İntikam

Konu: İntikam Salı Ağus. 02, 2011 1:56 pm

Cumartesi, saat 18:54, Hava kapalı
Sonia Michelle Williams & Desiree Schult & Steven Edward Williams

Ayağıma ayakkabılarımı da geçirdikten sonra aynanın karşısına geçerek makyajımı, saçlarımı ve kıyafetimi kontrol ettim. Bugün haftasonuydu. Ahlak kuralları içerisinde(!) olduğu sürece giymek için serbest kıyafetler seçebilirdik. Ben de bu yüzden siyah, çivilerle kaplı bir mayokini giymeyi tercih etmiştim. Kalça kısmı, kalçalarımın üçte ikisini kapattığına göre ahlak kuralları içerisinde giyinmiş sayılırdım. Sanırım. Ayağıma giydiğim siyah, aşırı topuklularım da çivilerle kaplıydı. Saçlarım uzundu ve platin sarısının yanısıra arasında siyah renk de vardı. Buna uygun olarak siyah, ağır, çekici bir göz makyajı yapmış, kırmızı oje ve ruj sürmüştüm. Hazırdım. Yatağımın üstündeki siyah, çivili, yarım parmaklı eldivenlerimi de aldıktan sonra duraksadım. Bugün zamanımın çoğunu Michael ve Molly'le geçirmiş ve sıkıntıdan patlayarak yatakhaneye geri dönmüştüm. Burada da kitap okuyarak epey oyalandıktan sonra yeniden sıkılmaya başlamıştım. Bu yüzden günün geriye kalan kısmında yalnız gezmeliydim. Şöhretim gereği kalabalıkla çok fazla içli dışlıydım ama bu, bütün hayatım boyunca kalabalık içerisinde olmak zorunda kalacağım anlamına gelmiyordu. Şu anda rutün şöhret bunalımı içerisideydim ve yalnız kalmam gerekiyordu. En iyisi Kara Göl'e uğramaktı. Oraya çok fazla öğrenci gitmezdi ve hava da kararmak üzereydi. Yani şu anda büyük ihtimalle ıssızdı. Evet, öyle yapmalıydım. Derin bir nefes alarak eldivenlerimi elime geçirdim ve kapıyı çekerek dışarı çıktım.

Bahçeye vardığımda etrafta dolaşan çok fazla kişi yoktu. Gözlerim Michael, Molly ya da Steve'i aradıysa da tanıdık hiçbirini göremedim. Bu, iyi bir şeydi. Gözlerimi bahçenin ilerisindeki karanlık ağaçlarının derinliklerine doğru dikerek ilerlemeye başladım. Hızlı adımlarla yürüyor, kimsenin benimle ilgilenmesini ya da konuşmasını istemiyordum. İşe yaramayacağını bilsem de (İnsanlar, beni bu kıyafetlerle çok rahat seçebilirdi.) elimi yüzüme siper ederek adımlarımı iyice hızlandırdım ve Hogwarts'ın koruma sınırı dışındaki alana giriş yaptım. Adımlarımı yavaşlatmıştım. Nasıl olsa bu saatte buralarda kimse olmazdı ve olan bir-iki kişinin de benimle ilgileneceğini sanmıyordum. Bu yüzden havanın kararmasına aldırmadan Kara Göl'e doğru ilerlemeye başladım. Engebeli toprak yüzünden ağaçlara tutunarak yürümek zorunda kalıyor ve sürekli üstümdeki tozları silkeliyordum. Etraf, ıssız gibi görünüyordu. Yani en azından görünürde kimse yoktu ve gökyüzü gri bir renk almaya başlamıştı. Ağaçların üzerinde tek tük yapraklar kalmıştı ve bazılarının gövdesinde kaplan pençeleriyle yapılmış gibi görünen derin yerıklar ve çizikler vardı. Hiçbir hayvan sesi duyulmuyordu. Tek duyduğum ses, ayaklarımın yere basarkenki çıkardığı boğuk, tuhaf sesti. En azından o zamana kadar öyle sanıyordum. O anda başka adım sesleri daha duymaya başladım. Elim, hızla asama gitmişti. Yanımdaki ağacın arkasına yaslandım ve ses çıkartmamaya çalıştım. Koruma alanı dışındaydım. Burada herhangi bir kötü yaratık veya fırsat bekleyen cadı ya da büyücüler olabilirdi.

Konu: Geri: İntikam Salı Ağus. 02, 2011 2:16 pm

Haftasonu. Hep sevmiştim haftasonlarını. Daima etraf sessiz olurdu. Çoğu öğrenci ortak salonda kalmayı ve sohbet etmeyi severdi. Yada gizli şeyler yapmayı. Ben ise yalnız takılmaktan yanaydım. Haftasonları tüm gürültünün kaybolduğu yerlerde olmaktan çok keyif alıyordum. Sessiz ve sakin bir yerde, kitap okumak ve saçma yaşamımdan uzak diyarlara gitmek istiyordum. Gözlerim tavana dikili şekilde sessizliği dinliyordum. Kimse yoktu yatakhanede. Neredeyse tüm günü uyuyarak geçirmiştim. Yapacak pek bir şey yoktu. Hava kararmak üzereyken Kara Göl kısmına gitmeye bayılıyordum. Tedirginliklerim vardı evet. Orası biraz fazla sessiz ve korumasızdı. Güvensiz yerlerde aslında hiç rahat edemezdim ama orası farklıydı. Çoğu zama kalabalık olurdu. Ama hafta sonları kalabalık olmadığından beni kendine çekiyordu orası. Kütüphaneyi de sessiz olduğu için seviyordum. İçimden bir ses kütüphaneye gitmem gerektiğini söylüyordu. Orası kesinlikle sessizdi. Ama Kara Göl için bu o kadar kesin değildi. Örneğin dün akşam fazlasıyla kalabalıktı. Bir moda olmuştu orası son günlerde. Ama yinede oraya gitme isteğim daha fazlaydı. Ama direnmeliydim. Oraya gidip de paramparça olmak istemiyordum.

Kalktım ve dolabımı açtım. Aslında kendimi çok tuhaf hissediyordum. Sabah yatıp akşam kalkmak insanın dengesini bozuyordu. Kapaktan destek alarak ayakta duruyordum. Hala tam uyanamamıştım. Yatsam uyuyabilirdim. Ama bu kadar uykuda zarardı. Ayrıca iki gündür kimseyle de konuşmamıştım. Konuşmayı unutmaktan korkuyordum. Gülümsedim. Eğildim ve alt tarafta duran Kırmızı tek omzu açıp bir bluz bulup çıkardım. Altına da açık renk dar pantolonumu geçirdim ve dolgu topuk ayakkabılarımı giydim. Ayakkabılarım bezdendi ve bez kısımları da sanki kot kumaşı gibiydi. Hızlıca giydim ve aynamın karşısına geçtim. Saçlarımı taradım ve salaş bir şekilde topladım. Biraz ruj ve biraz da rimel sürdüm. Doğallığımı fazla bozmaktan hoşlanmıyordum. Son zamanlarda biraz süslenmek hoşuma gitmeye başlıyordu. İnsanlar da beni gördüklerinde tuhaf tuhaf bakıyorlardı. Bu o ezik Desiree mi,dediklerinden emindim ama her zamanki gibi umurumda değildi. Eskiden insanları zorunda olduğum için umursamıyordum ama artık bu benim için eğlence haline gelmeye başlamıştı. Bana bulaştıklarında suratıma sahte bir gülücük koyup oradan uzaklaşmak onları sinir ediyordu.

Kapıyı açtım ve sessizce açağıya indim. Ortalıkta kimse yoktu. Anlaşılan herkes eğlencesine bakıyordu. Kütüphaneye gitmeliydim belkide. Kimse bugün oraya gitmezdi. Hızlıca adımları kütüphaneye çevirdim. Ama beklediğim gibi olmadı. Kütüphane fazlasıyla kalabalıktı. Sanırım bazı kişiler görevliyi oyalıyor diğerleri de yasak bölüme giriyordu. Onların gürültüsünü çekmek zorunda değildim. Adımlarımı bu sefer Kara Göl'e çevirdim. Artık oranın sessiz ve sakin olduğundan emindim. Oraya girdiğimde , Sonia'yı görmemek imkansızdı. Yine o aptalca, psikopat kıyafetlerini giymişti. Tuhaf olanı yalnızdı. Onu ilk defa tek başına görüyordum. Belki de şöhreti bitmiştir dedim kendi kendime. Ama bu olasılık fazla uzak geliyordu bana. Biraz uzağından yürüsemde, muhtemelen beni duyacaktı. Ona bakmamaya ve umursamamaya çalışıyordum. Onunla muhattap olmak istemiyordum. Asamı kontrol ettim yine de. Her şeye rağmen.

Konu: Geri: İntikam Salı Ağus. 02, 2011 2:42 pm

Bugün cumartesi mi yoksa pazar mı hiç bilmiyordum. Son zamanlarda günleri karıştırmaya çok başlamıştım. Gerçi takip ettiğimi de söyleyemem ya neyse. Hava neredeyse kararmak üzereydi, hafif bir esinti vardı. Hoş bir hiz veriyordu, orada yalnızca ben ve esinti vardı. Burada bugün kimse olmadığı için çok şanslıydım, genelde burada insanlar olurdu. Canım sıkılmıştı, yapacak bir şey de bulamamıştım. Arkadaşlarımda nedense bugün yoklardı, hepsinin yapması gereken bir işi vardı. aslında böyle boş oturmakta canımı sıkmıştı. kendimi oyalayacak bir şeyler yapmalıydım.

Gölün karşısında ağaca sırtımı yaslanmış bir şekilde ne yapabilirim diye düşünceye dalmıştım. Bir yandan güneşin yavaş yavaş batışını izliyordum. Kara göle bazen uğrardım, buraya gelmek için biraz da cesaretin olması gerekiyordu. Çünkü her türlü tehlike bu çevrede dolanıyordu. O yüzden tetikte olmak gerekiyordu. Bende kendimi hazırlamıştım. düşüncelere dalmış olsamd kulağım dışarıdan gelen seslere tamamıyla açıktı. Sonra bu sessizliğe kuşların çıkardığı garip sesler eşlik etmişti. Sanki korku filminden çıkmış gibiydi. Fakat ben bunlara aldırış etmeden olduğum yerde oturmaya devam ettim. Hala aklıma bir şey gelmemişti, belki de Hogwarts'a dönmek en iyisi olacaktı. Kararsız kalmıştım.

O an yakın çevreden çatırtı sesleri duydum. Bu sesler peş peşe tekrarlanmıştı. Birkaç kişi bu tarafa doğru geliyordu. Bende hemen bulunduğum ağaca kendimi gizledim ve gelenleri izlemeye başladım. Dikkatliydim ve her her şeyin olma ihtimalini göze alarak asamı da hazırlamıştım. Belkide şimdi eğlenmem için elime bir şey geçmişti.

Konu: Geri: İntikam Çarş. Ağus. 03, 2011 1:02 am

Etrafımda duyduğum sesler, giderek çoğalıyor ve beni daha büyük bir meraka sevkediyordu. Kalp atışlarım hızlanmaya başlamıştı. Korkmuyordum ama heyecanlanmıştım. Bir şeylerin yaklaştığını ya da etrafımda döndüğünü hissedebiliyordum. Yavaşça kafamı ağacın arkasından çıkartarak etrafa baktım. Aynı anda da gözlerimi abartılı bir şekilde devirmiştim. Heyecanlanmaya gerek yoktu. Çünkü etrafta dolaşan şu cıvık kız Desiree'den başka hiçkimse değildi. Geçen İksir dersinde kıyafetimin üstüne tuhaf bir sıvı dökmüş, üstelik benden özür dilemediği yetmemiş gibi bu olayı gidip arkadaşlarına anlatarak at gibi kıkırdamıştı. Bütün bunlar, düşündükçe daha fazla sinirlerimi bozuyordu ve kendimi kaybetmeye başlıyordum. Saçlarımın tuhaf bir şekilde, kendi kendine havada salındığını son anda farkederek derin bir nefes aldım ve suratıma yapmacık bir gülümseme yerleştirerek ağacın arkasından çıktım. Beni görmüş olmalıydı. Elinde asası vardı ama kafasını başka bir yere çevirmişti ve beni görmemezlikten gelmeye çalışıyordu. Bu, çok hoşuma gitmiş, daha fazla eğleneceğimi anlamamı sağlamıştı. Bugün, sıkıcı bitmeyecekti.

Ağır adımlarla gölün kenarında umutsuzca bekleyen Desiree'ye doğru yürümeye başladım. Neredeyse kalp atışlarını, iç sesini duyabiliyordum. Biliyordum, şu anda böyle bir tartışma istemiyordu. Çünkü buraya yalnız kalmak için gelmişti. Herkes, buraya yalnız olmak için gelirdi. Suratımdaki yapmacık gülümseme, daha gerçekçi ve şeytani bir hal aldı. Nasıl eğlenmezdim? Bütün günüm bunalmakla geçmişti ve şimdi sinirlerimi bozan aşağılık bir Gryffindor'la baş başaydım. O zavallı bulanıkla. Yarı değersiz Muggle'la. Ve bu, eğlence demekti. Bu yüzden ellerimi iki yana açarak derin bir nefes aldım ve meladik bir ses tonuyla;
"Ah." dedim. "Desiree, Desiree, Desiree... Sevgili, şirin, bulanık Desiree... Vakit geç oldu, tatlım. Gryffindor'lar geç saatlerde okulun koruma alanının dışındaki bir bölgede kalabilecek cesurlar mı? Sence de burada yalnız olman tuhaf değil mi?"
İşaret parmağımı yavaşça dudağıma getirdim ve düşünüyormuş gibi yaptım.
"Hımm... Ama şu anda yalnız değilsin. Her ne kadar yanlış bir kişiyle olsa da hayır, yalnız değilsin."

Konu: Geri: İntikam Çarş. Ağus. 03, 2011 1:14 pm

İstemediğim her şey olmak zorundaydı. Sonia gelmeli ve benimle uğraşmalıydı. Buradan mutlu bir şekilde ayrılamayacaktım. Pişmandım belkide kütüphanede diğerlerine takılmak, burada olmaktan daha sağlıklı ve eğlenceli olabilirdi. Onunla konuşmak istemiyordum. Suratına bile bakmak istemiyordum. İğrenç biriydi. Herkese tahammül edebilirdim belkide. Ama o, gerçekten uğraşılmayacak , iğrenç biriydi. Kalbindeki karanlığı görmemek elde değildi. Sanki gittiği her yere karanlığı getiriyordu. Giyiniş tarzı, yürümesi, konuşmaları ve ukala tavırları onu tam bir Slytherin yapıyordu. O da diğerleri gibiydi. Hiçbir farkı yoktu. Aptal bir Slytherin kadar kafasızdı ve işi gücü insanların mutluluğunu emmekti. Yüzündeki şeytani gülümseme dışında içten gülümsemezdi. Popüler olmalıydı. Kalablıkta dolaşmalı, farklı giyinmeli, göze batmak için olaylar yaratmalı, profesörlere kafa tutmalıydı. Kendini adeta okulun kraliçesi ilan etmeliydi. Bina başkanlarından bile daha fazla rol oynuyordu bence Slytherin'de. Bina başkanlarına bir şey sorulduğunu sanmıyordum aslında. Slytherin'e bina başkanı değil de, iki bina sorumlusu profesör gerekiyordu. Onları biraz akıllandırmak ve düzene sokabilmek için iki bile azdı aslında. İşte o saçma kıyafeti ve abartılı ayakkabılarıyla yanıma geliyordu. Saçları rüzgarda savrulurken, yüzündeki şeytani gülümsemeyle , biraz da zorla gülümseme gibiydi , tam bir karanlık cadıydı. Aslında onun yerinde bir başkası olsaydı , yada bir Hufflepuff böyle davransaydı okuldan atılırdı. Onun da atılması ve Hogwarts'ın böyle pisliklerden kurtulması gerekirdi aslında. Bana bulaşmadıkları sürece sorun yoktu. Ama her defasında daha fazla üstüme geliyorlardı.

Birçok şey zırvalamıştı. Burada ne işim varmış da, cesaretli biri değilmişim de... Aslında şeytan diyor ki, gözüne bir yumruğu patlat. Ama unutuyordum, o şeytanın ta kendisiydi zaten. Bulanık. Melezlere de mi bulanık diyordu artık? Gerçi onun için popüler olmayan ve Slytherin olmayan herkes bulanıktı belkide. Herkesi küçük görüyordu ama kendisi bir hiçti aslında. Benden ne istediği açıktı. Eğlence. Ama onu eğlendirmeyecek , kendimi de ezdirmeyecektim işte. Buradan da mutlu ayrılacaktım. Belki bilmiyordu ama azıcık da olsa cesaretim olmasaydı ben bu binada olmazdım. Konuşmasını bitirdikten sonra gülümsedim. Gülümsememi beklemiyordu belki. Ama pes etmezdi. "Biliyor musun Sonia, bence gerçekten zavallısın. Kimse yokken gelip tehdit etmek çok kolay elbette. Seninle harcayacak zamanım yok. Senin bir geleceğinin olmamasına üzülüyorum aslında. Ama benim geleceğim var, bu yüzden boşuna vaktimi çalma." dedim ve onun o şeytan yüzüne baktım sadece.

Konu: Geri: İntikam Çarş. Ağus. 03, 2011 10:46 pm

Sessizce, sanki pusu kurmuş bir aslan gibi gelenleri bekliyordum. İçimden bir ses canımın sıkılmayacağını söylüyordu. Bu da beni memnun ediyordu. Demek ki Hogwarts'a geri dönmek iyi fikir değilmiş. Neredeyse ayrılacaktım, işte o an ayak seslerini duymuştum. Belkide tehlikeli ve korkunç kişilerdi. Bunu bilemiyordum fakat kendi gözlerimle görmek ve olanları izlemek istiyordum. Buna ister aptallık ister cesurluk densin; ben kararımı vermiştim bile. Sesler yaklaştıkça heyecanım ve merakım bir kat daha artıyordu. Şimdiden binbir türlü hayaller kurmaya başlamıştım. Çok olmasada hafif bir korku vardı. Bunun aksine de yerimden ayrılmayı hiç düşünmüyordum. Birkaç saniye sonra karşımda ne göreyim? Gryffindorlu bir kız, ben bundan mı korkmuştum yani. Zararsız bir varlıktı o. 5. sınıftaydı ve benim devamlı uğraştığım biriydi. Ona olan duygularım nefret miydi yoksa kn miydi? Aslına bakarsam sanırım ikisi de değildi. Sadece zayıf ve sataşması en uygun kişi olarak görüyordum. Bu bana zevk veriyordu, genelde hep kaçmayı seçiyordu fakat kavgalarımız da olmuştu.

Saklandığım yerden dikkatlice ismi Desiree mi ne olan kızı izliyordum. Şuan için olduğum yerden kıpırdamadan durmayı tercih ediyordum. Yalnızken ne yaptığını merak ediyordum. Bu bile beni eğlendiriyordu. Gölün kenarına geldiğinde beni hala fark etmemişti, görünmeye de hiç niyetim yoktu. ben onu izlerken birinin daha bulunduğumuz yere geldiğini duydum. Kafamı o yöne çevirdiğimde kuzenim Sonia'yı gördüm. İşte asıl parti bu saaten sonra başlayacaktı. Kuzenim yine o çılgın kıyafetlerinden birini giymişti. İlk zamanlar pek alışamamıştım bu durumuna ama artık normal karşılıyordum hatta yakıştırıyordum. Tarzı buydu, kendini yansıtmanın yollarından biriydi. Karanlık ve kötülük dendi mi işte o kişi Sonia oluyordu. Desiree buraya gelmekle hayatının en büyük hatasını yapmıştı. Başına geleceklerden haberi yoktu bile. Sonia'nın yüzüne baktığımda o sinsi şeytani gülüşünü görmüştüm. Bu gülüşü tanıyordum, karşısındaki kişi başına fena bir bela açmıştı. Bozuntu Gryffindorlu'nun tek yapabileceği şey buradan en az hasarla çıkabilecek olmasıydı, gerçi Sonia olduktan sonra böyle bir şansı da kalmıyordu. Ama anladığım kadarıyla Desiree Sonia'nın varlığından haberdardı. Elinde asasını tutuyor olmanın bir sebebi olmalıydı. Bu kısa sürelik duraksamadan sonra sessizliği bozan kuzenim olmuştu. Her zamanki alaylı tavrıyla Gryffindorluyla dalga geçmişti. Gerçekten ne işi vardı burada hele ki hava kararmak üzereyken. Sanırım kafasını üşütmüştü zavallı, ahmaklık bu olsa gerek. Bizim yaptığımız en azından daha doğal karşılanırdı. İlginçtir ki bu kız tek başına buradaydı. Eceline mi susamıştı acaba, belkide ölmeye karar vermiştir. Fark etmez bir işe yaramazdan kurtulmuş olurduk. Hatta bizzat destekleyiisi ilk ben olurdum.
Desiree ise gülmüştü kuzenime. Hımm beklemediğim bir tavırdı, görmeyeli çok mu hazır cevap olmuştu bu kız. Olsun bu işi daha ilgi çekici hale getiriyordu. Renk katabilirdi. Her zaman yeniliklere açık olmak lazımdı de mi? Ne zavallı mı! zavallı ha burada benim tek görebildiğim zavallı, Desiree oluyordu. Bizi hala demek tanımamış, Slytheriniz biz elbette ki her durumda tehdimizi savururuz. Bakıyorumda davranışlarından korkuyu sezmiyordum, sanki her şeye hazırlıklıydı. Fakat buna rağmen cevabında hala kaçma belirtileri vardı. Acaba beni görünce yine karşılık vermeye devam edecek miydi. Arkasından çıkarak onu sıkıştırcaktık. İstediğim gibi bir plan olacaktı. Beklenmedik anda karşısına çıkıp şaşırtacaktım. Fena sıkışacaktı. Ahh kötülük seni gerçekten seviyorum.

Bu sözümü söyler söylemez saklandığım yerden çıktım ve; " Sizi izlemek çok eğlenceliydi biliyor musunuz ama Sonia'nın bu zevkine ortak olmadan duramazdım. Daha fazla saklanamazdım. Şimdiki duygu ve düşüncelerini gerçekten çok merak ediyorum sayın Desiree"

Konu: Geri: İntikam Perş. Ağus. 04, 2011 9:20 am

Genç kız, komplimanıma(!);
"Biliyor musun Sonia, bence gerçekten zavallısın. Kimse yokken gelip tehdit etmek çok kolay elbette. Seninle harcayacak zamanım yok. Senin bir geleceğinin olmamasına üzülüyorum aslında. Ama benim geleceğim var, bu yüzden boşuna vaktimi çalma." diyerek karşılık vermiş ve suratına aslında pek de beklemediğim bir gülümseme yerleştirmişti. Ama hep böyle olmaz mıydı zaten? Kurban, her zaman bir zorluk çıkartır ve özellikle şapşal bir Gryffindor'sa korkusunu belli etmemek, cesur görünmek için suratına ukala, çok bilmiş bir gülümseme yerleştirirdi. Bu yüzden hiç sinirlenmemiştim. Aksine suratımdaki gülümseme, yüzüme daha çok yayılmıştı. Bu iş giderek daha eğlenceli bir hale geliyordu ve bu, bana okuldaki eski, sürekli ceza aldığım ama bir şekilde bu cezalardan yırttığım günleri hatırlatıyordu. Eski, pek sevmediğim bir kavram olsa da bütün bedenimi sarmalayan, hoş bir haz yaratmıştı. O sırada arkamdaki ağaçlardan birinde daha çeşitli hışırtılar duymaya başladım ve kafamı merakla o yöne çevirdiğimde Steven'ı, kuzenimi gördüm. Kendinden emin bir tavırla bize doğru ilerliyor ve gülümsüyordu. O da alaycı bir ses tonuyla;
"Sizi izlemek çok eğlenceliydi. Biliyor musunuz ama Sonia'nın bu zevkine ortak olmadan duramazdım. Daha fazla saklanamazdım. Şimdiki duygu ve düşüncelerini gerçekten çok merak ediyorum, Sayın Desiree." diyerek meselemize ufak bir giriş yaptı. Her şey, benim lehime ilerliyormuş gibiydi. Elbette ki Desiree'yle kendim ilgilenmek isterdim ama bunu o istemişti. Bu yüzden suratıma yapmacık bir üzüntü ifadesi takındım ve dudaklarımı küçük bir kız çocuğu gibi abartılı şekilde büzerek;
"Ah, Tanrım. İnanamıyorum. Gördün mü, Steven? Bana 'zavallı' dedi. Üstelik benim bir geleceğim yokmuş. Benim gibi dünyaca ünlü ve başarılı bir pop yıldızının... Hannah Montana olsaydım beni kesinlikle severdi." Ve suratımdaki ifadeyi bir anda bozarak yeniden şeytanlaştım ve gerçek bir kahkaha koyverdim. Gözbebeklerimin büyüdüğünün farkında olmadan bakışlarımı yeniden Desiree'ye çevirdim.
"Ama şu anda buradaki görülen ve acı çekecek olan tek zavallı sensin. Yalnız olduğumuzdan şikayet ediyordun. Artık öyle bir problemimiz de yok. Ne dersin, sence de birlikte çok eğlenmeyecek miyiz?"

Konu: Geri: İntikam Perş. Ağus. 04, 2011 12:20 pm

Can sıkıntı ya! Okulda yürüyordum. Arkadaşım geldi ve bana kara gölde Sonia ve Desiree'nin konuştuğunu söyledi. Bu çok garipti. Bir slytherinli neden bir gryffindorlu ile konuşsun ki? Şaşırmıştım. Sonia'nın egolarını biliyordum. Onu çocukluğumdan beri tanıyordum açık olmam gerekirse. Sonia hiç çekinmez tek başına da olsa karşısındakini ezmekten zevk alırdı. Yavaşça yürüdüm. Sakindim. Sonia pek acele etmezdi. Sallana sallana kara göle gittim ve uzaktan bunları izlemeye başladım. Sanırım beni görmüyorlardı. Sonra birden gözüme Steven çarptı. Kenarda gülümser bir ifadeyle pusu kurmuş gibi Sonia ve Desiree'yi izliyordu. Sonuçta Sonia'nın kuzeni. Sonia kadar oda hırçın ve deli kanlı. Sonra birden dikkatimi Sonia'nın sesi çekti. Gözlerimi Sonia'ya diktim. "Ah. Desiree, Desiree, Desiree... Sevgili, şirin, bulanık Desiree... Vakit geç oldu, tatlım. Gryffindor'lar geç saatlerde okulun koruma alanının dışındaki bir bölgede kalabilecek cesurlar mı? Sence de burada yalnız olman tuhaf değil mi?" Bütün bunlardan sonra işaret parmağını dudağına götürdü ve düşünüyormuş gibi bir havası vardı. "Hımm... Ama şu anda yalnız değilsin. Her ne kadar yanlış bir kişiyle olsa da hayır, yalnız değilsin." Woww! Desiree'ye baktım. Gülümsüyordu. "Biliyor musun Sonia, bence gerçekten zavallısın. Kimse yokken gelip tehdit etmek çok kolay elbette. Seninle harcayacak zamanım yok. Senin bir geleceğinin olmamasına üzülüyorum aslında. Ama benim geleceğim var, bu yüzden boşuna vaktimi çalma." Tanrım. Kız kavgalarına bayılıyordum. Uzaktan izlemek çok zevkliydi. Ah! Steven'ı unutmuştum. Dayanamadı herhalde. " Sizi izlemek çok eğlenceliydi biliyor musunuz ama Sonia'nın bu zevkine ortak olmadan duramazdım. Daha fazla saklanamazdım. Şimdiki duygu ve düşüncelerini gerçekten çok merak ediyorum sayın Desiree" Dedi ve onlara göründü. Ufak bir giriş yapmıştı ama havası büyüktü Steven'ın. Sonia buna kesinlikle üzülmüştür. Tek başına icabına bakmak daha çok hoşuna giderdi elbette. Dudaklarını küçük bir kız çocuğu gibi büzdü. "Ah, Tanrım. İnanamıyorum. Gördün mü, Steven? Bana 'zavallı' dedi. Üstelik benim bir geleceğim yokmuş. Benim gibi dünyaca ünlü ve başarılı bir pop yıldızının... Hannah Montana olsaydım beni kesinlikle severdi." Tepkilerini garipsemeye başladım. Sanırım Sonia hazırlanıyordu. Bir anda kahkahalar atmaya başladı. Sonra birden bakışlarını tekrar Desiree'ye çevirdi. "Ama şu anda buradaki görülen ve acı çekecek olan tek zavallı sensin. Yalnız olduğumuzdan şikayet ediyordun. Artık öyle bir problemimiz de yok. Ne dersin, sence de birlikte çok eğlenmeyecek miyiz?" Sonia son konuşmalarını yapıyor gibiydi. Steven ve Sonia acımasızlardı. Sonia'yı tanıyordum. Neler yapabileceğini de biliyordum. Yavaşça onlara doğru yürüdüm. Alkışlıyordum. " Sonia ve Steven! Hiç değişmezsiniz değil mi? Tam bir ahmaksın Steven! Ne vardı aralarına girecek? Bir kızı tek başına sıkıştırmak hoşuna mı gitti Sonia? Ah! Evet gitmiş olmalı ki şıkıştırıyorsunuz! Bakın ne diyeceğim. Steven seninle ilgilenmek daha çok hoşuma gider. Bırakalım kızlar kendi aralarında sorunlarını çözsünler! " Onlara doğru alkışlayarak yürümeye devam ettim. Desiree'nin yanına gittim. Sonia'nın gözlerinin içine bakıyordum.

Konu: Geri: İntikam Perş. Ağus. 04, 2011 2:37 pm

Bu kız gerçekten sinirlerimi bozuyordu. Kendini fazla popüler hale getirmesi onun için şanstı. Onunla eminim iksir dersi yüzünden bu kadar düşman olmuştuk. Oysa üstüne döktüğüm şey yanlışlıkla olmuştu. Onunda dalga geçtiğimi sanması da aptalcaydı. Olanları sadece yakın arkadaşıma anlatıyordum. Azıcık aklı olsaydı, bu olaydan kimsenin haberi olmadığını fark eder, dalga geçmediğimi de anlardı. Ama bence dalga geçilmeyi hak ediyordu. O üstünü bile doğru düzgün giyinemezken, birine iyi davranmayı beceremezken, birine bulaşmamayı öğrenemezken onun için iyilik yapmayacaktık. O bana nasıl davranırsa, karşılığı da öyle olacaktı elbet. Canımı acıttıklarını, beni korkuttuklarını sanıyordu. Ama o ve kuzeni birer ucubeden farklı değillerdi. İnsanları tek başına sıkıştırıp birkaç büyüyle işini bitirdiklerinde elbette popüler olurlardı. Ama bunu ben de yapabilirdim. Neden yapmıyordum? Çünkü ben hala insandım. Onlar ise insanlık duyguları körelmiş birer ucubeydi o kadar. Beni asla korkutamazlar, canımı da acıtamazlardı. Onların asası mı vardı? Benimde vardı. Steven benden küçük, Sonia ile aynı yaştaydık. Sonia'nın asasının ucundan ışık çıkarabileceğinden bile şüpheliydim. "Steven... Gerçekten beni korkutacağını mı sanıyorsun? Güldürmeyin beni! Söylesenize benle kendinizi denk mi sanıyorsunuz siz? Gerçekten çok komik. Sen Sonia. Gerçekten birkaç kişiyi korkuttun diye beni de mi korkutacağını sanıyorsun. Üzgünüm ama bu olmayacak. " dedim ve güldüm. O sırada kendime çok güvendiğimi fark etsemde artık umurumda değildi. Onlar bana nefretle bakarken bır ayak sesi daha duyuldu. Hızlıca kafamı sesin geldiği yöne doğru çevirdim. Gelen Garlyn olmalıydı. Yaklaşınca bundan emin olmuştum. Elbette beni savnumuş, yanıma kadar gelmiş ve gözlerini Sonia'nın gözlerine dikmişti. Bu çocuğu seviyordum evet. Zamanlaması çok iyiydi. "Hadi Sonia. Uğraşma benimle artık. Bu arada. Seni daha önce hiç duymadım. Gerçekten dünya yıldızı olduğuna emin misin? Bu karda sesinle?" ve güldüm.

Konu: Geri: İntikam Perş. Ağus. 04, 2011 7:22 pm

Evet biliyordum, belki Sonia ortaya çıkmama tam anlamıyla sevinmemişti. Çünkü çoğu zaman kurbanıyla kendi ilgilenmek isterdi. Fakat benim yapabileceğim bir şey yoktu. Böyle bir durumda olduğum yerde oturup izleyemezdim, zaten canım sıkılıyordu. O yüzden bu eğlenceye dahil olmalıydım.

Bir yandan Sonia bir yandanda Desiree'ye bakıyordum. Sonia ilk başta memnun görünmesede 2 kişi olmamızdan hoşnut olacak ki yüzü iyi bir şekilde değişmişti. Kuzenle ilk kez beraber biriyle uğraşıyorduk. Benim için güzel ve zevkli bir deneyim olacaktı. Zavallı Gryffindor bozuntusu kız hayatının en kötü anını yaşayacaktı. Birde Sonia'ya diyordu. Herhalde durumun farkında değildi. O an kafamı ona çevirdiğimde kendinden emin bir ifadeyi yüzünde gördüm. Yüzüne iyice odaklandım, onu anlamak için. Gerçektende korkudan tek bir damla iz göremiyordum. Boşuna demiyorlardı Gryffindorluların cesur olduğunu. Fakat bir o kadarda korkak olabiliyorlardı. Aslına bakarsam belkide böylesi karşı çıkan bir ahmakla karşıkarşıya gelmem daha çok işime yarayabilirdi. Biraz dişli biri olmalıydı, öyle hemen kolay lokma olmazdı. Her seferinde sefillerle uğraşmak canımı sıkmıştı. Ben bunları derken Sonia araya girdi.
" Ah,
Tanrım. İnanamıyorum. Gördün mü, Steven? Bana 'zavallı' dedi. Üstelik
benim bir geleceğim yokmuş. Benim gibi dünyaca ünlü ve başarılı bir pop
yıldızının... Hannah Montana olsaydım beni kesinlikle severdi."
Bende gülüyordum. Komikti Desiree denen işe yarmazın bu sözleri sarf etmesi.
" Ben de inanamıyorum kuzen. Şimdi üzdün ama bizi Desiree. Bir kere Sonia'nın bir geleceği ve hedefleri var çok bilmiş hanım. Şuan bize kafa tutuyorsun fakat sadece tek kişisin"
" Steven...
Gerçekten beni korkutacağını mı sanıyorsun? Güldürmeyin beni!
Söylesenize benle kendinizi denk mi sanıyorsunuz siz? Gerçekten çok
komik. Sen Sonia. Gerçekten birkaç kişiyi korkuttun diye beni de mi
korkutacağını sanıyorsun. Üzgünüm ama bu olmayacak."
Hımm beklediğimden daha hırçın çıkmıştı bu kız. Öyle bir dikleniyordu ki bize sanki her an patalayacak bir yanardağ gibiydi. O da bizim gibi düelloya can atıyor gibi bir görüntü çiziyordu fakat bizim karşımızda bir şansı olmazdı. Bunu düşünemeyecek kadar budala biriydi.
" Evet aslında öyle bir düşüncem vardı, neyse başka sefere saklarım artık. Bak bunuda düşünmüştük. İçimizi gerçekten okuyorsun tatlım. Bence bizi hafife almamanı tavsiye ederim, yoksa sonuçlarına sen katlanırsın" Sonia yavaştan hazırlıklarını yapıyordu. Yüzüne şeytani gülüşünü takınmıştı. Kapışma yakında olacaktı ama sanki birbirlerine bilenmiş gibiydiler. Gerçi Desiree'nin beni unutup benle uğraşmaması arkadan saldırmmı sağlayabilirdi. Bu arada bizim gibi alaylı konuşmasına devam etmişti. Yok yok gerçekten ben onu en son gördüğümden beri dili çok uzamıştı. Hala şaşırıyordum. Daha önce geri adım atan kız şimdi aslan kesilmişti başımıza. İlginç. Bunca cesareti nerden alıyordu merak ediyordum, kim bilir belki de doping almıştı.

Sonra bir anda tüm dikkatim sefilden bize doğru gelen ve alkışlayan diğer sefil Gryffindorlu'ya yöneldi. Sanki karşısında tiyatro oynanmıştı. Anlaşılan belli bir süredir bizi izliyordu. Bu çocuğu tanıyordum. Aynı gördüğümüz dersler vardı, benim arkadaş grubumla onun arkadaş grubu zaman zaman kapışırdı. onlar bizle uğraşır eşek şakarı yapar arada da biz yapardık. İki birbirine zıt kutuplardaydık. Ne oluyordu böyle? Duyan sanki buraya geliyordu.

" Sonia ve Steven! Hiç değişmezsiniz değil mi? Tam
bir ahmaksın Steven! Ne vardı aralarına girecek? Bir kızı tek başına
sıkıştırmak hoşuna mı gitti Sonia? Ah! Evet gitmiş olmalı ki
şıkıştırıyorsunuz! Bakın ne diyeceğim. Steven seninle ilgilenmek daha
çok hoşuma gider. Bırakalım kızlar kendi aralarında sorunlarını
çözsünler!

" Ahah ahmak mı? hah. En azından senin gibi Gryffindorlu'dan daha ahmak olamam. Üzgünüm ama araya girmek zorundaydım. Böyle bir fırsatı kaçırmak istemem ukala çocuk. Bana uyar bu teklifin. Nasıl olsa ilk defa yaptığımız bir şey olmayacak, alışığız bu duruma. Kızlar siz kendi aranızda şöyle sarılıp öpüşün bizde Garlyn ile aramızda halledelim durumu"
O an asamıda hazırlamıştım bile. Her an her şey patlak verebilirdi. Ortama bir güzellik katmıştı yeni kişini katılımı. Meydan iyice kızışacaktı. Düello kaçınılmazdı.
" Bu arada burada Slytherin- Gryffindor ortak parti veriyorda bizim mi haberimiz yok?" Elimi ağzıma atarak etrafa bağırmaya başlamıştım.

" Hey saklananlar çıkın ortaya. Nerdesiniz? Başka gelecek varsa buyursun yani bizim için hava hoş"

Konu: Geri: İntikam Perş. Ağus. 04, 2011 8:09 pm

Ah, Tanrım! Her şey giderek saçma sapan bir hal alıyordu ve bu hiç hoşuma gitmemişti. İnsanlar beni tanırdı. Karışıklıktan hiç haz etmezdim ve şu anda bütün mesele arap saçına dönmüştü. Steven'dan sonra Garlyn'in de ortaya çıkıp aptal saptal, kendini bilmez tavırları iyice sinirlerimi bozuyordu. Alt tarafı biraz eğlenmek istemiştim ve şuna bak! Ortalık meydan muharebesine dönmüştü. Bu kadarı da fazlaydı artık.
"Kapatın çenenizi!" diye haykırdım ve hızlı nefesler alarak asamı Garlyn'e doğru uzattım.
"Sen, seni salak! Eğer bu meseleye karışacak olursan yüz nakline ihtiyaç duyarsın. Ve sen Steven, bu yalnızca ben Desiree arasında. Testeron yüklü tartışmanızı gidip başka yerde yapın."
Asamı bu sefer ani bir hareketle Desiree'ye doğrulttum ve bir anda herkesin nefesini tuttuğunu neredeyse hissedebildim. Tansiyonu bir anda yükseltmiştim ve adrenalin vücuduma o memnuniyet sıvısını salgılarken dişlerimi sıkarak gülümsemeye başladım.
"Ve sen, geri zekalı. Kompleksli, basit, tırnaklarının kırılmasından bile korkan, aşağılık bir şehir kızı olduğumu düşünüyorsun ama gözardı ettiğin bir şey var. Ben, sizin korktuğunuz o salak Lord'un emrinde değilim. Ondan çoktan daha büyük bir karanlıkla büyüdüm ve inan bana hayal bile edemeyeceğin şeyler biliyorum. Belki bunlara okulda şahitlik edemeyeceksin ama bu, sana geçici zararlar veremeyeceğim anlamına gelmez."

Konu: Geri: İntikam Perş. Ağus. 04, 2011 9:50 pm

İşler iyice çığırından çıkıyordu. Aslında amacımız sadece kavga etmekti belkide başta. Steven ve Garlyn gelmeseydi belki bir kaç aşağılayıcı söz söyleyip gidecekti buradan. Ama iyice sinirlenmiş gibiydi. Steven ve Garlyn'a bağırdıktan sonra o lanet olası asasını bana tuttu ve bağırmaya başladı. İçinde karanlık varmış, o lanet olası Karanlık Lord'dan korkmadığını söylüyordu. Bence önüne lord gelse altına işeyecek kadar korkuyordu işte. Burnuma asasını uzatması da umurumda değildi. İstediği zararı verebilirdi. Defalarca büyülenmiş, defalarca şifaı ile buluşmuştum ben. Kimi zaman izi kalmıştı bende, kimi zaman da rahat atlatmıştım. Şimdi mi korkacaktım ben? Tüm o eziyetlerden sonra mı? Hayır aslında hiç sanmıyordum. Elimde duran asamı sıkıca kavradım. Bana büyü yaparsa karşılığını alacaktı. Ama sanmıyordum. Cesaretinin olamayacağından emindim. Artık korkak değildim. Bana her ne yaparsa fazlasıyla geri alırdı. Artık nefretle doluydum ben. Beni isterse öldürebilirdi. Yinede korkmadan cesaretimle ölecektim. Ama beni öldüremeyeceğini de biliyordum. "Bana bak Sonia. Senin içinde bir karanlık falan yok tamam mı? Tek istediğin popülerliğinin artması ve insanların senden korkması. Ama üzgünüm, senden korkmuyorum. Bana istediğin zararı verebilirsin. Defalarca zarara uğradım. Defalarca şifacıların denetimi altında kaldım. her defasında da sustum. Sanki hiçbir şey yokmuş gibi. Ama bu sefer öyle olmayacak. İstersen beni öldürebilirsin. Benim arkamda bırakacağım bir şeyim yok. Kimse benim arkamdan üzülmeyecek ve kimse seni alkışlamayacak. Beni öldürmekle yada zarar vermekle bir şey elde edemeyeceksin. Zarar verdiğin an fazlasıyla geri alacaksın çünkü. Bana daha önce pislik gibi davrananlara ne olacak biliyor musun Sonia? Hepsi ölecekler. İçindeki karanlık da, sen de umurumda değilsin. Git artık. Aptallaşma." dedim ve asasını tutum indirdim. Öfkeden deliriyor olmalıydı ama söylediklerimde son derece ciddiydim. İçindeki karanlık da gerçekten umurumda değildi. Beni öldürmek veya zarar vermek önce eğlenceli gibi gelecekti belki ama daha sonra bundan hiç zevk almadığını anlayacaktı.Bence buradan bir an önce uzaklaşmalıydı.

Konu: Geri: İntikam Perş. Ağus. 04, 2011 10:52 pm

Aniden kendimi, Sonia'dan hiç beklemediğim yüz ifadelerini izlerken gördüm. Şaşkındım, şuanki durumdan hiç memnun değildi; ama neden? Bir kişinin daha gelmesi farklı bir hava katacaktı fakat Sonia bu durumdan rahatsız olacak ki yüzü bembeyaz olmuştu. Halbu ki zevk alması gerekiyordu. Zaten en sonunda fena kopmuştu. Hatta bana bile kızmıştı, gerçekten inanamıyordum. Bir anda huyları değişmişti sanki. Kuzenimi neredeyse tanıyamayacaktım. Artık resmen burnundan ve kulaklarından dumanlar tütüyordu. Asasını önce Garlyn'e tutup tehdit etti ve ardından Desiree'ye tuttu. Ona ne yapacağını çok merak ediyordum.

Ben anın tadını çıkarmaya çalışıyordum, memnundum da ama Sonia benle aynı görüşü paylaşmıyordu. Benim gibi eğlenmiyordu. Şuan dokunsan seni yakabilirdi. O derece sinirliydi. Fazladan tepki vermişti. Bir yandan da Gryffindorlu kızı tehdit etmişti. Daha öncede bahsetmişti içindeki karanlıktan ama ben hala ne olduğunu çözememiştim. Bazen gerçekten huyları değişiyordu. Ortam inanılmaz gerilmişti, herkes baya kızışmıştı ki bunun kanıtı da Desiree'nin Sonia'ya vermiş olduğu cevaptı. İkisi resmen birbirinden başkasını görmüyordu oarada. Ben şaşkınlıkla olanları izliyordum, Garlyn'e baktığımda bir an onunla göz göze geldik ama ben tiksinmş bir ifadeyle yüzümü tekrar kızlara çevirdim. Garlyn de benim gibi olanlara anlam vermeye çalışıyordu. Kuzenimin de eziğin de gözleri dönmüştü resmen. Beni şaşırtan diğer şey ise ben intihar etmeye mi çalışıyor diye dalga geçerken bu düşüncemin gerçek olmasıydı. Ölmek kızın umurunda bile değildi, sanki kendini buna çok daha önceden hazırlamıştı. Sonia'nın ona kafa tutması gibi o da Sonia'ya aynı şekilde karşılık veriyordu. Bu kızı bu kadar değiştiren neydi peki? Cesareti nereden toplamıştı. Belki de hayattan pes etmişti, kaybedeceği bir şeyi olmadığını düşünerek kendini aptalca tehlikeye atabiliyordu. Evet bu bir aptallıktı. Pes etmek sadece zayıfların yaptığı bir şeydi.

Peki ben ne yapacaktım? Oturup ikisinin tartışmasını mı izleyecektim yoksa bu mevzuda bende mi yer alacaktım. Sanırım izlemeyi tercih edecektim iki kızgın boğa arasına girmek zorlu olacaktı. Kuzenim istediği şeyi yapsın ne olursa olsun hiç müdahale bile etmeyecektim sadece seyrin keyfini çıkartacaktım. Hiç denemediğim bir şeydi ama bu sefer böyle yapacaktım. Peki Garlyn'i ne yapacaktım hımm....
" Kuzen siz kız kıza kendi aranızda nasıl çözmek istiyorsanız öyle çözün. Ne yapacağınızı size bırakıyorum. Ve sen ukala Garlyn istersen izleme konusunda bana katıl. Bu sefer farklı bir yöntem olacak"
Evet farklı karar almıştım. İzlemeyi tercih etmiştim. Biraz da uğraşma konusunda hecesim gitmişti. Başka güne saklayacaktım. İçimde biriktirip karışıma denk gelene kurtlarımı dökecektim.

Konu: Geri: İntikam Perş. Ağus. 04, 2011 11:34 pm

Korkmam mı gerekiyordu. Sonia'dan korkmuyor değildim. Bunu belli etmemekte kesinlikle ustaydım. Yüzümün dağılacağı söyleniyordu. Fuv! Artık korkmuyordum. Kesinlikle bir sorun vardı. Steven Steven Steven! Kavgaları izlemeyi çok sever. Burada olmasına kesinlikle şaşırmadım. Bir kere hadler çoktan aşılmıştı. Hadi ama! Ne olabilir diye kendime bir cesaret getirdim. Sonia asasını kaldırmıştı. Ortam ısınıyordu. Desiree sadece konuşuyordu. Asamı çıkarmıştım artık. Sakindim neler olacak bakıyordum iki tarafa da. Steven bana bakıp. İzlemek istediğini ve bu sefer başka bir yöntem uygulayacakmış. İzlemek onun yaptığı en iyi şeydi. Ben bunu asla yapmayacaktım. Kesinlikle yapmayacaktım. Asamı bir anda Sonia'ya çevirdim. " Madem izleyeceksin Steven! Orada dur ve sadece izle. Sana gelince Sonia senin ne biçim bir bela olduğun umrumda bile değil! Hiç kimseye acımam olmayacak demiştim sana. Şimdi ya bu olay burada biter! Yada asalar konuşur. Bu arada biliyor musun Steven? Burada çok bile durdun. SERSEMLET! " Artık sinirimi kontrol edememiş ve Steven'ı sersemlet büyüsü ile sersem etmiştim. O kalkana kadar işimi görebilirdim.

Konu: Geri: İntikam Cuma Ağus. 05, 2011 9:18 am

Öfke, bütün bedenimi tutkuyla kavururken gözlerim kararmıştı. Neler oluyordu, anlamıyordum. Başım, daha önce hiç olmadığı kadar zonklamaya, midem bulamaya ve "gerçekten" hissetmeye başlıyordum. Bu, neyin nesiydi? Gözlerimi kırpıştırarak etrafıma baktım. Ağaçlar, gökyüzündeki gri bulutlar, Garlyn, Steven, Desiree... Her şey yavaş yavaş bulanıklaşıyordu. Daha önce bir çok acı çekmeme rağmen bu sefer hissettiğim farklıydı. Sanki ruhumdan bir şeyler koparılıp götürülüyordu. Sanki Tanrı gerçekten vardı ve bizi tehdit ettiği o acı dolu ateş çukurunun içinde kavruluyordum. 'O'nun huzuruna çıktığımda bile bu kadar korkmamıştım ama ölüyormuş gibi hissediyordum. Daha ne olabilirdi ki? Ve birden kör oldum. Hiçbir şey göremiyordum. Telaşla ufak bir çığlık attım. Yüce Lucifer! Neler oluyordu? Etrafımdaki bütün konuşmalar sanki kulaklarımın içinde uğulduyordu ve katlanılamaz bir hal almıştı. Sonra her şeyden sıyrıldım. Babamın bana dört yaşındayken aldığı ilk piyanomu gördüm, şöhret uğruna evden kovuluşumu, New York yeraltı sokaklarında şarkılar söyleyişimi, babamın üzerimde gösterdiği karanlık büyüler sonucu çektiğim acıları ve uykusuz gecelerimi... Hepsini gördüm. Neler olduğunu anlayabiliyordum. Monarch, yavaş yavaş etkisini yitiriyordu ve ben yeniden ben oluyordum. Eski, gerçek, merhamet besleyen, asil ama alçakgönüllü, saygılı ve hoşgörülü... Ama tuhaf olan bir şey vardı? Bu kişiliğim zaten hep benimle değil miydi? Ne oluyordu da bunların baskısını hissediyordum. Yoksa alt egolarımla, şiddet ve cinsellikle mi besleniyordum. Bilmiyordum. Ve o anda Desiree'nin söyledikleri, zihnimde yer buldu.
"Bana bak Sonia. Senin içinde bir karanlık falan yok tamam mı? Tek istediğin popülerliğinin artması ve insanların senden korkması. Ama üzgünüm, senden korkmuyorum. Bana istediğin zararı verebilirsin. Defalarca zarara uğradım. Defalarca şifacıların denetimi altında kaldım. her defasında da sustum. Sanki hiçbir şey yokmuş gibi. Ama bu sefer öyle olmayacak. İstersen beni öldürebilirsin. Benim arkamda bırakacağım bir şeyim yok. Kimse benim arkamdan üzülmeyecek ve kimse seni alkışlamayacak. Beni öldürmekle yada zarar vermekle bir şey elde edemeyeceksin. Zarar verdiğin an fazlasıyla geri alacaksın çünkü. Bana daha önce pislik gibi davrananlara ne olacak biliyor musun Sonia? Hepsi ölecekler. İçindeki karanlık da, sen de umurumda değilsin. Git artık. Aptallaşma."

Bu doğru muydu? Ben popülerlik için mi insanların korkusundan besleniyordum. Hayır! Tuhaf bir şey vardı ve ne zaman bu tuhaf şey benim başıma gelse korku ve cinsellikten zevk alıyordum. İntikam ve aşağılık bir sürtük olmak hoşuma gidiyordu. Gerçek bir şöhret canavarına dönüşüyordum. İstediğim bu muydu ya da değil miydi, hiçbir fikrim yoktu ama şu anda tek hissettiğim şey buydu. Ve her şey yavaş yavaş beden buldu. Yeniden görmeye başladım ve karşımdaki korkak bir kız değildi. Cesurdu, çok acı çekmişti ve bahsettiği kadar yalnız görünüyordu. Buraya neden geldiğini şimdi daha iyi anlıyordum. Ama ortam hala kızgındı. O sırada Garlyn'in bir şeyler saçmaladığını duydum ve birden asası parladı. Reflesklerim hızlıydı. Elimdeki asayı ani bir hareketle çevirerek; "Expelliarmus!" diye haykırdım. Artık yalnız kalmak istiyordum. Desiree veya Garlyn, beni bu şekilde sersemlemiş görürlerse ve başkalarına anlatırlarsa kötü şeyler olabilirdi. Bu yüzden Desiree'ye döndüm. Sesim sevgi dolu olmasa da yumuşaktı.
"Bak... Ben... Ben yalnızca şu dersteki olay yüzünden kızgındım. Ne oldu, bilmiyorum. Belki de çabuk öfkeleniyorum ve sanırım anlattığın kadarıyla sen de masumsun. Senin gibi biri böyle bir şey yapmaz sanırım. Ve seninle işim bitti. Ama sığ olmadığımı kavramalısın ve küçümsenmemem gerektiğini. Çünkü New York sokaklarında senin yaşadıklarından çok daha fazla şey yaşadım. Şeytana ruhumu sattım ve artık hiçbir şeyin geri dönüşü yok. Ben buyum. Karşıma çıkma."
Sendeleyerek arkamı döndüm ve Steven ve Garlyn'in içinde bulunduğu saçma pozisyona aldırmadan okula doğru ilerlemeye başladım. Bu yaşadıklarım iyinin habercisi değil. Zihnimde bir şey vardı ve acıtıyordu. Belki de... Belki de... Yeni bir Monarch seansı...

Konu: Geri: İntikam Cuma Ağus. 05, 2011 11:16 am

Asamdan çıkan ışık Sonia'nın asasından çıkan ışıkla ağaca çarpmış ve yok olmuştu. Neler oluyordu. Sonia sanki geri çekiliyordu. Steven'ın surat ifadesi benim büyümle değişip yerini şaşırma ifadesine bırakmıştı. Sonia üzülmüş gibiydi. "Bak... Ben... Ben yalnızca şu dersteki olay yüzünden kızgındım. Ne oldu, bilmiyorum. Belki de çabuk öfkeleniyorum ve sanırım anlattığın kadarıyla sen de masumsun. Senin gibi biri böyle bir şey yapmaz sanırım. Ve seninle işim bitti. Ama sığ olmadığımı kavramalısın ve küçümsenmemem gerektiğini. Çünkü New York sokaklarında senin yaşadıklarından çok daha fazla şey yaşadım. Şeytana ruhumu sattım ve artık hiçbir şeyin geri dönüşü yok. Ben buyum. Karşıma çıkma." Ne? Neler oluyordu. Sonia arkasına dönüp okula doğru yürüyordu. Kesinlikle bu şaşırılacak bir olaydı. Sonia ve kavgadan uzak durmak. Bunların ikisi hayatta bir araya gelmezdi. Taki bugüne kadar. " Sonia! Sonia bir dakika dur." Sonia durdurmuş ve yanına gitmiştim. " Tamam dost sayılmayız. Fakat seni çocukluğumdan beri tanıyorum. İyi misin?" Kesinlikle o durumda ne Steven umurumdaydı, nede Desiree. Bu durum beni etkilemişti.

Rp Out: Birazcık kısa yazıyorum kusuruma bakmayın.

Konu: Geri: İntikam Cuma Ağus. 05, 2011 12:35 pm

Kısa bekleyişin ardından Garlyn de tahditkar tavırlarıyla konuşmuştu. Bu kimi korkutmya çalışıyordu? Onu oturup izlemeyeceğini biliyordum, çünkü asla müdahale etmeden duramazdı. Olayın içinde her zaman bulunmak isterdi. Bana sar ettiği sözler hiç umurumda bile olmamıştı. Fakat beklemesiğim bir anda sersemlet büyüsünü yemiştim. Metrelerce geriye uçarak yere çakılmıştım. Canım da acımıştı. Hemen kendime gelmeye çalıştım fakat zaman alacaktı. Serseme dönmüştüm çünkü. Başım dönüyordu. Kafamı tutarak ayağa kalkmaya çalıştım. Zorlanmıştım ama Garlyn'nin bu durumdan yararlanmasına izin veremezdim. O sırada yine büyülü sözcükler havada uçuştu ama Sonia da karşılık verdi buna ve ışık huzmeleri ağaca çarparak yok oldu. Tam da ben Garlyn'e karşılık verecekkken Sonia konuşmaya başladı.
" Bak...
Ben... Ben yalnızca şu dersteki olay yüzünden kızgındım. Ne oldu,
bilmiyorum. Belki de çabuk öfkeleniyorum ve sanırım anlattığın kadarıyla
sen de masumsun. Senin gibi biri böyle bir şey yapmaz sanırım. Ve
seninle işim bitti. Ama sığ olmadığımı kavramalısın ve küçümsenmemem
gerektiğini. Çünkü New York sokaklarında senin yaşadıklarından çok daha
fazla şey yaşadım. Şeytana ruhumu sattım ve artık hiçbir şeyin geri
dönüşü yok. Ben buyum. Karşıma çıkma" Ne.. ne! Bu da nedemekti şimdi. Hele ki onun bunları söylemesi iyice garipsememe neden olmuştu. İnanılır gibi değildi, bunları kuzenimin ağzından mı duyuyordum yoksa sadece hayal mi görüyordum? Hiç beklemediği ve aklımın ucundan bile geçmeyecek bir tepkiydi bu. Nasıl yumuşayabilmişti anlam veremiyordum. Tamamıyla kendisiyle zıt olan şeyleri yapıyordu. Sonia'yı tanıyordum o küçüklüğünden beri hiç bir zaman kimseye yumuşamamıştı. Bu kendisi olamazdı, hem de geri çekilmek gibi bir opsiyonu hiç mi hiç olmamıştı fakat tüm gördüklerim ve duyduklarım doğruydu. Geri çekiliyordu. Kimseyi umursamamıştı bile, bir de kuzen olacak. İnanılır gibi değildi. Peki şimdi ne olacaktı? Gitme sinyallerini bize verdiği gibi Sonia arkasına döndü bir an sendeledikten sonra kimseye aldırış etmeden Hogwarts'a doğru yürümeye başladı. Arkasından sadece 2 Gryffindorlu ve ben bakakalmıştık. Gerilen ortam bir anda yumuşamıştı sanki. O sırada Garlyn de Sonia'nın peşinden koştu. Ne yapacaktı acaba?
" Sonia! Sonia bir dakika dur."
" Tamam dost sayılmayız. Fakat seni çocukluğumdan beri tanıyorum. İyi misin?" Sadece Sonia'nın iyi olup olmadığını öğrenmek istiyordu. Haklı o da şaşırdı bu duruma. Onun da beklemediği bir şeydi bu. Asıl merak ettiğim Sonia'nın nasıl bir karşılık vereceğiydi. Aynı Garlyn gibi iyimser mi davranacaktı yoksa tam tersi mi? Belkde saldırırdı, şuan ben bile ne yapacağını kestiremiyordum. Hele ki bu garip davranışlarından sonra her şey beklenirdi Sonia'dan. Sadece ben ve yanımdaki Desiree ile olacakları izlemeye başlamıştık. O da bende tetikte bekliyorduk her an bir şey olabilir diye. Demek hazırlıklı olmayı öğrenmişti Desiree.

Rp Out: Önemli değil:)

Konu: Geri: İntikam Cuma Ağus. 05, 2011 1:16 pm

Rp Out: İyi de benden sonra sıra Hazal'daydı sanki. -.-'

Konu: Geri: İntikam Cuma Ağus. 05, 2011 1:23 pm

Rp Out: Millet sıra karıştı o_O

Konu: Geri: İntikam Cuma Ağus. 05, 2011 1:44 pm

Rp Out: Hayır. Şöyle devam ediyoruz. Desiree, Sonia, Garlyn, Steven. Siz devam edin. Ben Rp out mesajları sildiririm.

Konu: Geri: İntikam C.tesi Ağus. 06, 2011 11:02 am

Out: Gryffindor'a 35 Puan! Slytherin'e 50 Puan! İntikam 146178

Konu: Geri: İntikam C.tesi Ağus. 06, 2011 6:58 pm

İyice saçma olmuştu her şey. Sonia yumuşak bir sesle konuşmaya başladığında sonunda olayların farkına vardığını almıştım. Neyse ki çok uğraşmam gerekmemişti ve canım da acımamıştı. Aslında ona biraz acımış , söylediklerine de inanmış gibiydim. Karşısına çıkmamamı söylese de muhtemelen karşılaşacaktık. Belki iksir dersinde olaylar daha farklı ilerleseydi, daha güzel yollardan tanışabilseydik iyi anlaşacağımızdan emindim. Aslında ruhundaki karanlığı görmemek elde değildi. Benim içimdeki karanlıkta sevebilirdi onu. Her ne kadar dışarıdan melek gibi görünsem de kabul etmek zorundaydım ki bende içimde karanlık taşıyordum. Onu gördüğüm andan beri ona nefret duymuyordum. Sadece davranışları biraz aptalca ve çocukçaydı. Ona biraz üzülmüştüm. Biraz kötü görünüyordu. Bayılacak gibiydi. Çocukça davranarak Steven ve Garlyn da onu kızdırmış olmalıydı. Onun da Lord gibi birine bağlı kalmayacağını öğrenmem de işime yaramıştı. Onu gerçekten sevebilirdim belki iyi yollardan tanışabilseydik. Yada bir Gryffindor olmasaydım. Yada en azından bir çatalağız yeteneğine sahip olsaydım. Aslında bu durumda farklı ne olursa iyi anlaşabilirdik. Ben onu seveceğime emindim. Ama belki de bir şeyleri değiştirmek için geç değildi.

Garlyn onun peşinden gittiğinde ben sadece ona bakıyordum. Durmuştu. Garlyn da benim gibi kendini kötü hissetmiş olmalıydı. O popüler ve acımasız görünüyor olabilirdi ama içinde belkide pişmanlıkları vardı. Umutsuzdu belkide. Gerçek birini arıyordu belki. Çevresinde o kadar sahte ve yapmacık insan vardı ki. Steven'ın o iğrenç bakışlarını umursamadan bende onun yanına gittim. Bana öfkeyle değilde merakla bakıyordu. Bu benim tanıdığım Sonia olamazdı. "Bak yaşadıklarını bilemem. Belki de olaylar biraz yanlış gelişti. Ben yine de kendi adıma özür dilerim Sonia. Her ne kadar sen bunu çok ezik bulsanda." dedim ve güldüm. Onun cevap vermesini beklemeden oradan uzaklaşmaya başladım.

Konu: Geri: İntikam C.tesi Ağus. 13, 2011 11:07 am

Out: Gryffindor'a 5 Puan! İntikam 146178

» İntikam
» İntikam Acıdır
» Nemesis * İntikam Tanrıçası