Winter Jovia
Ravenclaw V. Sınıf
Mesaj Sayısı : 489
Doğum tarihi : 24/04/97
Yaş : 27
Kayıt tarihi : 03/05/10
Bilgiler
Quidditch Mevkiî: Kovalayıcı
Rpg Puanı:
    (100/100)
Düello Gücü:
(0/0)
 |  Konu: french arrogance, myra.  Perş. Mayıs 19, 2011 10:07 pm | |
| 
Myra Devereaux
&Fransız
&Ravenclaw V. Sınıf
&Safkan
&İngilizce, Fransızca, İrlandaca.
Fransa, Seine-Maritime
Telefonun arkasındaki ses bezgin bir biçimde yanıt verdi genç kadına, gözyaşları ellerini sıkı sıkıya sarmalamış küçük kızın uzun sarı saçlarını doğru süzülüyordu. Başını kaldırmış çocuk okyanus kadar mavi gözlerine çökmüş hüzünle annesinin içinde tükenmekte olan insaniyet duygusunun son kırıntılarını izliyordu. Tıpkı kendisininki gibi sarı saçlarından parmaklarını geçirdi annesi. Bakışları değişmiş, duruşu bile farklılaşmıştı sanki. Ahize, sert bir çınlama sesiyle beraber telefon kulübesinin duvarına çarptığında yankılanan tek ses babasının gür sesi olmuştu, her ne kadar Myra bunu bilmese de. '' Madelina, hayır onu da ölüme sürükleyeceksin.'' Dehşet, küçük çocuğun aydınlık yüzüne bir gölge gibi yansıdığında sessizlik uzadı ve uzayan sessizlik ile birlikte annesinin kendisine olan bakışları da değişmeye başladı. Sıkı parmaklar kendisinin telefon kulübesinin kapısından çıkardığında ancak farkedebilmişti ağladığını, çevredeki insanlar garip bakışlarını bu anne kıza yöneltiyor, küçük kızın ağlamasını görmezden gelmek isterken annenin çıldırmış bakışlarına odaklanıyordu. Myra'nın sesi her adımda daha da yükselmeye başladığında kadın arkasını hırsla dönerek ateş saçan gözlerini küçük kıza dikti, sanki ona baktığında şeytanın küçük tohumlarını görüyordu. Her defasında yandığını hissediyor ve biraz daha çöküyordu. Bütün sokak boyu yankılanan bir sokak yumuşacık yanakları ezerek kaybolan tokat ağlama seslerinin bir anda kesilmesine neden olmuştu. Kadın böylesinin daha iyi olduğunu düşünerek şeytani bir gülümsemeyle yürümeye devam ettiğinde ancak birkaç dakikalık mesafelerinin kaldığını biliyordu. Boş kalan elinde sürüklediği gri bavulu bir çırpıda ittirerek yokuştan çıkarmayı başardı, kendisine ağırlık gibi gelen küçük kızı neredeyse savurarak ilerlediğinde tahta kapıya ulaştı. Gözleri geride bıraktığı anıların canlılığına kapanırken evine gelmiş olmanın mutluluğu bütün benliğini sarmaladı. Genç kadın bunun yeni bir başlangıç olduğunu düşünürken, meraklı gözlerle etrafını inceleyen Myra içindeki çocuğun burada annesi tarafından katledileceğini henüz bilmiyordu.
...
Genç kız ahşap kapının önünde durmuş gülümsüyordu hüzünle, annesi birkaç adım ötesinde buraya geldiklerinden beri üzerinden ayırmadığı şeytani bakışlarını atıyordu kendisine. Her gün, her gece sevgisine muhtaç bir biçimde beklerken ondan gördüğü şeytan muamelesi kendisini bilinmezliğe sürüklemişti. Aradan geçen zaman boyunca güzelleşmiş, açılmış ve serpilmişti fiziksel olarak. Ancak bu ruhu için geçerli değildi, her sabah kalktığında yaşadığı dehşet dün gibi gözlerinin önündeydi. Buraya annesiyle ilk geldiği zamanlar öylesine umutluydu ki, yepyeni arkadaşlar bambaşka bir ev fakat hiçbir şey hayal ettiği gibi gitmemişti. Annesinin hastalığı günden güne ciddileşmiş, doktorlar şizofren olarak adlandırmışlardı hastalığını. İnsanlar ona kirlenmiş gözüyle bakarken, gittiği her yerde alay konusu olmak onu hırpalamış ve değiştirmişti. Şimdi son bir kez annesinin kendisine yıllar önce kapattığı kalbine dokunmaya çalışırken o yaralı bir ruhtu. Kırık dökük, onarılamayacak kadar çökmüş... Yaşadığı her zorluğun üstesinden gelmeyi öğrenmesiyle beraber gelen sorumluluk duygusu içindeki çocuğu henüz beş yaşındayken öldürdüğünde, bilemezdi büyüyünce nasıl biri olacağını. Ancak anıların benliğinde aslında sessizliğinin ve içine kapanıklığının pek olağanüstü bir şey olduğu söylenemezdi. Kibir bütün dünyasını bir anda sarmaya başlarken usulca arkasını döndü eskimiş eve, hizmetliler en nazik şekilde annesini içeriye doğru yürütürken, tıpkı yıllar önce annesinin geldiği gibi çıkıyordu bu kapıdan elindeki gri bavuluyla. Kibrin kirli maskesi bütün duygularını derin bir karanlığa bastırırken doğan yeni güneş altında gülümsedi, özgürlüğü ilk kez tatmasının onuruna.
Hogwarts
Daha bu ismi ilk duyduğunda özgürlüğün kaçınılmaz olduğunu anlamıştı; Hogwarts. Peşinden kendisini takip eden tekerlek seslerine aldırmadan paltosunun eteklerindeki tozu sildi kısa bir süre zarfı boyunca. Gözleri uzaklardan geçen trenin yaydığı dumana odaklanmışken çamurlu yolda ilerliyordu yeni evine doğru. Sessizliğinin sürmesine şaşıran yol arkadaşları daha şimdiden gelecekleri hakkında planlara koyulmuşlardı; sevgililer, iyi notlar, mezun olmak... Ancak kendisinin yalnızca istediği bir şey vardı, mutlu olabilmek. Yıllar önce sönmüş olan umur alevini yeniden canlandırmış binaya hayretle bakarken, dört bir yanını sarmış meşalelerde ruhunun her bir dalgalanışını, soğuk temasında kendi sessizliğini, gecenin ürkütücülüğünde ise kibrini buluyordu. Aslında Myra kibirli bir kız değildi. Yalnızca yıllardır yıpranmış ruhunu bu maskenin altına saklamayı tercih ediyordu. Sırf bu yüzden neredeyse hiç arkadaşı yoktu. Aslında insanlar içindeki gerçek Myra'yı tanımak için çaba sarf etmiyorlardı, yalnızca üstünkörü değerlendiriyor ve kendilerine uygun olup olmadığını kararlaştırıyorlardı. O an, süren uzun yolculuk boyunca ilk kez aralandı gül pembesi dudaklar.
'' Yalnızım, yine de mutlu olabilirim.'' Yeni bir hayat, bu sefer kötü son bulmama umuduyla, başlıyordu onun için.
En son Myra Devereaux tarafından Perş. Mayıs 19, 2011 10:10 pm tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi | |
|
Winter Jovia
Ravenclaw V. Sınıf
Mesaj Sayısı : 489
Doğum tarihi : 24/04/97
Yaş : 27
Kayıt tarihi : 03/05/10
Bilgiler
Quidditch Mevkiî: Kovalayıcı
Rpg Puanı:
(100/100)
Düello Gücü:
(0/0)
| | Konu: Geri: french arrogance, myra. Perş. Mayıs 19, 2011 10:08 pm | |
| & İ L İ Ş K İ L E R
Eklenmek için bir icon yeterlidir. | |
|
