Görmeden de aşık olur mu insan?

İnsan görmeden de asik olabilir mi? Sadece gözümüzle gördügümüz müdür sevdigimiz? Yoksa ruhuna dokunabildiklerimizi mi severiz? Yada hepsinden de biraz olmali mı?


Görüşlerinizi alalım.

hayır, yani şöyle hayır; karşımızdakini fiziksel olarak görmesek de zihnimizde yarattığımız imajını görürüz. O imajı da tanıdığımız insanın kişiliğine göre şekillendiririz.

Uzaktan öyle güzel aşık olunurki anlatamam. Onunla buluşabilmek için hayalini kurduğun üniversiteden vazgeçip onun olduğu şehre gitmek. ^^

Heaven Laxell demiş ki:

Aphrodis Audrey Phyllis demiş ki:

Evet, olabilir dedim ben. Tabii iki taraf da dürüstse. Aşık olmak için birbirine dokunmana zaten gerek yok. Aşk fiziksel bir histen öte ruhsal, manevi bir histir. İlla görmem gerekir diyenler fiziksel aşk yaşıyordur, ya da ne deniyorsa ona işte. Ya da karşısındakinin fiziğine aşık olmuştur. Saf aşk görmeden de olur özetle, şahsi görüşümce

artı, şu anda gayet öyleyim. mutluyum. çok güzel de harika her şey, ehehe.

Aşk yorumum farklı olduğu için "diğer" diyorum; ancak sevebilir ya da hoşlanabilir bana göre görmeden de insanlar. Yani, eğer duygularsa önemli olan, zaten görmeye ne lüzum var?

OLUNUR VE BEN ÖYLE AŞIĞIM YANİ.

Puuu aşk. Aslında çoğu zaman insan karşısındaki kişiye değil kafasında yarattığını o kişiye endeksleyebildiğinde aşık olur. Bir nevi ütopyanın somutluğu gibi çelişken. Ama en güzelidir kafanızdakine aşık olmak. Ama sevişemezsiniz

Ben tüm ruhların tek olduğuna inandığım için, bence, görmeden aşık olmak şehvetin kucağından çıkıp, kendi ruhunun onda nakşetmiş halini sevmektir bazen. Bazen, diyorum çünkü insan beyni bilmediği, tanımadığı şeylerin taklidini yapmakta o kadar ustadır ki, buna kendisi bile şaşakalır.

Fikrim yok. Şu ana kadar neredeyse hiç aşık olmadım

Evet, olabilir.

Olduğunu hisseder ama hiç görmeden aşık olmak mümkün değil. Her halini bildiğin birine daha kolay aşık olursun ve daha çok seversin. Ben de geçen yıl rpg'den birine aşıktım, 10ay yürütebildik de ama bi yerden sonra görmeyince ölüyor sevgin. Şu an burnumun dibinde olan biri ile birlikteyim ve her şey daha kolay. Bir bakışından onu çözebiliyorum, sarılıp uyuyabiliyorum. Aşk soyut ve somut hale geliyor. Daha mutlu oluyor.

Aleksa Stanlavis demiş ki:

Çoğu insanın algısı farklı çalışıyor. Kendi "tip"imizin nasıl olduğunu dış görünüşle belirleriz ya sanki. Benim tipim değil derken dış görünüşe aldanırız. Ya da tam tersi durumda. Ama neyse ki öyle biri değilim. Birine yalnızca adını duyduğumuzda ve ondan bahsedildiğinde de ona karşı ilgi duyarız. Kültür bence önemli. Biriyle oturup hoş sohbet edemedikten sonra dış görünüşünü neyleyim ben. Sadece dış görünüşten de bahsetmeyelim. Ben bir kişiyi görmeden, o kişinin sevgilisine yazdığı romantik bir şiiri dinlediğimde de aşık olabilirim. Ki neredeyse oluyordum. Neyse ki arkadaşımın aşkısın olayı girdi araya. Öyle işte...

Ben tamamen katılıyorum! Çünkü aynı şeyi bildiğiniz yaşadım

Bkz. Daevon Vlastáu ve ben. Oluyormuş.

Yasmün ve ben örneklerindenizdir efenim u.u

Platonik oldum ölüyodum aldjlga. Sonra geçti ama aşk değilmiş, hoşlanmaymış. Ama bi' ara gerçekten inanıyordum. Neyse artık aşka bile inanmıyorum ya. ^^

görme engelli vatandaşlar aşık olmuyor mu yaa o.O
-
Ama... Cıks, Görmeden olmaz, diye düşünüyorum. İlla da görecen, illa da göreceen.
Gerçi ben de üstteki gibi aşka pek inanmıyorum ya, neyi savunuyorsam artık...