Leitha Brown
Mesaj Sayısı : 84
Doğum tarihi : 08/05/97
Yaş : 27
Mücadele Tarafı : Aydınlık
Sihirsel Soy : Safkanımsı
Evcil Hayvanı : Leit
Kayıt tarihi : 26/05/09
 |  Konu: Kompartıman 1  Perş. Kas. 05, 2009 2:19 pm | |
| Gelecekte olanları ben beliryecektim. Kendim. Yeni bir yıl vardı önümde.Koskacan bir yıl. Bunu düşündükçe eşyalar üstüme üstüme geliyordu. Geçen yılı hatırladıkça boğazıma bir düğüm saplanıyordu. O düğüm başka düğümlerden değildi. Su içince geçecek, kaybolacak bir şey değildi.Uzun süreli ve sağlam. Hiç birşey kıramazdı bu düğümü. En fazla hafifleyecekti. Ama düşününce yeni bir şevkate,yeni bir kolun altına girmek istiyordu.Ona sarıldığında kalbi çarpacak,ayakları yerden kesilecekti. Ona sarıldığında tüm dertlerini unutacak,her şeyini onunla paylaşcaktı. Kendisine birşey olduğu zaman arkadasında olduğunu bildiği bir insan olacaktı. Bu duyguyu tatmak herkesin dileğidir. Ama herkes sahip olamaz buna.
Yanımda kimse yoktu. Sadece ben.Sadece. Yalnızlık çekiyordum. Yalnızdım, hemde çok. Bavulumu hazırdı,tabii bende. Kendime çeki düzen verdim. Ve etrafıma baktım.Kimse bana bakmıyordu. Zaten kim bakardıki. Çirkin biriydim işte. Özelliğim yoktu. Dikkat çekilecek hiçbir özelliğim yoktu. Koşa koşa gerekli yere girdim. Boğazıma tekrar bir düğüm gelmişti. O istasyonu gördüğüm anda. Geri dönmeyi diledim. Ama olmazdı. Ne olursa olsun Hogwarts sız bir yaşam olamazdı. Hem dönsem nereye gidecektim? Bana ait olmayan o berbat eve mi? Asla! Orada başka bir kadınla yaşıyordum. Yabancı bir kadınla. Okulu bitirmeyi dört gözle bekliyordum. Artık büyücek bana yabancı gelen o evde yaşamak zorunda kalmayacaktım. Ama daha 3 yılım vardı. Koskoca dört yıl. O gözünün açıp kapattığın anda biten yıllardan olmasını o kadar isterdim ki. Ama imkansızdı. Fazla oyalanmadan boş bir kompartıman aradım. İlk kompartıman boştu. Genelde ilk 10'u dolu olurdu. Ama ilk kez şansım yaver gitmişti. Hemen oturdum. Birilerinin gelmesini o kadar istiyordum ki. Bir gelecek beraber oturacağız. Ve arkadaş olacağız. Düşünmesi bile heyecanlandırıyor. Beklemeye başladım mutlaka birinin geleceğini biliyordum...
İsteyen gelebilir. Çıkacağını pek sanmıyorum ama beklemekte yarar var... | |
|
Lotye Roussét
Mesaj Sayısı : 31
Mücadele Tarafı : Değişir, iki tarafa da yatkın.
Sihirsel Soy : Safkan
Kayıt tarihi : 01/01/10
| | Konu: Geri: Kompartıman 1 Salı Ocak 05, 2010 4:39 pm | |
| Küçük yorkiemi kucağıma alarak Kings Cross İstasyonunda ilerlemeye koyuldum. Her yıl geç kalmamak için kendimi zorlayıp saatler öncesinden hazırlanmaya koyulurdum, fakat bu yıl farklıydı. Bu yıl güzelim Hogwarts’a karşı daha bir isteksizdim. Can sıkıcı geliyordu, daralıyordum bu okulda. Eskiden böyle değildi. İlk yılımı hatırlıyordum da. Ne biçim heyecanla dolu varmıştım bu istasyona. Şu an kinden farklı olarak trene ilk adımını atanlardandım oysa. O zamanlar da hayvanları şimdiki gibi çok severdim. Bir de Xora’mın aksine şirret bit Van kedim vardı. Ona bir isim koymaya bile tenezzül etmemiştim. Ah! Kediler ve köpekler asla kıyaslanamaz, köpekler açık ara farkla önde. O kedinin kollarımı parçalarcasına yırtmasını unutamadım asla. Geçen yıldan beri Xora’m yanımda ve geçen yıldan beri de sıkıntı ve bıkkınlık duygusu benimle birlikte Hogwarts’a geliyor. Bilmem belki de pek fazla dostum olmadığı içindir bu duygu. Olsun, ben kendi kendime yeterim. Ne var ki yalnızlıktan hoşlanmasam da artık buna alıştığım için beni rahatsız etmiyor. Hem bir iki arkadaşım da var zaten. Yeter değil mi? Yoksa yetmiyor mu? Bu iki soru arasında gidip geliyordum her zamanki gibi. Yine aynı düşünceler içerisindeyken trene bindim yavaşça. Az malzemem vardı. Yanımdaki tekerlekli –onlar bile yalnızca iki tane- bavulları alıp Xora’yla birlikte boş bir kompartıman aramaya koyuldum.
Hemen hemen her yerin dolu olacağını düşünüyordum. Çok geç kalmamıştım fakat erken gelmiş de sayılmazdım. İlk birkaç kompartımanı atlayarak hızlı hızlı koridorlarda ilerledim. Her bir kompartımana dalıp acaba biri var mı diye bakmak garip olurdu. Buğulu pencerelerden şöyle bir bakmak, çoğunluk yetiyordu içeride birilerinin olup olmadığını anlamaya. Bir iki defa şaşırarak girmiştim aslında. Boş sanarak açtığım kapıyı, insanları rahatsız etmeden hatta biri beni görmeden hemen kapamıştım. Artık iyicene sonlara ulaştığımda pes etmeye karar verdim. Trenin arkasından öne doğru tekrar incelemeye başladım kompartımanları. Bu sefer niyetim tanıdık birini bulmak veya en az –bir veya iki- kişi olan kompartımana yerleşmekti. En son tüm kompartımanları teker teker geçerken ilk sıralarda bakmadan, direk geçtiklerime de bir göz attım. Evet, tahmin ettiğim gibi çoğu tıka basa doluydu, yer kalmamıştı ne var ki ilk kompartımanda sadece tek bir kız oturuyordu. İlk kompartımanı boş görmek pek alışılmış değildi. Dikkat çekmemeye çalışarak içeri girdim. Gryffindor’lu bir kız oturuyordu. Rahatsız etmemeye çalışarak eşyalarımı yerleştirdim. Biraz gürültü çıkmıştı. ‘Affedersin.’ der gibi kıza mahcup bir tavırla gülümsedim. Herhalde biraz kafa dinlemek istediği için yalnız oturuyordu. Girdiğim kompartımanların büyük çoğunluğundan gürültü ve kahkaha sesleri yükselirken ilk kompartıman hâlâ sessizliğini korumaktaydı. Kıza kısa bir açıklama yapma ihtiyacı hissettim.
“Merhaba, kompartımanların çoğu çok doluydu. Seni fazla rahatsız etmem.” Gözlerim Xora’ya kaydı. “Tabii köpeklerden hoşlanmıyorsan o başka.” | |
|
