Veela Alımları

Bir fetişist olacağını bundan bir ay öncesinde aklından geçirmezdi. Objelerin ruhsuz ve kullan-at olduğunu düşünürdü. Oysa henüz yaşamadığı maceraları, başkalarına ait düşünceleri, hayatını yönetmesine izin vermeyeceği ideolojileri kendini kaybetmişçesine günceye aktarıyordu. Yazarken ruhu başka bir kimliğe bürünüyordu. Ya da ruhunun yerine bir başkası geçiyordu. Trans halinde yazdığı her ne idiyse Helen'in yaşanmışlıklarının çok ötesindeydi. Kanı da vahşeti de aşkı da kazıyordu sayfalara. Ona ait olmayan bir dünyayı yaşıyordu güncede. İlk okuduğunda ve Ted'e ait olduğunu öğrendiğindeki tepkisini anımsıyordu. Ona ait olması mümkün olmayan anıları okuyunca şaşırmıştı. Şimdilerde anlamaya başlamıştı Ted'i. Günce onları kendi dünyasına hapsediyordu. İçinde korku mevcut olsa da günceye bağımlılığı diğer her şeyi gereksiz gösteriyordu. Özellikle Theodore'un varlığını. Günceyi ondan alabilecek tek kişi oydu. Bu sebepten günlerdir onunla karşılaşmamayı umuyordu. Bu birkaç ortak dersi kırmasına ve yatakhaneye hapsolmasına mani olmamıştı.

Zarf eline ulaştığından bu yana tek korkusu bu düşünceydi. Ya onu alırsa? Maskelerin altına gömülmeyi başta güven verici bulduysa da bir anlamı olmayacağını biliyordu. Helen'i elbette tanırdı. Yine de onun, orada olmayacağı da bir ihtimaldi. Bir an durdu ve sordu kendisine " Alsa en fazla ne olur?" Hatta ruh sağlığı açısından yararlı bile olabilirdi. Kim bilir, günceyi yok etmeyi bile başarabilirdi.

Henüz aynaya bakmamış olmasına rağmen neredeyse hazırdı. Özel bir çaba göstermeyecekti. Zaten gerek de yoktu. Veela kanını bastırmayı öğrenmişse serbest bırakmayı da öğrenmeliydi. Zihnini boşaltıp aynadaki aksinin eşliğinde hafif ezgili bir şarkı mırıldanmaya başladı. İçinde yükselen enerjiyi ve hızla pompalanan kanı hissedince, kendini hiç olmadığı kadar hafif ve özgür hissetti. Neredeyse saydam denilecek teninin, gözle görülür biçimde ay ışığını yansıtışına da şahit olunca amacına ulaştığını anladı. Sırtını açıkta bırakan, kolları Fransız dantelleriyle işlenmiş beyaz elbisesinin göğüs kısmına dalga dalga inen kum rengi saçları ve alelade bir maske ile hazır olduğunu hissetti. Vakit kaybetmeden cisimlendi ve şifrenin ardından salona girdi. Çiftler arasında gezdirdi gözlerini. Theodore olacağını düşündüğü kimse yoktu gözüne çarpan. Ne yaptığını bilemez halde havadaki kandillerden birini kaptı ve vitraylı, yıldız şeklindeki pencerenin güzel bir kadın figürünün sergilendiği köşeye geçti. Kendisine yaklaşan her kimse, ona davetkar bir tebessüm sundu. "Neptün de lütfen. İkimizi de kurtar bu azaptan." Oğlanın cebinden çıkan parça kendi simgesiyle uyuşunca neşeli bir gülümseme belirdi yüzünde. "Tüm gece dikilmeyiz, değil mi?