~ Uyumak Yok!

Konu: ~ Uyumak Yok! C.tesi Haz. 18, 2011 10:39 am

Gece çöküp dolunay pencerede belirdiğinde, yatakhanenin merdivenlerini aşındırmanın zamanı gelmişti James için. Başka zaman olsa esnemekten dengesini kaybeder, merdivenleri çıkarken öyle yalpalar, öyle yalpalardı ki düşmemek için çoğu zaman bir arkadaşından destek alması gerekirdi. Şimdiyse, ortak salondaki rahat bir koltuğa kurulmuş, sihir tarihi dersi için on beş santim uzunluğunda bir ödev hazırlıyor olmasına rağmen uykusu yoktu. Buna kendisi de hayret ediyordu ama durum böyleydi işte. Ortak salonun bir köşesine konulmuş radyodan, onu uykuya teşvik eden bir müzik çalmasına rağmen, beş saat öncesine göre çok daha uyanıktı. Belki de öğlen duyduğu haber etkilemişti onu. Sonuçta daha önce vampirlerin büyücülere saldırdığını hiç duymamıştı ve itiraf etmesi gerekirse bu olay onu bayağı etkilemişti. Vampirler hakkında hikâyeler duymuştu, korkunç hikâyeler. Ortalıkta dolaşan ölü bedenler… Üstelik canlıların yaşamını sürdürebilmesi için gerekli olan kanla beslenen bedenler... Düşüncesi bile midesinin kalkması için yetmişti. Sonra, ortak salondaki büyük saatin gece yarısının geldiğini belirten mekanik bir ses çıkarmasından yarım saat kadar sonra, sihir tarihi için parşömene aktardığı bir hikâyeden ilham alarak ayağı fırladı ve boğazını temizleyip etrafına bakındı. Artık saatin ilerlemesi nedeniyle ortak salonda tek tük öğrenci vardı –ama James’in planladığı şey için yeterliydi. Hiç zaman kaybetmeden, biraz ses tonunu yüksek tutarak konuşmaya başladı. Birden ayağı fırlayıp, kafasını deli gibi sağa sola çevirdiği için herkesin dikkatini çekmeyi başarmıştı. “ Öyle bakmayın arkadaşlar, sadece biraz heyecanlandım. ” Açıkçası çok da heyecanlı sayılmazdı. Arkadaşlarının dikkatini çekmeye çalışıyordu daha çok. “ Size bir teklifim var. Küçük bir oyun oynayalım bu gece. Yalnız şimdiden uyarıyorum ben öyle korkunç şeylere gelemem, altıma falan ederim diyenler şimdiden güvenli yataklarına dönebilir. ” Kimse yerinden kıpırdamadı. Gryffindorlu olmanın getirisi olan cesaret, onları yerlerinde tutuyordu. Ya da ikinci bir ihtimal olarak onları meraklandırdığını düşündü James. Yüzüne kocaman bir gülümseme yayılırken ikinci ihtimali aklından çıkardı. “ Hemen merakınızı gidereyim. Mumları söndürüp, dolunayın bize bahşettiği ışıkla idare ederek, birbirime korku hikâyeleri anlatacağız. Açıkçası benim vampirlerle ilgili anlatmak istediğim güzel bir hikâyem var. ” Bir an durup yüzüne gizemli bir ifade oturttu ve dolunayın net bir şekilde görülebildiği pencereye doğru yürüdü. “ Ha! Neredeyse unutuyordum, oyun kısmı… Gün doğana kadar uyuya kalmanızı tavsiye etmem. Yüzünüzde birkaç gün boyunca kurtulamayacağınız değişikliklere sebep olacak birkaç büyü biliyorum. Ve açıkçası denemek için de sabırsızlanıyorum. ” Bir kahkaha koyuverip pencere kenarına çektiği koltuğa oturdu. Keyfi iyiden iyiye yerine gelmişti ve hikâyesini anlatmak için sabırsızlanıyordu.

Out: Bütün Gryffindorlar katılabilir.

Konu: Geri: ~ Uyumak Yok! C.tesi Haz. 18, 2011 8:23 pm

" Ah, Oswald, lütfen. Bugün çok yorgunum. Başka bir zaman yapsak olmaz mı? "

" Seni seviyorum, bunu hiç unutma. "

Konu: Geri: ~ Uyumak Yok! Ptsi Haz. 20, 2011 2:16 pm

Yüzümü buruşturarak Marge'nin hüzünlü ifadesine baktım. Bir and aomuzlarım çöküvermişti.Uykum yoktu ve yorgun değildim. Aynı zamanda zamanımı geçirmek istediğim tek kişi Marge idi. Ve biraz önce beni bırakıp gitmişti. Çocukça bir tavırla arkasından haraket çektim. Neden böyle bir şey yaptığımı pek bilmiyordum. Sadece kızgındım işte. Sinirli bir tavırla saatime baktım. Geç olmuştu. Profesörler her an bizi yakalayabilirlerdi. Eski püskü sırt çantamı omzuma atarak ağır ağır merdivenlerden çıkmaya başladım. Ve o çok sevdiğim (!) tablo yine bana laf atmıştı. "Ne o Oswald? Yine mi geri çevrildin?" ve o gevrek kahkahasıyla güldü. Bazı insanların benim büyük büyük dedemin neden Hogwarts portrelerinde olduğunu merak ediyor. Bunu ben de bilmiyorum. Daha önceki müdür anlaşılan dedemin bu sanatsal pozunu pek bir beğenmiş. Cevap vermeden ortak salona vardım. şişman kadına parolayı söyledikten sonra kapı hafifçe savruldu ve karşımda garip bir manzara gördüm. Hala birkaç kişi vardı öyle mi? Hem de Marge de oradaydı! Lanet olsun. Bir de yorgundu ha? başımı iki yana salladım ve minderlerden birine oturup ona kötü kötü baktım. Fark etmiş olacak ki başını utanmış bir şekilde hafifçe aşağı büktü. Omuz silktim. Bu şirinlik numaraları bugün beni rahatsız etmeye başlamıştı. Sonra dikatim James'e kaydı. Başını bir deli gibi sallayıp duruyordu. Kafamı kaldırıp onu süzdüm. Bu kırgın halimle bile bu harakete gülebilirdim. Sonra konuşmaya başladı.

Korkunç şeyler ha? Kulağa hoş geliyordu. Ve zaten bu gece Marge yüzünden uyuyabileceğimi sanmıyordum. Sessizce parmaklarımı oynattım ve diğer herkes gibi dikkatle onun suratına baktım. Ne anlatacağını merak ediyordum doğrusu. Genelde hiçbir hikaye beni korkutmazdı.

Konu: Geri: ~ Uyumak Yok! Ptsi Haz. 20, 2011 8:30 pm

‘…bu işi daha fazla uzatmak istemiyorum. Sevgiler Lao.’

Konu: Geri: ~ Uyumak Yok! Ptsi Haz. 20, 2011 8:35 pm

Pencere kenarına çektiği koltuğuna kurulmuş dolunayı izliyordu. Bir süre dolunayın büyülü görüntüsüne dalıp gittikten sonra kendine geldi ve çevresine bakınıp o geceki yoldaşlarına göz kırptı. Pek kimse yoktu ama umurunda da değildi. Tekrar dolunaya dalıp giderken başladı hikâyesini anlatmaya. “ Uzun uzun yıllar önce, küçük bir büyücü köyüne yeni bir aile taşınmış. Sıcakkanlı insanlarmış, hemen uyum sağlamışlar yeni evlerine. Bir gün bu ailenin en küçük ferdi olan on beş yaşındaki çocuk kaybolmuş. Bütün köy çocuğu bulmak için seferber olmuşlar. Ama ne yaptılarsa bulamamışlar çocuğu. Derken kayıp olayları devam etmiş. Ama bu olaylar ilkinden farklıymış. Çocuklar önce kayboluyor, sonra ölü şekilde köye yakın olan bir ormanda bulunuyormuş. Çocukların nasıl öldüğü, nasıl öldürüldüğü asla bulunamamış. Bulunan cesetlerin haliyse tüyler ürperticiymiş. Boyunları parçalanmış, kalpleri yerlerinden çıkarılmış, kanı son damlasına kadar çekilmiş cesetler… Köylüler perişan olmuş. Hatta çoğu, çocuklarını korumak için evini bırakıp terk etmiş köyü. İşte böyle gençler. Hikâyenin sonu. Ne kadar acıklı değil mi? ” Yüzünde ağlamaklı bir ifadeyle onu dikkatle dinleyen arkadaşlarına baktı. Tabii ki hikâye burada bitmiyordu. Sadece arkadaşlarını biraz eğlendirmek istiyordu. Aslında korkutmak da istiyordu. Biraz kafasının karıştığını hissedince ufaktan bir kahkaha attı. Uykusu iyicene kaçmıştı…

Konu: Geri: ~ Uyumak Yok! Ptsi Haz. 20, 2011 9:57 pm

Uzun ve yorucu bir günün ardından tek istediği yatıp biraz dinlenmekti. Tam dalacak gibi oluyor ardından sıçrayarak uyanıyordu. Büyükbabasının ölümü Stephanie'yi çok sarsmıştı. Belki de hep ölümle ilgili rüyalar görmesinin nedeni buydu. Onca üzücü olaydan sonra bir de en sevdiği parçasının ellerinden kayıp gitmesi derinlerde bir yerlerde tamamlanamayacak olan bir iz bırakmıştı. Her akşam büyükbabasına mektup yazar, yollayacakmış gibi zarfa koyar ve özel bir kutuda saklardı. Bundan sonra da derslerine daha çok yoğunluk vereceğine dair kendine ve büyükbabasına söz vermişti.
Aklından bin bir türlü şey geçiyordu. Bundan sonra ne olacak? Ne yapacak? Bunca sorumluluğun altından nasıl kalkacak? İşte bunların cevaplarını bulmak yıllarını alabilirdi. Anı yaşamalı ve sorunlarını bir kenara bırakmalıydı. Şöyle bir etrafına bakındı. Acaba onun gibi böyle oturmuş kukuman kuşu gibi düşünen başkaları da var mı diye. Tam ayağa kalkacaktı ki gözleri kararmış ve tekrar yerine oturmak zorunda kalmıştı. Son günlerde bu hep oluyordu. Yemesine dikkat etmeliydi ama iştahı kalmamıştı. Yemek yemeyi bile erteler olmuştu artık..
Neden sonra pencere kenarına çektiği koltukta oturan James'i görmüştü. Bu akşamda uyuyamayacaktı bu belli bir şeydi. Biraz hikaye dinlese fena olmazdı dimi ama?

Konu: Geri: ~ Uyumak Yok! C.tesi Haz. 25, 2011 12:24 pm

Kara bir bulut gelip ayın ışığını kapatınca keyfi biraz kaçtı. Dolunayın büyüsünün kaçtığını hissetti. Hemen arkadaşlarına dönüp hikâyesine devam etti. Sesinin daha gizemli çıkması için ayrı bir çaba sarf ediyordu. “ Evet, çocuklarını korumak için terk etmişler köyü… Tabii evini bırakmak istemeyen aileler de olmuş. Ancak ne kadar tedbir alırlarsa alsınlar çocukları kaybolmaya devam etmiş ve kaybolan çocuklar asla sağ bulunamıyormuş. Köylü çileden çıkmış, köyün meydanında toplanıp cesetlerin bulunduğu ormana doğu yürümüşler. Gece olana kar bir şey bulamamışlar, ancak gece olunca karşılarına hiç bilmedikleri bir şey çıkmış. İlk kaybolan çocuk! Ancak o çocuk artık bildikleri kişi değilmiş. Gözleri kıpkırmızıymış ve ölüm kokuyormuş. Köylüler şaşkınlıkla çocuğa bakarken birden ortadan kaybolmuş. Köylüler korkuyla kaçışmaya başlamış, içlerinden cesur olanlar asalarını çekmiş ama onlarında sonu diğerlerinden farksız olmuş! Ölmüşler! Vampir çocuk hepsinin boğazlarını parçalamış. Kanlarını son damlasına kadar içmiş. Tam bir katliam yaşanmış. ” Biraz bekleyip şoka uğramış arkadaşlarına baktı. Açıkçası kendisi de biraz tedirgin olmuştu. Ayı kapatan kara bulut yavaş yavaş çekilirken hikâyesinin sonunda bir şey ekleme gereği duydu. “ Ve bu gerçek bir hikâye. İsteyen araştırabilir. ” Arkasına yaslanıp arkadaşlarının yüzlerinde oluşan ifadeleri izledi. İçten içe gülüyordu…

Out: Pek ilgi göremediğimden RP'yi burda bitiriyorum.

Konu: Geri: ~ Uyumak Yok! C.tesi Haz. 25, 2011 12:51 pm

Out: Gryffindor'a 35 Puan! ~ Uyumak Yok! 146178