Yardımcı.

Az ötesindeki sertleşmiş toprak ve mineral yığının üstünde oturan cadıya büyük bir minnetle baktı. Bir kaçakla irtibata geçerek yasal olmayan bir iş yaptığını kendisi de biliyordu, üstelik bu işe Klara'yı da düşüncesizce ortak ediyordu, ancak böyle yapması zaruriydi. Nicholas'a İngilizce mektup göndermek, mektupların kontrol edilmesi tehlikesiyle karşı karşıya bırakılamayacak kadar önemli bir iş olduğundan Laudine'e düşen tek şey de başka dillerde şifreli mektuplar göndermekti. Almanca gibi. İlk başlarda Fransızca ve Latince yeterli olduysa da, zaman geçtikçe Laudine endişelenmeye ve mektuplarının güvenliliğinden şüphe etmeye başlamıştı. Ve çareyi Alman binadaşı Klara Steinmann'dan yardım istemekte bulmuştu. Mektubu her seferinde farklı kişilere gönderiyormuş gibi yazsa da, içeriği değiştirmesi imkânsızdı. Bu noktada Klara devreye giriyor, Laudine'in önceden hazırladığı İngilizce taslağı Almanca'ya çevirip tersten yazıyordu. Nicholas'ın ileri düzeydeki Almancası da onun Klara tarafından değiştirilen mektubu anlamasını sağlıyordu.
Zaman zaman bu gizli ve adrenalin dolu yaşam stili onu bunaltıyordu. Rüzgârın keyfine göre oradan oraya savurduğu bir yaprak gibi hissediyordu kendini. Yaz tatillerinde diğerleri gibi annesi ve babasıyla evinde, her haftayı farklı bir ülkede geçirmeden yaşayamıyordu çünkü annesi ve babası ölmüştü. Kendisi de önce bir yetimhanede, ardından babasının dostu Nicholas Lyndon'ın yanında bulmuştu kendini. Nicholas adrenalin sever, komik ve kaçak bir baba olmuştu Laudine'e. Yasa dışı işlerle uğraşıyor olmasından ötürü arandığından ve sürekli kaçak sihirli yaratık bulması gerektiğinden sürekli o ülkeden öbür ülkeye geziyordu ve bu tuhaf hayatına Laudine'i de ortak etmişti. Dünyayı dolaşmak pek çok insanın rüyası olabilirdi, ancak kaçak olarak değil. Çoğu kez ölümle ve yakalanmakla burun buruna gelmişlerdi ama her seferinde kaçmayı başarmışlardı. Laudine bu yüzden "ya bir daha ki sefere yakalanırsak" korkusu yaşamak istemiyordu daha fazla.
Klara tüm dikkatini önündeki parşömen yığınına ve mektubu şifrelemeye vermişti. Ama Laudine kendine hâkim olamayarak - etraftaki sessizlikten sıkılmıştı - şöyle dedi kıkırdayarak:"Danke schön, Klara," Bildiği tek Almanca şey buydu - ah, bir de "Ich bien Laudine" diyebiliyordu. "Kahretsin, bu kadar mükemmel Almanca konuşmak zorunda değilim!'" diye ekledi abartılı bir kibirle. "Her neyse, ciddi olmak gerekirse gerçekten minnettarım sana. O mektupların Nicholas'a sağ salim ulaşması çok önemli, buna yardım ettiğin için çok teşekkür ederim." Minnetini kolay ifade eden biri değildi, ancak Klara'nın özverili yardımları konusunda bu özelliği eriyip gidiyordu işte. Kendini Alman kıza feci derecede borçlu hissetti ansızın.