Kısa bir mola

Konu: Kısa bir mola Çarş. Haz. 10, 2009 6:18 pm

Steve gıcırdayan kapıyı yavaşça itti. Tabi bu sessizlikte kapı bile kolonlara bağlanmış gibi gürültülü geliyordu. Başını aralıktan sokup hızlı bir göz gezdirdi etrafta. Kimseler yok gibi görünüyordu,güzel! Herhangi bir ses duyulmuyordu, kulaklarının algılayabildiği tek ses yarı kapalı musluktan damlayan su damlalarının mermer lavaboya temasında çıkan sesti. Bir süre için huzur verici belki ama sonralarda rahatsız edici. Emin olmak için yarı fısıltılı bir tonda;
"Hey kimse var mı??" diye sordu.
Tek çıkan ses kendi fısıltısının boş duvarlarda yarattığı titreşimdi,hepsi bu. Ama kesin emin olamlıydı,her ihtimale karşı yeniden çevreye göz attı.
"Profesör tuvalette kimse kalmasın dediiii!"
Yine cevap yok, bu daha güzeldi.
Kurumuş dudaklarını nemlendirip içeriye adım attı. Yerler ne kadar kuru görünüyordu, erkekler tuvaleti hiçbir zaman böyle olmazdı. Genelde su savaşının sebebiydi, suçu direk çatlak borulara attıklarından böyle biliniyordu. Kızlar tuvaleti sadece ihtiyaç için kullanıyor olmalıydılar. Gerçi erkekler de bu yüzden kullanırlardı, kimi zaman doğal ihtiyaçlar kimi zamansa eğlence hitiyaçlarını karşılamak için!

Elinde küçük bir fotoğraf makinası vardı. Bu anı ölümsüzleştirmek istiyordu. Kızlar tuvaletine sıvışmış bir erkek cennete girebilmiş bir şeytan gibi geliyordu onun gözünde. Eh, şeytan olsa o da resim çekmek isterdi.

Nihayet içeri girdiğinde kapıyı arkasından kapadı. Kızlar tuvaleti daha farklı ve daha güzeldi.Birkaç fotoğraf çekip etrafı turlamaya başladı. Aynaların önüne geldiğinde yazılan birkaç not ilgisini çekmişti. Kırmızı dudaklarda kötü duracak türden bir ruj ile yazılmıştı;
Slytherin 10 numara!
0-524978475
XOXO
Birkaç isim gözüne çarptı,çoğunu biliyordu. Kendisiyle ilgili bir şey aradı ama bulamadı. Kimsenin etrafta olamdığı bilinciyle kendi kendine mırıldandı;
Olsun canım birkaç kızın bayat rujla yazılmış itiraflarına ihtiyacım yok!
Aynada kendisine çeki düzen verip yarım bir gülümsemeyle sırıttı;
Ben şahaneyim!

Konu: Geri: Kısa bir mola Çarş. Haz. 10, 2009 7:37 pm

Jenny okula başladığından beri hiçbir yerde huzur bulamamıştı. Böyle olacağı hiç aklından geçmemişti. Her tarafında tanışmaya hevesli insanlar vardı. Anti sosyal olduğundan değil de daha çok beklemediği kadar ilgiden rahatsız olmuştu. Tabii beş yıl boyunca yokmuş gibi davranıldığından olmalıydı.

Bir sonraki ders boştu ve koridorlarda aylak aylak dolaşıyordu. İlk bakıldığında anlaşılacağı gibi 'cici kızlar' grubu yanına gelmişti. Ortak Salonda bir eğlence düzenleyeceklerini tanışmak ve kaynaşmak için iyi bir fırsat olacağını söyleyip onu da çağırmışlardı. Bu her nasıl bir eğlence idiyse de Jenny'e pek uygun olmayacaktı. Tekliflerini kendince kibar bir şekilde geçiştirdi.
Oraya giderse tanışmak bir sorun oluşturmasa da, devamında gelen sorular olacaktı. Anne ve babasıyla ilgili...
Şu an için kimseye bunları anlatmaya hazır değildi. Bu yüzden böyle bir ortamın içine girmeye de niyeti yoktu. Ne kadar az ortak salon, o kadar az soru demekti.

Davranışlarını düşünürken bayağı bir yol gelmişti. Yalnız kalabileceği en iyi yerlerden biri : Kızlar tuvaleti.
Kapıya yaklaştığı zaman, iki eliyle ancak sabitleyebildği defterleri, tek bir koluna yığmaya çalıştı. Kapını kolunu çevirdi ve hiçbir şeyini yere düşürmeden içeri girdi. Elleriyle çok meşgul olduğu için biraz öteden gelen ses irkilmesine yol açmıştı :

Olsun canım birkaç kızın bayat rujla yazılmış itiraflarına ihtiyacım yok!

Hemen kafasını kaldırıp sesin geldiği yöne baktı. Aynada kendine bakıp sırıtıyordu.

Ben şahaneyim!

Steve karşıda kendini beğenmiş bir şekilde duruyordu. Hem de burada, kızlar tuvaletinde!

Birilerinin egosu tavan yapmış.

diye düşündü ve alaylı gülümsemesine engel olamadı. Onun yerinde başka biri olsaydı düşündüğü şeyler dışına çıkmıştı bile. Nedense en nefrettiği huy bile olsa Steve'e kızamıyordu.

Evet, öyle ama bunu kızlar tuvaletindeki bir aynadan bakıp söylüyor olman garip.

Kollarını kavuşturup kapıya yaslandı ve eğlendiği her halinden belli olan bir şekilde sırıttı.

Konu: Geri: Kısa bir mola Çarş. Haz. 10, 2009 8:02 pm

Tam arkasından gelen ses onu ciddi anlamda ürküttü,yerinde zıpladı resmen. Ürkütmek hafif kalırdı, bariz korkmuştu.
Hayaletlerle dolu bir okulda boş mekanlardan gelen ani sesler garip gelmemeye başlamıştı 5 senenin ardından,onu ürküten şey sesin bu kadar tanıdık olmasıydı.
Bir hayaletin sesi olarak değil bir insanınki olarak hatırlıyordu onu.Gayet de net hatırlıyordu işin garibi.
Evet, öyle ama bunu kızlar tuvaletindeki bir aynadan bakıp söylüyor olman garip.
Az önceki korkmuş tavırlarını geride bırakıp sakin görünmeye çalıştı. Yüzünde yayılan gülümsemeye engel olamıyordu.
Elindeki makineyi arkasında saklayıp Jenny'e doğru döndü.
Umm kedim kızlar tuvaletine kaçmıştı da... dedi o da arkasındaki lavaboya yaslanarak. Buraya gelirken yakalanırsa bu bahaneyi kullanmaya karar vermişti.
Gerçi bunu bir profesör üzerinde kullanmayı planlıyordu.
Gözlerini devirip daha derin sırıttı ve eklemeyi ihmal etmedi;
...şey,olmayan kedim! Köpek sahibi olan biri için mantıksız bir bahane sayılmaz,değil mi?
Makine küçük olduğundan rahatlıkla arka cebine tıkıştırmıştı. Elleri boşalınca o da aynen Jenny gibi kollarını göğsünde kavuşturdu;
Eee Jenny,görüşmeyeli uzun zaman olmuştu,seni gördüğüme sevindim.Bunu sırf bu uygunsuz durumdan kurtulmak için söylemiyorum,ciddiyim.
Eğlendiği belli bir tonla konuşuyordu.Biraz alaycı biraz ciddi,her zamanki Steve konuşması gibi.
Bu,o anki ani bastıran heyecanını gizlemenin en iyi yoluydu. Kulakları gene hızlı ve dengesiz atan kalbi sebebiyle zonklamaya başladığından sakin görünmek güçtü tabi.
Bir de baş dönmesi vardı elbet, ama lavaboya dayanmak oldukça yardımcı oluyordu ona bu konuda...

Konu: Geri: Kısa bir mola Çarş. Haz. 10, 2009 8:39 pm

Umm kedim kızlar tuvaletine kaçmıştı da...

Jenny ciddiyetle kafasını salladı. Öyle olduğuna emindi zaten.

...şey,olmayan kedim! Köpek sahibi olan biri için mantıksız bir bahane sayılmaz,değil mi?

Jenny eskisi gibi gülüyordu. Ama cidden burada ne aradığını merak etmişti. Keşif mi? Steve biraz sonra lavaboya yaslandı ve Jenny gibi durdu.

Eee Jenny,görüşmeyeli uzun zaman olmuştu,seni gördüğüme sevindim.Bunu sırf bu uygunsuz durumdan kurtulmak için söylemiyorum,ciddiyim.

Steve'in de eğlendiği ortadaydı. Söylediklerinde ciddi olup olmadığına karar vermesi biraz zor olmuştu. Jenny gelene kadar kim bilir böyle bir konuşmayı kaç kızla yapmıştı merak etti. Yine de hoşuna gitmiyor değildi.

Zaten pek kurtulabileceğini sanmıyorum. Evet, buraya gelmek değişik oldu. İnsanlar..tanışmaya oldukça hevesliler...

dedi ve bezmiş bir şekilde gözlerini devirdi. Steve belki kendisini anlardı. Buraya geldiğinden beri görünce saklanacak yer aramadığı nadir insanlardan biriydi.

Konu: Geri: Kısa bir mola Çarş. Haz. 10, 2009 10:46 pm

Steve gergin zamandan kurtulmak ve toparlanmak için gözlerini tavanda gezdirdi. Çatlaklar vardı aynı erkekler tuvaletindeki gibi. Ne kadar tezat düşmüştü buraya...
Zaten pek kurtulabileceğini sanmıyorum. Evet, buraya gelmek değişik oldu. İnsanlar..tanışmaya oldukça hevesliler...
Yine gülümsedi.
Dişlerini ortaya çıkaran bu gülümsemesini seviyordu. Aldığı olumlu yorumların sonunda insanların da bu gülümsemeyi sevdiğine emin olmuştu.
Jenny'nin de bunu sevmesini istiyordu.
Kendisini sevmesini istiyordu ve güvenmesini. Neden buna bu kadar taktığından da emin değildi.
Eh,onları sıcakkanlı oldukları için suçlayamazsın!Hogwarts'a hoşgeldin,yapmacık gülümsemelerin ve entrikaların kalesi! dedi gözünü yere indirdikten sonra.
Jenny'e uzun süre bakmak güneşe bakma etkisi yapıyordu gözlerinde.
Kısa bir sessizlikten sonra yine Jenny'e baktı.
Dur tahmin edeyim, sen ilgiden rahatsız oluyorsun,çünkü....
Devamını getirmesi için ona baktı.
Aslında bu sadece bahaneydi...

Konu: Geri: Kısa bir mola Perş. Haz. 11, 2009 1:27 pm

Steve bütün içtenliğiyle gülümsedi. Onu anladığına emindi. Özellikle de yeni gelen biri için bu ortam çok değişik oluyordu.

Eh,onları sıcakkanlı oldukları için suçlayamazsın!Hogwarts'a hoşgeldin,yapmacık gülümsemelerin ve entrikaların kalesi!

Sıcakkanlı oldukları için belki suçlayamazdı ama sürekli birinin başında da toplanılmazdı ki. Herkesin yalnızlığa ihtiyacı vardır düşüncesini benimsememiş oldukları açıktı.

Dur tahmin edeyim, sen ilgiden rahatsız oluyorsun,çünkü....

Bu doğru tahmin Jenny'nin dikkatini çekti ve Steve'e baktı. Ağzını biraz araladı ama öyle kaldı. Verecek cevabı yoktu kendi de bilemiyordu. Sadece fazla yakınlık onu korkutuyordu. Bunu Steve'e nasıl söyleyebilirdi?

çünkü, fazla dışadönük biri sayılmam. Herkesin sorular sorması, sürekli başında olmaları çok rahatsız edici. Kimse yalnız kalmak isteyip istemeyeceğini falan düşünmüyor.

Ciddi bir şekilde Steve'e baktığını farkedince hemen yüzüne bir gülümseme yerleştirip :

Onun için boş dersimde buraya geliyorum. Kızlar buraya fazla uğramaz.

Konu: Geri: Kısa bir mola Perş. Haz. 11, 2009 2:05 pm

Jenny bir şey söyleyecek gibi ağzını açtı ama herhangi bir ses duyulmadı.Steve'in dayanadığı musluk hala su damlatıyordu,başta huzur verici olduğunu düşündüğü ses işte şimdi sinir bozucu olmaya başlamıştı. Steve arkasına dönüp musluğu tam kapamak için amansız bir mücadele verdi. Jenny hala sessizdi. Boşuna uğraştığını farkettiğinde sırtı Jenny'e dönük musluğun iki yanına tutundu. Aniden astımı mı çıkmıştı,nefes darlığının sebebi de neydi? Eğer her Jenny ile konuşurken sözler boğazına takılacaksa istemiyordu onunla konuşmak. Ama gitmesini de istemiyordu, onu görmek için deli gibi yanıp tutuşurken nasıl gitmesini isterdi ki?
Bu kararsızk bu ikilemler acı bir tat yaratıyordu ağzında. Jenny'nin sesini duyduğunda başını kaldırıp aynaya baktı
...çünkü, fazla dışadönük biri sayılmam. Herkesin sorular sorması, sürekli başında olmaları çok rahatsız edici. Kimse yalnız kalmak isteyip istemeyeceğini falan düşünmüyor.
Arkasına döndüğünde Jenny'i ciddi bir ifadeyle bulunca bir an ciddi olup olmamayı kafasında tarttı. Belli ki bu durumlar onu üzüyor olmalıydı. Empati hissi yavaş yavaş benliğini sararken Jenny yeniden o tapılası gülümsemelerinden birini yerleştirdi yüzüne;
Onun için boş dersimde buraya geliyorum. Kızlar buraya fazla uğramaz.
İğnelemeyi farkedince hafiften güldü ve çenesini kaşıdı. Gergin olduğu zamanlarda ya saçlarını karıştırır ya da çenesini kaşırdı. Gerçi şu an gergin falan değildi,sadece çenesi kaşınmıştı.
Erkeklerin de uğramadığını söylemem gerek. Tarihte bir ilk falan bile olabilirim. Bizimkilerin burayı ne kadar çok merak ettiğini bilsen...Tabi onların düşüncesi farklı,böyle olmadığını kanıtlamak için buradayım.
Aralarındaki mesafe çok uzaktı ama ses yakınlandığından gayet net işitiyorlardı birbirlerini. Steve çekingen birkaç adım attı Jenny'e doğru. Sadece ayakları uyuştuğundan onları açması gerekmişti. Tekrar çevresine göz attı ve gülümsedi.
Yeni yetme erkek çocuklarının nasıl olduğunu bilirsin,onları ve kendimi analiz edeli uzun zaman oluyor.
Steve derin biriydi,her zaman bunu açık etmese de yanlızlığı,düşünmeyi ve sessizliği severdi. Geri kalanlarsa sadee sosyal yapılandırma gereği yaptıklarıydı. Karakteri çok farklıydı.
Durup Jenny'e baktı ve yine canı yandı. Bu durumlara düşebilecek biri miydi Steve? Adını söylemekten heyecan duyan, hep yanında olmak isteyen ama olduğunda da sanki daha özel daha güzel olmalıydı geçirdikleri zaman gibi düşünen o ıslak aşıklardan. Jenny'i son gördüğünden beri zaten aklındaydı ama bunu ona söyleyemezdi. Dilinin ucundaydı onca kelime ama sarf edemiyordu. Cesur olduğunu düşünürdü oysa...

Konu: Geri: Kısa bir mola Perş. Haz. 11, 2009 2:36 pm

Erkeklerin de uğramadığını söylemem gerek. Tarihte bir ilk falan bile olabilirim. Bizimkilerin burayı ne kadar çok merak ettiğini bilsen...Tabi onların düşüncesi farklı,böyle olmadığını kanıtlamak için buradayım.

Etrafına göz gezdirip gülümsedi Steve. Erkekler burda ne bekliyorlardı? O küçük beyinlerini bunlarla dolduruyorlardı demek. Steve bir iki adım Jenny'e doğru geldi. O sırada mesafenin ne kadar çok olduğunu anlamıştı.

Yeni yetme erkek çocuklarının nasıl olduğunu bilirsin,onları ve kendimi analiz edeli uzun zaman oluyor.

Ee, ilginç bir şey bulabildin mi bari?

Sesine gizemli bir hava vermeye çalıştı ama çok eğleniyordu. Gülümsemesini bastıramadı. Elindeki kitaplar artık fazlalık olmuştu, belli ki burada zaman geçirecekti. Çantasını yere attı ve elindeki kitapları içine tıkmaya çalıştı. Çoğu kitap eğilmesiyle beraber fayansı da yalayıp geçmişti.

Kitaplarıyla büyük mücadelesinden sonra, çantayı kapatıp yerde bıraktı. Hiç düşünmeden Steve'in yanına gitti ve yanlarında kalan aynayı gösterip :

Birkaç salak not. Kendilerini nasıl bu kadar düşürebilirler anlamıyorum.

Aynadan gözleri çevirdi ve Steve'e baktı. Musluğun hemen kenarında duruyordu. Amacı yazıları göstermekmiş gibi olsa da, Steve'e yakın olmak için elinden geleni yapabilirdi. Uzak olunca garip bir boşluk içinde gibi hissediyordu. Yakında ise heyecandan midesinin bulandığını kendine bile itiraf etmemeye çalışıyordu.

Konu: Geri: Kısa bir mola Perş. Haz. 11, 2009 2:57 pm

Ee, ilginç bir şey bulabildin mi bari?
Steve Jenny kitaplarını çantasına tıkmaya çalışırken onu eğlenerek izledi.
Kendisinin sadece omzuna astığı siyah bir çantası vardı ve bu kadar uğraş gerektirmeden herşey içine tıkılabiliyordu. Her zaman yanında taşırdı ama bu sabah getirmemişti.
Bu onun içn sadece fazlalık olurdu.
Erkeklerden bahsediyoruz, ilginç neyimiz olabilir ki?
Erkeklere garez yoktu, kendisine bu kadar bayılırken nasıl olabilirdi ki? Kadınlara da yoktu, komplike ve sorunlu bir yaratılışları olabilirdi ama bu onları erkeklerden düşük yapmıyordu.
İki cinsiyet de eşitti onun gözünde.
İki cinsiyet de beş para etmezdi ve birbirlerini aşağılayıp dursa da iki taraf da birbirleri olmadan var olamazdı.
Hem fiziksel hem manevi anlamda...

Bir an Jenny sanki zaman akımını yarıp yanına geldi. O kadar hızlı olmuştu ki Steve ışınlandığını söyleyebilirdi.
Birkaç salak not. Kendilerini nasıl bu kadar düşürebilirler anlamıyorum.
Steve Jenny'nin ne dediğini duymadı.
Yazılara da bakmıyordu zaten.Gözü Jenny'deydi.
Duyabildiği tek şey kendi ve onun nefes alıp verişiydi. Jenny kendisinden neredeyse bir kafa kadar kısaydı ama gözünde çok daha yüce ve kudretli geliyordu. Sözcükleri sarfettiğini farketmedi,cümlesini bitirdiğini de. Kendine bakarken onun gözlerini yakaladı.
Kafası söyleyecek bir şeyler arıyordu,sudan çıkmış bir balık gibi çırpınıyordu adeta. Ama bir şey söyleyecek gibi değildi. Bu yüzden tek yapabildiği ona bakmak oldu. Kalbinin çarpışı nefes almasını engelliyor gibiydi, güç nefes alıyordu.
Herşey güzel görünüyordu,herşey olması gerektiği gibi...

Aniden rüyasından uyanıverdi!
Geriye attığı tek adım çığlık gibi duvarlarda yankılandı.
Jenny...yapamam. diyebildi sadece.
Ve geriye bir adım daha.
Bu yıllarını kuru ekmekle geçirmiş bir adamın önüne dehşet lezzetli bir yemek koymak gibiydi. Aç adam onu hiç düşünmeden yerdi, o kadar hızlı yerdi ki sonunda elinde gene bir hiç kalırdı. Steve bu sefer öylece kaybetmek istemiyordu.
Yemeğin kokusuyla yetiniyordu önce ve zamanı geldiğinde belki karnını doyurabilirdi.
O zaman daha gelmemişti.

Konu: Geri: Kısa bir mola Perş. Haz. 11, 2009 3:18 pm

Jenny kendini bir rüyadaymış gibi hissediyordu. Steve'den başka hiçbir şey düşünemiyordu o an. Kendini kontrol etmek çok zor oluyordu. Buna hiç gerek yoktu!

Jenny...yapamam.

dedi ve kendini Jenny'den uzaklaştırdı. Bir an buna bir anlam verememiş olsada, sonra reddedilmenin verdiği acıyla kendine geldi. Steve'in de ondan fena halde hoşlandığını düşünmüştü.

Çok kötü bir şekilde canının yandığını hissediyordu. Bu Jenny'nin asla hissetmeyeceğini düşündüğü bir şekildeydi. Zorlukla yutkundu. Steve' e değil soğuk fayansa bakıyordu. Elini lavabonun kenarından çekti.

Tamam..Nasıl istersen..

gibi birşeyler mırıldandı. Saçı yine yüzüne gelmiişti, elini sıkıntıyla kaldırıp saçlarına götürdü. Şu anda hemen çıkıp gitmek istiyordu. Arkasını döndü ve çantasına doğru ilerledi.

Konu: Geri: Kısa bir mola Perş. Haz. 11, 2009 3:53 pm

Tamam..Nasıl istersen.
Jenny yanından hızla geçip çantasına doğru ilerledi.
Steve daralıyor gibi hissetmeye başladı.Biri,devasa hayali bir el, onun acınası bedenini yakalamış yumruğunu sıkıyordu.
Ve sıktı,sıktı,sıktı...

Steve gözlerini yine tavana çevirdi. Bir açıklama borcu olduğunu hissediyordu. Belki bir açıklama onu sonsuza dek kaybetmekten alıkoyabilirdi.

Jenny,anlaman gerek,sen benim için...diğerleri gibi değilsin.
Cümlenin sonunu nefes vererek bitirmişti.
Hala arkasına dönemiyordu ve karşısındaki aynalar Jenny'e dönük olmadığından yüz ifadesini göremiyordu. Belki çoktan gitmişti.Yine de ardına bakamadı, uzaklaşan ayak sesleri duymadığından orada olduğunu umuyordu.

Devam edemedi sözcükler boğazına dizilmişti. Arkasına döndü ve sert bir ifadeyle Jenny'e baktı.
Her ne kadar sert baksa da gözleri çaresizlik hissini biraz yansıtıyordu işte.

Konu: Geri: Kısa bir mola Perş. Haz. 11, 2009 4:14 pm

Jenny,anlaman gerek,sen benim için...diğerleri gibi değilsin.

Jenny çantasını çoktan eline almıştı bile arkasına bakmıyordu. Steve belki kızdığını düşünebilirdi ama hissettiği bu değildi. Elini kapının koluna koydu ama Steve'in konuşması gitmesini engelliyordu. Birkaç saniye kapının koluna odaklandı ama sonra arkasını dönüp ona baktı. Çok sert gözüküyordu kendini sıkıyormuş gibi. Jenny'nin kızgın olmadığı her halinden belli olmalıydı sadece hiç olmadığı kadar ciddiydi.

Peki ama hep böyle mi devam edecek? Ben senin için 'farklı' olacağım ama sen başka kızlarla-

Ne dediğine kendi bile şaşırmıştı. Ama bir bakıma doğruydu söyledikleri. Sen benim için farklısın demekle ama hiçbir belirti olmadan ne kadar devam edebilirdi ki?

Elini alnına götürdü ve sıkıntıyla durdu hala Steve'e bakmıyordu.

Ne diyorum ben.. Sorun değil, tamam mı?Önemi yok.

Steve ile değil de kendi kendine konuşur gibi bir hali vardı. Midesinin bulantısı giderek artıyordu ve çıkmamak için kendini zor tutuyordu.

Konu: Geri: Kısa bir mola Perş. Haz. 11, 2009 4:36 pm

Peki ama hep böyle mi devam edecek? Ben senin için 'farklı' olacağım ama sen başka kızlarla-
Diğer kızlar? Hangi diğer kızlar? Steve hep birileriyle flört ederdi ama artık bu alışkanlık haline gelmişti.Artık yaptığının farkına bile varmıyordu.Ama bunlar önemli bile değildi.
Kafaya takmaya değmezdi,özellikle de Jenny'nin kafaya takması.
Bu sadece bir oyundu,oyun...

Öylece kalakalmıştı.Bunları ona söylese de birşey değiştirmezdi,Jenny belki daha da bozulurdu..
Ne diyorum ben.. Sorun değil, tamam mı?Önemi yok.
J... dur lütfen bekle! dedi.Çekingen adımlar geride kalmıştı,iki üç adımda yanındaydı işte.
Bak,eğer senin için sorun olmayacaksa,yani beni ben olarak kabul edebilirsen ve diğerleri gibi hızlı gitmeyip ağırdan alabileceksek,bunu sormak için uygun bir mekan değil biliyorum ama...benimle çıkar mısın?
Söylemişti işte.
Artık gerisi Jenny'e bakıyordu. Onu sevdiğinden bile emin değildi ama bunu öğrenmeliydi.
Bu yol da bunu öğrenmenin en kolayıydı.

Konu: Geri: Kısa bir mola Perş. Haz. 11, 2009 5:01 pm

J... dur lütfen bekle!

Hızlıca yanına gelmişti. Jenny zaten ondan cevap almadan gidemezdi.

Bak,eğer senin için sorun olmayacaksa,yani beni ben olarak kabul edebilirsen ve diğerleri gibi hızlı gitmeyip ağırdan alabileceksek,bunu sormak için uygun bir mekan değil biliyorum ama...benimle çıkar mısın?

Beklemediği bir anda gelen soru üzerine takıldı. Evet demek Jenny için büyük bir cesaret istiyordu. Yani böyle daha kolay oluyordu hiçbir adı olmadan. Hayatına birini tam anlamıyla sokmak demekti bu. Hem de ondan saklaması gereken çok şey varken. Bir yandan da asla hayır diyemezdi, kaybetmek istemiyordu.

Ama bana söz ver. Aklından uçup gitmezsem eğer, birşey olur da ayrılırsak arkadaş kalabilir misin? Ayrıca sana güvenmem için zamana ihtiyacım var, ağırdan almak ikimiz için de iyi olucak.

Tabii az önceki durumu hiç düşünmemeye çalıştı bunu söylerken. Çünkü büyük ihtimalle ileride kendine engel olamayacaktı ve işler iyice karmaşıklaşabilirdi. Ama belki o zamana kadar Steve'in fikirlerini değiştirebilirdi. Her şey onun elindeydi. Steve'in de herhalde bir pes etme noktası vardı.

Cevabıyla kabul ettiğini anlatıyordu. Ama açıkça 'evet' demek yada bunun gibi şeyler için çok zamana ihtiyacı vardı. Tamamen kendiyle ilgili sorunları yüzünden. Belki de bunları değiştirecek olan kişi Steve olurdu.

Konu: Geri: Kısa bir mola Perş. Haz. 11, 2009 5:16 pm

Ama
bana söz ver. Aklından uçup gitmezsem eğer, birşey olur da ayrılırsak
arkadaş kalabilir misin? Ayrıca sana güvenmem için zamana ihtiyacım
var, ağırdan almak ikimiz için de iyi olucak.
Bir insanın yüzünün aydınlanması eğer söylendiği üzere gerçekten aydınlanabilseydi Steve'in yüzüne olana bakılarak anlatılabilirdi.
Daha ilk cümlesini tamamlar tamamlamaz gülümsemesi genişlemiş,gözleri sevinçle ışıldamıştı.
Sanki az önce biri dünyayı kurtardığını ilan etmiş gibiydi!
Tamam, tamam ne dersen. Zaten ayrılsak da senden uzak kalmayı planlamıyordum. Ayrıca ayrılmayı da planlamıyorum o yüzden düşünmeye değmez!
Kahkahalarla gülmemek için kendini zor tutuyordu.
İçinden gelen bir kahkaha aniden patlayı verdi,neyse ki çok uzun süren cinsten değildi.

Kendini tutup ciddi bir surat ifadesi takınmaya çalıştı ama kenarları bükülü dudakları gülümsemesini engelleyemiyordu.
Tamam sana zaman tanırım, hem beni yakından tanımış olursun. İnsanların gördüğünden çok daha farklıyımdır.
Çıkması gerekiyordu,buradan çıkıp yanlız başına kendini rezil etme korkusu olmaksızın mutluluğunu belli etmeliydi.
Koşmalıydı,bu onu hem mutlu eder hem de sakinleştirirdi. Gerçi bu sevinçle Çin'e kadar koşardı artık!

Konu: Geri: Kısa bir mola Perş. Haz. 11, 2009 5:52 pm

Tamam, tamam ne dersen. Zaten ayrılsak da senden uzak kalmayı planlamıyordum. Ayrıca ayrılmayı da planlamıyorum o yüzden düşünmeye değmez!

O kadar mutlu görünüyordu ki Jenny de sırıtmaya başladı. Steve bir kahkaha patlattı ve Jenny de o sırada şaşırıp kalmış ikisinin haline gülüyordu.
Bu konuşmanın böyle biteceğini hiç düşünmemişti. Steve'in sözleri de kendini özel hissetmesine yol açıyordu. İçi bir hayli rahattı.

Tamam sana zaman tanırım, hem beni yakından tanımış olursun. İnsanların gördüğünden çok daha farklıyımdır.

Jenny ışıltılı gülümsemesiyle ona bakıp başını salladı. Gözüne herşey güzel gelmeye başlamıştı. Aşık olduğu çocuktan çıkma teklifini kızlar tuvaletinde almıştı! Böyle başlangıcı olan bir ilişkinin devamı kim bilir nerelerde sürecekti. Çok garip günlerin onu beklediğine emindi.
İkisi de artık buradan çıksa iyi olacaktı. Jenny'nin yetişmesi gereken bir dersi ve Steve'in de sanki heyecanla yapacak işleri var gibiydi.
Bugünki neşesini artık kimse bozamazdı. Hatta akşam ortak salondaki kızların partisine de bir göz gezdirebilirdi. Kapının kolunu rahatlıkla çevirdi ve koridoru yokladı. Steve hakkında garip dedikodular dönmesini istemezdi. Her yerin boş olduğun kanaat getirince kapıyı iyice açtı ve dışarı çıktı. Kendi kendine gülüyordu :

Demek kızlar tuvaleti,ha. Son derece farklı bir başlangıç!

dedi gülüşürken. Merdivenlerden yukarı çıkması gerekiyordu, burada ayrılacaklardı. Basamaklara baktı ve durup biraz arkasındaki Steve'e baktı.

O zamn..Görüşürüz.

dedi ve dudağını ısırdı. Sıkıntılı durumlarda yaptığı gibi. Bir elini kaldırıp hafifçe oynattı. Böyle şeyleri hiç ama hiç beceremiyordu.

» Çok kısa bir liste =)
» Bakınmaya çalışıyorum ama boyum kısa...
» Mltm.Yine çok kısa bir süreliğine ekledim. Sayfa 4