Helle, Danimarka'dan buraya gelene kadar çok yorulmuştu. Yanında iki uşağı vardı. Annesi ve babasının işleri olduğu için sevgili kızlarının okula gideceğini görememişlerdi. Ne iş ama... Şapşal bir hastanenin açılışına, küreğin çeyreğiyle toprak atacaklar ve işleri burada bitecek. Sadece onu göndermeye uşaklarının gelmesi, gerçekten de çok aşağılayıcıydı. Hele de, uşakların trenin içine girip "İstediğiniz var mı Bayan Helle, peçete alır mısınız, isteğiniz olduğunda arayın, gibi şeyler söylemeleri diğerleri tarafından garip algılanıyordu. Çıkmaları için bir el işareti yapmıştım ve sinirli olduğumu göstermek için de dişlerimi sıkıyordum. İçimden de "Rezil oldun işte. Senin gibi birinin yanına artık kimse oturmaz, kahretsin, kahretsin, diyordum. Ama gerçekten de öyleydi. Birden telefonum çalmıştı. Arayan annemdi. İşte bittim, saçma sorulara hazı ol, diyordum içimden. Telefonu açtım ve annem
-Min datter, hvor er du, hvad laver du? Du undskylder for. Jeg kunne ikke post. Du ved, vores familie er en ædel familie. Der var en åbning, baby.(Kızım, nerdesin, ne yapıyorsun? Senden çok özür dileriz. Seni gönderemedik. Biliyorsun, bizim ailemiz soylu bir ailedir. Bir açılış vardı bebeğim.)
Bu kadar seçma bir sebep olamazdı. Ve şuanda insanlar bu kız ne diyor böyle diyordu. Ah iyice rezil oluyorum fakat cevap vermeliyim diye düşündüm ve:
-Åbning af et hospital dummere end mig vigtigt?
Åh mor, aldrig uğraşayacaksınız mig, right? Jeg ikke længere har en sådan historie, der skal fodres. Forbande! Forbande!(Aptal bir hastane açılışı benden daha mı önemli?
Ah anne, hiç bir zaman benimle uğraşayacaksınız değil mi? Bıktım artık böyle bir geçmişe sahip olmaktan. Lanet olsun! Lanet olsun!) deyip, suratına kapamıştım telefonu. Ağlamaya başlamıştım. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Herkesin birden bana baktığını görünce sessizce ağlamaya başlamıştım. Çantamdan bir kitap aldım. Onu açıp okumaya başlamıştım. Aslında okumuyordum fakat okuyormuş gibi yapıp ağlıyordum. Koridordan bir öğrencinin buraya geldiğini gördm ve sevindim biraz da olsa. İlk kez Danimarka dışından birayle konuşacaktım. İçimden "Umarım konuşkan biridir diyordum...
RP Out: İsteyen herkez gelebilir.
Konu: Kompartıman 19 
Perş. Ekim 29, 2009 4:58 pm