Esha

* En büyük abim Fjodor'un gözünden ben;

Sıcak bir yaz günüydü sanırım. Annem hastanede acı çekerken küçük kardeşimi kucağımda tutmuş heyecan içinde beklediğimi hatırlıyorum. O zamanlar daha 10 yaşında olduğumdan annem için oldukça endişeliydim. Babam da önümde bir ileri bir geri yürüyordu. Hogwarts'a üç gün sonra gideceğim için duyduğum heyecan, gelecek ikinci kardeşim için duyduğum heyecana karışıyordu. Onu da erkek olarak düşünmüştüm aslında ama öyle olmayacağını da hissediyordum. Annemin içeriden bitmek tükenmek bilmeyen çığlıkları kesildiğinde kucağımdaki Jasha'yı sıkıca kavrayarak ayağa kalktım. Babam da hareketlenerek kapıya yönelmişti. Ameliyathane kapısı sonuna kadar açıldığında içeriden tombul ve gülümseyen bir şifacı çıkmıştı. Babam benim elimi sıkıca tutarak şifacıya soran gözlerle bakıyordu. Bir kızı olduğunu duyduğunda babamın yüzündeki ifade hala aklımda. O kadar sevinmişti ki hemen dönerek Jasha ile bana sıkıca sarılmıştı. O günden sonra evimiz bir kız çocuğu ile şenlendi, ama onun da bizden farkı yoktu. Onu Jasha ile benden ayıran tek şey upuzun saçları ve yüzündeki narinlikti. Ona küçüklüğünde en çok ben baktım hatta üzerine Jasha'dan daha fazla titremiştim. Bana daha çok benziyordu çünkü. Fazla ağlamıyor, çevresindeki herşeyi çabucak öğreniyordu. Tatil olduğum her fırsatta sırf onu görmek için eve gelirdim ve her geldiğimde ne kadar büyümüş olduğunu görüp şaşırırdım. Miesha'nın ise beni, benim onu sevdiğim kadar sevdiğini sanmıyorum. Çünkü o Jasha ile büyümüştü, abi kardeş çok iyi anlaşıyorlardı. O büyüdükçe Jasha ikimiz arasında bir köprü görevi görmeye başlıyordu. Ben, ağırbaşlı Fjodor, bizim yaramaz ikili gibi değildim. Onlar oyun oynarken ben hep izleyen olurdum ki bu yüzden beni mızıkçı ilan etmişlerdi. O beş yaşına, bense on beş yaşıma geldiğimde aramızda bir bağ kalmamıştı. Ama büyüdükçe davranışları da bana benzemeye başlıyordu. Jasha'dan daha zeki, cesur ve bilinçli bir kızdı. Onun da benim gibi Gryffindor'a seçileceğini içten içe biliyordum.

* Ortanca abim Jasha'nın gözünden ben;

Kardeşim olmasa aşık olabileceğim bir kız Miesha. O benim ilk ve tek aşkım olarak sonsuza dek kalacak. Sarı, beline kadar uzanan saçları, masmavi gözleri ve eğlenceli tavırları ile aşık olacağım kızla daha küçükken tanışmamı sağladı canım kardeşim. Fjodor'un benim için değerinden farklı olarak Miesha'nın gözümdeki görüntüsü daha farklıydı. Ama onu küçükken bir kız olarak göremedim, o benim erkek kardeşim gibiydi. Oyuncaklarımı onunla paylaştım, ilk küçük süpürgemi onunla denedim, kartopu savaşlarını hep onunla yaptım. Hatta abimi bile hep birlikte sinir ederdik. Onun küçükken etek giydiğini hiç hatırlamıyorum. Babam da ona bize davrandığı gibi davranırdı. O annem hariç, hepimizin gözünde erkekti. Annem ona kibar olmasını ve kendine bakmasını öğretmişti ama nafile. Kardeşim kadar saçaklı bir kız hatırlamıyorum, görsem de bayılırım herhalde. Ayrıca Miesha ile birlikte müziğe olan bir ilgimiz de vardı. Müzik ile uğraşmaya ben dokuz, o ise dört yaşında iken başlamıştık. Ben gitar çalmaya çalışırken o da hep tiz sesi ile bana şarkılarda eşlik ederdi. Onunla olmaya o kadar alışmıştım ki Hogwarts'a gittiğim ilk sene hep onu özledim. Abim ile olmak Miesha ile vakit geçirmek kadar zevkli değidi. Hem de binalarımız farklı olduğu için çok fazla görüşemiyorduk. Ben tipik bir muzurluk abidesi olarak Hufflepuff öğrencisiydim, abim ise daha on beş yaşında Gryffindor Bina Başkan'ıydı. O annemlerin gurur kaynağıydı, ben ise şebek. Miesha'nın da benim izimden gideceğine inansam da öyle olmadı. Miesha da abim gibi Gryffindor'a girerek başarılı bir kız olma yolunda ilerlemeye başladığında on beş yaşındaydım. Artık aklım daha çok kızlara çalışıyordu ve işte o zaman kardeşimin de aslında ne kadar güzel bir kız olduğunun bilincine vardım. Kısacık kırmızı, siyah kareli eteğinin altındaki incecik bacakları, üstüne yapışan aslan armalı süvetereinin içindeki biçimli vücudu, omuzlarına kadar saldığı kırmızı kurdeleli sarı saçları ve mutluluklar parıldayan mavi gözleri ile ilk aşkım olmayı hak ediyordu aslında. Ama davranışları ve sözleri hala benim Miesha'm gibiydi. Yeri geldiğinde küfür ediyor, ona buna sataşıyor, eteğine rağmen hoppa tavırlarını sergiliyordu. Hatta öyle ki üç sene önce onu bir ağaca etekle tırmanırken gördüğümde nasıl durdurduğumu hatırlamıyorum.

* Ve kısa ve öz ben;

Haziran ayının çok sıcak bir zamanında doğdum ben. Annem benim doğumumun üç oğlundan daha kolay olduğunu hatırlatıyor her seferinde. İki oğlandan sonra merhem gibi gelmişim aileye. Tüm Petrovich ailesindeki ilk kız torun olmuşum, bu yüzden olsa gerek üzerime titrenmiş. Ama babam pekte böyle değilmiş bana karşı. Fjodor'u ve Jasha'yı nasıl yetiştirmişse beni de öyle yetiştirmiş. Quidditch'i öğretmiş, tüm sporları denetmiş, erkek muhabbetlerini benimle de yapmış. Belki de bu nedenle pekte kız gibi davranmadığımı biliyorum. Annem ise babamın aksine bana nasıl bir kız olunacağını öğretmiş ama nafile. Ben asla annem gibi kibar, güzel, nazik ve ateşli bir hanımefendi olamadım. Sarı saçlarının arasındaki kahverengilerle, yeşil gözleri ve kusursuz vücuduyla annem çoğu erkeğin hayalindeki kadın olmalı. Ama annemin bana tek öğretebildiği kendime nasıl bakacağım ve nasıl yürüyeceğim oldu galiba. Onun haricinde bazen küfürbaz, kesinlikle yaramaz, hoppa, dağınık, oturmasını kalkmasını bilmeyen bir kızdım. Bunun en büyük sebebi abim Jasha idi kuşkusuz.

Beni Fjodor'dan çok sevdiğine inandım her zaman. Çünkü Fjodor genelde derslerine çalışan, evden uzak olan büyük tipti. Evin gıcığıydı da denebilir. Ama Gryffindor'a girmemin sebebinin o olduğunu rahatça söyleyebilirim. Jasha başlarda ben de başka binaya gittiğim için bana sinirlenmişti ama küçük kardeşimizin de Ravenclaw olması ile bu düşüncenin üstesinden geldi galiba. Gryffindor'un bana yakıştığını düşünüyorum. Bu bina için oldukça cesurum. Abilerimin " Aslansın Miesha! " tezehüratlarının gerçekleşmesi güzel bir şey. Şuan Fjodor sayesinde Quidditch'e, Jasha sayesinde de müziğe aşırı meraklıyım. Rodya'nın bana aşıladağı tek şey ise küçükken ona baş ucunda masallar okumam oldu. Bu masallar içinde en çokta Külkedisi'ni severdim ben. Bu nedenle masallara inanıyorum, ben de bir prensese dönüşebilirim belki. Hem bu sayede kitap okumayı da sevmeye başladım. Ders çalışmak ise pek bana göre değil. Zaten okulda tek sevdiğim derste Uçuş ve Tılsım. Asa kullanmayı seviyorum çünkü küçüklüğümden beri büyülere aşırı bir merakım vardı. Öğrenme aşkım da bu yüzden zaten. Şimdi Jasha'nın müzikle ilgilenmedğii biliyorum, hatta kızlardan başka hiçbir şey ile ilgilenmiyor. Bense bu ilgimin peşinden giderek gitar çalmayı profesyonel olarak öğrendim. Hatta bir grubum bile var. Hayatım sadece büyü, arkadaşlık, Quidditch ve müzik üzerine kurulu şimdi. Erkeklerle takılıyor ve erkek gibi davranmaya devam ediyorum, hala. Ama üç senelik yaramazlık dönemimden sonra duruldum ve artık tek tük kız arkadaşlarım var. Ama hala karşı cins ile aramda duygusal bir ilişki olabileceği ihtimaline yer vermiyorum, çünkü kimseye aşık olamayacak kadar gözü karayım.

İ C O N L A R

Spoiler: