Hufflepuff ve Gryffindor

Konu: Hufflepuff ve Gryffindor Ptsi Tem. 11, 2011 2:28 pm

Role Playerlar: Gryffindor ve Hufflepuff öğrencileri.
Kurgu: Vampirlere karşı savunmayı öğrenme.

DM: Tüm Hufflepuff ve Gryffindor öğrencileri ilan panolarında gördükleri davetiyeye uyarak beşinci kattaki Yanan Oda'ya geliyorlar. Daha önce gerçek bir vampir görmeyen tüm öğrenciler tereddütte. Yanan Oda'ya gelenler biraz şaşkın, bu odada nasıl çalışma yapacaklarını, vampirlerin nerede olduklarını merak ediyorlar. Oda fazla büyük değil. Kalın duvarlarda, gün ışığını büyüklüklerine rağmen zar zor içeri sokan pencerelerle aydınlanan loş odada hiçbir eşya yok. Odada yapılacak büyüyü engellememek için eşyaların tamamı çıkartılmış. Sadece odanın en karanlık köşesinde kilitli bir kapı bulunuyor. Tüm öğrenciler gergin, bazıları şaşkın, bazıları bu eğitime katıldıkları için içten içe pişmanlık duyuyor.

Out: Herkes giriş RP'sini yazsın lütfen. İlk RP'lerden sonra DM tekrar devreye girip olaylara biraz heyecan katacak.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor Ptsi Tem. 11, 2011 4:12 pm

Vampirler, onları görmemiş olsa da severdi aslında Asana. Onların çekiciliklerinin ve güçlerinin aksine dışlanmışlıklarının, karanlıklarının altında yatan nedenleri severdi. Ancak büyü konusunda kendileri ile haksız rekabete girmeye çalışmalarına anlam veremiyordu. Acaba kendilerini dünyadan soyutlayanlara karşı intikam mı almak istiyorlardı? İyi de büyü gücüne ihtiyaç duymayacak kadar güçlü değiller miydiler zaten? O güçleri, hızları, duyuları, çekicilikleri... Gün ışığında duramamaları tek kötü yandı ve eğer Asana, şahsen, vampir olsaydı gün ışığının peşine düşerdi asıl. Onların ölümsüz bedenlerini yakalayıp kazığı saplamak ne kadar zorsa da bu avantajları bazı saatlerde aşırı derecede azalıyordu. Eğer gün ışığını elde etselerdi vampirlerin büyü denen şeye muhtaç olmayacağını çok iyi biliyordu. Onlara hayat kendilerine olduğundan da güzel olmalıydı kesinlikle şu anda. Tabi kitaplardan okuduğu kadarıyla onlar için de komün yaşam kuralları vardı ve biraz eski kafalı olduklarından bu kurallar acımasız, mağara döneminden kalma oluyorlardı. Zayıf noktalarına gelince, gece saldırısı yaptıklarında onları sabaha kadar oyalamak da büyük kayıplara neden olurdu. Bu nedenle ceplerine gümüş kolyesini ve yüzüklerini, hatta küpelerini koyması iyi olmuştu. Yani sevmediği takılarını, hani şu doğum günlerinde hediye edilen saçma sapan şeyleri. İçlerinde Dan'ın hediye ettiği küpeler de var ama o küpeleri hiç sevmemişti hiç. Takmayınca da, Daniel takıyordu kafaya, bari işe yarasınlardı. Zaten geri bulurdu hepsini çağırma büyüsüyle öyle değil mi?

Bir iki saat önce neler oldu anlatayım. İşlenen dersten çıktığında, merdivenlerden indikten sonra, kitaplarını sıkı sıkı tutmuş, Karanlık Sanatlara Karşı Savunma sınıfınının önünden geçiyordu koca koridorda. Ansızın durdu dikkatini çeken bir şeyin yüzünden. O da ne, kapıda bir duyuru vardı ve duyuruda profesörlerden hangi birine ait olduğunu bilmediği bir el yazısıyla, duello yapacaklarını, Yanan Oda'ya gitmesi söyleniyordu. Bu ders dışı bir etkinlik sanırım. Ve ben gerçekten merak ediyorum bunun neden bu odada yapıldığını? Duyuruyu iyice inceledi ve tarihe baktı. Oh, iki saat sonraydı düello, kim bilir ne zaman asılmıştı bu duyuru ve o şimdiye kadar hiç dikkat etmemişti. Gerçi bunun çok lafı edilmişti ama Daniel'i düşünmekten ve onun derdine düşmekten bu konudan çok uzak kalmıştı Asana. En iyisi, hemen ortak salonda gereken hazırlığı yapıp, bahsedilen yere gitmekti. Bu düşünceyle koşar adımlarla, aceleyle merdivenler değişmeden ilerlemeye başladı. Etraftaki öğrenciler onun bu telaşına anlam veremese de onu tanıyanlar illa ki aklına bir şey estiğini, onun telaşına kapıldığını anlamışlardı kesinlikle.

Ve ortak salondan çıktığında, hazırlanması oldukça kısa zaman almıştı ama gene de vaktinin az olduğunu düşünüyordu. Zaten okul o kadar büyük ve koridorları o kadar kalabalıktı ki ortak salondan varış uzun bir zaman dilimde olacaktı. Tamam çok da uzun zaman diliminde değil zira sadece bir üst kata çıkacaktı ama olsun. Sonuçta Asana telaşlı ve tezcanlı bir kızdı ve istediği şey istediği anda olsun isterdi. Bu yüzden gene koşar adımlarla koridorda ilerledi ve merdivenlerin olduğu yere geldi. Hızlamerdivenleri çıkmaya başladı ve beşinci kata varır varmaz Yanan Oda'nın bulunduğu koridora dalması bir oldu. Odanın kapısından içeri girdiğinde de buranın loşluğuna alışmaya çalıştı bir süre. Duman kokusuna karışan küfümsü Hogwarts kokusu ve çıtırdayan alevlerle biraz sıkıcı bir yerdi burası. ''Henüz kimse gelmemiş.'' diye mırıldandı kendi kendine. Saatine baktı. Daha yarım saatten fazla zaman vardı söz konusu etkinliğin başlamasına. Ah, bir şey unutmuştu, Dan'a haber vermeyi. Neyse bu seferlik affederdi sevgilisi onu. Belki de o da görmüştü duyuruyu ve haber vermemişti kendisine. Acaba kızlara gösteriş yapıp onları tavlamak mı istemişti? Ah, hayvan. Kaşlarını çatarak yanan odada bir alevlerin yanına, bir kapıya tur atmaya başladı. Ne çok kıskanıyordu onu yahu.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor Salı Tem. 12, 2011 11:21 am

Uykunun beni esir aldığı sabahlardan birindeyim. Genelde böyle olmam; sabahları belirli bir saatte kalkar, hiçbir sorun yaşamadan günlük işlerimi yaparım. Ama bu sabah nedense uyku çok tatlı geliyor bana. Bir türlü yatağımdan kalmak istemiyorum. Yatağımın içinde debelenip uykuyla iktidar savaşına girişmişken, yatakhanenin camını muhabbetle tıkırdatan baykuşun gürültüsüyle tek gözümü açabiliyorum ancak. “ Ah, lanet olsun! ” Yataktan kalkmak için biraz uğraşmak zorunda kalıyorum. Saatlerdir uykuyla yaşadığım savaş neticesinde öyle çok kıpırdanmışım ki, yatağımın çarşafı her yanıma dolanmış. Kalkmaya çalıştığımda engelliyor beni, kasıklarımdan, kolumdan, ayaklarımdan tutup bırakmıyor. Ancak yatağımda yuvarlanıp kendimi yere bıraktığımda kurtulabiliyorum çarşaftan. Omzumda, yere çakılmamın sonrasında bir ağrı var. Kalkıp tişörtümü sıyırıyorum iyice. Çarpan yeri göremeyince temelli üzerimden çıkarıp yatağımın üzerine fırlatıyorum. Bu sırada baykuş ısrarla camı tıkırdatmaya devam ediyor. “ Bekle azıcık, çatlama! ” Sesim uykunun getirisiyle kalınlaşmış; boğuk, akordu bozulmuş gibi çıkıyor. Ama şu anda umursadığım tek şey kolum. Ne kadar uğraşırsam uğraşayım göremiyorum ağrıyan yeri. “ Lanet olsun! ” Sinirle pencereye doğru yöneliyorum. Sanırım uykunun yarattığı bir anlık şehvet, bir günlük ağrıya mâl olacak bana. Bu düşünceyle baykuşa pek kibar davranmıyorum. Hemen ayağındaki cebe bozukluğu sıkıştırıp diğer ayağındaki gazeteyi alıyorum. Gazeteyi almamla camı baykuşun suratına çarpmam bir oluyor. Bunun sonucunda baykuşun pencereye yapışmış görüntüsü çarpıyor gözüme. Kahkahayı basıyorum.

Vampir saldırıları her geçen gün artıyor…
Bir gezginin öldürülmesiyle başlayan ve kadim bir trajedi olarak görülen o ilk saldırının ardından onlarca büyücü ve cadı vampir saldırılarıyla karşı karşıya kalmış durumda. Bunlardan sonuncusu ve en trajik olanı da bir büyücü köyünde yaşanan olay. Sekiz yaşındaki bir kız çocuğunun vampirler tarafından süzülmüş cesedi, dün gece köye yakın bir ormanlık arazide bulundu. Çocuğun baştan kayıp olduğu sanılmıştı ancak…

Devamını okuyamadım. Midem kalkmıştı ve bu hikâye bana acayip derecede tanıdık geliyordu. Biraz düşününce, bir gece yarısı eğlenmek amaçlı arkadaşlarıma anlattığım uydurma hikâye geldi aklıma. O an kendimden de tiksindim, anlattıklarımın hepsini şimdi, gazete gerçek bir olay olarak görmek her şeyden nefret etmeme neden olmuştu. Öfkeyle fırlattım gazeteyi. Kollarımı göğsümün üzerinde birleştirip düşünmeye başladım. İlk aklıma gelen Maya oldu. Öfkenin yerini korku alırken çaresizce koltuğumda ileri geri sallanmaya başladım. Ne yapacağımı bilemiyordum…

Yoğun ders programı sonrasında Ortak Salon’a girdiğimde, Gryffindor sakinlerinin duyuru panosunun önünde toplanmış olduğunu görüyorum. Gözlerim tabii ki ilk olarak Maya’yı arıyor ama görünürlerde yok gibi. Sonra düşününce onun derste olduğunu hatırlıyorum. Hemen ben de kalabalığın arasına dalıp ilerlemeye başlıyorum. İtelediğim kişilerden birkaç küfür yedikten sonra, sonunda tam duyurunun yazılı olduğu kâğıdın önündeyim. Hızlıca okuyorum yazılanları. Ve okuduklarımı aklımda ölçüp biçerken tekrar kalabalığı yarıp çıkıyorum aralarından. Geçerken az önce bana küfreden çocuğa sertçe omuz atmayı da ihmal etmiyorum. Uyarımı anlamıştır umarım, küfür etmeyi severim ama asla küfür kaldıramam. Böyle de bir psikopatım. Hemen geçip her zamanki yerime oturuyorum. Kolumdan cüppemi sıyırıp saatime bakıyorum. “ Lanet olsun! ” Oturmamla kalkmam bir oluyor. Duyuruda bahsedilen şu ‘Vampir Eğitimi’ ne yarım saatten az var. Koşmaya başlıyorum, hatta o hızla birkaç birinci sınıfı ezmiş olabilirim, bilemiyorum. Telaşla şişman hanıma da kaba davranıyorum. Daha sonra uğrayıp gönlünü alırım, sorun değil. Bu düşünceyle hızlanıyorum, merdivenleri inerken ayağım takılıyor, merdiven boyunca yuvarlanıyorum.

Omzumun ağrısının yanına eklenen yeni ağrılarımla, eğitimin verileceği yer olan Yanan Oda’ya ulaşıyorum. Şimdi diğer kolumda sızlıyor, kafamın şiştiğini elimi atıp bizzat hissediyorum ve dizimde büyük bir yara var. Umursamıyorum. Vücudum o ana kadar o kadar çok hasar gördü ki artık acıya karşı bir tür bağışıklık kazanmış durumdayım. Aklımdan geçen bu düşünceler güldürüyor beni. Açık olan kapıdan içeri girdiğimde gülerken şaşkınlık yaşıyorum. Bu duygu karmaşası yüzüme yansıyınca tabii ki garip bir ifadeye bürünüyorum. Oda bomboş. Öyle böyle değil, tam anlamıyla bomboş. İçimden, lanet olası sıralar nerede, diye geçirmeden edemiyorum. Birazda ağrıyan yerlerim zorluyor beni bunu düşünmeye. Hoşnutsuzca odada biriken kalabalığa doğru yürürken gözüme odanın uzak köşesindeki kapı çarpıyor. Kuşkuyla bakıyorum ona. Ama sonra samimi bir arkadaşım gözüme çarpınca ona doğru yürüyorum. Yüz ifadem anında yumuşuyor. Ellerimi iki yana açıp ona sesleniyorum. “ Selam aslanım! Bu lanet olasıca eğitim de neyin nesi böyle? ”

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor Çarş. Tem. 13, 2011 11:53 am

Lanet bir güne daha başladığıma dua ediyordum. Çünkü yine -her zamanki gibi- bir olay çıkacak ve herkes tereddüt içinde okulda ruh dolaşmaya başlayacaktı. Bir Gryffindor için bu kadar lanet okumak ve mızmızlanmak uygun değildir. Evet. Ama artık bunalım noktamın son raddesine gelmiş bulunuyordum. İlk defa bu kasvetli hava da güneşin Hogwarts üzerinde yüzünü göstermeside ilginçti. Evet. Kesinlikle bugün bir şey olacaktı. Kızlar yatakhanesi'nde her zaman ki gibi dedikodular havalarda uçuyordu. Güneş içeriye sızarken kızların altlı üstlü ranzalarda ''Kim kimle sevgili?'' ''Aaaa. ÖPÜŞMÜŞ MÜ?!'' gibi çığlıkları kulak tırmalayan bir sesti. Koca aynanın önüne geldim ve yüz hatlarımın değiştiğini fark ettim. Güzelleşmişmiydim yoksa berbatlaşmış mı? Gözümdeki şişlikler, dün geceden kalma 'Vampirlere Karşı Savunma' dersine aitti. Ne kadar mükemmel ki bugün bir vampir -gerçek bir vampir- görecektik. Bu vampirler olarakta değişebilirdi. Tabi dersin ne zaman olacağını bilmiyorduk ama hazırlanmamda fayda vardı. Bir kaç savunma büyüsünü ezberliyebilmiştim. Onlar her ne kadar çok olursa bizde o kadar tehlikede olurduk. Bu da belirttiğim gibi başımıza bela açardı. Tanrıya şükür ki yanımızda o yılan Slytherin'ler olmayacaktı. Bu bizim bir avantajımız sayılabilirdi. Tabi ki Hufflepuff öğrencileri içinde. Pelerinimi üzerime geçiriyorum ve gerekli şeyleri aldıktan sonra yatakhaneden çıkmak için yol alıyordum. O sırada baş uçumdaki camdan tıkırtı sesleri geliyor ve aldırmadığım da tıkırtı, daha fazla artıyordu. Geriye dönüp camdan baktığımda ayağında gazete olan bir baykuş görüyorum. ''Beni bunun için mi rahatsız ettin? Emin ol gazete okuyacak havamda değilim." dedikten sonra tam camı kapatırken baykuş gazeteyi içeri attı. Baykuş'a afallamış bir şekilde baktıktan sonra camı açtım. Baykuş'un ayağındaki cebe verdiğim bozukluğu sıkıştırıp teşekkür ederek yolladım. Camı kapattıktan sonra yerdeki gazeteyi alıp ilk sayfasında sür manşet olan ''VAMPİR SALDIRILARI GİDEREK ARTIYOR!" Başlığını gördüğüm anda tüylerim ürpererek yazıyı okuyorum.

Vampir saldırıları her geçen gün artıyor. Önce bir gezgin, sonra bir çocuk. Vampirler şimdi büyücü ve cadıları hedef alıyor. Gezginin öldürülmesiyle başlanan panik ve dehşet, sekiz yaşındaki bir çocuğun öldürülmesiyle daha da alevlendi. Vampirler, büyücü kent ve şehirlerinde saldırılarına devam etmekte. Bir çok kayıp var ve kayıpların vampir kurbanı olduğu zannediliyor. Sihir Bakanlığı ise durumu takipte. Hogwarts Cadılık ve Büyücülük okulunun büyük ölçüde koruma altına alınması bekleniyor.

Yazının devamında yazan olaylar midemi bulandırmaya yetmişti. Öğürmeye başlamıştım ki kendimi zor tuttum. Gazeteyi elime alıp yatakhaneden çıktım. Tabi bu arada da o baykuşa minnettardım. Gryffindor ortak salonuna girdiğimde, ilk defa salonun bu kadar kargaşa içinde olduğunu gördüm. Herkesin elinde gazeteler ve bir kağıt vardı. Bazılarıda duyuru panosunun önünde toplanmıştı. ''Vampirlere Karşı Savunma dersi Yanan Odada Başlayacaktır.'' "Aman tanrım! Lanet olsun! Dersin başlamasına neredeyse 35 dakika var." Önümde toplanan mlleti ittrip ve onlardan gerekli küfürleri topladıktan sonra merdivenlerde oturan kişilere ''Özür dilerim dersim var. Yetişmem gerek. Upps. Çook özür dilerim.'' diyerek inmeye başlıyorum Son merdivene geldiğimde ise telaştan ayağım merdivenin boşluğuna takılıyor ve yere kapaklanıveriyordum. Az önce özür dilerek kırmamaya çalıştığım insanlar, şimdi bana kahkahalarla gülüyorlardı. Çevreme aldırmadan Toparlanıyorum ve Yanan Odaya varıyorum. Kapıdan içeri girdikten sonra dersliğe baka kalıyorum. Sıralar olmadan nasıl ders işlenirki? Oratada büyük ve bomboş bir alan var. Vampirlerle dövüşecekmiyiz yoksa çember oluşturup hikaye mi dinleyecektik, anlamış değilim.

Öğrencilerin bazıları yere oturmuş sohbet ediyorlardı. O kadar telaşıma deymemişti çünkü sınıfta parmağımı geçmeyecek sayıda öğrenci vardi ve çoğu Gryffindor idi. Bunun bize uygulanacak olan bir komplo düzeni gibi düşündüm. Ne derler meraklı olanın merakından başına nereler gelir. Anlaşılan vampir merakıda bizim binayada baya bulaşmış durumdaydı. Umarım sonu kötü bir facia ile bitmezdi. Cam kenarına doğru ilerledim ve boş bakışlarımı muhteşem Hogwarts manzarasına çevirdim. Ders, neredeyse başlamak üzereydi.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor Çarş. Tem. 13, 2011 5:18 pm

Uyanırken güneşi görebilmek bana her zaman bir şans gibi gelmiştir. Ama bugün biraz farklıydı. Günler sürekli soğuk giderken bir günde güneş açması kötüye işaretti. Batıl inançları olan biri olarak tedirgin olmuştum ama umursamadım. Kalktım ve yatağımı düzelttim. Düzgün olmasa da umurumda değildi pek. Hemen aynanın önüne geçtim. Yatakhanedeki bazı kızlar da hazırlanıyorlardı. Pek sohbet etmezdik. Çünkü sabah erkenden buradan çıkıyor, akşam ise geç vakitte dönüyorduk. Hepimiz yorgun oluyor ve sohbete vakit kalmıyordu. Ama yinede tüm arkadaşlarım iyiydi. Günaydın demeyi, iyi geceler demeyi bilirlerdi. Hepsi tam bir Gryffindordu. Onlar benim gibi olmasa da şımarık da değillerdi. Aynanın önünde duran tarakla saçlarımı taradım ve tekrar yerine koydum. Dolabımı açtım ve içinden giysilerimi aldım. Hızlıca giyinirken kızlar odadan çıkmıştı. Sonunda üzerimi giydiğimde hemen tokamı kaptım ve sarı saçlarımı küçük tokayla arkadan tutturdum. Normal biri gibi olmuştum her zamanki gibi. Herkes gibi, farklı olmayan biri. Odadan tam çıkacakken yanıma Feadora geldi. Çalışkan bir kızdı Feadora. Siyah kıvırcık saçları ve buz mavisi gözleri vardı. Hafif tombul yanakları kırmızımsıydı. Bana bakarken yüzünde sıcak bir gülümsemesi vardı. Onu görünce bende gülümsemiştim. "Günaydın." dedi ince sesiyle. Bende gülümseyerek "Günaydın." dedim. Biraz kısık çıksa da sesim o bunu önemsememişti. "Bugün vampirlere karşı savunma dersine gelecek misin?" dedi. Tamamen unutmuştum. "Bugündü değil mi?" dedim ve güldüm. "Evet. Geliyorsan birlikte gidelim. Biraz tedirginim de." dedi. Ben de tedirgindim. Bir vampirle karşılaşmamıştım daha önce ve aklıma şimdiden kötü kötü şeyler geliyordu." Bende tedirginim ama, gideceğiz artık. Ders saati gelmeden on dakika önce buluşalım o zaman." dedim . Tamam anlamında başını salladı ve odadan çıktı. Bende kitaplarımı aldım ve kapıyı yavaşça açıp çıktım. Acelem yoktu. Daha çok vaktim vardı ve ben oyalanmayı seviyordum.

Günümü dolu dolu ve yorucu bir şekilde geçirmiştim ama hala sonuna gelememiştim. Daha vampir savunma dersine gidecektim. Kendi sorunlarım yetmiyormuş gibi bir de vampirler çıkmıştı başıma. Son günlerde her şey beni buluyordu ve çok şanssızdım. Eskiden de mutsuzdum ama bu kadar da olmamıştı yani. Tüm dersler bu zamanlarda ağırdı, tüm ödevler bu zamanda veriliyordu. Çok sıkılmıştım. Burası boğuyordu beni. Feadora ile sözleştiğimiz yere geldiğimde orada yoktu. Anlaşılan o da yorgundu ve oyalanarak gelecekti. Neyse ki beni çok bekletmeden beş dakika içinde geldi ve geciktiği için bir sürü özür diledi. Önemli olmadığını söylesem de her aklına geldiğinde özür diliyordu. Sonunda sınıfa geldiğimizde birkaç öğrenci buradaydı. "Merhaba." dedim normal bir ses tonunda. Ne de olsa az kişiydik duyarlardı beni. Sonra bir kenara geçtim ve beklemeye başladım.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor Perş. Tem. 14, 2011 1:39 pm

Rüzgar saçlarımı savururken gözlerimi okula diktim. Birazdan başlayacak etkinliğe katılma konusunda hala kararsızdım. Elimi saçıma götürdüm ve bir tutamını kulağımın arkasına atarken yeşil gözlerimi yere çevirdim. Düşüncelerim bir yerde odaklanmış olmasına karşın hala kararsızdım. Gitmem gerekiyordu; ama gitmek istemiyordum. Vampir veya değil, aslında kimseyle durduk yere savaşmak istemiyordum. Eğitimin aslında savunma amaçlı olduğuna kendimi inandırmaya çalışarak bir adım attım. Kırmızı ayakkabılarımın bağcıklarından biri açılmıştı. Hemen yere eğilerek bacığı bağlamaya başladım. Bir düğümü çözmemin artından birkez bağları bağladım ve hemen fiyong yaptım. Yerimden doğrulduğumda birinin yanı başımda bana baktığını fark etmemiştim. Geriye doğru sıçtayarak asamı çektim. Refleks olarak asamı ileri doğrulttum; ama bana bakan kişinin bir öğrenci olduğunu görünce asamı geri indirdim. Gryffindor ortak salonunda birkaç defa rastladığım bir kızdı bu. Arada birbirimize selam verirdik; ama hiç uzun sohbetimiz olmamıştı. Kız hiç beklemediğim bir anda konuşmaya başladı.
" Vampir etkinliğine katılacak mısın? "
" Evet, oraya gidiyordum. Sen? "
" Ah... Anlıyorum. Ben aslında katılmak istemiyorum; ama beraber gidersek... "
" Tabii ki! "
Kızın yanına geçip yürümeye başladım. Yol boyunca ikimizde sessiz kaldık. Aslında bu durumları çok büğütmezdim. Sessizlikleri doldurmak gibi saçma bir huyum yoktu. Hem ikimizinde aklı biraz sonra olacaklardaydı. Bir vampirin neler yapabileceğini görmekten çekindiğimi düşünüyordum. Sorun büyü yapmak veya yapamamak değildi. Aslında her şeyi biliyordum. Sorun vampiri canlı olarak görmekti ve yapabileceklerinin kafama dank etmesiydi diyebilirim. Neden bilmiyorum benim için bilgi güzeldir; ama bu gerçeğe döndüğünde korkutucu oluyor. Bu yüzden yanımda binamdan biri olmasına sevinmiyor değildim. Gözlerimi taş basamaklardan ayırıp yanımdaki kıza çevirdim. Kızı uzun süredir ilk defa böyle dikkatli inceliyordum. İlk yıl çocuksu haliyle pek güzel değildi; ama geçtiğimiz yıllarda boy atmıştı. Hem benden uzundu hem de topuklu giymişyi. Sarı uzun saçları, mavi gözleriyle erkekleri rahatlıkla peşinden koşturabilecek bir haldeydi. Kıvrımlı bedeni yeni yeni oturmaya başlamıştı. Üzerine giydiği dar gömleği sayesinde kıvrımları rahatlıkla belli oluyordu. Onun yanında son derece spor ve bir o kadarda özensiz duruyordum. Kızın makyajı yerine benim cildimde tek bir boya yoktu. Kızın saçları özenli bukleler halindeydi, oysa benim saçlarım çalı gibi buklelerimle bezeliydi. Genede etkinlik alanına vardığımda binamdan pek çok kişiyi görünce kızı biraz daha unutabildim. Hatta unuttuğum için sevindim. Çünkü yanında kendimi çok bakımsız hissediyordum.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor Perş. Tem. 14, 2011 5:52 pm

İlan panosunda vampir eğitimiyle ilgili duyuruyu gördüğü andan beri bu anı bekliyordu. Heyecanla karışık bir korku tüm benliğini sarıp sarmalamıştı ve diğer düşüncelerin akışını engelliyordu beyninde. Nefret ettiği kararsızlığı da onu "Acaba gitmesem mi?" diye düşünmeye sevk etmiyor değildi. Vampir saldırılarıyla ilgili o kadar çok söylenti vardı ki... Üstelik gazetelerde yer almaya başlayan haberler de insanın kanını donduruyordu. Bu eğitimi öyle bir saldırıya kurban gitmemek için alıyorsun, diye belki de bininci defa geçirdi içinden. Ama yine de sonradan pişman olacağını hissettiği bir işe kalkışmak istemiyordu.
Öte yandan ne biçim bir Gryffindor olduğunu sorguluyordu içinden. Profesörlerin denetiminde bir vampirden korkuyordu, üstelik o vampirle daha karşılaşmamıştı bile. Ama Sıla böyle biriydi işte, Hogwarts'a başlamadan önce de en aptal arkadaşı bile korku filmlerini kahkahalar atarak izlerken, o itiraz eder ve başka bir odaya geçerdi. Onun cesareti, kararsızlığı ve güvende olma arzusu yüzünden hep gölgede kalıyordu.
Koyu renkli gözlerini ortak salonun tam karşısındaki duvarına asılı büyük saatine çevirdi. Artık gitmeleri gerekiyordu. Ayağa dikilip arkadaşlarına döndü ve: "Artık gidelim mi?" diye sordu. Sonra da hiç istememesine rağmen arkadaşlarını takip ederek ortak salondan çıktı. Bir üst kata çıkıp Yanan Oda'ya gidene dek pek çok konudan konuşarak sohbet ettiler. Belki de kimse yüzleşecekleri ana dek vampir konusunu açmak istemiyordu.
Sıla, midesindeki heyecandan kaynaklandığı kesin olan tuhaf ağrıya bir tepki olarak yüzünü buruşturmamak için zorladı kendini. Biraz sonra Yanan Oda'ya girerken, bu çabası yetersiz kaldı ve içeridekileri tuhaf bir yüz ifadesiyle selamlamak zorunda kaldı. Heyecanının yatışması gerekiyordu, neyse ki Alperen, Liena ve Ekim'in yanında olduğunu bilmek onu biraz sakinleştiriyordu.
Etrafına merakla bakındı, öğrenciler dışında bomboştu oda. Etraf loştu, insanların yüzünü net seçemez olmuştu. Kendini tutamayarak Türkçe mırıldandı: "Dostum vampir demişsin ama burada vampir yok." Bu vampir olayının bir şakadan ibaret olduğunu düşünmeye bile başlamıştı. Belki de böylesi daha iyiydi. İçinden bu ihtimale sıkı sıkı sarıldı.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor Perş. Tem. 14, 2011 10:42 pm

DM: Öğrenciler kendi aralarında merakla konuşurken, kapı ansızın arkalarından kapanıyor ve kilitleniyor. İçlerinden biri kapıyı açmaya çalışırken, odada gür bir ses yankılanıyor. ''Asalarınızı hazır edin,'' Fakat kimse sesin nereden geldiğini anlayamıyor. Ve ansızın etraf kararıyor, göz gözü görmez oluyor. Güneş gitmiş, sadece bir ay size gülümsüyor. Öğrencilerin gözleri alıştığında, karanlık ormanda olduklarını fark ediyorlar. Herkes tedirgin ve korkmuş halde. Ansızın boş odanın bir ormana nasıl dönüştüğüne anlam veremiyor bazıları. Karşılarına çıkacak vampiri arıyor gözlerleri. Etraftan sesler geliyor, hayvan sesleri, kuş sesleri. Ancak hiç biri yakınlardan, çok yakınlardan gelen kilit açılma sesinden daha tedirgin edici ve dikkat çekici gelmiyor öğrencilere.

~Bundan sonra gelecek öğrenciler sanki hep oradaymış gibi yazsınlar. Üçüncü DM yazısından sonra yazmış öğrencilerden başka kimse yazamaz.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor Cuma Tem. 15, 2011 11:46 am

Boş ve afallamış bakışlarımı manzaradan ayırarak, çevremde olan öğrencilere çevirdim. Çok sıkıcıydı. Anlaşılan sabah ki lanet okumalarıma karşılık tanrı bana ceza veriyordu. Ahh! Hadi ama! Ben heyecanlı bir şeyler bekliyordum. diye kendi kendime söylendim. Oturduğum sandalyeden kalktım ve etrafta gezinmeye başladım. Sanırım etrafımdaki binadaşlarımda aynı benim gibi düşünüyorlardı. Çünkü onlarda huzursuz bir şekilde hareketlenmeye başlamışlardı. Hani? Vampirler neredeydi? Her halde başka bir yerleri katletme düşüncesi içindeydiler. Sonuçta bir grup Gryffindor öğrencisiyle ne yapabilirdi ki? Zaten en başından beri buraya gelmemiz hataydı. Sanki bir şey olacakmış gibi. Ha.

Tek başıma takılmaktan sıkıldığım için bir grup Gryffindor öğrencisinin arasına daldım. Hiç olmazsa bir şeyler konuşabilirdik ve buda bize vakit geçirirdi. Nitekim, düşündüğüm gibi oldu. Yere oturup boş bir merakla saçma bir şeyler konuşup vakit geçirebildik. Aniden kapının kilitlenmesiyle herkes ayağa fırladı ve korkanlar da bağırıp çağırmaya başladı. Ki, benimde öyle davranmam gerekirken nasıl bu kadar soğuk kanlı olabildiğime hayret ediyordum. Bir kaçı kapıya koşup kilidi açmaya çalışıyordu. Ancak bu denemeleri başarısız olmuştu. Sanki telaş yapanları uyarırcasına oda da nereden geldiği bilinmeyen gür ve ürkütücü bir ses yankılanmaya başladı. "Asalarınızı hazır edin!" Herkes şaşkın ve birbirine bakarken etraf biranda kararıyor ve ben neye uğradığımı şaşırarak -sadece ben değil herkes- pelerinin içinde duran asasına saldırmıştı. Hatta bazıları kendince dua ediyor ve bir kaç savunma büyüsü tekrarlıyorlardı. Odada ki karanlık aniden kendini sanki geceymiş gibi yerini koskocaman bir aya bırakıyordu. ''Lanet olsun! Lanet olası güneş nereye gitti?'' diye bağırıyordum. Etraftaki arkadaşlarım ise bana katılırcasına lanet okuyorlardı. Ay, gözümüzün önüne aniden çıktığı için etrafımıza bakamıyorduk. Bunun yerine pelerinimin koskocaman kollarını, gözüme siper almıştım. Bir kaç saniye sonra gözlerimiz alışmaya başladığında, gözüme aldığım siperi kaldırdım. Etrafıma hayrat içinde bakıyordum çünkü bir anda kendimizi karanlık ormanda bulmuştuk. Etraftaki kuş ve hayvan sesleri tüyler ürperticiydi. Nasıl olmuştu da boş ve sıkıcı bir oda böyle bir ormana dönmüştü? Hiç birimizin aklı almıyordu. "Tamam sakin olun ve asalarınızı elinize alın arkadaşlar! Kimse bizim kötülüğümüzü istemez değil mi? Sadece bir ders..." dedim. Onları sakinleştirmeye çalışırken benim korkum artıyordu. Asamı çıkardım ve ileriye uzattım. "Artık ne olacaksa olsun! Hadi ne duruyorsunuz bu kadar oyun yeter. Gelsenize!" bunları nasıl söylediğime ben bile inanamıyordum. Bir anda cesaret küpü olmuştum ama bunun bedelini nasıl ödeyeceğim konusunda hiçbir fikrim yoktu.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor Cuma Tem. 15, 2011 2:55 pm

Boş odanın içinde garip bir biçimde hazır bekliyordum. Elim asamdaydı. Genede ne olucağını bilmediğimden tek yaptığım beklemek oluyordu. İnsanlara selam veriyor bir taraftanda elimin asama uzanan hazır pozisyonunu bozmuyordum. Yeşil gözlerimi etrafta gezdirdim. İlk buraya beraber geldiğim kıza takıldı gözlerim. Sanki bir partiye gelmiş gibi ordan oraya geçerek erkeklerle uğraşıyordu. Bu duruma başımı sallamakla yetindim. Daha sonra etrafımdaki diğer insanlara göz attığımda hepsinin bir heyecanı olduğunu fark ettim; ama hepsi en az diğer kız kadar süslüydü. Kendimi o an pek bir yalnız hissettim; ama hemen sonra Asana'yı gördüm. İçim biraz daha rahatlıyarak ona doğru ilerledim. Yanına geldiğimde " Selam " diye soludum. Benim solumamın bittiği anda birde kapı kapandı. O an ne olduğunu anlayamayarak asamı çektim. Kararan odanın içinde gözlerimi kırpıştırırken boğuk bir ses duydum. Asalarımızı hazır tutmamızı söylüyordu; ama zaten geç kalmıştı. Odaya tekrar baktığımda yasak ormanda olduğumuzu fark ettim. Karanlığın içinde ay ışığı süzülürken bina arkadaşlarımı zar zor seçiyordum.

Birkaç kız çığlık atarken bir anda gülesim geldi. Yasak Orman'ın içinde kahkahalarım duyuşlurken herkes bir şey söylüyordu. Başımı sakince sallamamın ardından hemen ışık gerektiğini fark ettim. Asamı sallayarak " Lumos " diye soludum. Asamın ucunda yanan ışıkla beraber ortam biraz daha aydınlandı. Asamı tekrar salladığımda ışık uçarak tepemizde durdu. Böylece insanların yüzü daha rahat seçiliyordu. Kulaklarımı etraftan gelecek çıtırtılara açık bıraktım. Başta Asana'ya baktım, sonra James'e döndüm. Sırayla bütün herkesi gözden geçirirken sesimi yükselttim.
" Ayrılmamalıyız. Yani en azından tek gezmeyelim Yanınızda mutlaka bir veya iki kişi olsun. Hem ayrıca galiba ben vampirlerden korkuyorum. Yani yanımda bir veya iki kişi hoş olurdu. "
Sözlerimi bitirince bana merakla bakan insanlara göz atıp başımı salladım. Sonunda gülümeye başladım; ama gülümsemem arkamızdan gelen bir tıkırtıyla kısa kesildi. Yerimden sıçradım, en yakınımda olan arkadaşımın yani Asana'nın arkasına geçtim ve asamı oraya doğru uzattım. Herkes bana bakarken " Ben demiştim size. " diye soludum. Genede sakin kalmaya çalışarak arkadaşımı bırakıp toparlanmaya çalıştım.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor Cuma Tem. 15, 2011 3:19 pm

“ Bilmiyorum dostum, eğitim var dediler geldik. ” Siyahî büyücünün cevabı beni güldürmeye yetti. Zaten gülmeye mehilli biri olduğumdan itirazımda yoktu. Hemen arkadaşımın yanına gidip dikilmeye başladım. İçimden bu eğitimi tasarlayan kişiye sövmeden de edemiyordum. İnsan oturacak bir şeyler koyar değil mi? Tam o sırada olanlar oldu. Az önce girdiğim kapının koluna asılmış bir öğrenci, bağırmaya başlamıştı. Anlaşılan kapı bilmedikleri bir güç tarafından kilitlenmişti. “ Ah, işte bu iyiye işaret değil. ” Biraz tedirgin olmuştum. Elim hemen asama gitti. Hemen sonrasında odada yankılanan ses de bana tam bunu söylüyordu. Hiç itiraz etmeden, nereden geldiğini anlayamadığım sesi dinleyip asamı çıkardım. Aptal aptal bomboş odayı inceliyordum. Önce arkama dönüp boş duvarları inceledim, sonra sağa doğru yönelip tekrar aynı manzaraya baktım. Hiçbir şey yoktu, hiçbir şey! Tam arkadaşıma dönüp okkalı bir küfür savuracaktım ki bir saniye içinde gerçekleşen değişim nefesimi kesti. Şimdi, hava kararmıştı ve kendimi çok farklı bir mekânda bulmuştum. Hatta soluduğum hava bile değişmişti. Hemen etrafımı incelemeye başladım. Bir ormandaydım! Ağaçlar Yasak Ormandaki kadar yaşlı görünmüyordu ama yine de kararan havayla bütünleşince korkunç gelmişti gözüme. Artık taş bir zeminin üzerinde de değil, yapraklarla dolu bir yığının üzerinde duruyordum. Ve son olarak tam tepemde duran ay gözüme daha büyük görünmüştü. Çok daha büyük, sanki dünyaya iki kat daha yakın gibi. Geri geri yürümeye başladım. Korkmuştum, siyahî arkadaşımla (Tom) sırt sırta geldiğimde hala ormanı inceliyordum. “ Şimdi b*ku yedik işte. ” Sesim garip çıkıyordu yine, nefesimdeki düzensizliği fark edince yadırgamadım bunu. Beynim deli gibi çalışmaya başlamıştı. Bu bir sınav olmalıydı. Belki de ormanda ilerleyip, odaya girdiğimde gördüğüm kapıyı bulmalıydım. Kararsız kaldım. Dürtülerim bana kapıya gitmemi emrediyordu ama ormanın derinlikleri hiç de tekin görünmüyordu. Sonunda derince iç çekip kararımı verdim. Bekleyip ne olacağına bakacaktım. “ Biraz bekleyelim, bakalım neler olacak. ” Çevremde öğrenciler sağa sola koşuştururken öylece bekledim. Tom da yanımda kaldı. Göğsümü heyecan dalgası kaplarken keyifle temiz havayı içime çektim.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor Cuma Tem. 15, 2011 5:59 pm

İnsanlar doluştukça ayakta dikilmekten daha fazla sıkılmaya başlamıştım. Çevremdeki herkes tanıdıktı ama konuşacak kimseyi bulamıyordum. Kapının önünde takılan tek kişi benmişim gibi kapıdan giren herkes meraklı bakışlarını üzerime dikiyordu. Anlamsız. Zaten mekan beni daraltmıştı, meraklı bakışlar da sıkıntımın üstüne tuz biber oluyordu sanki. Derin bir iç çekip kalabalığın ortasına doğru hareketlendim. Sıla ileride Alperen ve pek iyi tanımadığım iki kızla duruyordu. Belki onların yanına gidip biraz laflamak can sıkıntımı dağıtabilirdi. Vitamin olsun diye içtiğim taze sıkılmış portakal suyunun verdiği enerji ve dinçlik yavaş yavaş kayboluyordu. Tam Sıla'nın omzuna dokunmuştum ki her yer karardı. Tek bir ışık bile göremez olmuştum. Zaten güneş ışığını zar zor içeri alan pencereler artık ayı yansıtıyorlardı. Karanlığa alışmak benim için zor olmadı. Beni tedirgin eden tek olay bazı Gryffindorluların bağırmış olduğu gerçeğiydi. Bir Gryffindor cesur olduğu için Gryffindorludur. Seçmen Şapka'nın dalgınlığına mı gelmişlerdi acaba bu tipler?; Halbuki beni bir Banshee çığlığı bile korkutmaz, ki duymuşluğum var. Bu kadar soğukkanlı olmam normal değildi aslında. Sonuçta içinde bulunduğum, zorla aydınlanan kasvetli oda yerini karanlık ormana bırakmıştı şimdi. Onca sesin arasında bilinmezliğin verdiği sessizlik ve başımıza gelebilecek olayların düşüncesi ürpermeme sebep olmuştu. Fakat korku yoktu, henüz. Aynı hizada beliren birkaç küçük ışık asamın elimde olmadığı gerçeğini yüzüme vurmuştu. Sakince elimi cüppeme daldırıp asamı çıkardım. Tam o sırada arkadam yavaşça dönen kilit ve kapının tiz gıcırtısı tüylerimi diken diken etti. İşte şimdi hapı yutmuştuk. " Sıla! Alperen! " Acaba karanlıkta ortalıktan kaybolmuş iki arkadaşım beni yalnız bırakmayıp yanıma gelecekler miydi? Özellikle ışık çıkarmadan, Sıla olduğunu tahmin ettiğim kızın cüppesini çekiştirdim. Eğer bir tehlike söz konusuysa, sessiz olmam benim yararıma olacaktı.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor Cuma Tem. 15, 2011 6:14 pm

" Ah, Lauréne... Anla lütfen, bu benim için önemli. " Son kelimeli vurgulamak için daha yavaş ve yüksek sesle söylemişti genç cadı. Açık mavi gözlerini arkadaşının lapis lazuli mavisi gözlerine dikti. Ciddi olduğunu anlatmaya çalışıyordu sadece. Böyleyken korkutucu göründüğünü o da biliyordu. Son zamanlarda böyle -gözleri bir yere odaklanmış, göz bile kırpmayan- baktığında çoğunlukla krizin başlangıcı oluyordu. Ama bu sefer kendi isteğiyle yapıyordu çünkü geç kalmak üzereydi ve Lauréne'ye de söylediği gibi, bu onun için önemliydi. Lauréne'nin gözleri kapanıp derin bir iç çekince Margeaux bunun ne olduğunu biliyordu. Birazdan gideceğim işte, diye düşündü cadı. " Bende gelsem? "
Yanlış düşünmüştü, gitmesi biraz daha uzun sürecekti. Genç cadı açık bir şekilde gözlerini devirdi. Arkadaşı da ekleme isteği hissetti. " Seni yalnız bırakmak istemiyorum, " Lapis lazuli mavisa gözleri yardım isteğiyle parlıyordu. Endişelenmene gerek yok, diye düşündü Margeaux. Aslında bunu sesli bir şekilde söylemişti. " Ayrıca panodaki parşömende sadece Hufflepuff ve Gryffindor öğrencileri için olduğu yazıyor, " Lauréne'ni hevesle bakan gözlerindeki ışık söndü ve başı eğildi. " İyi eğlenceler öyleyse. " Arkadaşı arkasını dönüp ağır adımlarla koridorda ilerlerken tedirgin bakışlarını saklama gereği duymuyordu.

Bu boş odada vampir ne arar, diye düşündü cadı. Ya da vampirlere karşı korunmalarını savunmalarını geliştirebilmek için herhangi bir şey göremiyordu etrafta. Çevresindeki insanların duygularını oldukça rahat hissederdi. Şu an hissettiği şeyler ise kaygı, merak ve huzurzuluktu sadece. Bu sırada içeride yanlarındaki kişilerle sohbet edenlere göz gezdirdi. Bina başkanı olması, Gryffindor'lu öğrencilerin neredeyse hepsini tanımasına neden olmuştu. Aynı binadan olmasalar bile dönem arkadaşlarını da tanıyordu fakat görünene göre, burası sadece Gryffindor öğrencileriyle doluydu. Panodaki ilandan haberdar olmayan bir bı manzarayı görese, kesin bu şeyin sadece Gryffindor'lulara yönelik olduğunu düşünürdü. O düşünceleriyle boğuşurken açık olan tahta kapı gürültülü bir gıcırtıyla yavaş yavaş kapandı ve bir 'klik' sesi eşliğiyle kilitlendi. Dehşete kapılan birkaç öğrencinin hemen kapıya koşup kapı kolunu zorlamalarıyla genç cadı gözlerini devirdi. Ahmaklar, diye geçirdi içinden. " Asalarınızı hazır edin. " Nereden geldiği meçhul olan bu ses karşısında etrafındakilerin oldukça korkmuş olduğunu hissedebiliyor Margeaux. Birkaç adım gerileyen bile olmuştu aralarında. Ve ışıklar kapadı. Sanki güneş küsmüştü dünyaya, ışıklarını göndermekten vazgeçmişti. Ay çıktımıştı gökyüzüne. Gülümsüyordu ay dede. Ama genç cadı ışıklar kesildiğinde kapatmıştı gözlerini hemen. Küçüklük anıları canlanmıştı yine gözleri önünde. Kız kardeşi ışıkları kapatıp kaçardı hemen salona. Margeaux ise kapardı gözlerini hemen. Korkardı çünkü karanlıktan. Karanlıktan ziyade, yalnızlıktan korkardı o. Şimdi yalnız değildi ama, ruhu biliyordu bunu. Bedeni de biliyordu, çünkü fısıltılar yükselmeye başlamıştı topluluktan. Yavaş yavaş açtı o buz mavisi gözlerini. Karanlığa çoktan alışmıştı gözleri, bu konuda hiç sorun yaşamazdı zaten. Kız kardeşi ışıkları kapatıp kaçtığında gözlerinin karanlığa alışmasını bekler, sonrada bir körmüş gibi elleriyle etrafı yoklaya yoklaay ilerler ve ışığın düğmesini bulmaya çalışırdı.
Ormandaydı. Daha doğrusu ormandaydılar. Yanan Oda'dan buraya birden bire nasıl geldikleri hakkında konuşmalar başladı. Gözlerini bir kez daha devirdi genç cadı. Detaylar o kadar önemli değildi onun için. Buraya nasıl geldikleri değil, ne için geldikleri önemliydi onun için.
Seslere kulak veriyor cadı. Kuşların 'cik cik'leri ve diğer kayvanların çeşitli sesleri. sanki daha önceden anlaşmış gibi bir ahenkle kulaklarına ulaşıyor sesler. Ama odadayken kapının kilitlendiğinde gelen 'klik' sesiyle aynı ses geliyor yakınlarda bir yerden, çok yakınlarda.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor C.tesi Tem. 16, 2011 11:48 am

Out: Gryffindor'a 55 Puan! Hufflepuff ve Gryffindor 146178

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor C.tesi Tem. 16, 2011 2:03 pm

Beraber oturup konuşuyorduk, ne güzel, ama ben sıkılmaya başlamıştım açıkçası. Bunu pekala, ortak salonda da yapabilirdik ve en azından oturacak rahat yerlerimiz olurdu. İçeridekileri tanıyordum, en azından bir çoğunu, hiç biri Kim ve James kadar yakın değildi bana ama gelmeleri iyi olmuştu aşina olduğum yüzlerin. Daniel'in ise gelmemesi iyi olmuştu. O pislik beni bırakıp başka kızı korumaya kalktığı an salt onu etkilemek için, ben onu kendi ellerimle lanetlerdim, vampirlere bile aldırmadan ve bu bir anlık kızgınlığım da ömür boyu pişmanlık olabilirdi benim için. Zira ona zarar verebilecek kadar kızsam da, kıskansam da, öfkem geçtiğimde ona kıyamıyordum. Neden bilmiyorum, bana yaşından da ufak çocuk gibi geliyordu. Ben de minyon ve cılız yapıma rağmen anaç yapılı olduğumu kabul etmeliyim sanırım.

Kapı kilitleniyor ansızın. Ben ansızın başımı çeviriyorum refleks olarak. Bağrışanlar var ama ben onların seslerinde heyecan algılıyorum. Korkmuş olmaktan çok aşırı heyecanlandılar ve şamata yapıyorlar. Eh, zaten bir kapı kapanmasından kim korkar ki, kapı açma büyüsünü hepimiz biliyoruz. Ben ayağa kalkıyorum ve kapıyı elleriyle açmaya çalışanları kenara itiyorum. Tam asamı çıkarmış sihirli sözcükleri söyleyecekken bir ses yankılanıyor. Bu pek beklemediğim şeydi ve konsantre olduğum süreçte pek de iyi olmadı. Bu yüzden yerimde sıçrıyorum ve arkamı dönerek sesin geldiğini sandığım -sesin yönünü anlamamıştım doğrusu- yöne asamı doğrultuyorum zaten elimde olan. Hoş, biraz da emrine uymuş oluyorum ama farkında olmadan. Etraf karardığında olduğum yerde kalakalıyorum. Açık alana mı döndü şimdi etraf? Az evvel kapının olduğu yere baktığımda yerinde yeller esiyor. Ve elimi ortaya uzattığımda aynı şekilde boşluk var. Yani alan aşırı derecede genişlemiş ve bize gerektiği zaman kaçma imkanı tanıyabilecek hale gelmiş.

Kim'in asasıyla ışığı açmasına bakıyorum ama sadece bakıyorum. Hareket etmek yerine düşünüyorum. Zaten o bir süre sonra yanıma geliyor. ''Işığı söndürme, şimdilik, eğer bir şey fark edersek saldırı büyülerini ben yaparım.'' diyorum ansızın ona. Sesim ciddi, ancak çok da meraklı. Etraftan yükselen sesleri dinliyorum. Tipik orman sesleri. Oh, ormanda olduğumuzu fark ediyorum. Daha önce karanlık orman gibi yerlere çok gittiğimden -yerimde bir duramazdım ki, aldığım cezaların haddi hesabı yok bu yüzden- burayı tanıyorum. ''Oh, iyi, ortamımdayım.'' diye mırıldanıyorum kıkırdayarak. Zaten Kim'i de kendi maceralarıma çok sürüklediğim olmuştu. ''At adamlarla karşılaştığımız zamanı hatırlıyor musun? Daha ikinci sınıftaydık. Sonra tabi ödül odasını fırçalamaktan her tarafım tutulmuştu.'' diyorum biraz da korktuğunu hissettiğim arkadaşımı rahatlatmak için. Ve doğal bir ormanda, doğadışı bir tıkırtı olduğunda ışığın da Kim'in de arkama geçtiğini görüyorum. Ah, tamam, seni korurum Kim, bu minnacık bedenle. Asamı diğer herkesle aynı yöne doğrultmuyorum gene de. Etrafa bakıyorum ve gözlerimle gelecek vampiri arıyorum. Yukarı kaldırdığım sevgili çubuğumla hazır bekliyorum gene de düello pozisyonunda. Şu an hepimiz çok kolay, çok açık ve çok lezzetli hedefleriz. Belki de içimizden biri ölecek, yok, daha güvenli bir yol olmalıydı bu değil mi? ''James, Tom, sizi korkak Slytherin kılıklılar! Birbirinize yapışacağınıza buraya gelin yahu, biz ufacık kızları savunmasız mı bırakacaksınız böyle? Nerede sizin erkeklik gururunuz, arkadaşlarınızı koruma güdünüz?'' diyorum. Aslında biraz tedirgin olmaya başladım. Gerçi karşıma çıkan vampirin donumu çekmek gibi tatsız şakalar yapacağı yoksa, ondan çok korkmama gerek yok da, neyse.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor C.tesi Tem. 16, 2011 10:19 pm

Bir süre daha orada durup arkadaşlarımla gevezelik yapmak tüm korkumu yağmur sonrası kaybolan kara bulutlar gibi dağıtmıştı. Neredeyse sıradan bir günde, sıradan bir dersin içinde sıkılmakta olduğunu bile düşünüyordu ki, aniden duyulan ve genç cadının ürküntüyle sıçramasına sebep olan bir ses yankılandı: "Asalarınızı hazır edin!" Kızın da eli gayri ihtiyari asasına doğru yönelmişti zaten. Tam sesin kaynağını aramak için etrafına bakınacaktı ki, kapkara bir sis perdesi tüm odayı kaplamış gibi göz gözü görmez oldu, karanlık hâkimiyeti eline aldı. Tüm o boğucu karanlığın ortasında tek bir ışıltı vardı, o da aydı. Birkaç saniye önce arkadaşlarıyla beraber az da olsa dışarıdan güneş ışığını içeri alan bir odada durmakta olduğu için, mantığı ısrarla aya bakmakta olduğunu reddediyordu. Ama Hogwarts'ta geçirdiği dört yıl onun "imkansız" kavramı üzerinde biraz düşünmesini sağlamıştı ve bu da şimdi mantığını boşverip olanları hızlıca kavramasını sağlıyordu. Gözlerini birkaç defa kırpıştırdı, şimdi karanlığın içinde büyük ve düzensiz silüetleri seçer gibiydi. Bunlar ağaçlar olmalıydı. Birbirine karışan ayak sesleri işitti, etrafında tedirgin mırıltılar duyuyordu. Ayak sesleri toprak üzerindeymiş gibi çıkıyordu. Kendisi ise kıpırdamadan duruyor, sadece soluk alıyor ve gözlerinin karanlığa alışmasını bekliyordu. Alperen, Ekim ve Liena'ya bile seslenemiyordu.
Gecenin içinde kuş ve hayvan sesleri duyuldu. Gariptir ki artık korkmuyordu. Gerçek bir anın içinde olmak adrenalini arttırdığından diğer tüm duyguların yoğunluğunu azaltıyordu büyük ihtimalle. Sıla hep filmlerdeki, kitaplardaki kahramanların bir olayın içinde nasıl olanca soğukkanlılıklarını koruyabildiklerine hayret ederdi ve bunun bir Hollywood aldatmacası olduğunu düşünürdü. Ama artık düşünceleri değişiyordu, çünkü kendisi de alabildiğince sakin ve olacaklara karşı hazırlıklı hissediyordu kendini. Onu bir Gryffindor yapan yönü atağa geçmişti demek ki. Son otuz saniyedir sessiz, hareketsizdi, ancak artık arkadaşlarıyla temasa geçmesi gerekiyordu. Tam odadan kaybolmadan önce en yakınında duran Alperen'e seslenecekti ki, bir kilit sesi duyuldu. Tek ve küçük bir korku dalgası vücuduna yayıldı. Kalbi olağan temposunun dışına çıkar ve asasını tutan eli iyice sıkarken onu, büyülü sözleri fısıldadı hafif aralık duran dudakları: "Lumos." Asasından yayılan ışık huzmeleri dört bir yana dağıldı ve diğer asalardan çıkan huzmelerle birleşti. Şimdi Alperen, Ekim ve Liena'yı iyice görebiliyordu. Gülümsemeye çalıştı. "Bir arada kalalım," dedi. Sesi heyecandan çatlıyordu. Tıpkı küçük, kıvırcık saçlı ve iri gözlü bir kız çocuğuyken olduğu gibi mızmızlanıp ortamdan uzaklaşmak gibi tuhaf bir istek duydu içinde. O zamanlar o sıradan muggle dünyasında yaşarken dünyanın en berbat şeyi misafirliğe gitmek gibiydi. Oysa şimdi ne kadar değişmişti birtakım kavramlar... İyi - kötü arasındaki çizgi, sıradanlık ve ihtişam, mümkünatı olmayan şeylerin bu dünyada günlük hayatın bir parçası olması... Ayak uydurmaya çalışıyordu hepsine, başarılı da sayılırdı.
Anılar öylesine bir ortamda bile gelip sinsice onu yakalamış ve genç kızın bakışlarını ilerideki bir ağaç silüetine kilitlemişken, birdenbire cüppesi çekiştirildi ve bu Sıla'yı her şeyden daha çok korkuttu. Küçük bir hayret nidasının dudaklarından yükselmesine engel olamadı ve dönüp arkasına baktı. Sanki gelen kişiyi ışıkla öldürmeyi düşünüyormuşçasına asasını kızıl - sarı saçlı bir kızın tanıdık yüzüne doğru tuttu. "Brielle! Ay, o kadar korkuttun ki beni!"

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor Ptsi Tem. 18, 2011 9:03 pm

DM: Çıkan kilit sesine bu sefer de kapı gıcırtısı eşlik ediyor. Öğrenciler bir türlü anlam veremiyorlar buna. Sonra belirip kaybolan bir gölge fark ediyor içinizden bazıları. Herkes, farklı yönlerde görüyor bunları, birden fazlalar. Sonra, ağacın birinin arkasından, ay ışığında parıldayan bembeyaz bir pençe görüyorsunuz, görünüşte insan eline ait. Hemen ardından bir çift kırmızı göz fark ediyorsunuz. Bu çiftlerin sayısı dört bir yanda artıyor. Saydığınızda 5 adet olduğunu fark ediyorsunuz. Beklediğinizden de fazlalar. Korku nedir bilmeyen Gryffindorların bile dizleri titremeye başlıyor. Sonra yüzleri, sivri dişleri beliriyor. Sizi tartıyorlar ve kokluyorlar. Sadece bir grup çocuk olduğunuzu fark edince, kahkaha atmaya başlıyorlar. Çok geçmeden de saldırıya geçiyorlar. Artık büyüleri kullanma zamanı. Acele etmelisiniz, çünkü gözün bile zor göreceği kadar hızlılar.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor Cuma Tem. 22, 2011 11:44 am

Tom ile beraber sırt sırta, karanlığı süzüyoruz görmeyen gözlerle… Asam önümde, kalbim deli gibi çarpıyor göğsümde. Ve o anda bir ‘klik’ sesi ulaşıyor kulağıma. Ses tek bir yönden değil de sanki odanın her yerinden geldiği için yerimden kıpırdayamıyorum. Sadece kolumu gerginleştirip, nefesimi düzene sokmaya çalışmakla yetiniyorum. Tam o sırada karanlığın içinde gitgide büyüyen, iki çift korkunç göz çarpıyor gözüme. Gözlerin sahibini anında anlıyorum. Vampirler! Bu gerçek çok fazla geliyor bana. Korkuyla geri geri kaçmaya, Tom’u itelemeye başlıyorum. Ancak onunda bedeni kaskatı kesilmiş gibi, kıpırdamıyor. “ Dur. Gözler! ” Arkadaşımın bu sözleri yetiyor bana. Anında hareketsizleşiyorum. Demek ki birden fazlalar! Şimdi arka arkaya düşünceler gelip geçiyor zihnimde. Karar veremiyorum. Gözlerin sahipleri ay ışığına çıkıp korkunç kahkahalar attığında iyicene düşünemez duruma geliyorum. İlk olarak ay ışığının parlatıp belirginleştirdiği dişleri dikkatimi çekiyor. Sonra kana susamış korkunç gözleri… Bir anda içimdeki korkunun yerini öfke alıveriyor. Zihnimde artık sadece sabah okuduğum haber var. Sekiz yaşındaki çocuğun vampirler tarafından öldürülmesi, her gün ölümlere yenilerinin eklenmesi… Bu düşünceler ateşliyor beni. Öfkeyle sırtımı Tom’unkinden çekip bana en yakın vampire doğru hamle yapıyorum. “ Yuspar Avorus Maxima! ” İlk defa bu kadar hissederek yapıyorum bu büyüyü. İçimden bir güç dalgasının yayılıp asama geçtiğini hissedecek kadar farkındalıkla! Bunun sonucunda asamın ucundan adeta patlayarak çıkan, devasa ateş topları gecenin karanlığını yarıyor. İlk defa bu kadar güçlü bir büyü yapmanın şaşkınlığını yaşıyorum. Kendimi kaybetmiş durumdayım. Öfkeyle gözüme çarpan diğer vampire dönüyorum. Ve öfkemi dizginlemeye tenezzül etmeden, acımasızca tekrar dökülüyor büyülü sözcükler ağzımdan…

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor C.tesi Tem. 23, 2011 11:26 am

Out: Gryffindor'a 15 Puan! Hufflepuff ve Gryffindor 146178

Misafir

Karanlığın içindeki umutsuz birer gölgeydik hepimiz. İlan panosunda bir davetiyede görüp geldiğimiz bu oda, karanlığıyla bizi içine çekiyordu adeta. Kalın duvarlardaki pencereler, büyüklüklerine rağmen ışığı zor sokuyorlardı içeriye. Aslında herşey normaldi, biraz öncesine kadar. Herkes burada ne olduğunu anlamamış halde sohbete dalmıştı. Fakat ben, her zamanki gibi bunalıyordum. İçimdeki kötü his giderek artmıştı, bununla beraber haklı çıktığımı görmek gerçekten moral bozucuydu. Kapı ansınız arkamızdan kapanıp kilitlenmiş, ve nereden geldiğini bilmediğimiz gür bir ses bize asalarımızı hazır etmemizi söylemişti. Aslında önceden hazır etmiştim bile, çünkü içimdeki kötü his başımıza iyi şeylerin gelmeyeceğini söylüyordu. Vampirlerle karşılaşmanın neresi iyiydi ki zaten ? Orada oturup arkadaşlarıyla muhabbete dalanları hiçbir şekilde anlamıyordum. Tehlikeye her an hazırlıklı olmamız gerekirdi. Gözlerim karanlığa alışmıştı ve nerede olduğumuzu anlamam çok uzun sürmemişti. Az önce bulunduğumuz odadan bile karanlık bir ormandaydık. Etrafa iyice kulak kesilmiştim, çünkü bu karanlıkta ortalıkta göz gezdirmek bana hiçbir yarar sağlamazdı. Çeşitli kuş ve hayvan sesleri ormanın sessizliğine karıştırarak bir senfoni oluşturuyordu. O seslere kulak asmamıştım, çünkü o anda herkesin dikkatini çeken bambaşka bir ses vardı. Hepimizin de çok yakınında, bir kilidin açılma sesini işitmiştik. Sükunetimi koruyup, kendimi mücadeleye hazırlamaya çalıştım. Çoğu kişi ne olduğunu bilemez haldeydi, fakat ben bütün açıklığıyla neler olacağını kavramıştım bile. Vampirler bizi karanlıkta kapana kıstıracaklar ve amaçlarına ulaşacaklardı. Ortalık korkuya bürünmüşken, işleri fazlasıyla kolay olacaktı. Ne yazık ki, hislerim beni yine yanıltmamıştı. Kulakları tırmalayan bir kapı gıcırtısı ve ardından gelen görüntüler.. Bir belirip bir kaybolan hızlı gölgeler, ay ışığında bembeyaz bir mermer misali parlayan ciltler, kan kırmızısı gözler ve kokumuzu aldıkça sivrileşen hançer gibi keskin dişler.. Vampirler etrafımızdaydı. Uzun siyah elbisemin kukuletasını iyice yüzüme düşürüp, karanlıkta görünmemeye çalıştım. Olması gerekenden beyaz tenim, dikkatlerini çekebilirdi. Zira, ay ışığı hiç olmadığı kadar kuvvetliydi. Asamı sımsıkı tutuyordum, sayıları gittikçe çoğalan vampirler ortalıkta tozu dumana katarken gövdesi büyük bir ağaç bulup arkasına saklandım. Tetikte bekliyordum. Kukuletam beni adeta görünmez yapmıştı, siyah rengiyle geceye karışmıştım iyice. Aniden, iyi koruduğum sakinliğimi bile bozacak kadar berbat bir ses işittim. Bu ses, yanıbaşımdan geliyordu. Tıslama gibiydi, aynı anda buz gibi nefesini üzerime salmıştı. Ani bir hareketle ona doğru döndüm. Karşımda, kana susamış bir vampir duruyordu. İlk başta korksam bile, kalp atışlarımı susturdum. Cesur biriydim ben, sakin bir şekilde öğrendiklerimi kullanarak işini bitirmeliydim onun. Aklıma gelen en ölümcül büyüyü ve sihirli sözcüklerini içimde hissederek haykıracakken, kulağımın dibinde bir hırıltı beni durdurdu. Bir hışımla arkama döndüğümde, o an sayabildiğim kadarıyla dört vampirin belirdiğini gördüm. Hiç vakit kaybetmemeliydim. Sakinliğimi bu durumda bile kaybetmeyerek, onların ölümü olacak sihirli sözcükleri ağzımdan çıkardım. ''Levicorpus !'' Çılgına dönmüş bir şekilde, sanki onlardan öfkemi çıkartır gibi savuruyordum asamı her birine. Her salladığımda, aynı sözcüğü tekrar ediyordum. Bunları o kadar hızlı yapmıştım ki, atak vampirler bile ne olduklarını şaşırmış haldeydi. Gözlerimden ateşler fışkırarak ani bir hamleyle arkamı döndüm, ilk karşılaştığım vampir boynuma yanaşmıştı bile. Aynı büyüyü ona da yaptım. En sonunda, hepsi görünmez bir iple havaya asılmıştı. Artık işim kolaydı. Kapana kıstırıldığım anda yapabileceğim en iyi şeyi yapıp, hepsini etkisiz hale getirmeyi başarmıştım. Şimdi, büyük bir kararlılıkla onları yok edecektim. Asamı sıkıca tutup, konsantre oldum. İçim bir Ölüm Yiyen misali öldürme arzusuyla doluydu. Tuttuğum nefesimi dışarı verip, asamı teker teker vampirlere yöneltip, ölümleri olacak sözü haykırırcasına ağzımdan çıkardım. ''İncendio Duo !'' Vampileri öldürmenin en kesin yolu, onları yakmaktı. Hepsine uyguladığım bu büyü, en güçlü yakma büyülerinden biriydi. Şimdi, hırstan kudurmuş bir halde alevler içindeki vampirlere bakıyordum. Ölmelerini, hevesle bekliyordum.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor C.tesi Tem. 30, 2011 11:05 am

Out: Gryffindor'a 5 Puan! Hufflepuff ve Gryffindor 146178

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor Ptsi Ağus. 01, 2011 7:18 pm

Yavaş yavaş dolmaya başlıyordu oda. Herkes heyecanlıydı. Merak ediyordum onları. Yani vampirleri. Daha önce görmemiştim. Biraz korktuğumu söyleyebilirdim. Ama bana bu utanç verici gelmiyordu. Çünkü zaten Gyrffindor'a seçildiğimden beri korkak biriydim. Olduğum yerde durmak zor geliyordu. Sınıfın içinde hareket ediyor, bir sağa bir sola yürüyordum. Etrafı inceliyor, buraya defalarca gelmiş olmama rağmen her şeye dikkatle bakıyordum. Aslında belkide saklanabilecek bir yer arıyordum. Ama hiçbir şey istediğim gibi olmadı.

Oda bir anda kilitlendi ve birkaç öğrenci hemen kapıya koştu. Korkmuştuk. Etraf birden kararmıştı. Elime taktığım tokamı aldım ve sarı saçlarımı tutturdum onunla. Hazırdım. Korkmadan, onlarla başa çıkmalıydım. Yeterince zavallıydım zaten. Bari ölmeden cesurca savaşmalıydım. Birden , kimden geldiği belli olmayan bir ses duyuldu. Asalarımızı almamızı söyledi bu ses. Nereden geldiğini gerçekten çok merak etmiştim. Ama sonuçta Hogwarts'daydık böyle tuhaf seslere az da olsa alışıktım. Burada her türlü tuhaflık olabilirdi. Yavaşça diğerlerine yaklaştım. Diğer Gryffindorlulara. Onlara daha çok güveniyordum nedense. Ayrıca içinden bazılarıyla Yasak Ormana bile gitmiştik. Etraf birden Ormana dönüşmeye başlamıştı. Yine şaşkınlık içerisinde kalmıştık hepimiz. Az önce Hogwarts'daki odalardan birinde olduğuma yemin edebilirdim. Herkes buna şahitti. Şaşkınlıklarından ve korkularından dolayı herkesin nefes alışverişi hızlanmış, cesur Gryffindor öğrencileri bile korkudan titriyordu. Ama ben korkmuyordum. Bu biraz tuhaf olsa da korkmak bana zarardan başka bir şey vermeyecekti. Konsantire olmalıydım. Sadece büyüleri aklıma getirmeli ve iyi düşünmeliydim.

Birden kapı gıcırtısı da ekleniyor tüm seslere. Etrafta oynayan hızlı gölgeler beliriyor. Herkes asalarına daha da sıkıca sarılıyor. Yani en azından ben öyle yapıyorum. Tüm güçlü büyüleri tekrarlıyordum sessizce. Korkuyu düşünmemeye çalışıyor ve hızlıca etrafıma bakıyordum. gölgelere şimdi de kırmızı gözler eşlik ediyorlardı. Vampirler... Yanı başımızda, bizi öldürmek için bekliyorlardı. Hepimizi koklamaya ve garip sesler çıkarmaya başladıklarında biraz korkmuştum. Ama yine de unutmaya çalıştım korkumu. Asama sımsıkı sarılmış, bakışlarımı onlara dikmiştim sadece. Saldırı başlıyordu.

Büyüler sanki aklımdan siliniyordu. Olabildiğince kaçıyordum. İnsanların arasında girmeye çalışsam da önümde birkaç tane kırmızı gözlü korkunç yaratıklardan vardı. Kokumu alabiliyorlardı ve ben ne kadar kaçsam da beni kolayca yakalayacak kadar hızlılardı. Kafam karışıyordu. Korkuyu unutamıyordum. Gözlerim ise hızlıca her tarafı kontrol ediyordu. Ellerimi o kadar sıkıca asama yapıştırmıştım ki, canım yanıyordu. Nefes alışlarım hızlıydı. Aklımda tek bir düşünce vardı;ölüm. Acaba çok can acıtıyor muydu? Belkide uyumak gibi bir şeydi. Ayrıca beni burada tutan bir şey yoktu. Ölmek benim yararıma bile olabilirdi. Ama yinede ölmek için can atmıyordum. Henüz hayatım intihar edecek kadar berbat bir hal almamıştı. Etraftan büyü sesleri yükselirken, ben sessizce bana birinin saldırmasını bekliyordum. Çok uzun sürmedi. Boğazımda bir nefes hissettiğimde, "Boxposio!" diye bağırdım. Sesim oldukça kuvvetli ve kendinden emin çıkmıştı. Sanki normal bir şey oluyormuş gibiydi. Korkacak bir şey yokmuş da sadece alıştırma yapıyormuşuz gibi.

Konu: Geri: Hufflepuff ve Gryffindor C.tesi Ağus. 06, 2011 10:57 am

Out: Gryffindor'a 5 Puan! Hufflepuff ve Gryffindor 146178

» Gryffindor - Hufflepuff Quidditch Maçı ~ II. Sezon
» Gryffindor Masası
» Gryffindor Tribünü.
» Slytherin-Gryffindor Maçı
» Gryffindor Quidditch Takımı Alımları ~