Sıradanlığı değiştirecek bir olay.

Konu: Sıradanlığı değiştirecek bir olay. Cuma Ekim 23, 2009 7:25 pm

Mevsimin bahar olması, bu gün havanın bacaklarımı buz kestirecek kadar soğuk olmasını engellemiyor olmalı. Yoksa üşümemi geçerli bir sebebe bağlamam gerçekten çok zor. Ayağıma geçirdiğim çizmeleri bavulumdan bulmam ayrı bir olaydı ama bacaklarımı az da olsa ısıttım. Ve tüm bunlara ek olarak kitap okumak için uygun bir yer bulamıyorum. Yatağımın üzerinde bağdaş kurmuş vaziyette, burada oturmak istemediğimden sanırım, hem sıcak hem de sessiz bir mekan arıyorum. Aklıma pek çok seçenek geliyor ama ben yine de ‘ Yanan Oda ’ da karar kılıyorum. Yanan Oda, bizim binamızdan pek fazla öğrencinin bilmediği, çoğunlukla Hufflepuff ve Ravenclawlı öğrencilerin uğrak mekanı olan, küçük bir kısmının yandığından fazla bir şey bilmediğim bir yer. Bahar aylarında dışarıda olan öğrenciler, kışın tercihlerini burada olmaktan yana kullanıyorlar. Yani şu an herkesin dışarıda olma ihtimali çok yüksek. Bu nedenle de kendimi zindanlardan dışarı atıp oraya doğru yürümeye başlıyorum. Elimde henüz tek bir sayfasını bile okumadığım ve okumak için can attığım kitabım, koridorları turlayarak ilk defa gideceğim odayı arıyorum.
İlginçtir ki bu odayı yine tesadüf eseri, bir kayboluşun ödülü olarak bulmuştum. Kaçıncı katta olduğu hakkında en ufak bir fikrim dahi yok yani. Eskimiş tablolar, cüppeli görmeye alıştığımdan kıyafetle gördüğümde tanıyamadığım yüzler ve yaşlı profesörleri bu gün daha farklı görüyorum. Bakmakla görmenin farkını keşfediyorum bir nevi. Onlara sadece baktığımı, aslında hiçbirini incelemediğimi ve görmediğimi fark ediyorum. Şu kızın Ravenclaw’da olduğuna yemin edebilirim. Ama onun gözlük taktığını bilmiyordum. Bayan Quixie, her zaman giydiğinden farklı bir elbise mi giymiş yoksa? Kendi şaşkınlığıma gülüyorum. Bu kadar vurdumduymaz olmamın geçerli bir sebebi yok sanırım. Dakikalar sonra artan sıcaklıkla sonuca vardığımı fark ediyorum ve kapıyı aralıyorum.

Konu: Geri: Sıradanlığı değiştirecek bir olay. Cuma Ekim 23, 2009 8:48 pm

Rol Oyuncuları: Magnolia Allaire & Rochelle Lawrence.
Zaman: 23 Ekim.
Yer: Yanan Oda.
Kurgu: Birbirlerinin düşmanı olduklarına inanan, iki genç büyücünün tesadüf eseri olarak buluşması. Aralarında geçenler.

...
Gerçekten ama gerçekten sıkılmıştım. Hissettiklerimi anlatmak için yeterli kelime sayısına sahip değildim; belki de bu duruma anlatacak doğru kelimeler yoktu. Son günlerde hayatımda hiç çekmediğim acıları çekmiştim ve hâlâ Hogwarts'daydım. Daha şimdiden buraya hiç dönmemiş olmayı istemeye başlamıştım bile. Eğer çok kötü bir şey yaparsam okuldan atılır mıydım? Belki. Bu ihtimal üzerinde çok sık duruyordum; çünkü yapacak bir şeyim yoktu. Gün geçtikçe beni kollarının arasına almak isteyen kaderime daha çok yaklaşıyordum. Açıkçası, o kaderin beni boğmasından korkuyordum. Ya da benim Eolyn'i boğabilme olasılığından... Düşüncelerimin beni her defasında, kehaneti ilk öğrendiğim gün gibi yakması dayanılmaz bir noktaya gelmişti. Acıyla yaşamak hiç hoş bir şey değilmiş, diye hatırlatır olmuştum sık sık kendime. Eolyn varken her şey iyiydi, fazla güzeldi hatta? Muggle'ların uydurduğu peri masallarındaki gibi. Mutluyduk, öyle veya böyle... Derin bir nefes aldım ve bana acı veren şeyi unutmaya çalıştım, onu. Sycorax'ı... Adımlarımın hissetiklerimle beraber hızlanması sonucu başımı kaldırdım. Nerede olduğuma dair en ufak bir fikrim yoktu. Gözlerimi istemsizce kıstım ve nerede olabileceğim konusu üzerinde düşünmeye çalıştım. Gerçi önemsiyor muydum? Hayır. Nerede, ne için bulunduğumun bir önemi yoktu. Aynı yaşamıyor olduğum gerçeği gibi. Burası... Gözlerimi kapattım, zaten uzaktan biri beni gözlüyorsa, transa geçtiğimi kolaylıkla söyleyebilirdi. Burası, diye tekrarladım bir kez daha. Yanan oda! Sakin cevabı çok önceden biliyormuşum da, biraz beynimi zorlamam gerekmiş gibi bir duyguyu deneyimlediğimi söylebilirdim. Yakın bir yerlerde kapı olmalıydı, mantıken yani. Düşmeyeceğimden emin olmak amacıyla bir kaç saniye bekledim ve yolu biliyormuş gibi ilerlemeye başladım. Tahmin ettiğim gibi, oradaydı. Kapının pürüzlü yüzeyinin gerisinde ateşten çıkan sesi duyabiliyordum. Buraya gelmem kaderim de varmış gibi duraksadım. Kapının koluna uzanana kadar geçen kısa süre içersinde o acının olmadığını düşündüm ve gülümsedim. Kaybolmuştu...

Magnolia... Odanın içinde bulunan bedeni uzaktan görmek yetmişti. Belki de hayat bunu istiyordu. Düşmanım dediğim kızla beni bir kez daha karşı karşıya getirmek? Gerçi uzun zamandır kavga etmiyorduk, aslına bakılırsa kavga etmemize de gerek yoktu. Sadece epey zaman önce, beşinci sınıfa giderken biraz atışmıştık. Ve ben onu bildiğim gizli sırlarıyla yaralamaya çalışmış, hatta Malice'in de desteğiyle öldürmek istemiştim. Şimdi düşünüyordum da, yaptıklarım saçmalıktan ibaretmiş. Ateşin etkisiyle sıcaklığın yoğun olarak hissedildiği oda da, Magnolia'ya sessizce yaklaşmaktansa, konuşmayı tercih ederdim. Her şey son bulmadan önce, düşmanlarımla aramı düzeltmek istiyordum doğrusu; ` Selam... Magnolia. ´ Nasıl bir tepki vereceğini bilmiyordum, terslese de önemli değildi ya.

Konu: Geri: Sıradanlığı değiştirecek bir olay. Ptsi Ekim 26, 2009 9:03 am

Kitabın sayfalarına kaptırmışken kendimi, hayal dünyamın içinde anlamsız sesler duyabileceğimi düşünüyordum. Bunu pek çok kez yaşamıştım çünkü. Ama duyduğum ses çok, gerçekti. Kulaklarıma inanamama sebep olmasının iki sebebi vardı aslında. Burada yalnız olduğumu sanıyordum ve ses O'na aitti. Eskiden beni öldürmek isteyen ve bunu saklama gereği duymayan, cüretkar Rochelle'a. Yine de seviyordum onu. Pek çok kişi ile düşmandım ama onunki gibi gereksiz bir düşmanlık değildi. Rochelle ile kavga bile etmemiştik bu düşmanlık doğarken. Düşünüyorum da onu neden sevmediğimi, cevap bulamıyorum.
Kıskançlıktı belki nedeni. Hem güzel ve çalışkan olması hem de bende zerresi olmayan cesaretten onda fazlasıyla bulunmasıydı belki. Bilemiyorum. Bildiğim tek şey şu an bunlardan hiçbirini ona karşı hissetmediğim. Hatta düşüncelerimin içinde rastladığım sevgi sözcüğü somut bir anlam kazanabilirdi. Sadece ışığın aydınlattığı küçük odada, yanan ateşin hemen önünde bağdaş kurmuş vaziyetteydim. Arkamda hissettiğim sesi çok net duyduğuma göre o da çok yakınımdaydı. Ve daha fazla konuşmadan durursam arkasını dönüp buradan hızla uzaklaşırdı. Yavaşça ona döndüm. Sıcacık yüzünü içimde hissettim. Odanın fazla sıcak olduğu doğruydu ama bu sıcaklık çok farklıydı. Sevginin sıcaklığıydı, O'na karşı hiç fark etmeden beslediğim sevginin anlamsız sıcaklığı... Büyük salonda defalarca gördüğüm ama beni en aciz anımda kayalıklarda yakaladığı ve öldürmek istediğini söylediğinden biri hiç bu kadar yakınımda olmayan genç kız ile göz göze geldik ve uzun suskunluktan sonra konuşabildim. ' Ah, Selam Rochelle. '

Konu: Geri: Sıradanlığı değiştirecek bir olay. Salı Ekim 27, 2009 5:45 pm

Yanan odun veya benzeri şeyden çıkan sesin eşliğinde, ayakta bekliyordum. Bu odanın lanetlenmiş olduğunu biliyordum; zaten ismini de buradan alıyordu. Yanan oda... Ateş ile bir sorunum olmadığından bu sıcak ortam da bulunmak benim için bir dert değildi. Ancak Magnolia'nın tuhaf saplantıları olduğunu biliyordum, yani hiç olmazsa duymuştum. Gülümsedim, ona, ölmeni istiyorum, demiştim. Geçmişime her göz attığımda, yanlış adımlar attığımı görüyordum. Bu gerçekten feci bir şeydi; çünkü daha önce yaptıklarım şu an bulunduğum konumu epey etkilemişti. Bunları kafamdan atmaya çalıştım. Acıyı hissetmiyordum, bundan ötesi olamazdı ya. Olabildiğim kadar sessiz bir şekilde şöminenin önünde bağdaş kurmuş kıza doğru ilerledim. Cevabı olumlu olursa yanına oturabilir, birkaç şey konuşabilirdik. Ben geçmişi unutmaya hazırdım, her zaman olduğu gibi. ` Ah, selam Rochelle. ´ Şaşırtıcı değildi duyduğum cevap. Ben nasıl eskiden olduğu gibi bir nefretle yanmıyorsam, Magnolia'nın da bu değişim rüzgârına kapıldığını hissetmiştim. Cevabın istediğim gibi olması üzerine aramızda kalan kısa mesafeyi kapatarak, yanına oturdum. Sanki söylemek istediklerim çok uzun zamandan beri aklımın bir yerine kayıt edilmiş gibi, konuşma isteğiyle ağzımı açtım. ` Özür dilerim. Geçen sene olanlar için çok üzgünüm diyemesem de, saçmaydı. Kabul ediyorum. ´ Duraksadım, bunları ben mi söylüyordum? Malice olamazdı, bu bir gerçekti. O hiçbir zaman yaptığı şeyler yüzünden pişmanlık duymaz ve etrafımdaki kişilere iyilik yapmaya kalkmazdı. ` Eh, işte öyle. Nasılsın? ´ Gözlerimi yükselip, alçalan alevlere diktim. Şu an nerede, hangi amaçla olduğumu unutup, Rochelle olmayı denedim. Buranın lanetine değil de büyüsüne kapılmış olabilirdim ancak. Sadece bu odadan çıkınca, gerçeklerin yüzüme sert bir şekilde çarpmasından korkuyordum. Yoksa her şey güzeldi.

» Olay var dediler geldik.
» Lady GaGa'dan Olay Klip!