Lordun Geçmişi-İlişkileri {Editlenecektir}

~~ L O R D U N G E Ç M İ Ş İ ~~

Bitmek bilmeyen bir öfke , vücudumun her zerresinde hissettiğim kan tutkusu ve kendimi bildim bileli içimde var olan hükmetme dürtüsü … Hayatım bu üç duygudan ibaret . Bu duygular beni bu noktaya getirdi , hayat beni bu noktaya getirdi … Ailem büyücü dünyasında her zaman var olan sayılı karanlık ailelerden biriydi . Tabii ki bu yönleri hiçbir zaman bilinmedi , sadece aileden olanlar bunu bilirdi . Annem ! Ah o zeki ve zarif kadın … Öyle zekiydi ki . Devasa bir kitap arşivi vardı . Gününün çoğunu kütüphanesinde kitap okuyarak geçirirdi . Ona sorduğum sorular asla cevapsız kalmazdı , mutlaka her konuda bilgisi olurdu . Birkaç kez kütüphanesine girmişliğim vardır . O kütüphanede neler görmedim ki ? En güncel büyücü kitaplarından paha biçilemeyen , eski yazıyla yazılmış , zamanın izlerini taşıyan parşomen parçalarına kadar birçok bilgi deposu … Ben genelde kütüphaneye girip kitap seçmezdim . Annem zaten düzenli olarak bana kitap getirir ve belirli bir süre içinde kitabı bitirmem gerektiğini tembihlerdi . Buna hiç itiraz etmezdim , çünkü getirdiği kitaplar altın değerinde bilgilerle doluydu . Hatta çoğu zaman kitapları annemin verdiği sürenin çok öncesinde bitirmiş olurdum . Bu kitaplar ve ailemden aldığım birçok eğitim sayesinde daha Hogwarts’a başlamadan çoğu şeyi öğrenmiş oldum . Babam ! Ona her zaman saygı duymuşumdur . Onunla ilişkimiz baba oğuldan çok öğrenci öğretmen ilişkisi şeklindeydi . Kitaplardan almam gereken bilgileri annem sayesinde öğrenirken ; uygulamalı olarak büyüleri babam sayesinde kavrayabiliyordum . Daha okula başlamamışken affedilmez lanetlerden ikisine şahit olmuştum . Babam acımasız biriydi , cruatus lanetini uygulamada ustaydı . İçi her zaman öfkeyle doluydu , bu yüzden onun tarafından bu lanete maruz kalanların durumları pek de iyi olmazdı . Kurbanın acı çekmesi kısmı tabii ki umrumda değildi . Bu lanet beni büyülemişti . “ İçimizdeki nefreti başka birine acı olarak aktarmak . “ Bu fikir bana o zamanlar öyle bir zevk yaşattı ki büyümek için can atıyordum . Tabii ki bu büyüler evimizde yapılmazdı . Bakanlık tarafından fark edilme riski her zaman göz önünde bulundurulurdu . Bu yüzden korunaklı yerlerde eğitim alırdım , Bakanlığın saptayamayağı yerlerde … Babam bu eğitimlere büyük önem verirdi . Hogwarts’da sınıf atladıkça eğitim daha da acımasızlaştı . Babam en acımasız lanetleri bana yapmaktan çekinmezdi . Ondan kaç defa cruatus laneti yediğimi hatırlamıyorum bile . Ama onun deyimiyle bu gerekliydi , bu lanete direnç kazanmalıydım , acıyı üstümden atmayı öğrenmeliydim . Ve tabi imperius laneti … Aynı şekilde bu laneti de vücudumda çokça hissetmişimdir . İlk zamanlarımı unutamam . Babam bu lanet konusunda da çok acımasızdı . Lanet beni ele geçirdiğinde ya yüksek bir yerden atlar bir yerimi kırardım , ya da kendimi yumruklamaya , başımı duvarlara vurmaya başlardım . Bir süre sonra bu laneti üstümden atmakta da uzmanlaştım . Eğitimimin son noktası düelloydu . Artık okulu bitirmiştim ve ehil olalı iki yıl olmuştu . Bilgim üst düzeydeydi . Annem sayesinde teorik bilgilerde uzmanlaşmış , babam sayesinde ise uygulamalı olarak büyülerde ustalaşmıştım . Evet düello … Genelde yaptığım eğitim düelloları teke tek olmazdı . Babam artık bu seviyeyi aştığıma inanırdı . Öyleydi de . Babam dahil dört karanlık büyücüyle düello edebiliyordum . Söz konusu babam olunca bu hiç de hafife alınabilecek bir şey değildi . Düellolarımda kendisi asla öldüren laneti kullanmazdı , diğer düelloculara da kullandırtmazdı . Ben onun için değerliydim , ailenin tek erkek çocuğuydum . Bana zarar gelmesindense kendini feda edebilirdi . Tabii bu benim için geçerli değildi . Düellolarda öldüren laneti kullanmamı özellikle tembihlerdi . Bu lanet konusunda tereddüt etmemem gerektiğini öğrenmem gerektiğine inanırdı . Babama karşı olmasa da –sadece göstermelik olarak kullanmışımdır- diğer düelloculara karşı öldüren laneti sıkça kullandım . Zayıf olanlardan birkaçı bu yolda öldü gitti . Babam en küçük üzüntü belirtisi göstermezdi , umrunda bile olmazdı . Onun yerine bana övgü dolu gözlerle bakmayı yeğlerdi . Düello için adam bulmak kolaydı . Hah ! Kendine çok güvenen o kadar çok büyücü müsveddesi vardı ki … Çoğu ya öldü gitti ya da benden bir hatıra olarak vücutlarına onarılamaz yaralar aldılar . Düelloları yaparken büyük bir zevk duyardım . Öldürmek benim için basit bir şeydi . Karşımdakinin hayatı iki kelimeme bakardı . “ Avada Kadavra ! “ Kaçınılmaz son , bu kadar basitti . Ve artık içimdeki öfkeyi rahatça karşımdakine acı olarak aktarabilirdim . Kim bana dur demeye cesaret edebilirdi ki ? Edenlerinde sonu diğerlerinden faksız oldu , hepsi sonunda cansız bedenleriyle ayaklarımın dibinde kalıverdiler . Ve son olarak kardeşim ! Kardeşim , belki de hayatta güvendiğim tek kişiydi , ona çok değer veriyordum . Babamla araları pek iyi değildi , bu yüzden uygulamalı eğitimden çok annemin verdiği kitaplarla ilgiliydi . Annam de bunun farkındaydı , bu yüzden bana asla vermediği kitaplarını ona veriyordu , bu açığı kapatır umuduyla . Ben ise kardeşimin uygulamalı eğitimde görmesi tafatarıydım . Bu yüzden ona sık sık dersler verir babamdan öğrendiğim şeyleri ona aktarmaya çalışırdım . Tabii bu eğitimler benimki kadar etkili olamıyordu ama elimden geleni yaptım . Ona bildiğim herşeyi öğretmeye çalıştım ...

Artık hayatım şekillenmişti . Hedeflerim , ideallerim vardı . Sihir gücüne büyük saygı duyardım . Bunu , bazı seçilmiş kesime bir armağan , bir ayrıcalık olarak görürdüm . Bu nedenle safkan olmayan pisliklere karşı nefretim büyüktü . Damarlarından kan yerine pislik akan sihir hırsızları … Evet ! Onlar hırsızdı ve cezalandırılmaları gerekirdi . Safkan bir büyücüyle muggle doğumlu bir hırsız nasıl eşit sayılabilirdi ki ? Hepsi temizlenmeliydi , bu sihir hırsızlarının kökü kazınmadıkça safkan büyücülerin değeri anlaşılamazdı . Eğer bunu Bakanlık yapmıyorsa ben yapardım ! Bundan büyük de zevk duyardım , büyücü toplumunun şerefini kurtarmayı kendime amaç edinmiştim .

Ve hayatımda dönüm noktası olan o olay … Babamın bir konu hakkında görüşmemi isteği eski bir dostuyla buluşmak için İtalya’ya seyahate çıkmıştım . Ailemin ne kadar serveti olduğunu bilmezdim bile , para konusunda hiç sıkıntı çekmemiştim . O yüzden sık sık seyahate çıkar , bulunduğumuz bölge dışındaki büyücü toplumunu da keşfetmeye çalışırdım . Daha yaşım 21 olmasına rağmen , bu sayede , hatrımın geçtiği – etkilediğim – birçok büyücü ve cadı olmuştu . Tabii hiçbir zaman onlara dostum demedim , demem de . Hayatımda kimseye dostum diyebileceğim kadar güvenemem . Çıkarlarım için kullanır ve çekip giderim . Evet görüşme … Babamın eski dostu aşırı yaşlı ama bilgi dolu bir adamdı . Ona cevap aradığım birkaç soru yönelttim ve eve dönüş için İtalya’dan ayrıldım . Kafamda aldığım cevapları tartışır vaziyette malikanenin bahçesinde buharlaşmıştım ki bir sorun olduğunu anlamam uzun sürmedi . Burası bildiğim , evim dediğim yer değil savaş alanıydı . Evden siyah dumanlar yükseliyordu , anlaşılan o ki yeni söndürülmüştü . Yıkıldı yıkılacak bir hali vardı . Bahçe boyunca devam eden çitler tuzla buz olmuş , çimenlerin üstünde kahverengi bir tabaka oluşturmuştu . İçimde yükselen öfke kabarcıklarını bastırmaya çalışarak asamı çekmiştim . Dumanlar yükselen eve dalıp ailemden birilerini aradım ama hiçbir şey bulamadım . Ne ölülerini ne de dirilerini . O anda şimdiye kadarki hayatımın bundan sonraki hayatımdan koptuğunu hissettim . Okul , eğitimler , kitaplar , seyahatler , her şey her şey geride kalmıştı . Zihnim hissizleşmiş , duygularım odaklanmış , bedenim kilitlenmişti . Bunu yapanları bulacak ve cezalarını verecektim . Öfkemle hareket ediyordum , aslında zihnim de farklı şeyler söylemiyordu , kan tutkum yeniden kabardı . Buldum ! Aileme 50 den fazla kişiyle saldıran , kendilerine ZAY üyeleri diyen bütün büyücüleri teker teker bulup katlettim . Ölümlerini elimden geldiğince geciktirdim . Çığlıkları içimdeki intikam ateşini dizginledi . Hepsinde farklı farklı hazlar aldım , aynı babam gibi tek bir acıma belirtisi göstermeden , kahkahalarla …

Artık yalnızdım ve hedeflerim netleşmişti . İçimdeki egemen olma dürtüsü kontrol edilemez bir hal almıştı . Güçlüydüm , çok güçlüydüm ve içimdeki öfke artık hiçbir zaman kaybolmuyordu . Hep içimdeydi ve püskürmek için sebepler üretiyordu mantığıma . Hedefim açık ve netti : Büyücü dünyasında hak edenlerin sözü geçene kadar savaşacaktım . Karanlık tekrar yükselecekti ve egemen olacaktım . Yıllardır hedeflediğim şeye ulaşacaktım … Bu yolda birlikte olacağım biri de çıkmıştı karşıma . Onu ailemin ölümünden bir yıl sonra tanımıştım . O da aynı benim gibi öfke doluydu ve amaçlarımız kesişiyordu . Güçlüydü , bana yardımcı olabilirdi . Ve hayatımda güvendiğim tek insandı , ona karşı asla hissetmediğim duyguları besliyordum . Onunla bir bütün olmuştuk ve hedefimiz belliydi . İlk iş olarak , annemin konuşmalarımızın birinde bahsettiği bir efsaneye odaklandık . Büyülü Ayna ! Bu konu hakkında bilgi sağlamak için April ile birçok seyahat yaptık . Bir yandan da kendimize yandaş topluyorduk . Her şey plana uygundu . Yeterli yandaşa sahip olduğumuzda büyücü dünyası için yeni bir dönem başlayacaktı …

Herkes ayağını denk alsın ! Her an Lord ve Lady sizi ziyaret edebilir ! Karanlık yükselecek , bu amaca engel teşkil eden herkes tereddüt edilmeden katledilecek ! Ya bize katılın ya da ölün !