~İkizlerin Odası

Konu: ~İkizlerin Odası Ptsi Haz. 21, 2010 6:32 pm

Rp İn .

Konu: Geri: ~İkizlerin Odası Ptsi Haz. 21, 2010 7:21 pm

Beni sırtımdan sarsmaya başlayan küçük parmakların dokunuşuyla açtım gözlerimi. Kafamın üstünden bana kahkahayla gülen ikizimi görmek pek şaşırtıcı bir olay değildi. Yumuşacık yatağın üzerinde birkaç kez döndüm ve ince yorganımı yavaşça kafama kadar çektim. Maurella'nın bağırmaya başlaması an meselesiydi. Her seferinde beni böyle uyandırmayı başarıyordu. Oflayarak yataktan çıktım ve ufak bir tekmeyle yorganı yataktan dışarıya savurdum. Eğer sabahları biraz daha uyumak isterseniz Maurella gibi bir ikiziniz olduğu sürece bu mümkün olmayacaktır. Minik parmaklarıyla omuzlarımı kavrayarak beni sarsmaya başladı. Neredeyse tekrar kapanmak üzere olan gözlerimi sonuna kadar açtım. Bu tür ani hareketlerin beni korkuttuğunu çok iyi biliyordu.
''Ne istiyorsun Maurella?''
Yumruk yaptığım parmaklarımla gözlerimi ovaladım. Maurella birkaç kez havada zıpladı ve ellerini çırptı. Ardından neşeyle bağırmaya başladı.
'' Dün akşam bana göstermek istediğin şeyi görmek istiyorum.''
Hızla ayağı kalktım ve sendelediğim sırada yatağın kenarına tutundum. Parmaklarımdan birisini dudaklarıma götürerek ona susmasını işaret ettim. Kapıyı yavaşça kapattım ve ona dikkatle bakmaya başladım.
''Bunu kimseye söylemeyeceğinden emin olmalıyım. ''
Küçük parmaklarını çapraz yaparak bana baktı. Hafifçe kafamı sallayarak onu onayladım. Saçlarımı henüz toplamayı beceremediğim için onları kulağımın arkasına sıkıştırdım. Yatağın altına doğru eğildim ve orada duran beyaz kutuyu dışarıya doğru çektim. Maurella dayanamayıp kutunun kapağını bir hevesle açtı. Küçük tiz bir çığlığın ardından kafesin kapısıyla oynamaya başladı. Parmaklarımı uzatarak kapının mandalını açtım. Maurella beni kenara itikleyerek beyaz hamsteri dışarı çıkardı. Onu avuçlarının arasında sıkı sıkıya tutuyor, yanağına doğru götürüyor ve öpüyordu. Kafamı hafifçe sallayarak birkaç adım ötemdeki yatağa atıverdim kendimi. Gözlerimi kapattım. Tam uykunun o narin kolları bedenimi ele geçirmişken ikizim bana vurmaya başladı. Gözlerimi sinirle açtığımda ona 'ne var?' dercesine baktım. Avuçlarını iki yanına doğru açıp bana masumca gülümsedi. Dehşetle iç geçirdim. Okyanus mavisi gözlerim kapıya doğru yöneldiğinde onun az öncekinden farklı olarak açık durduğunu gördüm. Eğer MisiPissi kaçtıysa ve evde dolanıyorsa annemin onu görmesi an meselesiydi. Onu gördüğü an olacakları düşünmek bile istemiyordum. Merdivenlerden aşağı koştuğum sırada mutfaktan gelen çığlık ile ağlayacakmış gibi oldum. Yukarıda duran Maurella'ya doğru fısıldadım.
''Kaçsak iyi olacak.''

Konu: Geri: ~İkizlerin Odası Ptsi Haz. 21, 2010 11:02 pm

'' Öyleyse koşmaya başla. ''
Maureen benden daha telaşlıydı. Çok heyecanlı olsa gerek ki çok hızlı koşmaya başlamıştı. Normalde biz koşarken onu hep ben geçerdim, ama bu sefer o açık ara farkla öndeydi. Hemen odamıza girdik ve kapıyı kapattık. Kapının arkasına oyuncakları yığmaya başlamıştık ki merdivenden gelen gürültülü ayak sesleri anneleri Nessie ve babaları James'in hızla onlara doğru yaklaşmakta olduğunun göstergesiydi. Bu adımların seslerinden gelen kişilerin çok öfkeli oldukları apacık ortadaydı. İkimizde yerimizden fırladığımız gibi benim yatağımın altına girdik. İkimizde çok telaşlı, heyecanlı ve korkaktık. Birbirimize sıkı sıkı sarılmıştık. Maureen o küçük hamsteri getirdiği için benden daha da çok suçlu konumuna düşecekti. Bu yüzdende zangır zangır titriyordu. Buna izin veremezdim, çünkü o benim ikizimdi. Onunla doğduğumuzdan beri-6 yıldır- beraberdik ve bundan sonrada beraber olacaktık. Her şeyi birlikte yaptığımız, yaptıklarımız için birlikte ödüllendirildiğimiz gibi bu yaptığımızda da birlikte cezalandırılacaktık. Sıkıca elini kavradım ve '' Korkma, tek suçlu sen değilsin. Hamsteri elimden kaçıran bendim, bende de suç var. '' dedim ve ona en sıcak gülümsememle cesaret verdim.

Konu: Geri: ~İkizlerin Odası Salı Haz. 22, 2010 11:38 am

''Öyleyse koşmaya başla.''
Merdivenlerden yukarıya doğru koşuşumu hiç unutmayacaktım sanırım. İçimdeki heyecan öyle büyüktü ki odama bir çırpıda girmiş Maurella'yı bile geçmiştim. Hamsterı annemin görmüş olması kaçınılmazdı ve bu yüzden başımın derde girebilceğinden hiç kuşkum yok. Kapının kenarına iliştiğimde ikizimin içeri girmesiyle kapıyı kapattık ve oyuncakları hızla sıralamaya başladık. Küçük pembe ayıcığımı koymak istemezdim ama tüm oyuncaklara ihtiyacımız vardı. Onu yavaşça öptüm ve oraya bıraktım. Maurella yatağının altına koştu. Ben de onu takip ettim. Bir elimi çapraz yaparak içeri girmemelerini dilemeye başlamıştım ki ikizimin benimkini tutan sıcacık ve yumuşak elleriyle irkildim.
'' Korkma, tek suçlu sen değilsin. Hamsteri elimden kaçıran bendim, bende de suç var. ''
Ah, hayır. Bu benim hatamdı ve birisi ceza alıcaksa bu ben olmalıydım. Yatağın altında kafamı ona doğru çevirerek yanağına küçük bir öpücük kondurdum.
''Teşekkür ederim Maurella ama burada ceza alması gereken tek kişi benim. Yani annemle babama hiçbir şey söylemeyeceksin ve bütün suçu ben üstleneceğim.''
Kapının arkasından gelen hızlı adımların sesleri yerlerimizde biraz daha sinmemizi sağlamıştı. İkizimi kucakladım ve kapının açılarak bütün oyuncakların yerlere serileceği anı bekledim. Umarım annem ve babam farketmeden üstlerine basmazdı.

Konu: Geri: ~İkizlerin Odası Salı Haz. 22, 2010 3:51 pm

Sabahın ilk ışıklarıyla beraber bir çift mavi gözün yarattığı o heyecan dolu kıpırtılarla gözlerini açtı gerçek hayatına. James tatlı gülümsemesi ve sabah mahmurluğunun yarattığı en dayanılmaz ifadesi ile Nessie’yi izlemekteydi. Ne kadar zamandır öylece durduğu bilinmezliğini korusa da adamın bu davranışları herzaman Nessie’yi mutlu etmekte birebirdi. Kocasının dudaklarına uzunca bir öpücük kondurur kondurmaz yataktan yavaşça ayrıldı. Yeni bir gün, yeni bir telaş. Üzerini giyinmeye başladığı sırada bir çift yaramaz gözü üzerinde hissedebiliyordu. Üzerine geçirdiği dar bir kot pantolon ve beyaz narin bir bluzla birlikte kocasına doğru dönüp göz kırptıktan sonra uzun geçecek bir güne kendisini hazırlamaya çalıştı. Aynı seri hareketlerle mutfağa inip eşine ve çocuklarına muhteşem bir kahvaltı sunduktan sonra, ikizlerini annesine bırakıp gerçekleştirmesi gereken işlerini yoluna koymalıydı. Muggle dünyasına gitmeli ve birkaç arkadaşını uyardıktan sonra sihir bakanlığına dönüp hali hazırda bekleyen işlerini devralmalıydı. Mutfakta birkaç parça birşeyler hazırlarken ayak seslerine takıldı bütün dikkati. Parkelerde yankılanan sert sesler James’in yaklaştığını işaret ediyordu elbette. Yüzüne yayılan tebessüme engel olamayarak masaya bıraktığı tabakları düzenlice yerleştirip yanına gelen kocasına doğru döndü. ‘’Bugün yine çok yakışıklısın James, duyduğuma göre bakanlıktaki güzel kadın sayısı artıyormuş. Dikkat et kendine, elimden kaçırmak istemem seni.’’ Sert ve kuru dudaklarına ıslak bir öpücük kondurduktan sonra kocasıyla muhabbet etmeye başlamıştı bile. Günlük konulardan, yapılacak işlerden, sihir dünyasının içine gömüldüğü karanlık günlerden bahsederek zaman öldürüyorlardı bir bakıma, ne de olsa ikizlerin kalkma vaktine daha çok vardı.

‘’Durumlar giderek kötüleşiyor sanki. Karanlık gücüne güç katar-‘’

Konuşmasını yarıda kesmesine sebep olan etken, ayağının kenarından geçen küçük bir fare oluşuydu, hemde yemek masasının kenarında. Nessie her ne kadar sakin davranmaya çalışsa da her kadın gibi fare korkusunu küçüklüğünden beridir yenememişti. Korkunun verdiği adrenalin ile birden kendisini sandalyenin üzerinde çığlık çığlığa buluvermişti. James olaylar karşısında şaşkın bir yandan ise gülmemek için kendisini zor tutarcasına sadece bakmakla yetiniyordu. Korkudan ne yaptığını bilemeyen Nessie ise çığlıkları ardı ardına sıralarken arada bir James’in ‘’O bir fare değil Hamster.’’ Gibisinden sözlerini duyabiliyordu. Lakin o yaratığın fare yada hamster olması, küçük kemirgen bir parazit oluşunu engellemiyordu elbette. ‘’Çıkar bunu burdan James, çıkar diyorum bu yaratığı.’’ diye bağırır bağırmaz, kocası güçlü kollarıyla küçük yaratığı yakalamış ve avuçları arasında hapse almıştı bile. Nasıl oluyordu da malikanelerine bu küçük yaratık girebiliyordu, hayret doğrusu? Bir yandan ise James, fareyi sevmekle ve az önce yaşananlara gülmekle meşguldü. Üzerinden fazla zaman geçmeden genç ve güzel kadının aklı yerine gelmiş ve olayı çözmekte hiçte zorlanmamıştı. Küçük ayak seslerinin geldiği yer elbette ki bu işin sorumlularını barındıran yerdi. ‘’Maurella ve Maureen çabuk aşağıya inin.’’ Diye emrederken, küçük kızların odalarında saklandıkların emin olmak için üstün zekaya sahip olmak gerekmezdi. Kocasına sinirli bir bakış atar atmaz, merdivenlere doğru atıldı hızla. Topuklu ayakkabılarıyla ne kadar koşabilirse o kadar hızla arşınlıyordu birer ikişer basamakları. Ardından kocasının da koşarcasına geldiğini duyabiliyordu. Kızların odasına geldiğinde derin bir nefes aldı ve yanında beliren kocasını nazikçe itekledikten sonra kapıyı açmaya yeltendi lakin düşündüğü gibi kapı kilitlenmişti bile. Eve habersiz getirilen fare yüzünden sinirleri zaten bozukken bir de çocuklarının kapıyı üzerlerine kilitmeleri tuz ve biber oluyordu bir nevi bu olaya. Çocuklarını korkutmak istemese de almaları gereken dersi mutlaka vermeliydi, bu evde Nessie’den habersiz hiçbirşey yapılamaz dersini önceden vermeyi unutmuştu herhalde. ‘’Kapıyı açın çabuk! Eğer ben açarsam olacakları hayal bile edemezsiniz küçük hanımlar.’’

Konu: Geri: ~İkizlerin Odası Salı Haz. 22, 2010 6:55 pm

'' Kapıyı açın çabuk! Eğer ben açarsam olacakları hayal bile edemezsiniz küçük hanımlar. ''
Ah, işte şimdi işimiz bitmişti. Kapıya oyuncakları koymamalıydık. Bu annemi daha da sinirlendirmişti. Sinirinin gitgide arttığı kapıyı yumruklamaya başlamasından belli oluyordu sanırım. Hem Maureen'in hem de benim soluk alıp-verme hızımız artmıştı. Hızla Maureen'e döndüm.
'' Sence kapıyı açalım mı? ''
Maureen 'hayır' anlamında kafasını sağa-sola sallamaya başladı.
'' Ama Maureen annemizi duymadın mı? Kapıyı açmazsak işlerin daha da kötü olacağını söyledi ya... ''
Maureen derin bir nefes aldı ve '' Tamam öyleyse. Haydi kapıyı açalım. '' dedi.
İkimiz de yatağımın altından çıktık ve ürkek adımlarla kapıya doğru ilerledik. Beraberce annemize seslendik.
'' Tamam annecim. Şimdi açıyoruz kapıyı. ''
Annemizi elimizden geldiğince yumuşatmaya çalışıyorduk. Sonunda ikimizde derin bir nefes aldık ve oyuncak yığınını odamızın kapısının önünden çektik. Kapıyı yavaşça açtık. Annemizin yüz ifadesi korkunçtu. Ve bize korkunç bir bakış atmıştı.

Konu: Geri: ~İkizlerin Odası Cuma Haz. 25, 2010 1:59 am

'' Tamam annecim. Şimdi açıyoruz kapıyı. ''

Masum ve korku ile suçunu bilen yaramaz bir çocuk karışımındaki ses tonunda dökülmüştü, küçücük dudaklardan çıkan kelimeler. Aslında bu tavırları bile yumuşamasına engel olamamıştı, hangi anne çocuklarını üzmek isterdi ki sonuçta? Lakin almaları gereken dersi verebilmesi için yumuşamış yüreğine söz geçirip, sinirli bir tavır takınmalıydı. Bunu uzatmaya ve ikizlerini korkutmaya elbette ki niyeti yoktu, zaten James'in de bunu devam ettireceğini düşünmezdi hele de işin içinde iki küçük meleği olunca. Kapının yavaşça açıldığını hissedince yüzünü buruşturup rolüne hazırlanmaya başlamıştı bile, tabiki de kocasına dönüp mavi gözlerinden birisini kırpmayı da unutmamıştı. Kapı aralandığında pencereden sızan güneş ışınları ile adeta iki küçük peri gibi duruyorlardı karşısında. Böylesine güzel başka çocuk var mıydı acaba evren üzerinde? Beyaz bir ten üzerine yerleştirilmiş deniz mavisi gözler, küçük bir burun ve küçücük dudakları ile öylesine masumdular ki, bir an olsun herşeyi bitirmeye karar vermişti. Fakat fare olayını kolay kolayda zihninden kazıyamazdı elbette. ''Bu durumu hanginiz açıklamak ister?'' Sağ bacağını oynatmaya ve en derin bakışlarını çocuklarının üzerinde gezdirmeye başlamıştı şimdi. İnce yapılı düzgün kaşları çatılmış, kızların karşısında suçlu edalarıyla yere bakışlarını izlemekteydi. Olayı hemen anlatmalarını dilemekten başka çaresi yoktu çünkü sırtı dönük bile olsa kocasının çocuklarının bu durumlarına daha fazla dayanamayacağından adı gibi emindi. Kızlar karşılarında kem küm ederken sert bir ses tonuyla ''Bu fareyi getiren ortaya çıksın hemen, yoksa ikiniz birden ceza alırsınız meleklerim.''

Konu: Geri: ~İkizlerin Odası Çarş. Haz. 30, 2010 2:12 pm

Caliente’lerin evi olağan günlerinden birini geçiriyordu yine. Bayan Caliente pek temiz mutfaklarında kahvaltı hazırlamakla uğraşırken, eşi James de sonunda ailesiyle geçirebileceği tam bir günün keyfiyle karısına yardım ediyordu. Bitmek tükenmek bilmez bir enerjiyle yapıyordu bunu; öyle ki çoktan krallara layık bir masa hazırlamıştı bile. Bu süre içinde asasını da kullanmamıştı. Her şeyi bizzat kendi elleriyle, keyfini çıkara çıkara yapmak istiyordu. Günlerdir yoğun giden işlerinden öyle bunalmıştı ki bu bir günlük tatil tutunacak bir dal olmuştu onun için. Bu nedenle de bu fırsatı iyi değerlendirmek konusunda kararlıydı. “ Sence uyanmışlar mıdır? ” diye sordu karısının yanından elinde koca bir meyve suyu şişesiyle geçerken. Kocasını böyle ev işleriyle uğraşırken görmekten iyice keyfi yerine gelmiş kadın “ Neden gidip bakmıyorsun? ” diye cevap verdi tatmin olmuş bir sesle. Bunun üzerine elindeki şişeyi bırakan genç adam hemen kendisine arkasını dönmüş karısına doğru yönelip onu belinden kavradı ve çenesini omzuna dayayıp muzipçe sırıttı. “ Bakıyorum da bugün pek bir keyifliyiz. ” Şimdi karısının mis kokulu saçlarından kurtulmuştu. Hemen dudaklarını bulup ona en ateşli öpücüklerinden birini verdi. Her zamanki gibi biraz başının döndüğünü hissetse de aldırmadı, daha söyleyecekleri bitmemişti. “ Evde olduğumdan mı yoksa seni kahvaltı hazırlama zahmetinden kurtardığım için mi böyle keyiflisin bakalım? ” Karısı bir şey demedi sadece gülmekle yetindi. James de bir kez daha karısını öpüp muradına ermiş gibi küçük bir çığlık atarak ondan uzaklaştı. Tam yukarı çıkmak için kapıya doğru ilerliyordu ki ayaklarının dibinden küçük bir şeyin geçtiğini fark etti. Ardından da mutfakta bir çığlıktır kopuverdi. Arkasını döndüğünde Nessie çoktan bir sandalyenin üzerine çıkmıştı bile. Bu manzara karşısında bir kahkaha patlatmadan edemedi. Ama bu Nessie’nin sinir katsayısını yükseltmekten başka bir işe yaramadı. Kafasında mahkemeyi çoktan kurmuş suçluları arıyordu. Birkaç saniye içerisinde de -anlaşılan o ki suçluları bulmuş olacak- sandalyeden inip merdivenlere doğru ilerlemeye başladı. Bu arada James de bu karışıklığa sebep olan küçük yaramazı yakalamıştı bile. Elinde olabildiğince gevşek tutuyordu ama hamsterın gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Anlaşılan o ki o herkezden çok korkmuştu. Şefkatle küçük yaramazın başını okşayan James hızlı adımlarla karısını takip etti. Merdivenleri çıkarken duyduğu takırtılardan yukarıda kızlarının da durumdan haberdar olduğunu anladı. Ve birkaç sinir dolu saniyenin ardından karısı kapıya ulaşmıştı. Kapıyı açamayınca daha da sinirlendi ama küçük bir tehditle bu sorunu halletti. James bu süre içerisinde sadece seyretmekle yetindi. Ama kızları kapıyı açınca usulca karısının yanına yaklaştı ve elini zarifçe karısının omzuna atıp muzipçe kızlarına doğru baktı. Konuşurken o kadar tatlı görünüyorlardı ki onları böyle korku dolu bakışlarla görmek içini acıtmıştı. “ Sakin ol hayatım. ” dedi karısına dönerek. “ Bence mantıklı düşünürsek hata bizde olabilir. ” Şimdi elini karısının omzundan çekmişti. Ellerini göğsünde birleştirip çok ciddi bir açıklama yapıyormuş gibi ailesinin bütün üyelerini sırayla süzdü ve tekrar konuşmaya girişti. Küçük fareyi ise hala sol elinde tutuyordu. “ Demek ki çocukları çok sınırlıyoruz. Onlar da bazı şeyleri bizden saklı yapıyorlar. ” Hemen iki adım ilerleyip kızlarını kucakladı. Biraz geri geri gidip yakındaki yatağa oturdu ve kızlarını da beraberinde çekip kollarının arasına aldı. Başını iyicene kızlarının saçlarına gömdüğünde ise çoktan ciddiyetini kaybetmişti bile. Şimdi çocukça, garip bir sesle kızlarının kulaklarına eğilmiş bir şeyler fısıldıyordu. “ Küçük dostunuz çok şekermiş meleklerim. Merak etmeyin anneniz de çok sevecek. Beni ilk gördüğünde de böyle çığlık atmıştı. ”

Konu: Geri: ~İkizlerin Odası Çarş. Haz. 30, 2010 10:04 pm

Gözlerimi ikizime diktim ve ona sert bir ifadeyle bakmaya başladım. Bunu yerne sinmesi ve kendisi ile ilgili hiçbir şey söylememesi için yapmıştım. Sonuçta fareyi eve getiren bendim, cezayı çekecek de bende olmalıydım. Ufak bir adım atarak ikizimin önüne geçtim. Bu arada babam küçük faremi ellerinin arasına almış bize yumuşamış gözlerle bakıyordu. Ufak bir tebessümün oluştuğunu biliyordum küçücük dudaklarımda.
'' Annecim, fareyi eve getiren bendim. Senin farelerden hoşlanmadığını biliyordum ve onu çok sevmiştim. Senin de izin vermeyeceğinden dolayı onu gizlice içeriye soktum. Bu sabah onu severken ellerimden kayıverdi işte. Bütün suç benim.''
Konuşmam bittiğinde anneme umutlu gözlerle bakıyordum. O sırada bir süredir sessizce bizi izleyen babam söze girdi.
''Bence mantıklı düşünürsek hata bizde olabilir.''
Babamız ellerini göğsünde kavuşturduktan sonra dikkatle yüzlerimizi süzdü. Bense ona bakmıyordum bile sadece sol elinde duran korkmuş hayvanıma bakıyordum.
Yavaşça yanımıza geldi ve bizi kucağına alarak yatağa oturdu. Ben hâlâ onları dinlemek yerine fareyle ilgileniyordum. Ona ne olduğunu düşünürken ikiz kardeşimin ufak kahkahasıyla irkilerek dikkatle ona bakmaya başladım.

» Bay Lux'un Odası
» James'in Odası
» Lucinda'nın Odası
» Mr.Skyfell'in odası
» Clarisse'nin Odası.#