Sınav Kurgusu;İkinci Etap

Konu: Sınav Kurgusu;İkinci Etap Ptsi Haz. 20, 2011 10:30 pm

Üçüncü kat;
-Mikkel Rasmussen
-Alkyone Ambrosia
-Rousseau Yvonne
- Aurélie D'Amours
Kuzgunun öncülüğünde üçüncü kata endişeli adımlar atan bedenlerin gözleri karanlığın en koyu altındaki koridorda gezinirken etraftaki baykuş melodileri kulaklarında bozuk bir ezgi ile harmanlanmış şarkı misali yayılırken kuzgunun emin ve dikkatli adımlarını takip ediyor porsuk ve yılanlar. Mimarinin içindeki pis koku burun deliklerinden ciğerlerini süslediğinde büyük bir baykuş çığlığı etraftaki bozuk şarkıyı ortadan kaldırırken yerine tiz ve ürkütücü bir ses bırakıyor. Bedenler ellerini kulaklarına götürdüklerinde yere istemsizce çömeliyorlar.Kuzgunun gözleri acı ile kısılmasına rağmen ileride dans eden baykuşların kanat seslerine vermişti tüm dikkatini. Ayın cılız merhamet ışıkları altında ileride beliren dört siluetin bedeninde bıraktığı şaşkınlık ile birlikte doğrulmaya çalışıyor. Koridorda sönen bir alev misali kaybolan tiz çığlığın yerini ileride beliren dört bedenin kırmızı gözlerinin sükuneti dolduruyordu. Kolları bedenlerine bir kanat ile bağlanmış bir biçimde otuz derece ile açılmışken ağızlarından çıkan tehlikeli sesler aç olduklarını bildiren bir bildiri misali etrafta yayılmaya başladığında iki ayak üstünde mimarinin içinde yükselen baykuş bedenleri hızla öğrencilerin üstüne çeviriyorlar hızlı adımlarını. Ağızlarından çıkan tiz çığlık bedenlere acı duygusunu sunduğunda ellerde duran asaların üstündeki kemikli parmakların basınçları azalıyor. Bildiğiniz tüm büyüleri kullanın. Yoksa aç baykuş bedenlerine yem olacaksınız.

Konu: Geri: Sınav Kurgusu;İkinci Etap Ptsi Haz. 20, 2011 11:53 pm

Son adımlar ve sonrasında dışarıdaydı. Onun gibi birçok öğrencide dışarı çıkmayı başarmıştı. Herkes panik içinde ne yapacağını bilemez bir halde koşturuyordu. Koştuğu süre boyunca tek bir saniye bile dönüp de arkasına bakmamıştı. Burada neler döndüğünü anlamıyordu. Hogwarts yıkılırken ve inferiler saldırırken lanet olası profesörler neredeydi? Neden kimse hiçbir şey yapmıyordu? Hogwarts nasıl bu hale gelmişti? Bu soruların cevabını bilmiyordu ama bugün burada ölmeyecekti. İşte bunu biliyordu. Kendisine ve asasına güveniyordu. Bu lanet olaylar sona erdiğinde geriye bakıp gülecekti sadece. Kafasının içinde bu düşüncelerle kavga ederken çoktan Hogwarts’ın merdivenlerini tırmanmaya başlamıştı bile. Ne zamandır merdiven çıkıyordu? Kaçıncı kattaydı?

Merdivenin köşesine çömeldi bir süre koşmaktan yorulmuştu ve ağzından nefes almış olacaktı ki boğazı felaket acıyordu. Soluklanmak için durduğunda birilerinin daha yukarı çıkan ayak seslerini duydu. Durup vakit kaybetmek yerine kalan son gücüyle merdivenleri çıkmaya karar verdi. “Ne kadar kalabalık o kadar iyi.” Bir kaç saniye sonra aynı sınıfta olduğu bir başka Slytherin'e rastladı. Bir kata daha geldiklerinde etrafına bakıp kaçıncı katta olduğunu kestirmeye çalışıyordu. Etraf çok karanlıktı ama merdivenin başında bulunun heykeli hemen tanımıştı. Kütüphane sebebiyle en çok vakit geçirdiği yerdi burası, üçüncü kat. Önündekilere çevirdi bakışlarını. Birinin yüzü çok tanıdık geliyordu. Evet, nereden hatırladığını bulmuştu. Onu birçok kez Maximillian’ın yanında görmüştü. Oğlanın koluna yapışmış Hufflepufflı kızı tanıdığı söylenemezdi.

Önlerinde uzanan karanlık ve korkutucu koridora bakarken burnunu kesercesine içeri giren o pis kokuyu duymuştu. “Ovv hayır. Bu sefer kusacağım.” Kendi fısıltısı bir baykuşun çığlığı ile devam etmişti. Tam karşılarından, karanlığa gömülmüş, Hogwarts’ın taş duvarları arasında kalan koridordan geliyordu bu ses. Kulaklarına baskı yapan bu tiz sesin etkisini azaltmak adına ellerini kulaklarına siper etti ve yere çömeldi, Alkyone. Yanındaki diğer öğrencilerde. Çığlık kulaklarına saldırmayı bitirdiğinde yavaşça doğruldu. Koridor bu sefer zifiri karanlık değildi. Havada sekiz tane kırmızı ışık belirmişti. Birkaç saniye daha baktığında onların ışık olmadığını anladı Alkyone. Bunlar nefretin aleviyle parlayan gözlerdi. İnsanın içine işleyen tiz çığlıklar yaklaşıyordu. Kız asasını öne doğru uzattı. Sanki bir güç asasını sıkıca kavramasına engel oluyordu. Gözleri karanlığa alıştığında ve yaratıklar onlara yaklaştığında ne olduklarını görebilmişti. “Dev baykuşlar.”

Baykuşun birisi o lanet gagasını sonuna kadar açmış, kızı midesine indirmek için ona doğru koşuyordu. Bildiği bütün büyüleri kullanarak yanında bir cüce gibi kaldığı bu büyük baykuşlardan kurtulması mümkün olacak mıydı gerçekten? Bu soruyu kendisine sorması ile cevabını bulması da bir olmuştu. Hangi büyüyü yapacağını biliyordu. Karanlıkta alev gibi parlayan kırmızı gözlerin ortasını hedef aldı, kulağına saldıran tiz çığlıklara rağmen ve haykırdı. “Duro!” devasa baykuşun adeta boğazını yararak çıkardığı çığlığı yarıda kesilmişti. Küçük hatta belki de sevimli olması gereken ama iğrenç ve dev gibi olan ayaklarından başlayıp, tüylü bedenine, dev kanatlarına doğru ilerleyen bir taş yığınına dönüşmeye başlamıştı büyünün etkisiyle. Alkyone alevi sönen kırmızı gözlerin derinliklerine bakarak zafer kazanmışçasına sırıtıyordu. Taşa dönüştürdüğü baykuşun üstüne başka dev bir baykuş savrulmadan önce diğerlerini unutmuştu. Taşlaşmış baykuş çarpmanın ekişiyle Alkyone’nin üzerine doğru devrilmeye başlamıştı. Hızlı adımlarla arka arkaya gitmeye çalışırken cübbesine bastı ve yere serildi. Baykuş üzerine düşmeden hemen önce kendisini güvenli bir sütunun arkasına atmıştı. Büyük bir gürültüyle devrildiğinde son kez o kırmızı gözlerle buluşmuştu kızın gözleri…

Konu: Geri: Sınav Kurgusu;İkinci Etap Ptsi Haz. 20, 2011 11:56 pm

Koluna sarılan bir bedenle irkilerek ona kaydırdı gözlerini büyücü. Genç ve güzel cadı Aurélie’ydi, donuk bakışlarını, yaşların doldurduğu gözlere odakladığında gördüğü yüz. Buz kesmişti teni, endişeliydi ama korkusu bir nebze olsun dinmişti. Maximilian’ı aramıştı genç büyücünün gözleri ama görememişti o iri kıyım bedenini. Ölmediğine emindi, ne olursa olsun kendini koruyabilirdi o. Genç cadıyı bileğinden yakalayarak koşarcasına ilerlemeye başladı. Birkaç basamağı alelacele çıktıklarında salondan gelen yıkılma sesi son nefesini verdiğini haykırıyordu tüm bedenlere. Derin bir iç çekti Mikkel, rahat rahat yemeğini yiyordu oysa fakat şimdi olanlar tam bir felaketti aslında. Hüzünlü bakışlarını sarmal merdivenlerin yukarısına doğrulttu. Güvenli bir yere gitmeliydi ve şimdi gözüken en güvenli yer üst katlardı. Bu olay sadece Büyük Salon’da patlak vermişti ve diğer katlara da sıçradığından korkmuyor değildi. Aslında sadece kendini düşünürdü ama narin bileğini tuttuğu cadı ona muhtaçtı sanki. Basamakları hızla çıkmaya başladılar ve arkalarından gelen sesle bir an duraksadı Mikkel. Elindeki asasını kendilerine doğru yaklaşan sese yöneltti. Gittikçe yaklaşan seslerin ardından iki beden gözükmüştü, cüppelerinden anlaşıldığı üzere Slytherin öğrencileriydi bunlar. Onlar da kaçıyorlardı bu beter durumdan. İnferiler olmadıklarını gördüğünde rahatlayarak merdivenleri çıkmaya devam etti. Sert ve bir o kadar da kendinden emin attığı adımlarının onları nereye götüreceği konusunda endişeliydi. Üstelik artık dört kişi olmuşlardı. Belki bu daha fazla güç demekti ama öğrencilerin beşinci sınıf olmadığına emindi. Doğal olarak tüm sorumluluk üzerine binmiş gibi hissediyordu. Üçüncü kat koridoruna gelmişlerdi, şimdilik sakin olan bu yerin güvenli olabileceğini düşünüyordu. Kütüphanenin bulunduğu bu kat, aslında her zaman sessizdi ama bu sefer farklı bir sessizliği vardı sanki. Koridorda ilerledikçe burnuna gelen iğrenç kokuyla yüzünü ekşitmişti. Kattaki bozuk bir plak misali aynı ses tonuyla öten baykuşların tiz çığlıyla genç cadının bileğini bırakıp hızla kulaklarını kapatması da bir olmuştu. Bir kulağını elindeki asadan ötürü tam kapatamamış olması tamamen onun talihsizliğiydi. Çünkü o çığlığı bittikten sonra bile dakikalarca beyninin içinde duymuştu. Gözleri ilerideki baykuşların adeta bir ahenkle dans edişini görürken kulakları kanat sesleriyle dolmuştu. Ay ışığının tüm sönüklüğüyle koridora verdiği bir nebze ışıkla yavaş ve temkinli bir adım attı. Yere çömelen diğerleri de peşinden gelmişti. Kısa süreli derin bir sessizliğe gömülmüştü, ayın bu gece onlardan esirgemek için özellikle çabaladığı ışığın aydınlattığı koridor. Üzerlerine doğru gelen devasa baykuşlar kanatlarını kaldırmış annelerinden yemek isteyen yavruların aksine çıldırmışçasına açtıkları gözlerle ve çıkardıkları korkunç seslerle kendilerine bakıyorlardı. Ölümün sıcak dokunuşunu hissediyordu bedeninde ama henüz öyle bir şey yaşamayacaktı ve elinden gelen her şeyi yapmaya kararlıydı. Asasını her zamankinden daha sıkı kavrayarak hızlıca savurdu. ''İmpera İvansca'' Sesi beklediğinden daha şiddetli ve kesin çıkmıştı. Canları için fazla hevesli olan iri yaratıkları ortadan ikiye ayırıp yakmayı gerçekten çok istiyordu. Arkasındaki cadıları korumaya kararlıydı, özellikle kendisine sığınan arkadaşı Aurélie'yi.

Konu: Geri: Sınav Kurgusu;İkinci Etap Salı Haz. 21, 2011 2:00 pm

Koluna sarıldığı büyücüden ayrılarak nemli gözleriyle ona baktı. Neredeyse bir buzdan farksız mavi gözlerini üzerine odaklamıştı genç büyücü ve birden bileğinden çekerek koşmaya başladılar. Hızına yetişmek için tüm enerjisini harcarken kolundan tutması ona yardımcı oluyordu. İnferi ordusundan kurtulduğu için şanslı sayıyordu kendisini, korku en küçük zerresine kadar her şeyiyle bedeninde geziyordu. Merdivenlerden birkaç basamak çıkmışlardı ki büyücü duraksadı, doğal olarak genç cadı da. Kulaklara korkunç bir sonun bittiğini dile getiriyordu büyük salonun yıkılışı. Gözlerine dolan yaşlar ilk kez yanaklarından süzülerek soğuk ve bir o kadar sert taş zemine düşüyordu. Neler olmuştu böyle, o kadar profesör, seherbaz nereye kaybolmuştu da tüm bunlara izin vermişlerdi? Mikkel’in derin iç çekişini duymuştu. Büyücü üzgün görünüyordu ama güvenli bir yer bulmak için de oldukça aceleci davranıyordu. Tek başına rastgele bir yerlere koşturmadığı için mutluydu, Tanrı’ya defalarca şükrediyordu karşısına Mikkel’i çıkardığı için. Belki çok yakın bir arkadaşı da olsa onun yerinde, aynı şeyleri söyleyecekti. Boş yere öğrenmemişti ama o büyüleri, yanına sığındığı büyücüyü zor durumda asla bırakmazdı, çünkü o hengâmenin arasından onu çekip çıkaran oydu. Bir nevi şoka girerdi muhtemelen hemen kapı girişinde ona rastlamasaydı. Yıkımın en yakın şahidi olurdu o zaman. İnferilerin kurtulmak için üzerine, bu sefer sadece onun üzerine geldiklerini düşünüyordu. Merdivenleri hızla çıkarken arkalarından gelen ayak sesleriyle durmuşlardı. Elinde tuttuğu asasını aşağı doğru inen basamaklara çevirmiş, gelenin kim olduğunu görmek için ağlamaktan kızaran kahverengi gözlerini giderek kaybolan basamaklara dikmişti. Kısa bir süre sonra yanlarına gelen iki cadıyı görünce tuttuğu nefesini hızla geri verdi. Cadılar cüppelerinin renginden de anlaşılacağı üzere Slytherin’di ancak bu durumda Hogwarts’taki her öğrenci dost sayılırdı, düşman değil. Bu cadıları hiç derslerde görmemişti ve bu yüzden kendinden küçük olduklarına kanaat getirerek Mikkel’in çekiştirdiği bileğine uyarak basamakları çıkmaya devam etti. Sessiz bir yere gelmişlerdi, ara ara koyulan pencerelerin ayın çelimsiz ışığını vurarak aydınlattığı koridordaki baykuş sesleri ve onların sebep olduğunu düşündüğü iğrenç kokuyla beraber temkinli bir-iki adım attı. En önde Mikkel duruyordu ve aptal bir baykuşun çıkardığı korkunç ve bir o kadar da tiz bir sesle bileği serbest kalmış, böylelikle elleriyle kulaklarını kaparken bilinçsizce çömelmişti, sanki baykuş sürüsü kafasının üzerinden geçecekmişçesine. Tiz çığlık başladığı gibi bir anda kaybolmuştu derinlemesine uzanan karanlık koridorda. En sevdiği kat diyebilirdi aslında buraya, kütüphane buradaydı ve her gün gelip rahatça ders çalışabiliyordu. Sessizliğin kısa bir süre hüküm sürdüğü koridorda yavaşça kalktı çömeldiği yerden. Sesten sonra refleks olarak sıkıca yumduğu gözlerini acıyla açtığında kendilerine doğru hızla gelen dev baykuşları görmesiyle elinde tuttuğu asası neredeyse yere düşecekti. Yanındakiler asalarını savururken o da bir şeyler yapması gerektiğini çok iyi biliyordu. Önünde duran Mikkel’in yanına iki adımla gelerek o da asasını salladı. ''Barotectioneld'' Aklına gelen ilk büyü elbette bir saldırı değil, savunma büyüsü olmuştu. Her şeyden önce güvenliklerini düşünüyordu çünkü. Ve arkadaşları çoktan saldırı büyülerini yapmıştı. Slytherin’li cadının düşürdüğü taşlaşmış baykuşun kırılışıyla ortalığa dağılan kısa süreli tozla gözleri kısılmıştı. Mikkel ise tamamen yok etme amaçlı bir büyü yapmıştı iri yaratıklara. Hiç zaman kaybetmeden tekrar salladı sıkı sıkıya sarıldığı asasını. ''Sectumsempra'' Aç gözlü hayvanların canına okumak için en az onlar kadar acele ediyordu aslında. Üzerine doğru koşan baykuşun kırımızı gözlerine odaklanmıştı asasını büyük bedenine doğru sallarken.

Konu: Geri: Sınav Kurgusu;İkinci Etap Salı Haz. 21, 2011 5:15 pm

Alkyone Ambrosia
Yaptığın büyü bir baykuş bedenini taşa çeviyor. Üstüne doğru gelme hızını sadece biraz düşürüyorsun. Geriye gitmek isterken cübbene basarak yere seriliyorsun. Son bir can havli ile kendini kenara çekerken mimarinin zeminini süsleyen baykuş bedenin taşa dönmüş bedeninden çıkan tozların kum beji rengindeki toz bulutu oluyor. Hemen sevinme evlat! Çünkü yerdeki tozların ani kıpırdanışı ile bedenini tekrardan kazanan beden mimarinin içinde tehditkar seslerle ile yükselmekte. Hemen oradan çekip almalısın bedenini. Yoksa yem olacaksın.
Mikkel Rasmussen
İşte zeki bir kuzgundan çıkan soğukanlı sihirli sözcükler. Büyü baykuş bedeninin göğüs kafesine çarptığında büyük bir çığlık ile koridorda tiz bir ses bırakıyor. Kulaklarında zonklayan ses ile birlikte dizlerin neredeyse kırılarak bedenini çömelen bir durum haline sokuyordu. Kasların ile kendini doğrultuğunda koridorda çarpan kanat sesleri ile gözlerin tavana doğru çıkıyor. Büyü kusursuz işlemişti. Ama şuna bak ki baykuşlar sadece önceki bedenlerini terk etmiş durumda. Başka bir büyü denemelisin evlat!
Aurélie D'Amours
Körpe bir cadıdan çıkan güçlü sihirli sözcükler. Asanın ucunda kırılgan bir protego kalkanını anımsatıyor sadece. Ardından asanı çevirip sarf ettiğinde kelimeler ies baykuş bedenin içindeki tüm öfkeyi dışarıya bırakıyor. Bedenin her yerinde kesikler açılsada dışarıya akan bir sıvı yok. Bedeni biraz daha fazla kızdırmaktan başka bir şey yapmıyorsun. Başka bir büyü dene genç porsuk!

Baykuş bedenler hala üstünüze doğru gelmekte. Alkyone Ambrosia ise bir beden ile arasında sadece bir metre var. Büyü hakkınız sadece iki tane. Dikkatle kullanmalısınız.

Konu: Geri: Sınav Kurgusu;İkinci Etap Salı Haz. 21, 2011 8:21 pm

Dev baykuş bedeninin düşmesiyle havayı kaplayan toz bulutu fazla hareketliydi. Kız tam rahat bir nefes alacakken çok yakınından gelen o son derece rahatsız edici baykuş çığlığı olayların henüz bitmediğinin habercisiydi. Asasını daha sıkı kavradı ve inanamayarak hemen yanında taşa dönüşmüş olması gereken bedene baktı. Ayalarından bedenine doğru hareket kazanıyordu baykuş. Ters giden neydi? Neden canlanıyordu? Bu büyünün geçici olduğunu bilmiyordu. “Lanet olsun!” Kız asasını iyice kavradı. Baykuşun bedenine hareket gelirken genç cadıda yapabileceği en akıllıca hamleyi düşünüyordu hızlıca. Kaçmak bir işe yaramayacaktı. En azından büyülerle bu dev tüy yumağını oyalaya bilirdi. Hem ölecekse kesinlikle mücadele ederek ölecekti. Aç baykuş neredeyse yetişkin bir insanın boyu kadar olan devasa gagasını aralamış Alkyone’yi yutmak için hamle yaptığında kızda boş durmadı ve hemen asasını harekete geçirdi. “Levicorpus!” Gaga ile suratı arasında santimler kalmıştı ki gaga bir anda uzaklaştı. Bu kadar yakın mesafedeyken yapılan büyüyü ıskalamak büyük beceriksizlik gerektirirdi zaten. Büyüsü işe yaramıştı ve dev baykuş şimdi baş aşağı dönmüş çaresizce çırpınarak o kulaklara işkence eden çığlığını atıyordu. Alkyone’nin içindeki ses duro büyüsünün etkisinde bu kadar az kalan baykuşun bu büyüden de kolayca kurtulabileceğini söylüyordu. Bu yüzden hiç vakit kaybetmeden ikinci hamlesini yaptı genç cadı. Bunun artık son olacağını düşünerek çırpının dev tüy yumağına doğrulttu asasını bir kez daha. “Vermiculus!”

Baykuştan gelen tiz çığlıklar bir anda kesildi. Büyünün etkisine giren dev baykuş şimdi dev demeye bin şahit gerektirecek küçük, yapış yapış bir kurtçuğa dönüşmüştü. Kurtçuk, ikinci büyüyle görünmez iplerden kurtuldu ve yere düştü. Şapşal şapşal hareket ederken, Slytherinli genç cadı hiç tereddüt etmeden iğrenç yaratığı bir çırpıda ezdi ayağı ile. İçi dışına çıkan kurtçukta hiçbir yaşam belirtisi yoktu. “Hadi bundan da kurtulda görelim.” Onun baykuşuyla işi bitmişti ama diğerleri? Daha başlarına ne gelecekti? Kesinlikle bu garip olaylar karşısında tek başına savaşmamalıydı en azından hayatını garantiye alana kadar. Onu kollayan birilerinin olması için onunda birilerini kollaması gerekiyordu. Son bir kez yerde dümdüz olan kurtçuğa baktı ve sonrasında arkadaşlarına yardım edebilmek için onların yakınına gitti…

Konu: Geri: Sınav Kurgusu;İkinci Etap Salı Haz. 21, 2011 10:16 pm

Karanlık koridor birden büyüyü yaptığı baykuşun acı çığlığıyla inlemişti. Beyninin en derinlerine işleyen bu ses, onu sağır edebilecek kadar şiddetliydi. Engel olamadığı kasları acı içerisinde onu dizlerinin üzerine düşmeye zorlamıştı. Tekrar kulaklarını tıkamış olsa bile ancak bir nebze olsun azaltabilmişti o şiddetli sesi. Tiz çığlık dindiğinde tekrar ayağa kalktı. Bu sefer çıkan ses bir baykuşun çığlığı değil, kanat çırpışıydı. Sesin geldiği yöne doğru çevirdi gözlerini, büyüsü tam anlamıyla işe yaramıştı. Büyük bir huzurla onu seyrederken başka bir bedende tekrar hayat buluşuna şahit olmuştu. Bu da nereden çıktı dercesine izliyordu olan biteni. Korku bedenini ele geçirmeye başlamıştı hafiften çünkü böyle devam ederlerse hiç şansları kalmayacağını biliyordu. Ne yaparlarsa yapsınlar yine dirilecekse bu yaratıklar çabalamanın anlamı neydi? Yine de kendine güvenirdi genç büyücü. Ayrıca ikinciden sonra ölmediklerini denemeden bilemezdi, ya da üçüncüden. Yanına gelen Slytherin’e ve Aurélie’ye baktı. Düşünüyordu, iyi bir büyü bulmalı ve onlardan kurtulmalıydı. ''Petrificus Totalus'' diye bağırdı asasını sallayarak. Planını kurmuştu zihninde. Büyüyü sadece ona doğru koşan baykuşu engellemek için yapmıştı. Amacı öncellikle baykuşları öylece durdurmak ardından da kendilerini gizlemekti. Aslında sırası ya da oluş biçimi çok önemli değildi. Kendilerini gizledikten sonra hiçbir şekilde onları göremezdi dev baykuşlar. Büyüyü sadece kendilerini garantiye almak için yapacaktı. Yanındakilere kısa bir bakış attıktan sonra oldukça sakin bir sesle konuşmaya başladı. ''Bunlar her seferinde yeniden dirilecek gibi duruyor. Bir planım var, eğer hepimiz birden az önce yaptığım büyüyü yaparsak, işe yaraması çok önemli değil sadece zaman kazanacağız ya da kendimizi garantiye alacağız, gizlenme büyüsünü yapacağım. Belki bu sayede onlardan kurtulabiliriz'' dedi gözlerini kısmış ilerideki baykuşlara bakarken. Acele etmesi gerektiğini biliyordu. Aralarındaki mesafe çok değildi ve baykuşlar her an birini midesine indirebilirdi. Asasını havaya kaldırarak ve bir iks şekli çizerek sihirli sözcükleri söyledi, ''Salvio Hexia''. İşe yaramadığı takdirde tekrar asasına sarılacaktı, başka çaresi yoktu.

Konu: Geri: Sınav Kurgusu;İkinci Etap Çarş. Haz. 22, 2011 6:31 pm

Gönderdiği büyü dev baykuşun bedenine zarar verse de görmeyi umduğu kırmızı sıvı tüylerinin arasından süzülememişti. Hayvan acı ve öfkenin doruklarına ulaştığında üzerine odakladığı kırmızı gözleri ona korkuyu tekrar yaşatmıştı şimdi. Üzerine doğru tüm varlığını ortaya koyarak koşan baykuşu durdurabilecek bir büyü düşünüyordu. İkinci sınıfta öğrendiğini hatırladığı ve yapmasının oldukça basit olduğu büyüyü yapacaktı. Asasını ona doğru koşan baykuşa doğrulttu ve üç kez sallayarak sözleri söyledi. ''Vera Verto'' Ona doğru koşan devasa baykuş anında su kadehine dönüşmüştü. Hatta koşarken yaptığı için birden dönüşen su kadehi devrilecekmişçesine sallanmıştı fakat sonra dengesini sağlayabilen su kadehi ay ışığının üzerine vurmasıyla parıldıyordu. Eğer kendisini yemeye çalışan bir hayvan olmasıydı önce acı çektirdiği için daha sonra onu bu kadar aşağılayıcı bir şeye dönüştürdüğü için pişmanlık duyabilirdi. Kaşlarını çatmış, kısık gözlerle kadehe bakıyordu. Belki Slytherinli cadının başına geldiği gibi tekrar canlanabilirdi kadeh, ancak öyle bir şey olduğu takdirde bakacaktı icabına. Daha güçlü bir büyü denerdi işte o zaman. Anlık sayılabilecek kadar kısa süre içerisinde Mikkel’in gözleriyle buluşmuştu gözleri ''Bunlar her seferinde yeniden dirilecek gibi duruyor. Bir planım var, eğer hepimiz birden az önce yaptığım büyüyü yaparsak, işe yaraması çok önemli değil sadece zaman kazandıracak ya da kendimizi garantiye alacağız, gizlenme büyüsünü yapacağım. Belki bu sayede onlardan kurtulabiliriz'' Genç büyücünün söylediği şey kafasına yatmıştı. Zaten düşünmeye vakti yoktu ve baykuşların tekrar dirilmesi gibi bir saçmalıkla karşı karşıyaydılar. Onaylarcasına başını sallasa da genç büyücü bunu görmemişti. Mikkel’e yardım etmesi gerektiğini düşünüyordu, bir savunma büyüsü de o yapacaktı. Genç büyücü asasını savururken o da çevirmişti ve yine büyülü sözcükler pembe dudaklarından dökülmüştü. ''Protego Tatalum'' İkisinin yaptığı büyü de işe yaradığı takdirde güvende sayılırlardı, en azından bir süreliğine. Çeşitli büyüler yaptıkları baykuşlar büyülerden kurtulduklarında -ki böyle bir ihtimalin olmasına artık kesin gözüyle bakıyordu- onları göremeyecekler ve yaptığı savunma büyüsüyle yanlarına yaklaşamayacaklardı. Dakikalarca deli gibi heyecan ve korkuyla çarpan kalbi yavaş yavaş duruluyordu. Kendini biraz olsun güvende hissetmek ona çok iyi gelmişti.

Konu: Geri: Sınav Kurgusu;İkinci Etap Çarş. Haz. 22, 2011 7:21 pm

Ortak salondan nasıl çıktığımı bilemedim. Herkes sağa sola kaçışıyordu. Büyük Salon ise çöktü çökecek durumdaydı. Elimde asam, Ravenclaw’lı çocuğun peşine takılmış üç kişiydik. Üçüncü kata ulaştığımızda etraf ölüm sessizliğine bürünmüştü. Etrafta sadece bozuk melodileri ile bağrışan baykuş seslerinden başka hiçbir şey yoktu. Hala önde yürüyen Ravenclaw’lı çocuğu takip ediyoruz. Birden, alışmış olduğumuz baykuş sesleri acı, tiz bir ses bırakırken ellerim istemsiz olarak kulaklarıma gidiyor ve anlamadığım, hissedemediğim bir güç tarafından yere doğru çekiliyormuşçasına dizlerimin üzerine düşüyorum. Sesin geldiği yere doğru zar zor başımı kaldırıyorum. İleride, karanlığın içinde kırmızı gözlerle dört siluet beliriyor. İlk önce ne olduğunu anlayamasam da, sonradan gözlerimi kısıp karanlığa tekrar dikkatli bir şekilde baktığım zaman, bedenlerine bağlı durumda olan kanatları ve açlıktan gözü dönmüş bir şekilde açılan ağızları sessizce izliyorum.”Ah, inanmıyorum!” Tiksinç derecede olan sesleri ve iki ayak üzerinde olmalarına şaşırmıyor değilim. Zaten ne normal gitti ki şu ana kadar? Hiçbir şey! Ani olarak, elimdeki asama bir kez daha sıkı sıkıya sarılıyorum.

**

Etrafta uçuşan büyülerle beraber, kafamı toplamak için şöyle bir silkiniyorum. Aynı binadan olduğumuz Alkyone önünde duran baykuşu taşa dönüştürüp kendi de yere kapaklanıyor. Ona ve diğerlerine şok içinde bakmaya devam ediyorum. Aklım çok fazla hızlı işliyor, ne yapmam nasıl davranmam gerektiğine bir an önce karar verme zamanı! Baykuş bedenler hala üzerimize gelirken, tiz bir çığlık dolduruyor kulaklarımı. Etrafımda olanları yok saymaya çalışıyorum. Şu an tek önceliğim bana doğru gelen baykuş görünümlü yaratığın (insan-baykuş gibi bir yaratık!) icabına bakmam lazım! Asamı başımın hizasında tutuyorum, derin bir nefes alarak öne doğru savutturuyorum.” Confringo” Ben baykuş ile çabalarken, az ileride duran Ravenclaw’lı Mikkel bir şeyler anlatıyordu. Söyledikleri mantıklı gelmişti. ”Eğer işe yaramazsa Mikkel, karşımızdakileri buharlaştırıp yok etmeyi başarabiliriz belki. En azından cisimlerde işe yarıyor. Denemekten bir zarar gelmez. Evet, bu fikir aklıma birden dank etmişti. Daha önümdeki baykuş tipliye ne olduğuna bakmadan, tekrar derin bir nefes aldım ve asamı baş hizamda kaldırıp haykırdım.”Evanesco!” Eğer işe yaramazsa, savunma büyülerine baş vuracaktım.

*Bir önceki rpyi yapamadığım için kusura bakmayın. Bir kesinti söz konusuydu. O yüzden, buradan devam ediyorum. İyi rpler.

Konu: Geri: Sınav Kurgusu;İkinci Etap C.tesi Haz. 25, 2011 12:48 pm

Out: Slytherin'e 15 Puan! Hufflepuff'a 10 Puan! Ravenclaw'a 10 Puan! Sınav Kurgusu;İkinci Etap 146178