Herşey anlamsız, öyle mi ?

Swe kendinden geçmiş halde kara gölün yolunu tuttu, herşey anlamsızdı onun için,tamamıyla herşey. Gözleri doldu. Ama gözyaşlarının akmasını engellemeye yeltenmedi, bir süre önce kendini tutmaya çalışmaktan vazgeçmişti. Buğulu gözlerinin arasından çekilmiş perde gibi,yada adeta bir film şeridi gibi, olanlar birer birer gözünün önüne geldi, geldi ve geçti gitti. Kompartımandaydılar, sonra Jonas'ın başka kızlara olan ilgisine dayanamayan zavallı Swe, kendini dışarı atıvermişti. Zavallı mı? Kendini nitelemek için kullandığı sözcüklere şaştı kaldı. İyice alçalmış mıydı? Neler gelmişti başına, tam olarak onu hatırlamıyordu bile. Son hatırladıklarını gözden geçirdi. Koridorda bir süre dolaşmıştı, vee. Neydi? Ha. Küçücük bir kompartımana girmişti gözleri yaşlı. Arkadan kapının açıldığını duymuştu, şu anda içinden geçen tek şey o kapının açılırken çıkarttığı gıcırtıyı hiç duymamış olmaktı, yaptığı da o kapının hiç açılmamış olmasını dilemekti. Kendine ait olan tek şeyini kaybetmişti, pişmanlık diz boyuyken; yinede kendini zevk almaktan kurtaramamıştı Swe. Ah o şehvet, o şehvet. Hepsi onun suçu. Jonas’ı seviyordu, inkar edemezdi ama bu kadarı onun için fazlaydı. Belki bununla başa çıkabilirdi, eğer saatler öce-henüz yaşadıklarının üzerinden bir gün doğumu bile geçmemişken Jonas’ın ormanın, üstelik yasak ormanın derinliklerinde, kalın ağaç gövdelerinin kendini saklayacağını sanarak üst sınıflardaki bir kızı öperken bunu görmesi, onu mahfetmişti denilebilir. Gölün kıyısına geldi, bıraktı kendini. Gözlerinde siyah bir parıltı belirmişti. Seni istiyorum diye avazı çıkana kadar bağıran bir pırıltı. Kanını istiyorum. Bu gece.