"Teyze? Senin burada ne işin var? Sen kitap okur muydun ya? Senin yaramaz öğrencilerin muziplikleriyle ilgili haber çıkardığını sanıyordum."
Söylediği şey üzerine küçük bir kahkaha atıyorum, kitap okuma alışkanlığım pek olmasa da beni etkileyen kitapları defalarca okuduğum oluyordu. Sahi o burada ne arıyordu? Kitap okumaya geldi desem birinci sayfada kalakalmış gibi. Gözleri yaşlıydı sanki, birazda kızarmışa benziyordu göz çevresi. Teninin açıklığından ağladığı hemen belli oluyordu. Gözyaşlarının sebebini adım gibi iyi biliyordum, Valerie ailesini kaybettikten sonra iyice kendini kaybetmişti. Eğlenceli bir kızken donuk, soğuk birine dönüşmüştü. Onun bu halini sevmiyordum, alışamamıştım buna da. Hoş ben neye alışabiliyorum ki? Ah her neyse, işlerimin yoğunluğundan ve babamın yokluğunu daha da derinden hissettiğim günden beri Valerie ile pek ilgilenemiyordum. Kendimi suçlu hissediyorum doğrusu, hayatında sahip olduğu tek akrabası benim ve benimde onu böylesine boşlamam hiç doğru değil. Hafif bir tebessüm ile elimi Valerie'nin yanağına koyuyorum. Yüzünün sıcaklığı ve gözyaşlarının duru ıslaklığını hisseder hissetmez elimi geri çekiyorum. Yine aynı tebessümle dudaklarımı aralıyorum.
"Bir şeyleri saklama konusunda sana ders vermeliyim sanırım."
Utandığı için yüzü kızarıyor, seneler önce dedesini kaybedip sonra da ailesini kaybetmesine o narin kalbi dayanamıyor biliyorum. Bazen o güzel yüzü gülüyor, ah onu güldürebiliyorsam edebiliyorsam ne mutlu bana. Benimle bu acısını paylaşmamasına anlam veremiyorum. Ben onun teyzesiyim, ne sorunu olursa olsun gözyaşlarını benim omzumda akıtmalı. Bunu ona defalarca söylüyorum ama yine bildiğini okuyor. Belki beni üzmemek için anlatmıyordur, bilemiyorum. Ona iyice alıştım, Valerie akademiye döndüğünde ev çok sessiz oluyor ve ben bu durumu sevmiyorum. Onu görmek, sesini duymak çok iyi geliyor. Babamın ölümünden sonra beni muhteşem gülücükleriyle ayakta tutan tek kişi. Ablamla pek iyi anlaşamasak da onu seviyordum, eniştemi ve ablamı Valerie'den alan kişileri buna pişman edeceğime söz vermiştim ve edeceğimde. Bendeki intikam ateşi Valerie'de de var hissedebiliyorum. Babamın, ablamın ve eniştemin katilinin aynı kişiler olduğunu hala bilmese de intikamını alacağına adım gibi eminim... Düşüncelerden sıyrılıp doğruluyorum, yüzümdeki gülümseyi koruyup tekrar dudaklarımı aralıyorum.
"Ne oldu diye üzerine gelmeyeceğim, anlatmak istersen tam karşındayım tatlım."