Sonia Michelle Williams~

Konu: Sonia Michelle Williams~ Cuma Mayıs 01, 2009 9:38 pm

Gökyüzünün her zamanki gibi pürüzsüz, ışıltılı göründüğü bir kış gecesiydi. Dolunay, bütün ihtişamıyla dünyaya ışık saçıyor, gecenin tek hakimi olduğunu anlatmaya çalışıyordu. Yıldızlar, bugün ortalıkta görünmüyordu. Sanki her biri, bir köşeye sinmiş gibiydiler. Rüzgar, çıplak ağacın kalın gövdesini acımasızca yalayıp geçti. Üşüyen ağaç titreyerek ısınmaya çalışıyordu. Sakin bir gece olmasına rağmen birilerinin içinde fırtınalar kopuyordu. Micha... Çimlerin üstüne bağdaş kurmuş, bu okulda ne yaptığını, neden burada olduğunu, niçin bunları yaşadığını düşünüyordu. Boşunaydı. Aklına hiçbir sorunun cevabı gelmiyordu. Gölde ışıl ışıl parlayan yansımasına uzun uzun baktı. Gözleri ne kadar hoş görünüyordu. Acaba gerçekte de böyle pırıl pırılmıydılar? Hiç sanmıyordu. Parmağını göle batırarak daireler çizmeye başladı. Görüntüsü bir anda bozulmuştu. Belki de yaşam da böyle bir şeydi. İnsan müdahele ettikçe değişiyordu. Onun için artık geçti. * Keşke yaşadıklarımı en başından değiştirebilseydim. * diye düşündü. İşte o zaman herşey daha farklı olurdu. İnsanlara zarar vermek zorunda kalmaz, hiç birinin kalbini kırmazdı. Herşey mensup olduğu aileden ve binasından kaynaklanıyordu.

Kimse, onu anlamayacaktı. Neden iyi olmaya çalıştığını, insanlarla neden arkadaş olmaya çalıştığını anlamayacaklardı. Micha, bir anda silkindi. Ona doğru biri geliyordu. Hemen ayağa kalktı ve gelenin yüzünü seçmeye çalıştı. Gözleri bir anda faltaşı gibi açılmıştı. Ona doğru gelen, eski sevgilisi Matt idi. Micha'nın bir anda gözleri dolmuştu. Onun, yaklaşık iki yıl önce trafik kazasında öldüğünü sanmıştı. Matt, ağır adımlarla gözleri dolu dolu olan kıza yaklaştı. Sarışın, renkli gözlü, yapılı ve uzun boylu bir çocuktu. Ellerini kızın yanağına koydu. Kızın gözlerinden damlayan yaş elinin üstünden hızlı bir şekilde akıp çimlere düştü. Micha, şaşkın bir şekilde:

" Sen... Sen... Yaşıyorsun! Gerçeksin! "

derken Matt'e sıkı sıkı sarılıyordu. Matt, üzgün bir şekilde kafasını yere eğdi. Micha'nın kafasını yavaşça kaldırıp kendisine bakmasını sağladı. Onun da gözleri dolu dolu olmuştu. Kısık ve titrek bir sesle:

" Hayır Micha. Yaşamıyorum. Kafandaki soru işaretlerini gidermene yardım etmek için buradayım. "

dedi. Micha, inanmamıştı. Tekrar tekrar çocuğa sarıldı. Onu hissediyordu, kokusunu alabiliyordu. Gerçek olduğuna yemin bile edebilirdi. Yine de susmayı tercih etti. Zaten istese de konuşabileceğini sanmıyordu. Gözleriyle Matt'e yalvarırcasına gitmemesi için baktı. Ama gitmek zorunda olduğunu biliyordu. Bu yüzden konuşmasına izin verdi.

" Dinle beni Micha. Kim olduğun, nereden geldiğin önemli değil. Önemli olan buradaki. "

derken Matt, elini kızın kalbinin üstüne koydu. Micha ise kalbine dokunan eli sağlam bir şekilde sıkıyordu. Matt, konuşmaya devam etti.

" Kimse, senin hakkında yargıya varamaz. Sen özgürsün. Bu yüzden kendin ol. Ne olursa olsun, kim ne derse desin kendin ol. "

Micha, kafasını 'tamam' anlamında salladı. Bakışlarından artık onun gitmesi gerektiğini anlamıştı. Yine hıçkırıklara boğulmaya başladı. Gitmesini istemiyordu. Onu yalnız bırakmasını istemiyordu. Matt, yavaşça elini Micha'nın kalbinden çekti. gözleriyle açıkça * Elveda. Kendine iyi bak. * diyordu. Kız, bu sefer Matt'in dokunduğu yere allerini koydu. İşte tam burasıydı. Sızlıyordu. İnanılmaz bir acı çekiyordu. Bağırmamak, haykırmamak için kendini zor tuttu.

Micha, bir anda yattığı yerden doğruldu. Çimlerin üstünde uyuyakalmıştı. Üstündeki çimenleri silkeleyerek ayağa kalktı. Dışarıdaki öğrenciler yavaş yavaş içeri giriyorlardı. Yatma saati gelmişti belli ki. Ağır adımlarla kapıya doğru yürümeye bşladı. İçeri girdi ve merdivenin ikinci basamağına basıp, yukarı aşağı doğru inmesini bekledi. Tabloların yanından geçerken, hala Matt'in söylediklerini düşünüyordu.

" Kimse, senin hakkında yargıya varamaz. Sen özgürsün. Bu yüzden kendin ol. Ne olursa olsun, kim ne derse desin kendin ol. "

Yatakhaneye girdiğinde bir kaç kızın hala üstünü değiştirdiğini gördü. Çok fazla oyalanmadan o da üstünü değiştirerek, başını artık ona taş gibi gelen yastığının üstüne koydu. Yarından ibaret herşey değişecekti. Herşey... Kimsenin, ne dediği umrunda bile olmayacaktı. Söylenen sözlere kulak tıkayacaktı. Gerekirse, kendi için savaşacaktı. Elini kalbine götürdü. Matt'in ellerini hala hissedebiliyordu. Uyumadan önce son bir kez okşadı yumuşak elleri. Gözleri kapanırken söylediği tek şey şuydu:

" Teşekkürler Matt. "

Misafir

Oldukça iyi bir ro. Kurguyu ve anlatım tarzını çok sevdim. Görünüm olarak gerçekten yerince bir renk ve düzen var. Bir kaç yerde imla hatası buldum. Ama o kadar sorun değil. Onları dikkat etsen görebileceğine eminim. Ro'nun akışı çok hoş ve sürükleyici. İnsanı sıkan pek bir yer yok. Ancak bazı yerlerde çok fazla '-dı' eki kullanmışsın. Buda Ro'u rutinleştirmiş. Ancak ondanda kurtulursan gerçekten güzel bir Ro olmuş. Tebrik ederim!

Puan: 93

Başlık KİLİT!

Misafir

Başlığınız açılmıştır.

Konu: Geri: Sonia Michelle Williams~ Perş. Ara. 10, 2009 11:04 am

Hayat, en mutlu olduğu bir zamanda bile bütün yaşama sevincini elinden alabilir insanın. Umutla, yavaşça ve sabırla ilerlediği hedefleri, bir anda ayaklanarak adım adım kaçabilir ondan. Ve yapayalnız kalır, insan. Yorgun, çaresiz, umutsuz... Onun için "yaşam" denilen ışık sönmüştür artık. Bütün kapılar kapanmıştır. O andan itibaren, gözlerini kapatır ve düşünmeye başlar. Hayata dair bir amacı kalmamıştır; yapacak hiçbir şeyi yoktur.

********

" HAYIR! " diye haykırdı, Sonia. Erkek arkadaşı, adi bir Ölümyiyen'in ona yaptığı Kadavra Laneti yüzünden kanlar içinde yere yığılmıştı. Gözleri açıktı ve yaşadığı dehşeti bütün ayrıntılarıyla anlatıyordu. Sonia, sevgilisinin yaşam ışığı sönmüş gözbebeklerine derin derin baktı. Artık Daniel, yoktu. Ağlamamak için zor tuttuğu ama fazlasıyla dolan gözlerini silemiyordu; elleri bağlıydı. Zevkle sırıtan ve Daniel'ı öldürmek gibi büyük bir hata yapan, babasının eski hizmetkarı Bryan'a nefretle baktı. Bryan, zamanında babası için yıllarca çalışmıştı ama Bay Williams, hiçbir zaman tatmin olmuyordu. Bryan, tam iki buçuk ay önce kovulduğunda Williams'lara büyük bir acı yaşatacağına yemin etmişti. Bunun en iyi yolu da; ailesi ve milyonlarca kişi tarafından sevilen Sonia'yı öldürmekten geçiyordu. Şimdi, bunu elinden alabilecek hiçbir güç kalmamıştı. Daniel, yarım saat boyunca sevgilisini korumak için mücadele etmiş ve bu hareketini hayatıyla ödemişti. Sırada ne vardı? Ailesi bu kuytu yeri basabilecek miydi? Hiç sanmıyordu. Karanlık bir ormanın en derinliklerinde kalan yere inşaa ettikleri bu karargah, şu ana kadar kimse tarafından bulunamamıştı. Herşey, bir ana kalmıştı. Bryan, asasını güzel kıza doğrultacak ve büyülü sözcükleri haykıracaktı.
Sonia, acı bir çığlık attıktan sonra kafasını simsiyah, pürüzsüz duvarlara çevirdi. Neredeydiler? Sadece Daniel ile evde müzik dinlediklerini, ardından odanın kapısının büyük bir patlamayla açıldığını hatırlıyordu. Ne kaçırıldıklarını, ne de geldikleri bu çöplüksü evi hatırlamıyordu. Duvardaki kan lekelerine ve bu kanların bulaştığı tablolara baktı. Hayır, olmuyordu. Burası hiç tanıdık bir yer değildi. Kafasını yere eğip, birilerinin onları bulması için Tanrı'ya yalvarmaya başladı. Daha önce hiç bu kadar çaresiz hissetmemişti. Biliyordu, biraz sonra ölecek ve onun için herşey bitecekti. Lütfen Tanrım, lütfen biri bizi bulsun! Böyle olmaması gerekiyordu. Neden bu kadar çabuktu? Herşey, o kadar hızlı gelişmişti ki? Annesi ve babası neredeydi? Belki de onlar da ölmüştü. Yoksa, onu aramaya çıkmamaları olağandışı bir şeydi. Derin bir nefes alarak, imkansız olduğu halde, toparlanmaya çalıştı ve ses tonunu düz tutmaya gayret ederek sordu. " Annem ve babam nerede, aşağılık adi herif! " Bryan, bu güzel, tatlı kızın bir anda toparlanabilmesine şaşırmıştı. Sorusuna cevap verebilirdi. Nasıl olsa bu güzel gözler, biraz sonra dehşet dolu sahnelere şahit olacaktı. " Eve geldiğimizde, onlar yoktu, birtanem. " Gülümsedi. " Sanırım dışarıdaydılar. " Sonia, derin bir nefes aldı. Çok şükür, ailesine bir şey olmamıştı. Gözlerini kısarak, yeniden sordu. " Neden hala beni öldürmüyorsun? " Bryan, yeniden bir kahkaha atmıştı. Bu kız, onu çok eğlendiriyordu. " Ölmek için bu kadar sabırsızlanan bir kurban görmemiştim. " Asasını siyah ve eskimiş cübbesinin sağ cebinden çıkarıp, Sonia'ya doğrulttu. " ... Ama merak etme; şimdi geberteceğim seni. "

Sonia, gözlerini kapattı. Biraz sonra herşey, bir anda olup bitecekti. Bekliyordu. Yaşamının bir film şeridi gibi gözlerinin önünden geçmesi için bekliyordu ama bir türlü olmamıştı. Belki de kayda değer hiçbir şey yaşamamıştı. O zaman, ilk sahneye çıkışını hatırladı. O kadar heyecanlıydı ki, ayakta durmakta bile zorlanıyordu. Menejeri Susan, ona son bir kez bakıp; " Tanrı, herşeyi senin için güzel kılsın. " dedi. " Çok emek harcadın ve umarım hiçbir şey boşa çıkmaz. " Sonia, ağlamamak için ona sarılmış ama hüngür hüngür ağlamıştı. Bir saat sonra sahneye çıkıp müziğin başladığını duyduğunda Daniel'ı görmüştü. Kendisine hayran hayran bakan bir çift göz... Daniel, gözlerini kırpmadan onu seyrediyor ve Sonia, ona her baktığında içtenlikle gülümsüyordu. Konser bittiğinde Sonia, arabasına binmek için dışarı çıkarken Daniel, koruma duvarını aşarak ona doğru koşmuştu. İkisi de kekeleyerek konuşmuşlardı. Daniel, sonunda kızın telefonu almış ve ona nefretle bakan korumaların arasından arabasına binerek uzaklaşmıştı. Bu sefer Sonia, ilk öpüştükleri anı hatırladı. İkisi de heyecandan tir tir titriyor ve yanlış bir hareket yapmamak için kendilerini zor tutuyorlardı. Hiç böyle bir şey yaşamamışlardı. Ne Daniel, böyle bir kızla karşılaşmış; ne de Sonia'nın daha önce böyle bir erkek arkadaşı olmuştu. O anda Sonia, hiçbir şeyin boşa çıkmaması gerektiğini anımsadı. Sevgilisi, onun için ölmüştü. O ise hiç çabalamadan, mücadele etmeden sevgilisinin ardından ölecekti. Daniel, ne düşünürdü? Neden yaptın, Sonia? Neden bizim için mücadele etmedin? Neden bu kadar basitti? Ailenle sorun yaşadığın halde o albüm için sabahlara kadar uğraşan ve bir anda zirveye yerleşen sen, şimdi neden pes ediyorsun? Hayır, hayır, böyle olmayacaktı. Hiçbir şey boşa gitmemeliydi; hiçbir şey... "Yaşam" ve "ölüm" denilen bu iki çizgi arasında, insanlar çok, amaç ise tekti: Yaşama tutunabilmek...

Bryan, dehşetle gözleri kapalı ama etrafına beyaz ışıklar yayan kıza baktı. " NE YAPIYORSUN?! " Sonia'nın ne durmaya, ne de onun sorusuna cevap vermeye niyeti vardı ve herşey bir anda olup bitti. Kız, gözlerini açtı ve etrafına daha büyük ışıklar yaymaya başladı. Orada öylece duran Ölümyiyenler, işlerin ters gittiğini anlamıştı. Hepsi birer birer kaçmaya çalışıyor ama kilitli kapıların ardına geçemiyorlardı. Hepsi, pencereye yöneldi ama camlar kırılmıyor ve açılmıyordu. Fısıltıyla söylenen bu sihirli sözcükleri daha önce hiç duymamışlardı. Ne büyüsüydü bu? Ne oluyordu ve kapılara, camlara ne yapmıştı? Büyük, çok büyük, bir patlamanın etkisiyle hepsi ayrı bir yere yığıldı. Gözleri açık, yaşadıkları dehşeti tıpkı Daniel gibi uzun uzun anlatıyorlardı. Bryan'a birşey olmamıştı ve bunun sebebi Sonia'nın onunla özel olarak ilgilenmek istemeseydi. Adi adam, ayaklarının yerden kesildiğini ve Sonia'ya doğru süzüldüğünü hissetti. Korkuyordu; hem de çok. Son bir kez yalvardı. " Son... Sonia, lütfen... Lütfen bırak beni. He-herşey düzeltilebilir. " Gözbebekleri beyazlaşmış kızın, buna niyeti yoktu. Sesi, garip bir şekilde odanın içinde yankılandı. " Daniel'ı geri getiremezsin. " Bryan, ecel terleri dökmeye başlamıştı. " A.. ama.. " Bir anda acı ve dehşetle haykırmaya başladı. Hissettiği şey kahrediciydi. Ellerine bakıp haykırmaya devam etti. Bütün vücudunun derisi sıyrılıyordu. Kan damlaları yere ahşap döşemeye dökülmeye başladı ve bir anda her yer kan gölüne döndü. Yere, parçalanmış ve tavuk gibi derisi sıyrılmış bir ceset düştü. Bryan ölmüştü. Artık çok fazla yorulan ve yaşamaya gücü kalmamış Sonia, yavaşça yere yığıldı. Hiçbir şey boşuna olmamıştı. Ne onun, ne sevgilisinin, ne de Bryan'ın ölüşü...

Konu: Geri: Sonia Michelle Williams~ Perş. Ara. 10, 2009 10:36 pm

Tebrikler. Kurgunu ve anlatım biçimini çok beğendim. Akıcı olmuş. Sadece birkaç yerde yazım hatası gördüm. Birde -şey her zaman ayrı yazılır. Unutma!

Puanınız: 98

» .:!Sonia Michelle Williams!:.
» Sonia Michelle Williams-Slytherin V. Öğrencisi
» Sonia Michelle Cole~
» Sonia'nın Odası
» Michelle Trachtenberg