Cédric Gibson

Ah, soyun içinde çoğolan azap,
Ölümün kulak tırmalayan çığlığı
ve damarı vuran inme,
kimsenin durduramadığı kanama,keder,
hiçbir insanın taşıyamacağı lanet.

Fakat bir şifa var bu ailede,
dışarıda değil, hayır,
başkalarından değil, onlardan gelecek,
onların kanlı çatışmasından.

İki adam ay ışığıyla aydınlanmış dar patikada birbirinden birkaç metre uzakta aniden belirdiler.Bir an ikisi de asasını karşısındakinin göğsüne doğrultmuş halde kıpırdamadan durdular, sonra, birbirlerini tanıyarak asalarını pelerinlerinin altına soktular ve aynı yönde çevik adımlarla yürümeye koyuldular.


"Haber var mı?

" diye sordu, daha uzun boylu olanı.


"En iyisinden,

" diye cevap verdi kısa olan.
Patikanın sol yanında yabani,bodur kabadikenler vardı, sağ yanında ise yüksek, özenle kırpılmış bir çit.Adamların uzun pelerinleri, onlar yürüdükçe bileklerinin etrafında çırpınıyordu.


"Geç kalacağını sandım

" dedim.Tepeden sarkan ağaçların dalları ay ışığını kestikçe kaba yüz hatlarım bir görünüüp bir kaybolarak.

"Sandığımdan daha zor oldu.Ama umarım tatmin olur.Sen iyi karşılanacağından emin görünüyorsun,öyle mi?

"
Kısa boylu olan başını sallayarak doğruladı ama açıklama yapmadı.Sağa, patikadan uzanan daha geniş bir araba yolunu döndüler.Yüksek çit de onlarla birlikte kavislendi,adamların önünü kesen bir çift heybeli dövme demir kapının gerisinde uzaklara yöneldi.İki adam durmadı: sessizlik içinde selan verircesine sol kollarını kaldırdılar ve koyu renk metal sanki dumanmış gibi dosdoğru içinden geçtiler, onlar geçer geçmez bende arkalarından geçtim.
Porsukağacı çit, adamların ayak seslerini boğuyordu.Sağ taraflarında bir yerde bir hışırtı vardı:Ben gene asamı çektim,yol arkadaşımın başının üstünden uzatarak ama gürültünün kaynağının çitin tepesi boyunca haşmetle yürüyen bembeyaz bir tavuskuşu olduğunu anladım.Onu öldürüp tiz bir kahkaha attıktan sonra patikanın sonundaki eve doğru yürüdük.Yol tozluydu belli ki insanlar buraya yürüyerek fazla gelmiyordu.Patikanın sonuna vardığımızda kapıdan bir ses duyuldu:
-Girmek istiyorsanız şifreyi söyleyin!
-Luicus aç kapıyı! dedim.
Ardından kapı büyük bir gıcırtıyla sarsılarak açıldı.Ardından tiz bir ses:
-Geç kaldınız, dedi ve yanımdaki arkadaşıma bir lanet gönderdi.Artık çok geçti.Beni de öldürecekti.Ordan kaçmalıydım ama nereye?.Aklıma ilk olarak Hogwarst geldi.Acaba profesör beni kabul edermiydi.Ama başka şansım yoktu hemen cisimlenip Hogwarst'a kaçtım...

adım deişti