James Dw.

Konu: James Dw. Paz Haz. 27, 2010 2:25 am

Yağmurlu bir Avrupa günü.Sıradan bir gün.Yine yeşillikler,sular,arabalar,şaraplar,turistler..Kotumun cebine zar zor sığan ellerimi oraya hapsederek yürüyordum.Şemsiyem olmadığı için ıslanmaya mahkumdum. Ah o Çinli sahtekar! Birkaç Euro'ya çok dayanıklı ve kaliteli (!) bir şemsiyeyi satmıştı.Siyah,naylon olduğu her halinden belli olan ve demirleri ellerimi parçalayan lanet bir şemsiye. "Yağmur sıcağı" derler yaşlılar bilmediğim birşeye. Ama şimdi onun varlığını sırtımda hissediyorum açıkçası. Cebimdeki parayı bol bulduğumdan savuracak bir yer bakarken Venedik'te, "Caffé" yazan bir yere oturdum ve bir Espresso istedim.Barmen,kirli sakallı,siyah önlüklü,ama bakımlı saçlı bir beydi. Gelen şeye baktım,bir de menüdeki fiyata.Bakakalmıştım.Fincandaki şey,şey diyorum tanımlayamadığım derecede siyah,acı ve az miktarda idi,bana 4 küp şekere mal olmuştu.Emindim ki,dükkan sahibi benim için aklından neler geçiyordu.

"Sevmiyorum kardeşim acı kahveyi.Yakıyor boğazımı,niye dik dik bakıyorsun yahu !? Benim kültürümde farklıdır belki sana ne !?" diye aklımdan türlü türlü şeyler geçiriyordum.Tam o sırada uzun kahverengi saçlarını arkaya doğru taramış,takım elbiseli bir orta yaşlı İtalyan yanıma gelip Espresso'nun öyle içilmediğini,kültürsüz bir cahil olduğumu söyledi.

"Al işte.Böyle yaparak kendilerinden soğutuyorlar." diye düşündüm.Halbuki Venedik'e giden arkadaşlarımın bana söyledikleri,

"Aa!Hayran kalırsın.Bir daha gitmek için nelerimi vermezdim."
"Mükemmeldi!Erkekleri yakışıklı kızları mükemmel ehehe."
"Gondola bin bence.Harika!"
gibi cümlelerden ibaretti.Şimdi onlara cevap veriyorum
"Evet!Cidden harika!Gondol 45 dk için kişi başı 50 €,ayrıca suları da kokuyor!Sizi galiba Venedik diye Roma'ya veya çiçek tarlasına götürdüler!Peh.Hayran kaldığınız şeylere bakın!" diye cevaplarken kendi kendime onları,dükkandan elimin vermek istemeyerek uzattığı kahvenin (!) parasının üstünü alarak bol köprülü,kokulu şehre geri döndüm.Rialta Köprüsü'nü geçerken turistlerin oluşturduğu bir kalabalık geçmemi zorlaştırdı.Zorla geçerek bir otobüse attım kendimi,döşemeleri,yumuşacık süngerler yerine gri,taş gibi sert plastiklere oturdum.Belim rahatsız olmuştu ama yapabileceğim hiçbir şey yoktu.Ayrıca pis pis de kokuyordum.Yağmur bu yüzden başımın belası.Otobüsten indim ve motor gürültüleri arasında Venedik'ten,o bardaki havalı adamdan uzak,sessiz sakin ve güzel kokulu otelime giderken bir "çıtırt!" sesi duydum,kahverengi deri ayakkabımı geri çektim ve ezdiğim şeye baktım.Salyangozun evini mahvetmiştim.Sadece evini olsa iyi,kendisi de düz tabanlı ayakkabımı kayganlaştırıyordu.

" +%&!^ yağmur yağdığı yetmiyormuş gibi,kayıp düşmemi istiyorsun herhalde !?"dedim göğe bakarak.Çok dinci biri değilim. Daha çok bilimle ilgiliyim.

Otele girdiğimde tıraşlı,yuvarlak çeneli yüzüm,ve kısık kahverengi gözlerime eklenmiş bir asık surat ile yukarı,odama,çıktım.Akşam yemeğine yarım saat vardı.Odamın kapısını açıp içeri baktım.Sarı-kırmızı-turuncu ve beyaz çizgili bir pike,krem rengi yastık ve çarşaf sanki hep bir ağızdan "Gel! Gel!" diyorlardı.Onların cazibesine kapılmadan hemen sağdaki kapıyı açıp banyoya girdim. Mavi gömleğimi,t-shirt'ümü,ve kotumun ceplerini iyice kontrol ederek bir kenara attım,taa ki bavula tıkılıncaya dek orada bekleyeceklerdi. Banyodan çıkıp beyaz,yumuşak havluya sarındım.Giyinmek üzere dolabıma gidiyordum ki,çıkan ses ve titreşimle deprem oldu sanırsınız.Düşmüştüm. Yan taraftaki şık ve kibar komşum beyaz kapıma vuruyordu.

"Hey!? Dostum iyi misin?"

Zorla cevap verdim. "Evet.Teşekkürler.Ah!" Tökezleyerek dolaba gittim ve giyindim.Akşam yemeğinin Self-Servis olması çok mutlu ediyordu beni.Tabağımı alıp sıraya girdim.Merakımın kurbanı olup bugün nelerin olduğuna şöyle bir göz gezdirdim.İtalya'da olunca bir insanın yediği en klasik iki şey,yerlerini koruyordu : Makarna,ve pizza. 1 hafta boyunca aynı şeyleri yemekten bıkmıştım,ama yemek seçen biri olarak onlar yine mideme gideceklerdi.

Tabağımı domates soslu ve mozarella peynirli pizza,ton balığı olarak tahmin ettiğim etlerle karıştılmış makarna,peynir toplarının pane harcıyla kızartılmış hali ve schnitzel ile doldurdum.Sağlıklı beslenmediğimi düşündüm kendimce.Ama domuz eti çok da tatlı gelmiyordu bana.Akşam yemeğinin ardından bara gittim. İçeriyi ağır ve boğucu bir hava kaplıyordu. Kırmızı,yuvarlak,yüksek sandalyeye oturdum ve bir bira söyledim.Barmen ile konuşuyordum.Venedik'teki o adamı anlattım.

"Buralarda şarap çok ya,herkes alkollü.Normaldir.Eğer orada kavga çıksaydı,sen alkolsüz olduğun için seni hapse tıkarlardı.Çok acayip bir polis ve yargı sistemleri var İtalyanların.Mesela,mülteciler için hapishane yapılmıştı."
"Ne? Hapishane? Mülteciler için?Onlar zaten sığınmak için geliyorlar.En azından bazıları?"
"Hepsi değil ama.Mesela Afrikalılar buraya öyle çok akın etti ki şimdi İtalya topraklarının bir kısmında İtalyan oranı %30'un altında.Ve polis onlara hiçbir şey demiyor.Çünkü eğer birini yakalarsa,sınır dışı edilinceye kadar onunla kalmak zorunda.Kimse belaya bulaşmıyor."

Güzel sohbetimiz devam ederken ben biraları su gibi yutuyordum.Barmenin anlattıklarını duyamaz hale geldiğimde sırıtıyordum.Barmene baktım,Normalde,kumral saçlı,yakışıklı barmenin ikizi varmış gibiydi önümde.Son hatırladığım kanadından vurulmuş bir uçak gibi masaya kafayı çarptığımdı.Kırmızı ortama verilen spot ışıkarının aydınlattığı beyaz mermer masa bir yastık gibi olmuştu bana.Anlatılanlara göre,hala gülüyor ve küfrediyormuşum.Ağzmdan çıkan tek farklı cümle; "+%&!=?^+ İtalya'sı! Hayran olunacakmış peh!" imiş.

Konu: Geri: James Dw. Paz Haz. 27, 2010 10:55 am

x Betimlemeler fena değil ama daha iyi olabilirdi.
x Görünüm çok kaba ve göz yorucu. Daha sade renkler kullanabilirdiniz.
x Yazım hataları oldukça fazla. Ayrıca "." ve "," den sonra boşluk bırakılır.
Puanınız: 65

» James Dw.
» James'in Odası
» James Watson
» James Watson
» James Séphirot