>> Site Kurgusu

Flood. Ben benimkini beğenmedim. Ahmet Abi'ninki inanılmaz olmuş. Üstelik kısa ve düzensiz oldu. :/

Her şeyi yine onlar başlatmıştı. Gökyüzü zifiri karanlık... İnsanlar telaş içinde. Yoldaşlık'ta işler karışık. Geliyorlar. Lord'un ölümünden uslanmadılar. Çok daha öfkeli, çok daha güçlüler. Hiçbir şey eskisi gibi değil. Aklını çeldikleri genç çocuklar, onlara taze ve dinç kan imkanı sunuyor. Zor... Savaş çok zorlu olacak. Yüzlerce, binlerce kana susamış çocuk... Sonsuz vaatlerle bu kadar hırslanacakları, güçlenecekleri kimin aklına gelirdi ki? Göz göre göre olmuştu. Bakanlık, hiçbir önlem almadı. Her gün, yeni bir öğrenci eksildi Hogwarts'dan. Her gün yeni bir öğrencinin aklı yıkandı. Her gün yeni bir öğrenci kandırıldı. Bilmiyorlardı. Savaşın neresinde olacaklarını, işlerin ne derece ciddileştiğini, ölebileceklerini... Hiçbir şeyin tam olarak farkında değildiler. İstedikleri güçtü, karanlık tahttı, sınırsız şöhretti! Eğitildiler. Hiç ara vermeden, hiç beklemeden eğitildiler. O genç bedenleri, bir hiçlik uğruna yokolup gidecekti. Karanlığın ne kadar hırslı olduğunu düşünebiliyor musunuz? Yaptıkları büyük suç! Masum, günahsız çocukları savaşın eşiğine sürüklemeye hiçbirinin hakkı yok! Onların daha hayallerini gerçekleştirebilmek için çalışmaları gerekirken, ölmeye hakları var mı? Ama Karanlığın müttefikleri, bu denli öfkeli. En tecrübelilerinden belirledikleri bir konseyle toplanıp, zehirlerini akıtabilecekleri başka masum çocuklar arıyorlardı. İstedikleri yalnızca bizim dünyamız değildi. Muggle dünyasını da istiyorlardı. Oradaki masum ve savunmasız insanların da kendilerine boyun eğmelerini istiyorlardı. Orada da kan akıtmak istiyorlardı... Karanlığın korkusu bütün dünyaya yayılmalıydı. Cadı ve büyücüleri büyük bir titizlikle hazırladılar. Yeni kostümleri, sınırsız güçleri ve yapmayı hayal bile edeyecekleri karanlık büyülerle savaşacaklardı. Yoldaşlık, buna göz yumamadı. Bakanlığın bir türlü yapmak istemediği, korktuğu şeyi yaptı. Karanlığa karşı direnmeye başladı. Gencecik bedenlerin yıkanmış zihinlerini temizlemeye çalıştı ama imkansızdı. Gördüm! Gerçekten zihinleri yıkanmış gibiydiler. Sadece hırsla, karanlığın hayaliyle bakıyorlardı. Bedenleri, bunun için yanıp tutuşuyordu. Hiçkimse, onları yolundan çeviremedi. Başka bir tiktik kullanmak zorundaydılar. Savaşa hazırlanmaktan başka çareleri yoktu. En kabul edilemez tarafı da genç çocuklara karşı savaşacak olmalarıydı. Hepimiz korkuyorduk. Her şeyi bir pencerenin arkasından izlemekle yetiniyorduk. Eşim, çocuklarım ve ben. Onlar için yaşıyordum ve Yoldaşlığa güvenebilecek miydim? Ailemi koruyabileceklerine emin olabilecek miydim? Bunu zaman gösterecekti. Biz iyi insanlar, Tanrı tarafından kutsanmıştık. İnanmalıydık, yapabilirdik. Hepimiz büyük bir özveriyle çalışmalıydık. Ancak o zaman aydınlığımızı karanlığın üstüne örtebilirdik. Ancak o zaman bu anlamsız savaşı sonlandırabilirdik. Biliyorduk. Savaşacak ve ölecektik ama gelecek, bizim ellerimize bağlıydı...

Karanlık Alametler, filan. Cık -.-

Evettt isim çok güzel oldu

Yalnız şöyle bir şey var; Bakanlık'ta birkaç gizli Karanlık yandaşı olmalı. Zira kurgu sonunda hepimizi hapishanelere kapatılmak zorunda kalırız. Bu kişiler sayesinde yargılandıktan snra ya da yargılanmadan salıverilmemiz görüşündeyim.