Yeni dönem, yeni parti.

Yeni eğitim yılının monotonluktan kurtulması için verilen partiye katılmaya duyduğum an karar vermiştim. Eğlenmek gibisi yoktu. Aceleyle hazırlanmamak için üç buçuk saat önceden süslenmeye başlamıştım. Pudramı sürüp, makyajımı tamamladıktan sonra hayranlıkla kendime baktım. Niçin böyle özenle hazırlanmıştım ben de bilmiyordum. Elbisemi seçtim.

Siyah-beyaz çizgili sade bir elbise giymiştim, dar geliyordu birazcık ama hoş bir görünüm vermişti bana. El çantamı kavradım ve hızla yatakhaneden çıkıp, Yanan Oda'ya doğru yürümeye başladım.

Yanan Oda'ya girdiğimde, orayı tanıyamadım. 5. kattaki Yanan Oda'da olduğumdan emin olmamakla beraber Ev Cinleri'ni görünce tatmin oldum. Etrafıma bakındım. Yeni insanlarla tanışmak için sabırsızlanıyordum.

Etraf mükemmel derecede dekore edilmişti. Çevreme baktıkça bakasım geliyordu. Tanıdık bir yüz görmenin heyecanıyla gözlerimi sağdan sola çeviriyordum.

O sırada hoş bir kızı gördüm. Yanlış hatırlamıyorsam, bu kız Lucinda Tiffany Rosé idi. Görmüşlüğüm vardı bu kızı, tanıyordum. Yanına gidip bir merhaba demek istiyordum.

Kuru kuru parti olmazdı ki.

"Merhaba Tiffany. Güzel dekorasyon değil mi?"

Ravenclaw Erkekler Yatakhanesi

Yaklaşık yarım saattir odada yarı çıplak dolaşıyordum. Bir türlü siyah keten pantolonumun üzerine hangi t-shirt'ü giyeceğime karar verememiştim. Sonunda t-shirt'lerimin hepsini yatağımın üzerine dizip aynanın karşısında teker teker üstüme tutmaya karar verdim. Siyah t-shirt'ümü baştan elemiştim. Siyah pantolonun üstüne onu giyersem kendimi çok basık hissedecektim. Laciverti de düşünebilirdim ama pantolonuma gitmezdi. Sonunda beyaz olanı giymeye karar verdim ve t-shirt'ü yatağımın üstünden alıp askısından çıkardım. Evet, bu üzerime iyi olacaktı. T-shirt'ü hemen üstüme geçirdikten sonra aynada saçlarımı kontrol ettim. Üstümü değiştirirken hafif dağılmışlardı. Ellerimle saçlarımı toparladıktan sonra dolabıma gidip içinden siyah modern ceketimi ve beyaz spor ayakkabılarımı çıkardım. Ayakkabıları giyip bağcıklarını bağladıktan sonra aynanın karşısında ceketimi de üstüme geçirmiştim. Parfümümü de üstüme boşalttıktan sonra aynaya etkileyici bir tavırla göz kırpıp dışarı çıktım.

.....

Bugün Spencer'ın düzenlediği, harika bir parti vardı. Bana göre partiler yeni şeyleri kutlamak ve kaynaşmak için harika bir yöntemdi. Özellikle içeride güzel kızlar olduğu zaman daha eğlenceli olurlardı. Müzik, baş döndürücü danslar ve muhabbet(!)... Kesinlikle benim tarzıma uyuyordu. Evet, eğlenceli bir kişiliktim ve hayatım boyunca kızlar tarafından hep beğenilmiştim ama asla ciddi bir ilişkiye girmeyi düşünmüyordum. Bağlılık ya da evlilik, çok aptalca geliyordu. Bir insana gerçekten aşıksan zaten sürekli onunla yaşardın. Bunu resmileştirmeye ve kötü bir şey olduğunda iki tarafı da zor durumda bırakmaya gerek yoktu. Flört ediyorsan ve kötü bir durumla karşı karşıyaysan hiçbir problem olmadan ayrılabilir, başka kız veya erkeklerle yoluna devam edebilirdin. Bu, pek çok insanın katılmamasına rağmen benim düşüncemdi ve bunu değiştirmeye hiç niyetim yoktu. Kimse, benimle bu konuda tartışmaya giremezdi. Eninde sonunda söylediklerim mantıklı gelince sevgililerini düşünür ve beyinlerini daha fazla yıkamamam için yanımdan ayrılırlardı. Olsun. Yine de kötü biri olduğuma inanmıyordum. Şimdiye kadar hiçbir kızla beraber olmamıştım ama yüzlerce kızla çıkmıştım ve hiçbiriyle de kötü veya zamansız şeyler yaptığımı düşünmüyordum. Sarılmak, el ele tutuşmak ya da öpüşmek, kötüyse durum değişirdi tabii ki. Yine de her ne olursa olsun hayatım boyunca evlenmeyi ya da tek bir kıza bağlı olmaya düşünmüyordum. Karşıma gerçek biri çıkana kadar... O karşıa çıkacak kişi ciddi anlamda etkileyici biriyse beni değiştirebilirdi. Ona hiçbir itirazım olmazdı.

Koridorları ve merdivenleri sırasıyla geçiyor, beni ilgiyle izleyen kızlara etkileyici gülümsemelerimle karşılık veriyordum. Ah, işte bir tanesi daha geliyordu. Kızın yanından yavaşça geçiyordum, kız gülümsüyor, ben ise ona aynı şekilde karşılık vererek ellerimi başıma götürüp saçlarımı karıştırıyordum. Bu yöntem asla şaşmıyor, sürekli işe yarıyordu. Bir kızı etkilemek istiyorsam benim için çok fazla zor olmuyordu. Gözlerine derin bir bakış ve saçlarını okşayış bile yeterli olabiliyordu. Yine de hiçbir kızla yatmazdım ve bu onları deli ederdi. Çünkü beni gecenin sonunda fazlasıyla istiyorlardı. T-shirt'ümü üzerimden hızla sıyırırlarken onları engelliyor ve beraber olmak istemediğimi belirterek onları çileden çıkartıyordum. Bir kız için bir erkekle beraber olamamak kırıcı bir şey olmasa gerek, diye düşünsem de ertesi gün beni gördüklerinde sinirden kızaran suratlarına her zaman sırıtıyordum. Ah... Benim için hayat buydu.

Sonunda parti odasına gelmiştim. İçimden; 5. kat ve Yanan Oda, diye geçirdim. Ceketimin kolunu sıyırarak saatime baktım. Sekiz... Bu saatlerde içerisi pek fazla dolu olmasa gerekti. Biraz erken gelmiştim. Yine de benim için farketmezdi. İçeridekilerle kaynaşmak ve ilerleyen saatleri daha keyifli geçirmek için vaktim vardı. Kapıyı yavaşça aralayarak içeri girdim ve gözlerimdeki günerş gözlüğünü çıkartarak etrafı süzdüm. Her şey hazır gibiydi ama pek fazla insan yoktu. Düşündüğüm gibi... O sırada gözlerim kamaştı; Spencer biraz ileride organizasyonunu tertip ediyordu. Keyifle gülümsedim ve ceketimi düzelterek içeri daldım. Ağır ama etkileyici adımlarla ona doğru ilerliyordum. Yanına yaklaşıp beni farkettiğinde gülümseyerek göz kırptım ve elimi beline atarak yanağına bir öpücük kondurdum. Aramızda çok fazla samimiyet olmamasına rağmen onu oldukça çekici buluyordum. İnanılmaz vücut hatlarına ve muhteşem bir yüze sahipti. Belki de bu gece en çok ilgilenmek isteyeceğim kızlardan birisi de oydu. Kolumu nazikçe belinden çektiğimde; " Selam. " dedim. " Parti henüz ısınmamış. "

Kafamı çevirerek üçüncü sınıflardan Slytherinli kıza bakmıştım. Lanet olsun! işte böylelerinden korkulurdu. Bu kadar havalı bir partiye küçük bir sınıf geldiyse eminim o da kendi yaşıtları içinde en popüleriydi. Başıma iş açacağımı bile bile sert bakışlarımla onu süzdüm. İyi giyimliydi. Nazik ve hoş görünüyordu. Ama dikkat etmem gereken o kadar çok şey vardı ki kendini beğenmiş bir tavırla söze başladım. Şiddetli ve korkutucu göründüğüme bahse vardım. " Öncelikle benim adım Tiffany değil. Lucinda ismini tercih ediyorum. "dedim. Ardından ayağa kalkarak devam ettim. " Şu an sana zaman ayırmak ister, sosyalleşmene yardım edebilirdim ama yapmam gereken birçok şey var. Rahatına bak ve beni bir daha rahatsız etme. " diye uyardım. Vay canına! Bu kadar nazik olacağımı düşünmemiştim. Genç kızın yüzüne bakmadan koltukların olduğu bölümden çıktım. Çok garipti ama bana Vegas partilerini hatırlatmıştı. Sadece yarı çıplak kızlar ve ortaya atılan mallar yoktu. Işık saçan toplar ve kulaklarımı inciten hoperlörler sinirlerimi bozmuştu. Ama böyleydi. Başka türlü ne eğlencesi olabilirdi ki? Gözlerimi kısarak Spencer'a baktım. Şu an bir tehlike yoktu. Onunla konuşmaktansa ölmeyi tercih ederdim. Ama Oswald'a söz vermiştim. Bir daha bu söze ihanet edemezdim. Bir anda Daisy aklıma geldi ve sol tarafımda bir acı hissettim. Ona ihanet ettiğimi düşünüyordu. Neyse, o önemli değildi. Kendisi seçmişti. Yani benim gibi birini kaybetmeyi. Yapacak bir şeyim yoktu. Kimseye beni bırakmaması için dua edemezdim.

Ellerimi belime koyarak beni o hiç sevmediğim edasıyla süzen Spencer'a baktım. Ondan nefret ediyordum. Ve şu an yüzümün nasıl bir hal aldığı konusunda hiçbir fikrim yoktu. Gözlerimi kısarak ona doğru bir adım attım ve hemen bana döndü. " Merhaba Spencer. " dedim soğuk bir şekilde. Aynı katı ifademi kullanarak devam ettim. " Parti güzel. ayrıca hoş görünüyorsun. " dedim. Sözlerim ne kadar nazik olsa da sesim o kadar soğuk ve tiksindiriciydi ki. Benim ondan nefret ettiğimi kavramaması için ortada hiçbir neden yoktu. Soğuk bakışlarımla onu süzdüm ve çınlayan sesiyle konuşmasını bekledim. Ancak arkama baktığımda aslında bana bakıyor olmadığını gördüm. Gözleri benim üzerimdeydi ama arkamdaki çocuğa bakıyordu. " Iyy. " diye bir ses çıkardım ve ikisi de bana baktı. Ardından hızlıca devam ettim. Bakışlarım Spencer'da idi. O da bana kızgın bir yüzle bakıyordu. " Bir şey yaptığını görürsem bu senin için fena olur. " dedim. Yedinci sınıf çocuğunu yok sayarak ve ordan cevap vermesine izin vermeden uzaklaştım. Bundan nefret ediyordum.

Eğlenceli bir gün olmasını umuyordum. Partiye çağrılmaması imkansızdı. Gelenlerin çoğuyla arkadaştı ve bir sorunu yoktu, Lucinda hariç...Onu kaybettiğine o kadar üzülmüştü ki, yaptıkları şeyler iyi değildi. Öyle biriyle arkadaş olamazdı ya, geçmişi düşünüp üzülüyordu hep ne kadar güzel günleri geçmişti Lucinda ile kahkahalarla dolu uzun günlerdi, gözünden akan bir damla gözyaşını silip, saçlarını arkaya attı ve aynaya baktı, bir şeyler yapmalı ve bugün partideki en göz kamaştırıcı ve en sexsi kız olmalıydı, elbiselerine bakmaya başladı, askıdan çıkarıyor aynanın karşısında askıyı kafasına geçiriyor sonra çıkartıp yatağın üstüne fırlatıyordu. Bir şeyler giymeliydi ve bu partiden birini bulmadan çıkmamalıydı, istediği sadece bir sevgiliydi ve bunun için sade bir düz elbise yeterli değildi. Çıplak gitmek saçma olurdu herhalde, kıyafetleri bırakıp ayakkabı dolabına daldı, yeni aldığı ayakkabıyı giyecekti yoksa bu kadar aykkabının içinden çıkamazdı, gösterişli bir ayakkabıydı apartman dolgu topuğu vardı ve gösterişin hepsi ayakkabının yanlarındaydı, burnunda ki açıklık ojeleri ile parıldayan parmak uçlarını meydana çıkarmıştı ayakkabının ipleri önden geliyor ve bilekte bağlanıyordu. Ayakkabının yanları hasırdan yapılmış açık kahverengi tonları ağırlıklı olarak kullanılmıştı. Aykkabıyı ayağına geçirdi ve boyunun birden bire uzadığını fark etti, artık aynanda yüzünün tamamını göremiyordu. Kıyafet konusunda da bir elbise giymeyecekti, gitti ve bikinilerinin arasında straples bir bikini üstünü alarak üstüne giydi, koyu kahverengi bir bikiniydi bu ve çok beğenerek almıştı, hatta yanlış hatırlamıyorsa Lucinda ile birlikte almışlardı bu bikiniyi küstükten sonra hiç giymemişti. Neyse bir anda dergilere poz veren uzun boylu bikinili kızlara benzetmişti kendini, şimdi bir etek bulmalıydı, "Hmm, beyaz, hayır...açık kahve, evet, evet bu iyi" diyerek mini eteğini giydi altına açık kahverengiydi bu da, çok mu boğmuştu acaba, hayır hayır işte bu kadardı, iki saattir düşünüyordu ama giydiği kıyafetler küçücüktü. Bir anda aynadaki Daisy'e bakarak gülmeye başladı.Unuttuğu bir şey vardı. Hogwarts'ın içinde yanan odaya nasıl bu halde çıkacaktı. Üstüne ince çeketini aldı ve odasını o haliyle bırakıp parti alanına doğru hızlı adımlarla ilerlemeye başladı. Yürürken düşündükleri, biraz erken parti yerinde olup akşama kadar eğlenceyi son dozuna kadar yaşayabilmekti. Belki birkaç oyun önerir ve eğlenceyi arttırabilirdi.

Kapıdan içeri girdi fazla kimse yoktu ama parti sahibi ilk dikkatimi çeken oldu, Spencer pembe t-shirtü ile parıldıyordu, gözlerimin içine baktı ve memnun bir şekilde yüzüme gülümsedi. Etrafına bakındı ve Lucinda ile gözgöze geldiler, belki hala küstüler birbirlerine ve hala nefret ediyorlardı ama ilk günki nefret bitmişti, neden küstüklerini hatırlamaya çalışıyordu parıldıyan dört göz de, beyaz askılı bir elbise giymişti, güzelliğinin o da farkındaydı. Daisy gülümsememeye dikkat ederek saçlarını savurarak gitti ve bulduğu koltuğa oturarak, bacak-bacak üstüne attı ve etrafı incelemeye başladı. Lucindadan başka Emma dikkatini çekmişti, küçük olmasına rağmen gözde olan bir öğrenciydi onu tanıyor olduğunu mutluydu Daisy. Parti şimdilik sakindi, daha fazla kişi olduğunda daha da eğlenceli olacaktı, Daisy şimdilik köşede oturup bir şeyler içmeyi planlıyordu, Lucinda ile bu kadar yakın bir ortamdayken ne yapabileceğini bilmiyordu.

Yanımızdan uzaklaşan Slytherin'li kızı hiç umursamadan Spencer'ın gözlerine baktım. Tanrım, gerçekten çok etkileyicilerdi. Bu gece o gözlerin hep benim üzerimde olmasını istiyordum. Dolgun dudakları hiç açılmasa da olurdu. Onlara ihtiyacım yoktu. Tek istediğim Spencer'la biraz daha yakınlaşabilmekti. Onun Tanrı heykellerinden oyulmuşcasına kışkırtıcı vücudu ve hareketleri, bunu daha çok istememe neden oluyordu. Yine de içimdeki yaramaz çocuğu durdurarak kendime hakim olmaya çalıştım. Çünkü etkileyici sesi, kulaklarımı okşamaya başlamıştı. " Hoşgeldin tatlım, parti asıl şimdi ısınacak. " dedi. Bunu sabırsızlıkla bekliyordum. İçerisi bir an önce dolmalı ve Spencer'la büyük kalabalığın içinde dikkat çekmeden vakit geçirebilmeliydik. Erkek arkadaşı... O umrumda değildi. Spencer, benim yanımda olduğu sürece Oswald'a ihtiyacı olmayacaktı ve onun yokluğunu dahi hissettirmeyecektim. Yine de gelirse ve bir sorun çıkartırsa benim için problem olmazdı. Çocuğun benden küçük olduğunu biliyordum ve şimdiye kadar onun kullanmayı hayal bile edemeyeceği lanetler öğrenmiştim. Alacağım ceza, umrumda değildi. Tek bildiğim yapacağım her şeyin Spencer'a değecek olmasıydı. Bu yüzden her zamanki gibi fazlasıyla rahattım.

Elimi yanımızdaki tezgaha koyarak destek aldım ve geriye yaslandım. Odayı süzüyordum. Spencer'ın beni izlediğinin farkındaydım. Ona bakmam için çıldırıyor olmalıydı. İnat edip onu daha çok heveslendirmek için gözlerimi tavana diktim. Olanlarla pek ilgilenmiyor gibi davranıyordum. Sonunda daha fazla dayanamayarak gözlerimi Spencer'ın üzerine çevirdim ve kendimi tutamayarak gülümsedim. " Bu gece harika görünüyorsun, canım. " İnsanlarla genelde rahat olur ve tanımadığım kişilere bile bu kelimeyi söyleyebilirdim. O yüzden durumu hiç bozmadım. Kafamı çevirerek Spencer'ın tezgahın üstüne koyduğu elini farkettim. Şimdi hareket zamanıydı. Elimi yavaşça hareket ettirdim ve Spencer'ın elini okşayarak elimi yavaşça onunkinin üstüne koydum. Bu hareket, biraz hızlı olmuş olabilirdi ama kızdığını farkedersem, elimi çekecektim. Gözlerimi yine Spencer'ın gözbebeklerine kenetledim ve gülümsemeye devam ettim.

Elimi elinin üstüne koyduğumda tüylerinin diken diken olduğuna yemin edebilirdim. Etkilenmişti. Doğrusu teninin tenimle teması beni de çok etkilemişti. Elimle yumuşacık elini iyice kavradım. Bir kızla daha önce hiç bu kadar çabuk hareket ettiğimi hatırlamıyordum. Ama Spencer... Spencer, inanılmaz bir kızdı. Hayatımı değiştirebilecek bir kızdan bahsediyordum ya, Spencer belki bunu en çok yapabilecek kızlardan biriydi. Onun gibi birisiyle hayatım boyunca birlikte olmak isteyebilirdim. Hiç itirazım olmazdı. Böyle bir güzellik için ölmeyecek erkek tanımıyordum. Yine de gidip Oswald'ı seçmesi garipti ama bu, benim için hiç problem olmayacaktı. Çünkü Spencer, bu gece ani bir kararla fikrini değiştirecek ve benim olacaktı. Bunu görebiliyordum. Tabii, elini tuttuğum için kızmadığı sürece. Ama bir problem varmış gibi görünmemişti. Etkilendiği halde kızabilirdi ama hiçbir şey yapmadı. Bunun yerine bana gülümsemeyi tercih etti. Tanrım, dudaklarım onu öpmek, ellerim bir an önce onu kavrayabilmek için yanıp tutuşuyordu. Bedenim tutku ve şevkle dolmuştu. Ah, kendime hakim olmalıydım.
" Vay canına, gerçekten hızlı çıktın bayım. "
Benimle oyun oynuyor gibiydi. Sanki kendime hakim olmakta zorlandığımı biliyordu. Buna göre çekingen adımlar atıyor, ardından çekiliyordu. Cümlesinin altında yatan 'bayım' sözcüğü bile benim için çok şey ifade ediyordu. Hem bir nefes kadar yakınında olmamı istiyor, hem de 'bayım' diyerek aramıza kışkırtıcı bir mesafe koyuyordu. Zeki bir kızdı. Bunu şimdi daha iyi kavrayabiliyordum ama oyunu bitirmeye henüz niyetli değildim. Benim olmadan önce partinin keyfini biraz daha çıkarabilirdik. Bu yüzden dudaklarımı bükerek yüzüme çarpık bir gülümseme takındım ve elimi elinden çekmeden tavana bakarak; " Bundan hiç rahatsızmış gibi görünmüyorsun. " diyerek oyunu devam ettirdim. Oda hararetlenmeye başlamıştı.

Gözlerimi kısarak Mischa'ya baktım. İşte aradığım kişiydi o. Bir an olsun beni anlayabilecek biri. Küçük sınıfların gösterdiği hoşnutsuz tavırdan, büyük sınıflardaki yakışıklı çocuk ile Spencer'ın iğrenç yakınlaşmasından ve Daisy'nin gözlerinin benim üzerimde olmasından yakınıyordum. Ne diye Oswald için bunlara katlanıyordum ki. En iyisi partiden gidip Oswald'a da hiçbir şey söylememekti. Ama daha sonra bunun çok saçma bit fikir olduğunun farkına vardım. Spencer'ı yalnız bırakmayacaktım. Ondan nefret ediyordum. Saçma, aptal ve güzeldi. Tam benlik. Ne güzel! onun gecesini perişan etmek mükemmel olabilirdi. Daha sonra da Oswald ile sonsuza kadar dost kalırdık. Öteki yandan Eric vardı. Onu partide görememiştim ama gelirse ve ben gidersem fena olabilirdi. Böyle bir erkekte herkesin gözü vardı. Ve Spencer ona da göz koyabilirdi. Yüzümü buruşturarak Spencer ile adını bilmediğim yakışıklı çocuğun saçmalamasını izliyordum. Daha sonra dikkatlice Mischa'ya baktım. " Boşver Mischa. Hayatımın en iğrenç partisi. " dedim derin bir iç çekerek. Ardından gülümsemeye çalışarak ona baktım. " Hoş görünüyorsun. "dedim ve bir ev cininin taşıdığı tepsiden içkimi alarak devam ettim. " Aslında boşver. Hiçbir şeyi takmak istemiyorum. Hadi eğlencemize bakalım. " dedim ve ona tekrardan gülümseyerek içkimden bir yudum içtim. O da bana gülümsedi. Parti o kadar karışıktı ki gözümü alıyordu. Yani gözümü alan ışıklı topların dışında Daisy'nin bakışları da öyle. İç çekerek ona baktım. Mischa cevap verene kadar gözlerimi ondan ayırmadım. Sanırım onu özlemiştim. Ne bekliyordu? Özür falan mı? Özür dileyecek hiçbir şey yapmamıştım. Ve o benden kopmuştu. Neyse ki diğer öğrenciler gibi değildi. Kin beslediğini düşünmüyordum. Ama aynı şeyleri kendim için söyleyemezdim. Bir anda Mischa'nın sesiyle irkildim ve gözlerim ona kaydı.

Ahaha parti, parti, parti! Evet işte bugün, o gün. Büyük gün! Kafaların, kalçaların, göğüslerin sallanacağı o büyük gün! Yataktan kalktığım gibi bunları düşünmemin ne kadar psikopatca birşey olduğunu biliyorum. İşte siz bunu okurken ben giyiniyorum. Üzerime beyaz bir tişör ve altımada olmazsa olmazım süngerbob kare pantalon'lu boxer'im. Onun üzerinede bir kot pantalon düşünüyorum. Partide rahat olucaksın arkadaşım. Ne o öyle süslü püslü elbiseler, nişan'a filan mı gidiyoruz. Alo? Parti bu, sınırsız içki, sınırsız kız! Ve dahası be abi. Kıyafetlerimi giyerken bir yandanda mırıldanıyorum, disko disko parti zani. Ah, ah. Neden alışkanlık haline geldi ki bu şarkı bende? Yani mırıldanmak. Saat'ime baktığımda ağzımdan kaçmasını engelliyemediğim 'Has*iktir!' kelimesini çok seviyorum. Birden sövesim geldi. Saat gece 1 be abi ! Hemen koşarak ortak salondan ayrıldım. 5. Kat'a geldiğimde zangır zangır müzik sesleri geliyor. Kapıya bir tekme atmamla sonuna kadar açılması bir olmuştu. Ve kapının açılmasıyla birlikte kızların o güzel vicutları 'AMAN TANRIM!' ağzım açık bir şekilde içeriye doğru ilerlemeye başladım. Kime asılabilirdim. Hatta bir saniye içkiler neredeeee? Garson yok mu? Ah-ha. Bir ev cini parmağımı şıklatmam ile birlikte cin yanımdaydı, anlamıyorum. Bu seste bir şıklatmayı nasıl duyabiliyorlar. 'Bana acilen bir Jack Daniels!' cin kafasını öne eğdikten sonra gözden kayboldu ve 1-2 saniye sonra tekrar göründü elinde bir Jack Daniels dolu bardak ile. Bir yudum aldıktan sonra enerjinin vicuduma akmasını bekliyordum. Tamamdır artık hazırım, saldırı başlasın! Bir anda nasıl oldu bilmiyorum ama herkesin gözü bana dönmüştü. Neden mi? Çünkü artık altımda sadece boxer'im vardı. Herkes gülmeye başlamıştı, müziğin sesini bile bastıran kahkahalar! Rezil mi olmuştum? Hayır, asla. Elimde ki bardağı tek bir dikişte bitirdikten sonra dans etmeye başladım. Ee neden olsa artık formdayım. PARTİ BAŞLASIN!

Daisy, hiç eğlenmiyordu, hatta çok sıkılıyordu. Biraz sonra kalkıp gidebilirdi. Lucinda mutluydu, Daisy için yeterince keyifli bir bilgiydi bu. En azından başka dostlar edinmişti, etrafta saçmalayan insan doluydu. Eric adındaki Slytherinli, etrafta boxerı ile gezinmeye başlamıştı.Bu çocuktan tiksinmeye başlamıştı. Kimin için süslendiğini kendi bile anlamamıştı Daisy, hiç kimse yok, buradaki hiç bir erkek onu mutlu edemezdi. Zaten buradakilerinin çoğunun birbirleri ile bir geçmişi vardı. Aslında Daisy'nin de vardı ama bir erkek değildi bu, Daisy burdaki hiç bir erkekle arkadaşlık dışında bir ilişki düşünmemişti, düşünebileceği kimse de yoktu. Daisy sürekli içiyordu, zavallı cin bile yorulmuştu Daisy'e içki taşımaktan. Yarra Yering, istiyordu sürekli zaten en sevdiği içki buydu, tek dikişte içiyor ve içki boğazından aşağıya inene dek boğazını yakıyordu. Başı dönmeye başlamıştı bile, hayatında hiç bu kadar sarhoş olmamıştı galiba, ya şimdi oturduğu yerde sızacaktı ya da çılgınca eğlenmeye şimdi başlaycaktı. Cin diğer gelişinde bir tepsi ile gelmişti üzerinde tek içmelik 10-15 tane Yarra Yering vardı, Daisy hala yerinde tutabildiği kafasını teşekkür eder gibi cine salladı ve tek tek içmeye başladı. Cin bıkmış bir şekilde suratını çevirerek gitmişti. Galiba bir daha içki alamayacaktı. Zaten bu önündekileri de içerse birkaç şişe Yarra Yering'i bitirmiş olacaktı. Önünde bir sürü küçük bardak kalmıştı, dolusuyla vardı hepsi sıralanmıştı, Daisy eli ile ittirerek bardakları yere fırlattı, bardaklar yere değmesiyle paramparça olmuştu. Yakında duran birkaç kişi duymuş ve arkasını dönüp bakmıştı ama diğerleri müzik sesinden pek Daisy'nin olduğu tarafa bakmıyordu. Partiden somutlaşmıştı güzel kız. Böyle bir hayatta yaşamak istemiyordu artık, sürekli ağlıyordu ama ne çare, yalnızdı ailesi yoktu, hiç olmamıştı en sevdiği hatta bu dünya da tek sevdiği insanı gözünün önünde öldürmüşlerdi. Bir daha kimseye öylesine bağlanamazdı. Şu koca okulda bile onu seven tek kişi yoktu. Belki o öyle düşünüyordu. Söze gelince çoğu seviyordu. Ama Daisy şimdi yalnızdı, ne ona sevdiğini söyleyenler vardı yanında ne de bir başkası, yapayalnız oturuyordu öyle tek başına. Ne zaman biterdi bu işkence, hiç mutlu olamayacak mıydı, o kadar cezadan sonra bir ödül gelmeyecek miydi şu hayatta. Daisy üstündeki ceketi çıkartıp attı, ayakkabılarını da çıkarıp fırlattı, o kadar para vermişti bu ayakkabılara ama kıyafet ayakkabı ne zamana kadar yaşatacaktı onu. Ayağa kalktı, gitmek istiyordu, ama o kadar şişe içkiden sonra gidemezdi, yalpalandı ve oturduğu sandalyeye çarparak düşürdü sandalyeyi, bir daha kaldıramazdı sandalyeyi. Sandalye düşerken metalden yapıldığı için ayağına çarpmış ve ayağında bir kesik oluşturmuştu, kan akmaya başlamıştı, çok hızlı akmıyordu ama kanın durmaya niyeti yok gibiydi, Daisy ağlamaklı köşeye oturdu ve arkasına yaslandı, gözlerini kapattı
###
Ortalık kararmıştı, koskoca ormanda yalnızdım. Sonbahardaydık, hava serindi. Koşu ayakkabılarımla çıkmıştım evden, ama koşacak halim yoktu. Yerdeki yaprakların çıkardığı seslerden başka ne ses vardı ne de etrafta bir ışık. Annem burada olsa onun boynuna sarılıp saatlerce ağlayabilirdim. Özlemim olabildiğine büyük, umutlarım gecenin karanlığı gibi karanlıktı.
Tek sorunum annem olsaydı keşke, ölümü bu kadar içimi yakarken; Alpear’in beni terk edişi, ona bu kadar âşıkken gidişine anlam veremiyordum. Veda ederken söyledikleri unutulmayacak kadar acıydı, her zaman buluştuğumuz yerdeydik ve etraf olabildiğine üzgündü. Sağ tarafımda koca bir deniz, sol tarafımda koca şehir vardı, gözlerinin içine bakarken arkada çalan müzik ortama oldukça kötü bir hava katıyordu, hatırladığım kadarıyla şöyleydi;
“Goodbye my lover.
Goodbye my friend.
You have been the one.
You have been the one for me
I'm so hollow, baby, I'm so hollow.
I'm so, I'm so, I'm so hollow”
Her şey anlatıyordu ayrılığı, gözlerin acı acı bakıyordu gözlerime; darmadağın bir haldeydi, aynaya baktığını sanmıyorum, saçları karışmıştı ve ilk buluşmamızda giydiği t-shirt vardı, üstünde “P.S.I Love You” yazıyordu, evet bu söze bayılıyordum, doğum gününde aldığım atkıyı takmıştı, özel bir atkıydı o, her şey özenle seçilmişti. Son sözleri benzersizdi sanki
“Daisy’m Seni Seviyorum
Bana bir söz ver, bir tek damla gözyaşı bile dökmeyeceksin…
Seni hep seveceğim…
Beni hiç unutma, hiçbir zaman seni bırakmayacağım”
O anda da şimdi de sözümü tutamadım, gözyaşlarıma engel olamadım, hiçbir zaman. Ama onu hiç unutmadım, tam iki yıldır yüzünü hiç görmedim; giderken ayrılığı almamıştı bir kere ağzına, zeki olduğumu söylerdi hep anladığımı biliyordu.
Beni öptü ve gitti, ağlıyordu, benim gibi. Elime bir kâğıt tutuşturmuştu. Yazan kelimeler küçük ama anlamlıydı;
“Seni Seviyorum Daisy’m”
Hıçkırıklarım yükseliyordu. Elimde kâğıt gidişine bakıyordum. Arkasından bağırdım, yapabileceğim tek şeydi. Gitmesi gerekmese gitmeyeceğini biliyordum, beni sevdiğine ve geri döneceğine emindim, ağzımdan bir tek bu kelimeler çıkabildi;
“Bende seni seviyorum, bende, bekleyeceğim…”
Onu unutmayacağımı biliyordum, evet, o da biliyordu.
###
Gözlerini açtığında gözlerindeki yaşlara engel olamadı Daisy, gene o saniyeleri hissetmek, lanet olası hayat... Yarasının oradaki kan durmuştu, akmıyordu ama hem ayağının üstündeki kan lekeleri hem de yere akan kan kurumuştu, hiç hoş görünmüyordu. Ayağı acıyordu ama şuan kalbindeki acı daha büyüktü.

Lucinda bana oldukça kaba davranmıştı. Tamam, eğer kavga arıyorsa kendisi bilirdi ama aradığını benden bulamayacaktı. Bir üçüncü sınıf olduğum için büyük sınıflar tarafından dışlanmaya alıştım. Gerçi çoğu büyük sınıf daha anlayışlı da olabiliyor. Ancak, keyfine bakmayı öğrenmelisin. Şu anda Lucinda'yı kafama takmak istemiyordum. Emma yanım gidip bulaş dese de, klasik Anne yanım onu boşver diyordu. Anne'yi dinledim. Biraz daha viski almak için içkilerin durduğu bölüme doğru yöneldim. Viskimi alıp, topuklarımın üstünde dönerek bir armut koltuğa gömüldüm. Partinin renklernmesine daha var mıydı?

Gerçi Eric adlı binadaşım boxerı ile ortalıkta gezinirken hafifçe sırıttım ama bu da çok renklenmeme yol açamamıştı. O sırada Daisy'i gördüm. Ablam gibi gördüğüm Daisy Cheers. Derin bir nefes aldım ve viskimi kafama dikip bir dikişte bitirdim. Parmağımı alışılmış bir şekilde siyah bukle yaptığım saçlarıma götürdüm ve oynamaya başladım. Parti daha renksiz geçerse kalkıp gidebilirdim. Daisy'nin yanına gidip konuşmak için fazla tembeldim. Derin bir nefes daha alıp başımı arkaya attım ve uyuklamaya başladım.

Partinin renksiz geçmesini önlemek için eğlenecek birkaç oyuncak arıyordum fakat aksi gibi ortada kimsecikler de yoktu. Mekanın dekorasyonuna kendimi kaptırmış gidiyordum. Kafamı çevirip insanları izlemeye başladım. Orada James Dwight Skywalker yalnız başına oturuyordu. Belki biraz eğlence arayan ruhuma iyi gelirdi. Bununla sonra ilgilenecektim. Clarisse'i gördüm. Çocukluk arkadaşım. Herkese karşı donuk ve soğuk bile olsa o benim arkadaşımdı. Zor günümüzde birbirimizin yanında durmuştuk. Boğazımı temizleyip bir viski daha aldım ve Clarisse'in yanına doğru yürüdüm.

"Bu partinin renklenmesini istiyorum. Çok sıkıldım." dedim olaya balıklama atlayarak. Clarisse önce bana şaşkınlıkla baktı ama sonra bakışları yumuşadı. Viskimi kafama diktim ve ne çabuk bitti dercesine yüzümü buruşturdum. Clarisse'e baktım ve "Benim eğlence anlayışımı biliyorsun. Gidip biraz daha viski alacağım. Artık benliğimden koptuğum anda benim eğlencem başlar." deyip kahkaha atmaya başladım ve yine o viski masasının başına gittim. Topuklu siyah ayakkabılarımın üstünde yürümenin verdiği tatmin duygusu yavaş yavaş alkolikliğe bırakmıştı kendini.

Saat gece yarısına yaklaşırken Ravenclaw ortak salonunu Hogwarts’ın geri kalanından ayıran engelin karşısında bulmuştu kendimi, mantık gerektiren zor bir soru beklerken yine 2. Sınıf derecesinden bir problemle karşılaşmıştı genç büyücü, birkaç saniyelik düşünmenin ardından yanıtını verip dışarı çıktı. Yanan odada gerçekleşeceğini duyduğu partiye ilerliyordu, amacı ise eğlenmekten çok uzaktı. Yalnızca asil bir amaç için yapacak olmayı dilerdi o günahları, eğer öyle olsaydı kendini ilerde affedebileceğini bilirdi. Fakat intikam uğruna yapacaktı her şeyi ve iki ucu keskin bir kılıç gibiydi intikam, tutan el bile kesiliyordu etrafa zarar verirken. Yine de umurunda değildi, çünkü onu ayıplayacak kimsesi yoktu genç büyücünün.

Yanan odaya adımını atıp durakladı, ortamın gürültüsüne ve karmaşasına alışmaya çalışıyordu, aynı zamanda içerideki öğrencileri tanımaya çalışıyordu. Bugün burada tek bir amaç için bulunuyordu Bartuc, karanlığa bir gönül kazandırmak için, ya da beyin. Gerçi ikisi beraber olsa daha iyi olurdu. Ağlayan gördü genç büyücü, başkalarının dikkatini olağanüstü güzelliğiyle çekebilirdi bu kız fakat o an Bartuc’un gözünde yalnızca zayıf kişilikli biri olma potansiyeli vardı ve bu gece aradıklarından biri buydu işte. Kolay aklı çelinecek, aklı çelindikten sonra ise korkaklık zincirinden örülen tasmasını hevesle kabul edecek kişiler. Dikkatli adımlarla kıza yaklaştı, onun yanına yani yere oturdu usulca. “Selam ben Bartuc. Sana katılmamda bir sakınca var mı acaba?”

Bir son olabilir miydi bu, burada unutulup gitmek. Her şeyi bir kernara atmıştı güzel kız, Hogwarts'ı, geleceği, iyi ya da kötü olmayı...Bundan sonra yaşayabilecek miydi, insanların bi amacı olmalıydı yaşamak için, kimisi sevdiği biri için yaşardı, kimisi ailesi için, kimisi gelecek için peki bunların hiç birine sahip değilsen, kendin için mi yaşayacaksın. Peki ya kendine ait de hiç bir şeyin yok ise...

Parti sıkıcılığını arttırıyordu, Daisy kendini hissetmiyordu, bile sürekli kusacakmış gibi bir haldeydi, başı dönüyordu. Sadece istediği biraz uykuydu, ayağındaki yara sürekli sızlıyordu. Bir şekilde kalkıp odasına gidip, bütün gece ve hatta bütün gün oradan çıkmayıp kendine geldiğinde de bir banyo yapıp rahatlamak istiyordu. Sağ tarafındaki kırık bardakların camları milimetrik ara ile Daisy den uzaktılar, biraz daha elini kaydırsa camların hepsi eline girebilecek derecede sivri duruyordu. Bu sırada sol tarafına, kim olduğunu kestiremediği biri oturdu. Gözlerini bile açamıyordu Daisy, ama o kadar içkiye dayanıklıydı ki konuşabilecek yeteneği vardı. Daisy'e bir şeyler söyledi adam,

“Selam ben Bartuc. Sana katılmamda bir sakınca var mı acaba?”

Daisy anlayabildiği kadarıyla anlamaya çalışmıştı söylediklerini, ama adam ona seni öldüreceğim dese bile Daisy kabul edecekti. Şuan korktuğu veya reddedeceği hiç bir şey yoktu.

"Yoo"

diyerek onayladı adamı, acaba bu rezil haldeyken bu adamın ne işi vardı burada, aslında hiç merak etmiyordu. Tanımadığı şu adamla ölüme bile giderdi.

Aslında bu partiye katılıp katılmama konusunda kararsız kalmıştı. Bunun yanında bu gece yapacağı daha önemli bir işi ya da buna bir alternatif yoktu. Bu yüzden yataktan kalkarak giyinmeye başladı. Sarı- lacivert pöti kareli bir gömlek üzerine ince bir lacivert kazak geçirdi. Aradığı krem rengi keten şortu da sandığın kadife tabanına yakın bir yerde buldu. Lacivert kedslerini de ayağına geçirip aynada kendine baktı. Ukala bir gülümseme belirdi yansımada Herzamanki gibi. Sade ve şık. Saçlarını kendi haline bıraktı. Sandığın kapağını yavaşça kapatarak çıkmaya davrandığında önemli bir şey unuttuğunu hissetti. Olduğu yerde bir kaç saniye bekledi daha sonra sol elinin parmaklarını şıklattı. Parfüm!. Komidinin üzerindeki küçük şişeyi alarak kapağını açtı. Boynuna ve bileklerine sıktı. Sonrasında şişeyi yatağın üstüne bıraktı ve dışarı çıktı.

-----------

Yanından geçen insanlara aldırmayarak merdivenleri geçiyordu. Birkaç tanıdık yüze başıyla hafifçe selam verdi ve partinin gerçekten bir "parti" olup olamayacağını düşündü. Olmasa da sorun olmazdı, sonuçta gidişata yön verebilirlerdi ya da en azından o verirdi. 6. sınıflardan Ravenclawlı bir kızın düzenlediği aklına gelince vasat olamayacığı düşündü en azından. 5. kata geldiğinde sağa saptı ve Yanan Oda'ya yöneldi. En azından içeride bir kaç güzel kız olmalıydı ve - Ah! Onlar olmadan bir parti nasıl eğlenceli geçebilirdi? Bunları düşünerek içeri girdi. İlk izlenimi "Eh? Pek fazla kişi yok ha?" oldu. Fakat içerideki öğrencilerin çoğuna göz aşinalığı vardı, bilinen kimselerdi ve bu durumda kalite sayıdan önemliydi. Evet. Kendi binasından sadece tek bir çocuk vardı ve o da- Bir saniye o boxer mıydı?
" Tanrım."
Önünden geçen ev cininin elindeki gümüş tepsiden bir kadeh kaptı ve pencerelerden birine doğru yürüdü. Pencere pervazının kenarına oturdu. Odaya hakim, güzel bir yerdi. O sırada gürültülü odada bir kızın kahkahasının çınladığını duydu. Yan gözle ses kaynağına baktı. Ravenclawlı kendi döneminden bır kızdı. Cesur kıyafet seçimi. Hafifçe gülümsedi ve pencereden koyu gökyüzünü seyretmeye başladı.

Parti renklenmeye başlamıştı bile. Ben niye gönlüme göre birini bulamıyordum? Etrafta boxerıyla dolanan binadaşım zaten partinin renklenmesine yol açıyordu. Derin bir nefes aldım ve viski kadehini bir yana koydum. Daracık siyah-beyaz elbisemi çekiştirdim ve bir kadeh daha almak ile almamak arasında kalmıştım. İçeceğim kadar içmiştim zaten. Biraz daha içsem ne olacaktı?

Ben tam içki kadehimi almak üzereyken daralmaya başladım. Hemen biraz daha bekleyebileceğini düşündüğüm viski kadehini bir kenara bırakıp dışarıya doğru yürüdüm. Yanan Oda'nın dışına çıkmıştım. Partiye hala akın akın insanlar geliyordu. Hem artık partinin eğlencesinin başladığını hissedebiliyordum. Başımı avuçlarımın içine aldım, başım uğuldamaya başladığında içeri girmenin benim için daha sağlıklı olacağına karar vermiş ve içeri girmiştim. Ooo, tüm Hogwarts buradaydı neredeyse.

Armut koltuğuma tekrar gömüldüğümde bir şeyin eksikliğini hissettim-ben hala bu gecenin eğlencesini bulamamıştım değil mi? Of, gözümü dört açıp yine beklemeye başladım. Neyi beklediğimi biliyordum-birileri.