d'Estaign Malikanesi'nde

Tatil, her zamanki gibi evle hasret(!) giderme zamanı. Babası ve annesi vefat ettğinden yeni mezun bir abla ile beraber kalan Viorél büyük babasının evine gelmişti ablasıyla beraber. Jamie, Hogwarts'ı bitirmiş, Viorél de anadili ile okuyabileceği Beauxbatons'u tercih etmişti. Bu evde büyükbabasının henüz vefat eden eşinden ikiz küçük kızları bulunmaktaydı, kendileriyle neredeyse yaşıt olan. Babasının yüzünü zaten ender gören Viorél, evi oldukça boş bulmayı yadırgamamıştı. Bir de, uzun zaman önce, Moore'ler yüzünden ölmüş olan teyzeleri daha vardı. Onu kısa bir süre tanımıştılar kısa süren evliliği ve hayatı yüzünden. Sadece Amerika gibi geniş ve rahat bir yerden sonra İngiltere gibi tuhaf bulduğu yerde kendini bulmak pek hoşuna gitmemişti. Hele Hogwarts'a gitmek, ayrı bir bela olurdu doğrusu. Şu an yapılacak karışık aile toplantısına katılacak konuklara gelince, ailenin tüm yaşayan üyelerinin yanında bir kurtadam, iki de vampirle tanışacaktı. Vampirlerden biri, küçük teyzelerinin sevgilisiydi. Zaten mesele tam olarak onlarla ilgili olacaktı Büyükbaba Samuel'in dediğine göre. Kurtadamın da neden katıldığını bilmiyordu açıkçası Viorél. Büyükbabanın da bundan hoşnut olmadığı açık olsa da mecbur kalmıştı anlaşılan.

Kısa bir zaman sonra, evin koridorunu arşınlayan genç büyücü, etrafına bakınıyordu, tablolara, ölülere, anılara... Bayan Moore'nin gençliğinin hüzünlü bakışları ile göz göze gelmemeye çalışarak hızlandı. Adımları tok ve kendine güvenliydi. Duruşu dikti, ne boynunu, ne belini eğerdi Viorél. Bir kaç dakika sonra takırdayıp duran saatin yanından geçerek salonun kapısını buldu. Gıcırtıyla kendiliğinden açılan kapıdan içeri girdiğinde kapı az önceki hantallığına ters şekilde pat diye kapandı. Buna bir türlü alışamıyordu Viorél ama artık gizli gizli ürpermeyi de öğrenmişti. Büyükbabanın keskin bakışlarıyla karşılaştı genç büyücü. Dikkatle ilerledi ve saygılı şekilde oturacağı sandalyenin başucunda dikildi. O başıyla izin verene kadar oturmadı. Onun otoritesine asla karşı gelemezdi kimse, Jamie dışında. Ama onun bile böyle bir anda yaşlı Samuel'e saygısızlık yapabileceğini sanmıyordu Viorél. Sandalyesine iyice yerleştiğinde, gözlerini ellerine dikti. Dik bir şekilde durmuyordu bu sefer, hafifçe kaykılmıştı ama bu duruşunda bile had safhada vakar vardı. Haddini bilen her çocuk gibi susuyor ve büyüklerini bekliyordu. Büyükbaba d'Estaign'in kızları, büyük torunu ve konukları gelmeden konuşmaya niyti yoktu. Dolayısıyla sıkılsa bile sessiz kalmaya mahkumdu genç büyücü. Ve adım seslerini duyunca başını kapıya çevirdi, gene o tanıdık şangırtı, hafifçe iç çekti Viorél. Tek kelime etmedi, bu kadar ciddi bir ortamda ''Merhaba, çok özlemiştim.'' demeler saçmalık olurdu.