2. Sınıflar ~~ 1. Ders

Konu: 2. Sınıflar ~~ 1. Ders Cuma Haz. 12, 2009 3:45 pm

Zaman , mekan ve kurgu: Perşembe son iki saati kapsayan bir ders, sıcak oldukça azalmış ve serin bir rüzgarla dalgalanan dalların gürültüsü sınıfı dolduruyor. Yerinde oturmuş Profesör , bir önceki dersin yorgunluğunu üzerinden atamamış. Her gelen öğrenciyi gözleri ile süzüyor. Ardından tüm sıraların dolduğuna kanaat ederek ayağa kalkıyor ve derse başlıyor. Asasının bir hareketi ile tüm sınıfta masaların üzerinde ikişer adet saat beliriyor. Ne yapılacağını öğrencilere uzunca anlatarak öğrencilerin uygulama yapması için zaman veriyor. Uygulamanın ardından ders bitiyor.
BÜYÜ: ‘Protean; Hedefin formunu değiştirir.’ Profesörün öğrenciler için hazırladığı masaların üzerinde ufak ikişer adet cep saatleri mevcut ve birbirlerinin kopyaları! Birinde yapacağınız işlemin diğerinde de gerçekleşmesini sağlayan bir büyü! Saatin üzerine yapacağınız değişiklik herkesin yaratıcılığında mevcut! ( Kırmak koparmak, boyamak vs.)

Konu: Geri: 2. Sınıflar ~~ 1. Ders Cuma Tem. 17, 2009 9:28 pm

Perşembe günü son iki saat biçim değiştirmeydi. Oldukça sevdiğim bu dersi en iyi şekilde bitirmek için uğraşıyordum. Kapısı önceki kapılar gibi değildi. Siyah, kalın aynı zamanda da hafifti. Bu işe çok sevinmiştim. Kapıyı ittim. İçeri girdiğimde profesör beni boydan boya süzmüştü. Acaba bir şey mi yapmıştım? Sırama oturduğumda önümde iki adet saat belirdi. Şaşırmıştım. Böyle bir şeyi neye dönüştürebilirdik ki? Profesör uzun uzun bize neler yapacağımızı anlattı. Resmen büyünün ustası olacaktık. O kadar çok konuştuğunu daha önce hiç duymamıştım. Şimdi onu düşünmek yerine bu saate ne yapabileceğimi düşünüyorum.

“ Acaba ne yapabilirim? “

Fısıldayarak düşünüyordum. Yapabileceklerim sınırsızdı. Ama hemen yapmam gerekliydi. Kafam karmakarışıktı. İçindeki yelkovan ve akrebin boyutlarını değiştirmeyi deneyecektim. Büyüyü yapmaya başlamalıydım. İyice saatlere yoğunlaştım. Çantamdan kitabımı çıkarmıştım. Sayfalarına bakıyordum. Böyle bir büyü var mıydı acaba? Profesör tam önüme geldi ve kitabı kapatıp çantama koydu. Neyse artık kitapsız deneyeceğim. Asamı çantamdan aldım. Sıranın sol uç kısmına koydum. Ayağı kalktım. Doğruldum ve üstümü düzelttim. Sonra yeniden yerime oturdum. Asamı sol köşeden alarak havaya kaldırdım.

“ Protean !”

Büyü işe yaramıştı. Yelkovanla akrebin boyutları değişmişti ve bu ikinci saatte de oldu. O kadar sevinmiştim ki. Ayağı kalkarak gülümsedim. Profesör yanıma geldi. Başımı okşadı. Sanırım başarmıştım. Umarım iyi bir not alırdım. Sanırım diğer arkadaşlarımda büyü yapımını bitirmişti. Yavaşça toplanmaya başladık. Asamı çantama koydum. Yatakhaneye gitmek için can atıyordum. Kapıya yöneldim. Dışarı çıkmaya başladık. Koridorda koşuyordum. Yatakhaneye varmak için koşarken birine yakalanmak istemezdim. Lafa tutulmayı pek sevmem de.

Konu: Geri: 2. Sınıflar ~~ 1. Ders Ptsi Ağus. 03, 2009 2:15 am

Summer, öğle arasında gayet sıcak olan havanın mevsime göre hiç uygun olmadığını ve geçici olduğunu bildiği için, çantasına bir kapüşonlu almayı ihmal etmemişti. Biçim değiştirme dersliğine giderken yaptığı bu zekice tahminden dolayı diğer öğrencilerin aksine son derece rahattı. Tek sorun düzensizce çantasına attığı kıyafetin biraz buruşmuş oluşuydu ki Summer böyle ufak ayrıntılara pek takılmazdı. Önemli olan vücut sıcaklığının normal değerlerde olmasıydı ve buruşuk da olsa siyah, pamuklu kumaştan kapüşonlusu bu işi hakkıyla yerine getiriyordu.
Merdivenleri çıkarken dedikodu yapan, gülüşen ve yakın arkadaş oldukları belli öğrencileri gördüğünde kendi yanının her zamanki gibi boş olduğunu fark etti. Ne var ki artık bunu kanıksamıştı; tek başına nasıl iyi vakit geçirebileceği konusunda bir hayli alternatife sahipti. Adımlarını biraz hızlandırarak heyecanla bir şeyler konuşan ve Summer’ın varlığını fark edemeyecek kadar muhabbete dalmış iki kızın yanında merdivenleri tırmanmaya başladı. Böyle zamanlarda duydukları genelde önemsiz birkaç aşk dedikodusu veya Summer’ın buradaki arkadaşlıklara olan güvenini kaybettiren bazı laflar olurdu. Ne duyarsa duysun birkaç saniye içinde unutup yoluna devam ettiği için bu küçük bir merdiven eğlencesi olarak kalırdı. Bu kez, Hufflepuff’lı olan bir kızın diğerine anlattıkları, Summer’ın zihninin derinliklerine yollayıp kurtulduğunu sandığı bir olayı hatırlamasına ve adımlarını yavaşlatmasına yol açtı.
Annesi ve babası muggle olduğu için bulanık denilen Hufflepuff’lı kızın yaşadığı kötü anları; Hogwarts’taki neredeyse herkes gibi o da duymuştu. Böyle şeyler nedense en ilgisi olmayan ve belki duymak bile istemeyen kişilerin bile bilgisi dahilinde oluyordu; Summer da kesinlikle bu gruba dahil oluyordu.
“Bulanık” dedi fısıltıyla… O da bu durumda bir bulanıktı ve insanlar bu yüzden kendini kötü hissetmesini bekliyorlarsa daha çok bekleyeceklerdi. On dört yaşındaki bir çocuğun kendini sırf anne babası büyücü diye bir şey zannetmesi veya ailesi muggle olan bir kızın bu duruma üzülüşü sinirlerine dokunuyordu. Kendisi de başta çok bocalamıştı ama bu ailesinin muggle doğumlu insanlardan oluşması yüzünden değildi; o, bir cadı olduğu için kendini sorgulamıştı.
Sıkıntı ve öfkeyle yüzünü buruşturdu. Böyle şeylere taktıkları için Slytherinlere ve muggle doğumlu olduğunu gizlediği için Hufflepuff’lı kıza o an için derin bir öfke duyduğunu hissetti ama bu da kısa sürdü. Summer, duygularını kontrol etmeyi ve empati kurmayı yavaş yavaş da olsa öğreniyordu. Ayrıca, hiç tanımadığı insanlar hakkında bu kadar yorum getirmek de huyu değildi.

Derslikten içeri girdiğinde tahtanın tam karşısındaki en ön sıraya oturdu. Profesör’den başka hiç kimsenin yüzünü görecek halde değildi. İçinde dışarıya yansıtamadığı kızgınlığın ve kırgınlığın verdiği acı bir yanma hissi vardı. Kendini bu düşüncelerden arındırmak için eşyalarını çıkarıp ders kitabını incelemeye başladı. Büyülerin çoğu son derece basit bir asa hareketi ve tek kelimelik büyülü sözlerden oluşuyordu. Karmaşık ve etkileyici büyülere geçecekleri günün gelip gelmeyeceğini merak ederken, Profesör’ün zaten sınıfta olduğunu fark edip küçük bir şok yaşadı. Kafası o kadar dağınıktı ki onun inceleyen bakışlarının üzerinde olduğunu yeni hissetmişti. Profesör, o gün bir hayli yorgun görünüyordu; belki de sabahın erken vakitlerinden beri Hogwarts’ın her biri ayrı dertte öğrencilerine ders anlatmak, bir şeyler öğretmek onu yormuştu. Summer, onların hayatının ne kadar zor alabileceğini düşündü ama yine de böylesi bir kuruluşta öğretim vermek onların tüm yorgunluk ve strese katlanmalarını sağlıyordu.
Masaların her biri öğrencilerle dolup herkes hazır olduğunda Profesör, elinde asası ile masasından kalkıp dersliğin ortasına geçti. Summer, onun küçük bir asa hareketiyle tüm masaların üzerinde birbirinin aynı iki saat oluşturmasını izlerken; büyü yapmanın inanılmazlığına bir kez daha şahit olup etkilendiğini hissetti. Bu saatlerle ne yapacaklarını bilmiyordu ama uygulamalı bir şeyler olacağı kesindi, Giderek alıştığı asasını çantasından çıkarırken Profesör, bugünkü dersin konusu olan büyüyü anlatmaya başladı. Büyü, hedefin formunu değiştirmeye yarayan, bir asa hareketi ve bir sözcükten ibaret o büyülerden biriydi. Büyüyü başarıyla uyguladıkları takdirde masaların üzerindeki cep saatlerinden birinde yaptıkları değişiklik, aynen diğer saatte de olacaktı. Profesör, büyü hakkında başka şeyler de anlatmaya devam ediyordu fakat Summer, aklını sınıfı dolduran rüzgarın uğultusundan ve dalların çıkardığı tuhaf seslerden başka bir şeye veremiyordu. Yine de gereken temel bilgiyi almıştı. Şimdi iş ona ve hayal gücüne kalmıştı. Profesör, konu bilgisini bitirip uygulama zamanının geldiğini söylediğinde, içinde büyü yapacakken duyduğu o heyecanla karışık sevinç yine kendini gösterdi.
Profesör, ağır adımlarla masasına doğru ilerlerken Summer, önünde duran iki orta boy, dışı gri, soğuk bir metalle kaplanmış cep saatine baktı. Saatlerden birinin kapağını açarak akrep ve yelkovanın hareketlerini, biçimini bir süre gözlemledi. Yapmak istediği şeyi kafasında oluşturmaya çalışıyor ve kendini hayal gücünün kollarına bırakıyordu. Etrafında fikrini alacağı veya paylaşacağı birinin olmaması o an için şanssızlıktı; dersi tek başına ve tamamen dersle ilgilenerek geçirmek çok sıkıcı olabiliyordu.
Birkaç saniye sonra Summer, asasını eline alarak cep saatlerinden birine baktı. Karşısında canlı bir şey varmış gibi fısıltıyla konuşmaya başladı :

“Evet saat… Bozuk olan türünün bile iki kez doğruyu gösterdiği, zeki bir ırktan geliyorsun. Öyleyse Ravenclaw! Ama insanlara sürekli bir şeylere geç kaldıklarını veya eve dönme vaktinin geldiğini hatırlatmak da son derece cesurca olmalı; bence Gryffindor!”

Kendi kendine yarattığı bu eğlenceye gülerek asasını nazikçe salladı ve büyülü sözleri söyledi : Protean !
Tam istediği gibi şimdi iki saatin kapakları da Gryffindor’un asil renklerinden oluşan ince, uzun şeritlerle kaplanmıştı. Biraz önceki metalik soğukluğun yerine şimdi güzel bir kırmızı vardı ve yanında hoş bir de altın sarısı eşlik ediyordu. Summer, yaptığı işten memnun olmuştu ama henüz vakti vardı ve birkaç asa sallama anı daha yaşamak istiyordu. Saatin boyunu biraz daha büyütüp masa saatine çevirmek ve üzerine Gryffindor’lu havayı tamamlamak üzere gösterişli bir G harfi işlemek üzere tekrar asasını eline aldı.

“Protean!”

Büyüyü bu kadar kısa sürede öğrenip uygulamak keyfini iyice yerine getirmişti. Masanın üzerinde duran ve biraz öncekinden çok daha güzel durduğuna inandığı bir çift cep saatine gururla baktı. Profesörün birini yanlarında götürmelerine izin vermesinin ne kadar güzel olabileceğini düşündü. Birkaç saniye içinde fikrini değiştirip, bir saatin rengini değiştirmekle bu kadar gururlanmanın komik olduğuna karar verdi. Daha ikinci sınıftaydı ve kim bilir neler öğrenecekti; şimdiden kendine bu kadar hayran kalırsa Hogwarts’tan kendini beğenmişlik diplomasıyla ayrılabilirdi. Bu fikrin saçmalığı onu güldürürken Profesör, tam tersi bir ciddiyet havası içinde dersin sona ermiş olduğunu haber verdi. Saatleri değerlendirilmek üzere orada bırakıp çıkacaklardı. Summer, kendisinden daha bir Gryffindor’lu duran cep saatlerine son defa bakarak eşyalarını topladı.
Akşamın soğuk yüzünü iyiden iyiye göstermeye başladığı bir okul günü daha bitmişti. Summer, zamanın ne kadar hızlı geçiyor olduğunu düşünüp adımlarını hızlandırarak, kalabalığın içinden sıyrıldı. Saatler, zamanın akıp gidişine şahitlik ediyordu ve yapılacak daha çok şeyi vardı…

» 1. Sınıflar / 1. Ders
» 5.Sınıflar / 1.Ders
» 2. Sınıflar / 1. Ders
» 4.Sınıflar / 1.Ders
» 3. Sınıflar / 1. Ders