmura tutsak havasını solumasından mı bilinmez, kendini bulmuştu o kasvetli havalarda. Gryffindor'dan arkadaşı olan Aredhel'de kalmıştı, İspanyol olmalarına rağmen evleri Londra'daydı. Aredhel, Caroline'e yanındayken daima huzur veren birisiydi. Onun içten ve temiz kalpli yaklaşımı, yaşadığı olayların zorluğunu biraz olsun hafifletir gibiydi. Caroline, Kanada asıllı ve ailesi ölmeden evvel Forks kasabasında yaşamış biri olarak soğuk havalara alışkındı. Kuzeyde yaşayanlar genelde güneşe hasret kalırlar, ancak Caroline tam tersi, yüzünün güneş görmesinden dahi nefret ediyordu. Yağmurun yüzüne vuran her damlasında, soğuk kuzey rüzgarlarının kulaklarında her uğuldamasında kendini buluyordu adeta. Londra, ona biraz olsun güzel günleri hatırlatmış ve mutlu etmişti. Tabii Aredhel'in ailesi de buna büyük katkı sağlamıştı, onlar gerçekten sevimli bir aileydi Caroline'e göre. İspanyolların sıcakkanlı tavırları içlerine işlemiş, Londra'nın buz gibi insanlarına büyük bir zıtlık teşkil ediyorlardı. Hafif İspanyol aksanıyla konuştukları İngilizce ise onlara ayrı bir sevimlilik katıyordu. Böyle bir ortamın içerisinde geçen o yaz, öğrenme arzusunu ve hırsla devam ettirdiği çalışmalarını bile bir kenara attırmıştı. Topladığı huzur duygusuyla, yeni bir seneye başlamanın heyecanı içinde peyda olmuşken, bir yandan da onu Hogwarts'a götürecek olan trene biniyordu yanında Aredhel ile birlikte. Elinde bavulu, kolunda çantası ve zihninde hatırlamaya çalıştığı eski bilgiler, kompartımanlarda ilerliyordu usulca. Caroline'in sorumluluk konusundaki katı kuralları ve Aredhel'in dakikliği sayesinde erkenden King's Cross Tren İstasyonu'na geldikleri için, trende ilk sıralardan bir kompartımana yerleşmeleri kolay olmuştu. Caroline, 3 numaralı kompartımanın kapısını usulca açtıktan sonra, elindeki eşyaları bir kenara fırlattı ve bu onu fazlasıyla rahatlatmışçasına derin bir nefes aldı. Bütün yaz sade gezinmesine rağmen, Hogwarts'a gidecekleri ilk gün kendine gelmişti. Salaşlığı ve rahatlığı bir kenara bırakıp yeniden eski Caroline olmuştu o sabah. Üzerinde griye çalan eski kotu, kırık beyaz ince tişörtüyle kombine ettiği siyah bez ayakkabıları ve gözündeki zeki ışıltılarla ışıl ışıl bir biçimde gülümsüyordu Aredhel'e. ''Yorgun musun ?'' Cümlesini hafif bır kıkırdamayla tamamlamıştı Caroline, zira sabah Aredhel'i yataktan kaldırmaya çalışırken büyük bir mücadele verdiği bir gerçekti.

Konu: Geri: Kompartıman 3 Paz Ağus. 28, 2011 12:32 am

Aredhel'in en eğlenceli yazı da böyle sona ermişti işte. Caroline'ın dibinden ayrılmayan ailesi, mutlaka onu bunaltmıştır, evimde kalmak tam bir cehennem azabı olmuştur onun için, diye düşündü kız. Ama Caroline oldukça mutlu görünmüştü her zaman. Onun her yaz başka bir yerde kaldığını duymuştu Aredhel, ama bunun gerçek olduğuna inanmamıştı. Okulun son gününü dün gibi hatırlıyordu. Caroline kaşlarını çatmış etrafa bakıyordu, herkes gitmişti ama peronda sadece o kalmıştı. Aredhel bir sorunu olduğunu anlamış ve yanına gidip ona sıkıntısını açıklamak için oldukça fazla baskı yapmıştır. Sonunda Caroline dayanamayıp itiraf ettiğinde, onu evine davet etmişti. Ailesi tabii ki de onu hoş karşılamıştı, ama Aredhel anne-babasının bir süre sonra ne kadar boğucu olduğunu oldukça iyi biliyordu. Buna rağmen Caroline'la harika vakit geçirmişti, sanki bir kız kardeşe sahip gibi hissetmişti. Keşke bu gerçek olsaydı, diye düşünmüştü kız. Ve ne kadar zamanın durmasını istese de, derslere dönme vakti gelip çatmıştı. Bunu hiç istemiyordu, ama açıkçası binasını ve dostlarını çok özlemişti. King's Cross'daki ayrılma vakti yine duygusal geçmişti. Aredhel annesini ve babasının çok arayacağını biliyordu, gerçekten zor bir zaman olmaması için duygularını açığa vurmaması gerekmişti. "Bize bol bol yaz tamam mı kızım? Özellikle de özel durumlarda. Aşk meşk gibi mesela." dedi annesi ona göz kırparak. Aredhel Caroline'ın yanında kıpkırmızı olmuştu. Konunun üzerinde durmadığını göstermek için başını şöyle bir salladı ve babasının önüne geçti. Boğazında bir düğüm varmış gibiydi. Onu bırakmak istemiyordu, hep yanında olmasını, hatta Hogwarts'ta bile onunla beraber olmak istiyordu. Ama bunun olmayacağını biliyordu. Bu yüzden gözyaşlarına hakim olup babasına sıkı sıkı sarıldı. "Seni özleyeceğim." dedi babasına sesi titreyerek. O da kızına gülümsedi ve dalgalı saçlarının içinde kaybolmuş bir bukleyi okşadı. "Biliyorum canım, ben de özleyeceğim. Hogwarts'ta iyi şanslar. Sana da Caroline. Ah bu arada Aredhel, annenin bahsettiği şu aşk meşk işleri olursa benim de haberim olmalı." dedi şakacıktan kaşlarını çatarak. Aredhel gergin olmasına rağmen güldü. Caroline ise ondan biraz daha uzun gülmüştü, ama Aredhel ona kızgın kızgın bakınca hemen sustu. Caroline ile cadı yanlız kalınca, Caroline sordu. "Yorgun musun?" Bu sabah nasıl uyandığını tabii hatırlıyordu. Yüzüne bastırdığı yastığı ve yorganı havalandırmış ve soğuk Londra sabahında onu donmaya terketmişti. Biraz dramatize etmekten zarar gelmez, diye düşündü. "Yo, hayır! O sabah mahmurluğuydu, şimdi iyiyim." dedi Aredhel gülümseyerek. Vedalar, gülüşmeler ve tekrar kavuşmalar arasında ilerleyip trene bindiler. Aredhel bu hengamede onları bulamayacağını biliyordu. Caroline da bunu biliyor olmalıydı ki onu takip etmişti. Aredhel boş bulduğu ilk kompartmana daldı. Şanslıydı ki herkes vedalarla meşguldu. Hızlı davranmanın faydaları, diye düşündü gülümseyerek. Baykuşunun kafesini koltuğun üzerine bıraktı, çantasını açıp cüppesini çıkardı. "Tanrım, şu Muggle giysilerinden kurtulmak için can atıyorum!" dedi. Annesinin uzun ısrarları üzerine bej rengi bir pantolon ve pembe renkli ve fırfırlı -evet inanmak zordu, farkındaydı- bir bluz giymişti ve bundan hiç memnun değildi. Caroline'ı beklemeden ikisini de çıkardı ve klasik siyah cüppesini giydi. İşte şimdi rahattı. Giysilerini bavuluna tıkıp rahatlıkla yerine oturdu.

» Kompartıman 1.
» Kompartıman 10
» Kompartıman 19
» Kompartıman 31
» Kompartıman Ro'su.