Hisler Diyarı

Konu: Hisler Diyarı Çarş. Ağus. 17, 2011 7:10 am

RP IN

Konu: Geri: Hisler Diyarı Çarş. Ağus. 17, 2011 7:30 am

"Ah, olamaz!" Elimdeki bütün paketleri düşürmüştüm. Şimdi koca göbekli pastacıya ne diyecektim ki? Sinirle torbaları olduğu yerde bırakıp su sıçratarak yürümeye başladım. Yağmur yağmıştı. Her yer vıcık vıcıktı. Toprak kokusunu alabiliyordum. Ancak herkesin aksine bu koku midemi bulandırıyordu. Ölü kokusu gibiydi. Ve ölülerden hiç hoşlanmazdım. Yaz yağmurları iyice canımı sıkıyordu. Bütün bir yıl Hogwarts ve o soğuk ülke İngiltere arasında kalmıştım. Belki okulum İskoçya'da idi. Ancak ara tatilde bile Marge halamın yanı, Londra'ya gitmeye karar vermiştim. Daha doğrusu o karar vermişti. Ah, şu her istediği olması gereken yaşlılar. Canımı gerçekten çok sıkıyorlar. Az önceki dramatik çıkışım bir fiyasko ile sona erdi. En sevdiğim italyan botlarıma su kaçınca tüm o kızgınlığım kaçtı ve yerini saf bir telaş aldı. İçinde milyonlarca şey barındıran çantamdan küçük bir mendil bulmak istiyordum. Sonunda dayanamadım ve " Accio mendil! " demek zorunda kaldım. Küçük bir büyünün beni sihir bakanlığı soruşturmasına götürecek hali yoktu değil mi?

O çok sevdiğim sokak lambasının yanına geldiğimde hava sandığımdan da soğuktu. Fransız beremi taktığıma şükrettim. Yağmur dinmişti. Ama hava korkutucu derecede soğuktu. Gözlerimi kısarak etrafa baktım. Sanki bir şey vardı. Çözemediğim, anlayamadığım bir şeyler. En işlek caddede kimseler yoktu. Evlerin ışıkları yanmıyordu ve perdeler boydan boya çekikti. Nefes alışlarım giderek hızlanmaya başladı. Tüm o hava değişikleri, uğursuzluklar, etrafta tüm mutluluk yok olmuş gibiydi. Ne olduğunu farkına varınca çığlığım boğazıma kadar geldi. Kötü bir şey olmasın diye elimi ağzıma götürdüm. Ve bir o yana bir bu yana dönüp asamı etrafta dolaştırdım. Omzuma bir el konduğunda artık çığlık atmamakta direnmiyordum. " Ah, Paris! Ödümü patlattın. "

Konu: Geri: Hisler Diyarı Çarş. Ağus. 17, 2011 5:00 pm

"Beyaz bir takım elbiseden daha güzeli, siyah bir takım elbisedir tatlım!" Bayan Popzkows'un ne kadar yumuşak konuşmaya çalışsa da sert görünümlü bir cadaloz olması hoşuma gidiyordu. Takım elbisemi dikkatlice inceleyip birkaç hatasını buldum. Sadece benim anlayabileceğim kol düğmeleri simetrik değildi. Yakası tam oturmuyordu. Ama Muggle gözüyle muhteşemdi. Bu yüzden bir şey demeden parayı çıkartıp verdim. Ve her zamanki gibi hiç konuşmadım. Kapıdan çıkarken hala Popzkows'un sesini duyabiliyordum. "Bu çocuğa bayılıyorum. Kendini pek bir şey sanıyor ama parası var. Acaba yeğenim Calince'den hoşlanır mı?"

Sırıtarak caddede yürümeye başladım. Hava iyice soğumuştu. Bu yaz gününde böyle şeyler hç hayra alamet değildi. Kısa bir süre sonra yağmur çiselmeye başladı. Ben de yüksek sesle küfretmekten kaçınmadım. Taksi tutmam gerekiyordu. Oysa ki Paris caddelerinde yürümek çok hoşuma giderdi. Annem bu şehire aşıktı. Ve aşkını bana sunmuştu. İsmimi seviyordum. Ve hem kendime, hem de şehir olan Paris'e aşık bir ego canavarıydım. Taksici aksi bir tavırla nereye gideceğimizi sorduğunda aynı aksi tonla yağmur yağana kadar dolaşacağımızı söyledim. Neyse ki bu duruma sevinmiş olacak ki yüzünde kocaman, aptal bir gülümseme daha doğrusu rahatsız edici bir sırıtış oluştu. Eh, sanırım yağmurun durmayacağını düşünüyordu. Ben de öyle düşünüyordum.

Zaman ilerledikçe caddelerdeki insanlar azalıyor, durum daha da rahatsız edici bir hal alıyordu. Etrafta huzursuzluk hakimdi. Taksici bile beni indirdi. Ve o kadar yoldan sonra para almayı unutarak telaşla uzaklaştı. En son söylediği şey -kendimi çok kötü hissediyorum- idi. Yağmur durmuştu. Ve kendimi hiç olmadığım kadar mutsuz hissediyordum. Zaten mutsuz biriydim ancak şu an durum çok daha farklıydı. Gözlerimi kısarak bir kişi aradım. Bulduğum kişiyi görünce küçük bir şok atlatmıştım. Piper Jevinsph? Ah, onu çok iyi tanıyordum. Aramız bu sene biraz bozulmuştu ama şimdi çok iyiydik. Hızlıca koşup elimi onun omzuna koydum. Çok korkmuş olacak ki feryadı kopardı. " Ah, Paris! Ödümü patlattın. " Tam burada neler olduğunu soracaktım ki. Etraftaki her şey donmaya başladı. İç güdüsel olarak yakın arkadaşımı arkama aldım. "Arkama geç! Sanırım ruhlarımızı emmeye gelmiş ziyaretçilerimiz var."

Konu: Geri: Hisler Diyarı Cuma Ağus. 19, 2011 2:11 pm

"Arkama geç! Sanırım ruhlarımızı emmeye gelmiş ziyaretçilerimiz var." Hiç düşünmeden Paris'in arkasına geçtim. Daha önce patronus büyüsü yapmayı denemiştim. Ama pek iyi bir sonuç çıkaramamıştım. Ve hayatımda ilk defa ruh emicileri görecektim. Paris ise onlarla yüzlerce defa savaşmıştı. Ama ikimizi de korumaya yetecek gücü var mıydı? Korkudan titremeye başladım. Belki de soğuktan titriyordum. Asayı tutan elim ise kas katı olmuştu. Sol elimi Paris'in omzuna koyup yavaşça çenemi ensesine dayadım. Bana güven verir gibi elimi okşadı. Tam o anda her yer karanlık oldu. Artık sesimi duyurmakta zorlanıyordum. "Paris! Neler oluyor?" Kulakları tırmalayan tiz bir çığlık sesi duyduk. Önce kendimin sandım. Ama sonra bir göz atınca bu kadar tiz bir sesimin olmayacağına karar verdim. Ve sonra karşımıza iğrenç bir yaratık değildi. Paris ve ben ters yönlere doğru kayıp iyice yaratığa baktığımızda ruh emici olmadığına karar verdik. Gözlerim yuvalarımdan çıkmıştı. " PARİS! Bunlar ruh emici değil. INFERIUSLAR! " İnferi Paris' doğru hücum etti. İğrenç bir şeydi. Önüne gelen siyah saçları vardı. Eti kurumuştu ve tam yürüyemiyordu. Tam o anda Paris onunla boğuşurkan bana seslendi. Piper! Arkanda. Arkamı döner dönmez bir çığlık attım ve yere yuvarlandım. O anda asam elimden kaydı ve su dolu çukura yuvarlandı. İnferi kolumu ısırınca bir kez daha acı dolu bir feryad kopardım. Tek düşündüğüm şey bunun bir kabus olduğuydu. Ama dayanmalıydım. Büyük bir güçle inferiyi üzerimden attım. Sonra ayağa kalkmaya çalıştım. Ama o hızlı davrandı ve beni tekrar yere yatırdı. Beni öldürmeden önce duraksadı. Sanki o mavi, kanlı gözlerinden bir şeyler geçmişti. O gözleri tanıyordum. Yutkundum ve ...

» Yakıcı Hisler.
» Alışılmadık Hisler