Gerçek aşkın en saf hali.

Konu: Gerçek aşkın en saf hali. Cuma Şub. 19, 2010 8:07 pm

Nathaniel Morel & Magnolia Allaire
Kara bulutlar Hogwarts'ın üzerinde gezinmekte.

Yalnızlık, işte bütün bedenini kaplayan lanetin tanımıydı bu. Sessizlik ve kimsesizlik. Belki de tek ihtiyacı olan şeydi. Kimseye ihtiyacı yoktu, tabi ki bir zamanlar durum böyleydi. Şimdi ise biraz karışık bir durum vardı. Bu durumun özeti ise Magnolia, kalbinin tek sahibesiydi. Oturmaktan katılaşmış bedenini zorlayarak, ortak salondan uzaklaşmaya çalıştı. Pencere karşısında bir süre sonra saymayı bıraktığı, umutsuz saatler sonrasında kendini yaşama belirtisi göstermeye zorladı. Nefes almaya ihtiyacı vardı. Aslında nefes almaktan daha çok istediği biri vardı aklında, ancak hiçbir zaman olmadığı gibi, şimdi de bencil olmayacaktı. Zaten duygularını göstermede pek başarılı sayılmazdı Nathan. Aşkını kalbiyle yaşayanlardandı. Aklı ve diliyle değil. Sessizce ortak salondan uzaklaşırken, çarptığı öğrencilerin bile farkında değildi. Boşluk muydu bu, yoksa umursamaz biri olduğu için miydi? Kendine senelere cevaplarını asla alamadığı sorular soruyordu. Hayatı boyunca cevabını verebildiği tek soru vardı. Aşık mıyım? Kesinlikle. Önce biraz dışarıda dolaşmak istiyordu. Gece olmamasına rağmen havanın karanlığı hoşuna gitti. Karanlığı severdi, geceyi. Karanlıkta bazı şeyler gizlemek kolaydır. Bu yüzden aldatıcı görünse de, karanlık yüzüstü bırakıp gitmeyen, tek gerçek dosttu Nathan'a göre. Aydınlık sizi terk ettiğinde, karanlıkla baş başa kaldığınızı fark edersiniz. Özlemini duyduğunuz ışığın ne kadar boş olduğunu farkedersiniz. Bir gün aydınlık geri döndüğünde, karanlığı göremezsiniz. Ancak o halen oralarda bir yerlerde sizi beklemektedir. Sadece ışık gözünüzü aldığından, göremezsiniz. İşte bu yüzden severdi Nathan karanlığı. Yağmur damlalarını hafifçe bedeninde hissederken, rüzgarın tadını alabiliyordu. Hüzün ve umutsuzluk? Belki de çaresizlik. Yukarıya baktı. Şu cennet denen yerin saçma olduğunu bir kez daha fark etti. Madem güzel bir yer, neden melekler ağlıyor peki? Ne zaman yağmur yağsa, aklına gelen ve yine cevaplayamadığı sorulardan biriydi işte.

Işık. Karanlık bulutları yırtarak geçiyordu. Ardından o rahatsız edici gürültü. Yıldırımın korkusuyla bütün öğrenciler içeriye kaçışırken, düşündü. Magnolia nerede acaba? Korkmasını istemezdi. Böyle durumlarda tepkisinin bu olmayacağından emindi ancak, bir çeşit bahaneydi onun için. Emin adımlarla her zamanki buluşma yerlerine olan yere doğru ilerlemeye başladı. Dışarıdaki cehennem herkesi içeriye hapsettiği için, hogwartsı ilk defa bu kadar kalabalık görüyordu. Gereksiz kalabalık. diye düşündü. Adımlarını hızlandırırken, tanıdık simalardan kaçıyordu. Şu an tek ihtiyaç duyduğu, her hattını ezberlediği o sevimli yüzdü. Gerçek aşkın en saf hali. Magnolia onun için çok farklıydı. İlişkileri çok farklıydı. Aşkın tanımı onlar için çok farklıydı. Dokunmak ve tatmaktan çok, hissetmek ve varlığından hoşnut olmak. En sonunda gelmişti işte. Buluşmasalar bile, buradayken onu daha rahat düşünebiliyordu. Aşkı burada çok daha iyi hissedebiliyordu.

Konu: Geri: Gerçek aşkın en saf hali. C.tesi Şub. 20, 2010 9:32 am

Gryffindor yatakhanelerinin yedinci sınıflar için olanının önünde genç bir kız beklemekteydi. Neyi beklediğini bilmiyor gibi gözüküyor ve tıkalı burnunu kullanarak kesik kesik nefes alıyordu. İçine dolan azıcık oksijen tüm vücudunu birkaç salisede dolaşırken kız bir uzun bir sürenin sonunda yüzünü düşünceli bir ifadeye bürümüştü. Son yılıydı onun burada. Delicesine alıştığı, hayatının değişmez parçası yaptığı okuluna veda etmesine yalnızca üç ay kalmıştı. Yaz tatili gibi çabucak geçecek bir üç ay sonra buraya ait olmayacak, kendini gerçek dünyanın içinde bulacaktı.Acı çekecek, ağlayacak ve belki de parasız kalacaktı. Hogwarts sınırlarında tek ağlama nedeni düşük sınav notlaıyken mezun olup, gerçek dünyanın tekin olmayan kollarındayken ağlamak için binlerce sebebi olacaktı. Olmayacak tek şey de Nathaniel'di zaten. Onun belki de kusursuz dünyasında hep bir eksik, bir boşluk olarak kalacaktı Nathaniel. Biricik sevgilisi, Allairelerin küçük kızları Magnolia için yazdıkları oyunda ona verilen rolü başarıyla oynuyordu ama ona biçilen ömür de okul gibi üç ay sonra bitecekti. Üç ay sonra okulla beraber veda edecekti gelmiş geçmiş en saf sevgiye, sevgiliye.

Öğle yemeği için çalan zil onu düşünce aleminden hızlıca çıkarmışa benziyordu. Karnının yeterince aç olduğunun farkındaydı ama sevgilisini bulmalıydı. Ona hiçbir şey söylemeden daha ne kadar dayanabilirdi bilmiyordu doğrusu ama söyleyerek veda havasına bürünmektense geleceğin hayalini kurarak mutlu olacaktı, rüyalarınısüsleyen sevgilisiyle. Rüyalar kabusa dönerek yeterince büyüdüğünü düşündüğü anda tekrar küçülmek ve çok eskiye, okulun kapısından ilk girdiği güne dönmek istiyordu. Yaptığı yanlışları yapmadan, dersleri ile diğer etkinlikleri bir plan içine oturtarak, on bir yaşından beri sevdiği Nathaniel ile olduğundan fazla vakit geçirmek. Keşke olabilecek bir şey dileseydi kahrolası hayattan ama zaten kabul edilmeyecek bir dilek için durumun uçuk olması o an umrumda değildi. Gryffindor'a ait kuleden aşağı inip her zamanki buluşma mekanlarına yollandı Magnolia. Nathaniel orada olmasa bile kendini iyi hissedeceği yek yerdi orası -Gıcırdayan Derslik. Aklındaki sorulara cevap buluyor ve kafasına taktığı diğer saçma sorunları orada bırakıyordu. Gökyüzünün karamsar havası ve binanın içinde kendini hissettirirken, çakan şimşek tüm dünyasını altüst etti. En korktuğu şeyin onu yalnız yakalamadığı için mutluydu. Selam verdiği arkadaşlarının yüzündeki tebessümü, kendi yüzüne kopyaladı. Kimse onun bu haline alışık değildi, alışmamalıydı.

Konu: Geri: Gerçek aşkın en saf hali. C.tesi Şub. 20, 2010 8:16 pm

Derin derin nefes alırken aklında her zamanki gibi o vardı. Magnolia, benim kırılgan, hassas çiçeğim. Hayatın her zaman sıkıcı ve bir o kadar da gereksiz olduğunu düşünürdü her zaman. Pardon her zaman değil. İstisnalar bu durumlar içindir işte. Biricik sevgilisinin olduğu zamanlarda hayat gözünde değerleniyordu. Magnolia'sı işin içine girince her zaman böyle olurdu zaten. İçine yaşama sevinci dolar, onunla paylaştığı bu hayatta biraz daha beraber zaman geçirmek için elinden gelen her şeyi yapardı. Ancak kadere karşı konulmayacağını da biliyordu. Elbet her şeyin sonu olduğu gibi, ilişkilerinin de bir sonu olmalıydı. Her ne kadar istemese de bu böyleydi. Ancak bu kadar kolay olmamalıydı. İlk aşkını kaybetmemek için aklından milyonlarca çılgınca fikirler dolanıyordu. Her birinin diğerinden daha imkansız olması moralini bozsa da, saçmalıklarına bir yandan da gülümsüyordu. Ancak bir yolunu bulacaktı. Bir şekilde, haledecekti.

Kapının açılırken çıkardığı o sinir bozucu ses ile kendine geldi Nathan. Arkasını dönüp gelen kişiye baktı. "Sevgilim." farkında olmadan fısıldamıştı. Düşüncelerini hiç zorlanmadan bir kenara attı ve gülümseyerek yanına doğru ilerledi. Her adımda kalbi daha da hızlanıyordu. İlk günkü gibi, aşkları halen aynıydı. Kaybolmamıştı, eskimemiş ya da eksilmemişti. Aynı heyecan, aynı mutluluk ve aynı hisler. İlişkileri yılışık olmamıştı hiçbir zaman. Yanına geldiğinde, centilmen bir beyefendi gibi sağ elini dudaklarına götürdü ve öptü. Ah o yumuşacık elleri. Kulağına eğildi ve, "Seni özledim." dedi saçlarını okşarken.

» Aşk'ın Sadomazo Hali
» Aşkın Büyüsü.
» Aşkın Peşinden...
» Acı Gerçek
» Gerçeklerle Aşkın Desteği...