Hayaller.

Konu: Hayaller. C.tesi Haz. 18, 2011 9:34 pm

Out: Kurgumu oturtmak için yazdığım bir rpdir. Tek kişiliktir. Herhangi biriyle yazılmamıştır. Kişiler npc olarak kullanılmıştır.

***

Sırtını duvara dayayıp kendini yere bıraktı. Acı, üzüntü ya da korkudan değildi bu yaptığı. Rahatlıyordu. Birilerini acı çekerken izlemek onun dünyasını genişletiyordu. Omzuna dokunan ele baktı. Ufak bir fısıltıyla selam verdi yanındaki hayaline. Bu arkadaşını her zaman görürdü, o yüzden alışmıştı. "Ne hissediyorsun Lareina?" Gözleri yaşlı baykuşların sessizce olanı biteni izlediği kuytu köşeye kaydığında "Huzur." diye fısıldadı, hayalinin sorusunu karşılık olarak. Elindeki asayı sıkıca kavramıştı, bırakırsa bir şey olacakmış gibi. "Peki. Söylesene Lareina neden bana ihtiyacın var?" Bakışları hayali arkadaşına döndüğünde gözlerindeki sinir açıkça görülebiliyordu. Ona ihtiyacı yoktu. O her zaman gelip Lareina'nın başını ağrıtıyordu o kadar. "Sana ihtiyacım yok Darian. Sen sürekli benimlesin." Sesi sert ve yüksekti. Hayalinin bile ukala olması Lareina'nın pek normal olmadığının kanıtıydı. Oturduğu yerden kalkıp odanın ortasında uzanmış çocuğa doğru ilerledi. Yere dönmüş yüzünü kendine doğru çevirip ufak bir öpücük bıraktı dudaklarına. Daha az önce en korkunç büyüleri ona uygularken şimdi şevkatle yaklaşıyordu çocuğa. Yakışıklı bir Gryffindor. Yine cesaretinin tuzağına düşmüştü. Lareina'nın buluşma teklifini, bunun garip bir teklif olduğunu bile bile, kabul etmişti. Bir düello yapacaklarını sanmıştı belki de. Ama Lareina işi bu kadar büyütme zahmetine bile girmedi. Sadece ona uzak olan huzuru geri almak, kendine çekmek istemişti. Ve bu kapılar ardında kilitli huzurun anahtarı da yerde yatan çocuk olmuştu. Çocuğun dağınık saçları yüzüne yapışmıştı terden. Lareina büyük bir dikkatle onları çekti yüzünden ve çocuğu sırt üstü yatırdı. Hareketlerindeki dengesizlik herkesi şaşırtacak cinstendi. Bir eliyle çocuğunda yanağını okşarken asasını tuttuğu eli yine çocuğa yöneldi. "Crucio." Büyü iyi işliyordu her zamanki gibi. Eğer gerçekten acı çektirmek isterse yapabilirdi bunu ve Lareina bu istekle yanıyordu her zaman. Her saniye aklının bir köşesinde bekliyordu bu istek. Sadece bu işi yapabilmesini sağlayan bir bedene ihtiyacı vardı ve bulduğunda da asla kaçırmıyordu bu fuırsatı. Darian, yine Lareina'nın omzuna koyduğunda elini yerde kıvranan çocuğa baktı. "Niye böylesin Lareina?" Bu çocuk hep soru soruyordu. Hayalleri bile Lareina'dan bir şeyler öğrenmeye çalışıyordu. Lareina hayaline bakmak için kafasını çevirdi ama onu göremedi. Yalnızca hissedebiliyordu ve tabii duyuyordu. "Claretta." diye mırıldandı. Kızın adını söylerken bile pişmanlığın en büyüğünü yaşıyordu. Onu Azkaban'a gitmekten kurtaran arkadaşı için hiçbir şey yapamıyordu. Arkadaşının Azkaban'da ölüme terk edilmesine izin veriyordu yalnızca. Kim bir Slytherin öğrencisinin başka bir Slytherin öğrencisi için kendini feda ettiğine inanırdı ki? Kimse. İşte bu yüzden olay büyümeden çözülmüştü ve Claretta katil ilan edilmişti. Kütüphane görevlisini öldüren bir katil. Kimse olayın gerçek yüzünü bilmiyordu. Lareina Sturm'e söylemişti bunu; ama onun kimseye söyleyeceğini sanmıyordu. İşte rahat bir nefes daha. Derin bir nefes aldı ve hala elini omzunda hissettiği hayaline içini dökmek için hazırlandı. Oturduğu yerden kalkıp pencereye doğru birkaç adım attığında gözleri ufukta beliren güneşi izliyordu. Acıyla kıvranan bedenin çığlıkları Lareina'yı hafifletirken gözünden bir damla yaş düştü yere. Ağlamıyordu, sadece Claretta'ydı aklındaki. "Ben-" aniden durdu. Neden kendisine bir şeyler anlatıyordu ki? Bunu biliyordu. Hayali de bunu biliyordu. Onun dünyasındaki herkes, Lareina'nın aklındakilerin bir parçasıydı, onun bildiği her şeyi biliyorlardı. Şimdi neden Darian'ı daha sık gördüğünü anlıyordu. O Claretta'nın ve çektirdiği acıların bir parçasıydı. Her zaman en önde olan şeylerin temsilcisi. "Bunu zaten biliyorsun. Lanet olsun, sana isim bile verdiğime inanamıyorum. Git başımdan." Ufak bir kahkahayla sonlandığında sözleri artık sesini çıkartamayan çocuğa baktı. Yere diz çöküp elini terden ıslanmış alnına koydu yakışıklı bedenin. Kendini sıkan çocuk yavaşça gevşeyip sıkça nefes almaya başladığında Lareina kalktı yerden. Cüppesinin cebinden ufak bir şey çıkardı. Keskin bir şey. Çocuğun gömleğini açıp omzunu açığa çıkardı ve bıçakla omzuna garip bir 'M' harfi yaptı. Fazla belli olmayan, anlaşılamayan. Arından kalkıp asasını yeniden çocuğa çevirdi. Bu sefer şaşkın bir ses işitti kulaklarında. "Daha ne yapabilirsin Lareina? Yetmedi mi bu?" Darian denen hayal. Hala buralardaydı demek ki. Bıkkın bir şekilde başını iki yana salladı. Aptal hayaller. Tekrar yerde yatan bedene döndüğünde "Obliviate." dedi gayet normal bir ses tonuyla. Asasını cüppesinin cebine koyup tozlu odayı terkederken Darian da gitmişti ve...

Huzurluydu.

Konu: Geri: Hayaller. C.tesi Haz. 25, 2011 12:59 pm

Out: Slytherin'e 5 Puan! Hayaller. 146178