Kuzenler

Kendi halinde yaşayan muggleların bulunduğu canlı bir kasaba. Her gece insanların kahkahalarla dolaştığı dar , taştan ve yer yer çamurlu yollar. Işıkların cıvıldadığı , biraların tokuşturulduğu ve hayatın yaşandığı evler. Her gecesi hareketli geçen bu kasabada bugün tek duyulan şey yağmurun toprağı döverken çıkardığı sesle birleşen rüzgar uğultusuydu. Tüm ışıklar sönmüş , evlerin perdeleri sonuna kadar çekilmiş , korkunun o soğuk kokusu her yere yayılmıştı. Bu esrarengizliğin arasında yirmi yaşlarında bir genç kasabanın görkemli malikanesinin önünde dizleri üstüne çökmüş usulca göz yaşları döküyordu. Hemen yanında yerde duran gümüşten bıçağın üzerinden süzülen kanlar yağmurla birleşip toprağa karışmak istercesine akıyordu. Ancak kana doymuş toprak benliğine kabul etmediği kanın tepeden kasabaya doğru akmasına izin veriyordu. Çocuk dayanamayarak üzerinde büyük bir ''W'' sembolü bulunan kapıya doğru sürükledi kendini. Daha sonra ise zorlukla sırtını demirlere dayayarak vahşetin resmine bir kez daha baktı. Yerde hareketsizce uzanan iki bedenden çıkan kanları temizlemeye çalışan yağmur artık pes etmiş gibi görünüyordu. Bayan Widmore bembeyaz elbisesinin içinde daha on dakika önce prensesleri andırıyordu. Bay Widmore ise tam bir bey efendi olarak bilinirdi mugglelar arasında. Belki kimse hak ettiklerini düşünmeyecekti bu sonu ama bir nedeni vardı işte Barty için. Annesinin kanla birlikte pembeleşen elbisesine bakarak birkaç damla daha göz yaşı döktü. Babası için tek hissettiği büyük bir boşluktu küçük çocuğun. Çünkü asla yaşayamamıştı onunla birlikte çocukluğunu. Arkadaşları babalarıyla içerken , dertleşirken o sadece yedi kez görebildi babasını Hogwarts'dan döndüğü zamanlarda. Her yaz tatilinde iş için gittiğini öğrendiği Bay Widmore'u cisimlenmeyi öğrendiği zamanlarda takip etti. Annesini aldattığı kadınları ve küçük pi*lerini sabırla izleyip nefret tohumlarını büyüttü içinde. Her şeye annesi için katlanmıştı geçen haftaya kadar ancak onun da başka bir adamla ilişkisinin olduğunu iğrenç bir şekilde öğrendiğinde ilk cinayetini o adamı öldürerek işledi. Şimdi ise diğer cinayetini işliyordu onu dünyaya getirenleri cehenneme yollayarak...

İşte o gece babamın parmağından sökerek almıştım asla hak etmediği Widmore yüzüğünü. Sağ elimdeki yüzükle oynarken daldığım anılarımdan beni çıkartan omzuma değen parmaklar oldu. '' Özür dilerim bay Widmore beklediğiniz mektup geldi efendim.'' Garsonun verdiği mektubu zarfından çıkartarak açtım ve narin bir el yazısıyla karşılaştım. '' Sen bu satırları okurken hedefin Bakanlıktan çıkmış ve sana önceden belirttiğim güzargaha koyulmuş olacak. İşi hallettikten sonra buraya geri dön. Parayı bizzat benden almanı istiyorum.'' Mekandakileri hiç umursamadan mektubun son cümlesiyle birlikte bedenimin buharlaşarak havaya karışmasına izin verdim. Artık öldürmeyi işim haline getirmiştim. Birkaç zorlu görevden sonra yayılan ünüm kısa sürede zengin kişilerce kiralanmamı sağlamıştı. Bu geceki çok kolay bir hedef ama yüksek bir para miktarıydı. Adamı halledip mekana döndükten sonra demin oturduğum yerde seksi bir kadının oturduğunu gördüm. Mekan kadını görecek şekilde oturmuş ve büyücü oldukları her hallerinden belli olan adamlar dışında bomboştu. Büyük ihtimalle sahiplerini korumaya gelen köpeklerden başka bir şey değillerdi. Yavaş adımlarla kadının yanına oturdum. Bana hiç bakmadan içinde para olan zarfı önüme uzattı. Ben de umursamazca zarfı açıp içindekileri saymaya başladım. Bitirdiğimde sinir katsayım artmaya başlamıştı. ''Bu paranın yarısından çoğu eksik. Anlaşmamızda bu yoktu.'' Kadın bu sözüm üzerine alaycı bir şekilde bana dönerek gülümsedi. ''Artık sadece benim için çalışacaksın ve yarısından aza çalışmayı öğreniceksin.'' Bu sözler üzerine ben de gülümsemiştim. Yavaşça çevremdeki adamları süzmeye başladım. Tek başıma baş edemiyeceğim kadar fazlalardı. Kadının küçümser bakışlarına bir kahkaha patlatarak söze girdim. İçeri girdiğimden beri okşadığım yüzüğümü göstererek '' Biliyormusun tatlım bu yüzüğü babamın parmaklarından çıkarttığımda daha ikinci cinayetimi yeni işlemiştim. Evet bu acı bir hatıra fakat Widmore yüzüğü benim için oldukça özeldir. Hem ailemizi simgeler hem de çok sihirli bir yapısı vardır. Bizim aramızda bir haberleşme oluşmasını sağlar.'' Son cümlemi kurarken kopan patırtıda parçalanarak açılan kapıdan uçan bir adam ve adamı çiğneyerek üzerinden geçen kardeşim Jack ile birlikteki beş adamı görünce kendinden emin görüntüsü kaybolan kadına ufak bir gülümseme daha gönderdim. Ben sandalyemden kalkana kadar Jack diğer adamları da temizlemişti. '' Özür dilerim Barty sadece işimi devam ettirmeye çalışıyordum. Paranın iki katını vericem lütfen acıyın bana.'' Kadının yalvarışları arasında arkasına geçmiştim. Önündeki aynadan gözyaşlarıyla akan makyajını ve acınası halini görebiliyordum. Buna rağmen bir saniye bile düşünmeden cebimden çıkarttığım gümüşten ''W'' sembolü işlenmiş bıçağı boynuna soktum. Fışkıran kanlar ortalığa yayılmış, darmadağan olmuş dükkanın camları kana bulanmıştı. Bıçağı kadının boynunda bırakarak Jack'e yöneldim. ''Sen eve git istersen kardeşim ben biraz Aileda'nın yanına uğrıycam.'' Jack beni onayladıktan sonra cisimlenerek Kemik Torbası'na geldim. Kuzenimi görmek ve onunla viski içmek şuanda ihtiyacım olan tek şeydi.