Yol boyunca

Bakanlık baskınından hemen sonra, aldığı haber onun dengelerini sarsmıştı. Bakanlıkta gördüğü yazışmalarda Theone Horrison'un, Azkaban Hapishanesi'nden kaçtığı yönündeydi. *Başarmış. Kendi kendime moruğun nasıl böyle bir şeyi başardığı konusundaki şüphelerimi yenmeye çalışırken, bir yandan da onun nereye gidebileceği konusunda hafızamı yokluyordum. Barty'e, gitmem gerektiğini söyledikten sonra Knocturn Yolu'na cisimlenmiştim. Karanlık büyücülerin buluşma noktası olan bu sokak, beni küçüklüğümden beri tiksindirmişti. Belki Theone'dan tiksinme sebebim de, onunla ilk kez bu sokakta karşılaşmış olmamızdan kaynaklanıyordu. Bilinmezliğin, dört yanıma işlediği ve ne yapacağımdan, ne yapmam gerektiğinden habersiz bir şekilde Knocturn Yolu'nda hızla ilerlemeye devam ediyordum. Asam ise, hep kontrol altında ve hızlı çekilebilecek noktalarda duruyordu. Her ne kadar, Theone'un bana bir şey yapmaya cesaret edebileceğini düşünmesem de -en azından bu dönemde böyle bir şeye girişecek kadar aptal bir adam olmamıştı hiç bir zaman- yine de ona güvenim tam değildi.

Knocturn Yolu'nun en ıssız sokağına doğru döndüm ve yine, aynı hızlı adımlarla yürümeye başladım. Issız sokak, bugün her zamankinden de ıssız görünüyordu. Normalde, bu sokağın ismiyle tezat bir anlam ifade ettiğini düşünmeme rağmen; bugün bu sokağa, bu isimden başka bir isim bulunacağını düşünmüyordum. Adımlarımı yavaşlattım. Buradan sonra, Theone'un mekanına girmiş bulunuyordum. Etrafı kolaçan etmeye gerek duymasam da, temkinli adımlar atmaya devam ediyordum. Bir an, gözüm yukarılara takıldı. Üç katlı, eski bir binanın ve onu izleyen diğer binaların pencerelerinde silüetler belirmişlerdi. Fakat, benim baktığımı gördükleri anda hepsi gözden kayboluvermişti. Theone, akıllı birisiydi. Bunu her zaman yinelemekten nefret etsem de, öyle olduğu aşikârdı. Azkaban'dan kaçmadan önce kendisine yeni bir ordu kurmayı başarmıştı. Belki de, eski tayfasını da beraberince Azkaban'dan toplamıştı. Biraz daha ilerlediğimde, arkası dönük Theone'u fark etmiştim. Nefes hizzasına kadar yaklaşmış olmama rağmen, adamlarından ses çıkmıyordu. Bunun anlamı da, geleceğimi bildiğini gösteriyordu. Birden arkasını döndü. Refleks olarak bile irkilmem gerekirken, onun bana üstünlük sağlamaması için kendimi o kadar hazırlamıştım ki, bu hızlı dönüşünden gözümü bile kırpmamıştım.

"Bu kadar ivedilikle ziyaretinizi beklemiyordum Wildmore! Adımlarınızı yere sert basıyorsunuz büyücü." Hafifçe tebessüm ettikten sonra. Gözlerinin içine bakmaya devam ettim. Mavi gözleri, Azkaban'da giderek solmuştu. Onu ilk tanımaya başladığım zamanlardaki gözlerinden eser kalmamıştı şimdilerde. "Bence ziyaretimi beklediğiniz için burdasınız Bay Harrison." Onun, benim buraya neden geldiğimi bildiğini adım gibi biliyordum. Ellerini cebine soktu ve gözlerime daha dikkatli bakmaya özen göstererek bir adım geri gitti. Bu seri hareketi arasında da, elleriyle yüzüme dokunmayı başarmıştı. Onunla yaptığımız düellolarda, benimle dalga geçtiği zamanları aklıma getirmişti bu hareket. Gülümsedim. "Gücünüzün heybeti kendini gizlemiyor. Talepleriniz neler?" Bu lafı, sadede gelmemi istermiş gibi görünmesine neden olmuştu. Ben de ellerimi cebime soktum ve onun sağına doğru bir adım atarak yanına geçtim. Beraberce ıssız sokağın çıkmazlarına doğru yürümeye başlamıştık. "Bize çalışmanı istiyoruz Harrison ! Adamlarınla. Senin de istediğin, bu karanlık düzenin yok olması değil mi? Tamam, pek aydınlık adamlar olmasak da; karanlığın yaptığı zulüme, ses çıkaramayacak kadar zayıf halkalar da değiliz. "

"-Bu kadar aç adama ne vaadediyorsun?" Bu soru aklımı kurcalamıştı fakat, istediği şey çok da uçuk değildi. Hatta makul bir teklif bile denebilirdi. Tam da bu sırada, gizlenen adamlar birer birer konuşlandıkları yerlerden çıkıp görünmeye başlamışlardı. Tüm Knocturn'u doldurmuş olan bir ordu kurduğunu gördüğümde ağzım açık bir şekilde hala ortaya çıkmaya çalışan adamları seyrediyordum. Arkamı döndüm ve ona cevap vermek için ağzımı açtığımda, işaret parmağıyla susmamı söyler gibi bir hareket yapmıştı. Daha sonrasında ise, adamlarına tekrar içeri girme emri vermiş ve onları yerlerine sokmuştu. Theone, karanlık bir büyücü değildi. Hiç bir zaman da olmamıştı. Onu, muggle kahramanlarından birine çok benzetirdim aslında. Şimdi adını hatırlamasam da, zenginden alır fakire dağıtır bir kişiğe sahipti bu adam. Theone da aynı şekilde öyleydi. Bizden istediği şey, tam da bu yüzden makul bir teklif olarak görünmüştü bana. Bir iki adım geri açıldım ve onun suratına derin derin bakmaya devam ettim. Mavi gözlerinden, umut saçarak bana bakıyordu. Aslında, o bana bir şeyler vaadediyordu sanırım...

"Pekala. Bir de benim taleplerimi dinleyin o zaman." duraksadı ve devam etti ; " Knockturn'un kontrolünü istiyorum Wildmore. Mutlak Kontrol. Bakanlığın kontrolünden tamamen uzak. Tortuga gibi. Bağımsız bir cennet istiyorum. Her Aydönümünde Tam bu noktada otuzbin Galleon istiyorum. Sağlayabilecek misiniz" Paranın sorun olmayacağını Theone'da gayet iyi biliyordu fakat, Knocturn Yolu'nun mutlak hakimiyetini ona, benim verebilme yeteneğim yoktu. Ona, burada boş vaat vermenin de saçmalıktan başka bir şey olmadığını biliyordum. Duraksadım ve laflarımı toplamak için biraz vakit ister gibi volta atmaya başladım. Theone, gözlerini benden ayırmaksızın bana bakmaya devam ediyordu. " Tamam Harrison! Otuzbin galleon konusunda sorun yok. Fakat, Knocturn kontrolü biraz zaman gerektirir. Bunu sen de biliyorsun. Şu anlık zaten gayrı resmi kontrol sende. Resmi olarak da sana verilmesini sağlayacağım."

"O zaman anlaştık Widmore. Bu Anlaşmamızın bir nişanesi olarak Widmore ikilisine özel olarak bir kaç şey hazırlatmıştım." Derin bir oh çekmiştim. Bu garip adam, beni hala daha şaşırtmaya devam etmesini iyi biliyordu doğrusu. Elini şıklattıktan sonra, adamlarından biri; pencereden ona bir çift pala fırlatmıştı. Fırlattığı kılıçları usta bir şekilde kavrayan Theone, üzerinde 'M' yazanınkini kabzasından çıkarttı ve ustaca hareketlerin sonunda, elinde yatay ve her yeri görünür şekilde tutmuştu. Kılıç gerçekten çok özel ve ihtişamlı bir şekilde parlıyordu. Üzerindeki işlemeler ustaca işlenmişti ve cincüce eseri olduğu da belliydi. Gözümü alamadığım kılıcın üzerindeki 'M.Widmore' yazısı da göz dolduran şekildeydi. Theone'un gözlerine baktığımda, o da aynı şekilde bana bakıyordu. Sanırım, hediyesini nasıl bulduğum merak ediyordu ve bunu sözlerimden daha çok gözlerimden anlamaya çalışıyordu. Çok da iyi anlatmıştım sanırım ve bu yüzden gülümseyip silahın ayrıntılarını görmem için elinde çevirmeye başlamıştı.

"Bunları Özellikle hazırlattım. Dikkatli olun oldukça keskindir. Kanla
suladığınız sürece daha da keskinleşir. Açtığı yaralar üstadı dışında kimse tarafından tedavi edilemez. Sahibini kesmez. Çok özeldir. Eşlerini bulman için Yüzlerce cincüceyle anlaşman gerekebilir. Onlara dikkat edin" Ben, silahın sadece görüntüsüne kapılmışken; bir de Theone'un ağzından çıkan kelimeler vardı, bu silahın özel olmasını sağlayan kelimeler... Theone Harrison'un bu silahlara para vermeyeceğini adım gibi bilsem de, bizi düşünüp bu şekilde bir harekete girişmesi de hoşuma gitmişti. Hafifçe gülümsedim ve ; "Teşekkürler yetersiz kalır bay Horrison. Bu silah, bundan böyle anlaşmamızın sembolüdür. Anlaşmayı bozanı, bu silahla cezalandırmayı da borç bilirim." dedikten sonra silahları uzattığı elinden aldım. Kafamı kaldırdığımda mavi gözlerinin bu sefer her zamankinden de parlak olduğunu fark etmiştim. Bu adam, gerçekten de beni etkilemeyi beceriyordu... Onunla olan geçmişimde, çok şey öğrenmeme rağmen; onu neden sevmediğimi hala tam manasıyla bilmiyordum fakat, aklımın her köşesinde ona güvenemeyeceğim yatmaktaydı...