Hatırlamak, öyle mi?

Konu: Hatırlamak, öyle mi? Çarş. Haz. 17, 2009 2:00 pm

O an sıkıntımı yüzüme vurmamaya özen gösterdim, gerçekten baş ağrısı yapıyordu ama belkide idare edebilirdim. Ellerimi yavaşça şakaklarıma götürdüm ve hafifçe ovuşturdum; herhalde iyi gelmişti. Beysbol şapkasını solda sıfır bırakan şapkamı çantamdan çıkarıp bir çırpıda kafama geçirdim. Böylelikle; beni tanıyan biriyle karşılaşıp saatler süren muhabbet yapma derdinden kurtulmuş oluyordum. Şapkamı gözlerimin önüne indirdim ve farkettirmeden etrafımı izlemeye başladım. Kafamı azıcık yukarı kaldırmaya kalktığımda,mneredeyse tam üzerimden bir kuş uçuverdi. Aslında kızmam ve onu küle çevirmem gerekirdi, çünkü deyim yerindeyse ödümü patlatmıştı; ama yapamazdım. İçimde birşeyler canlanmıştı sanki, ona dokunamazdım,dokunmazdım. Öyle masum ve savunmasızdı ki, bana neyi hatırlattığını biliyorum. Bir zamanlar Monica adında küçük bir kız vardı sanırım, yüreği iyilikle dolu. Kar gibi temiz; bembeyaz. Artık etrafındaki çoğu şeyden zevk alamaz olmuştum. Her köşe başında bir tanıdıkla karşılaşmaktan, çevremdekilerin benden korkmasından, bana saygı duymasından. Artık yakınımda kimse kalmamıştı; bana gerçekten de yakın olmayı becerebilen son kişi de bu yüzden hayatını kaybetmişti. Gözlerime dolan yaşları görmezlikten geldim, şapkayı iyice başıma çekerek güneşten korundum; güneşten nefret ederdim. Aynı zamanda da gözlerimi kapayarak abimin hatıralarını düşünmeye koyuldum.

Konu: Geri: Hatırlamak, öyle mi? Paz Haz. 21, 2009 11:01 am

Güneş caddeleri ve sokakları kavururken evden çıkmam belki hata olarak değerlendirilebilirdi ancak dışarı çıkıp yeni insanlar tanımak ve yeni sohbetler etmek istiyordum. Her zamanki gibi, ben ve sosyallik tutkum işte... Kafamda her zamanki eski şapkam yoktu bu sefer, siyah bir bez parçasını gelişigüzel dolamıştım kafama... Sonuçta maksat güneşten korunmaktı ve görünüşün pek önemi yoktu bence. Adımlarımı biraz hızlandırmışken Knockturn Yolu' na vardığımı anlamıştım. Evden dışarıya çıktığımda eğer bir bara gitmeyecek veya bir dostumu ziyaret etmeyeceksem genellikle buraya gelirdim. Güneşin bir lanet gibi tepemizden hiç ayrılmadığı şu saatlerde bile havası bana ayrı bir güzel ve ferahlatıcı geliyordu. Buraya gerçekten sık gelirdim ancak genellikle elimde bir ya da iki bira şişesi olurdu ve şimdi olduğu gibi öğlen vakti olmazdı geldiğimde. Biraz ilerde küçük küçük görünen banklardan birine kurulup biramı içer, bittiğinde de ayaküstü arkadaşlardan birine uğrardım. Ama bugün öğlen vakti gelmiştim ve elimde bira şişelerim yoktu, amaç kafayı bulmak ya da dağıtmakta değildi zaten. Sadece sıkkınlığımı gidermek için biraz dolanmak ve yeni birileriyle tanışıp sohbet etmekti. Ben buraya gelmekteki amacımı kendi kendime düşünürken karşı yönden bu tarafa doğru gelen bir bayan vardı. Issız Sokak' ta yalnız bir bayanın olması şaşırtıcı olabilirdi, tabi saat öğle vakti olmasaydı. Bayanın elleri şakaklarındaydı ve burnuna kadar indirdiği şapkasından dolayı yüzü tam olarak görünmüyordu. Adımlarını ağır ağır atıyordu ve yere doğru bakıyor gibi görünüyordu. Bayanı bir süre izlediğimde fark etmiştim ki; adımlarına hiçbir ölçü yoktu, rasgele atılıyor gibiydiler. Bu yargıdan iki sonuca ulaşabilirdim; ya bayan engelliydi ya da önüne bakmadan yürüyordu. Muhtemelen ikincisiydi çünkü şapka gözlerinin önüne geliyordu, bu yüzden bayan önünü göremiyordu. Etrafıma bakındığımda bayandan başka kimse olmadığını fark ettim ve bayanla muhabbet kurabileceğimi düşündüm. Küçük bir olay kurgulaması sayesinde isim, iş vs. sorulacak ve konuşma başlamış olacaktı. Kim bilir belki de en iyi dostlarım arasına girecek, belki de ayrılmaz ikili olacağız... Kafamdaki düşünceleri bulduğum kurgu dağıtmıştı. Bayan önünü göremiyor ve rasgele yürüyor. Ben önüne geçerim ve bana çarpar. Sonrada özür dileme faslı, tanışma faslı falan filan. Sadece kendimin duyabileceği bir ses tonuyla konuştuktan sonra bayanın önüne geçmiştim ve bayan iki küçük adımın ardından bana çarpmıştı. İkimize de bir şey olmamıştı küçük bir sarsıntının dışında ama bayan kafasını kaldırıp bakma lütfünü göstermişti. Bende gözlerimi ona dikmiştim ve bir şeyler demesini bekliyordum...